1

GAZETA ZYRTARE E REPUBLIKËS SË KOSOVËS / Nr. 37 / 28 DHJETOR 2012, PRISHTINË

KODI Nr. 04/L-123 I PROCEDURES PENALE


Kuvendi i Republikës së Kosovës;

Në mbështetje të nenit 65 (1) të Kushtetutës së Republikës së Kosovës,

Miraton


KODIN E PROCEDURES PENALE


PJESA E PARË
DISPOZITAT E PËRGJITHSHME


KAPITULLI I
PARIMET THEMELORE DHE PËRKUFIZIMET


Neni 1
Fushëveprimi i këtij Kodi

1. Me këtë Kod përcaktohen rregullat e procedurës penale të cilat janë të detyrueshme për punën e
gjykatave, prokurorisë së shtetit si dhe të pjesëmarrësve të tjerë në procedurën penale të paraparë
me këtë Kod.

2. Me këtë Kod caktohen rregullat që garantojnë se asnjë person i pafajshëm nuk do të dënohet,
ndërsa dënimi ose sanksioni tjetër penal mund t’i shqiptohet vetëm personit i cili ka kryer vepër
penale sipas kushteve të parapara me Kodin Penal dhe me ligjet tjera të Kosovës në bazë të të
cilave janë paraparë veprat penale sipas procedurës së zbatuar në mënyrë të drejtë dhe të ligjshme
para gjykatës kompetente.

3. Para marrjes së aktgjykimit të formës së prerë, liritë dhe të drejtat tjera të të pandehurit mund të
kufizohen vetëm sipas kushteve të përcaktuara në këtë Kod.

Neni 2
Shqiptimi i sanksionit penal nga gjykata e pavarur dhe e paanshme

Vetëm gjykata kompetente, e pavarur dhe e paanshme mund t’i shqiptojë sanksion penal kryerësit
të veprës penale në procedurë të filluar dhe të zbatuar sipas këtij Kodi.

Neni 3
Prezumimi i pafajësisë së të pandehurit dhe in dubio pro reo

1. Çdo person i dyshuar ose që akuzohet për vepër penale konsiderohet i pafajshëm derisa të
vërtetohet fajësia e tij me aktgjykim të formës së prerë të gjykatës.

2. Mëdyshjet lidhur me ekzistimin e fakteve të rëndësishme për çështjen ose për zbatimin e ndonjë
dispozite të ligjit penal interpretohen në favor të të pandehurit dhe të drejtave të tij sipas këtij Kodi
dhe sipas Kushtetutës së Republikës së Kosovës.

Neni 4
Ne Bis in Idem

1. Askush nuk mund të ndiqet dhe të dënohet për vepër penale nëse është liruar ose për të cilën
është dënuar me vendim të formës së prerë, përkatësisht nëse procedura penale kundër tij është
2

pushuar me vendim të formës së prerë të gjykatës ose aktakuza është refuzuar me vendim të
formës së prerë të gjykatës.
2. Me përjashtim të rasteve kur me këtë Kod është paraparë ndryshe, vendimi gjyqësor i formës së
prerë mund të ndryshohet me mjete të jashtëzakonshme juridike vetëm në favor të personit të
dënuar.

3. Nenet 1 dhe 2 të Kodit Penal zbatohen përshtatshmërisht.

Neni 5
Gjykimi i drejte, i paanshem dhe ne afat te arsyeshem

1. Çdo person i dyshuar ose i akuzuar për vepër penale ka të drejtë të kërkojë procedurë të
paanshme penale të zbatuar në kohë të arsyeshme.

2. Gjykata detyrohet të kujdeset që procedura të zbatohet pa zvarritje dhe të pengohet çdo
keqpërdorim i të drejtave që u përkasin pjesëmarrësve në procedurë.

3. Çdo heqje lirie, e sidomos kohëzgjatja e paraburgimit në procedurë penale, duhet zvogëluar në
kohën sa më të shkurtër të mundshme.

4. Kushdo që është privuar nga liria me arrest menjëherë njoftohet në gjuhën që e kupton për
arsyet e heqjes së lirisë. Kushdo që privohet nga liria pa urdhër të gjykatës sillet para gjyqtarit të
gjykatës themelore në juridiksionin e arrestimit brenda dyzet e tetë (48) orëve. Gjyqtari vendos për
caktimin e paraburgimit, në pajtim me Kapitullin X të këtij Kodi.

Neni 6
Fillimi i procedurës penale

1. Hetimet policore mund të fillohen nga zyrtari i policisë në pajtim me nenet 69-83.

2. Procedura penale fillohet vetëm me vendim të prokurorit të shtetit kur ekziston dyshim i bazuar
se është kryer vepër penale

3. Prokurori i shtetit mund te filloje procedurën penale në pajtim me paragrafin 2. të këtij neni pas
marrjes së informacionit nga policia, institucioni tjetër publik, institucioni privat, qytetari, media, nga
informacioni i marrë në një procedurë tjetër penale ose pas ankimit ose propozimit të të dëmtuarit.

Neni 7
Detyrimi i përgjithshëm për vërtetimin e plotë dhe të saktë të fakteve

1. Gjykata, prokurori i shtetit dhe policia të cilët marrin pjesë në procedurën penale detyrohen që
saktësisht dhe tërësisht t’i vërtetojnë faktet të cilat janë të rëndësishme për marrjen e vendimit të
ligjshëm.

2. Sipas dispozitave të parapara me këtë Kod, gjykata, prokurori i shtetit dhe policia që marrin pjesë
në procedurë penale detyrohen që me vëmendje dhe me përkushtim maksimal profesional dhe me
përkujdesje të njëjtë të vërtetojnë faktet kundër të pandehurit si dhe ato në favor të tij, dhe para
fillimit të procedurës dhe gjatë zhvillimit të saj t’i mundësojnë të pandehurit dhe mbrojtësit të tij
shfrytëzimin e të gjitha fakteve dhe provave që janë në favor të të pandehurit.

Neni 8
Parimi i pavarësisë së gjykatës

1. Gjykata në punën e saj është e pavarur dhe vendos në bazë të ligjit.

2. Gjykata merr vendim në bazë të provave që shqyrtohen dhe verifikohen në shqyrtim gjyqësor.




3



Neni 9
Barazia e palëve

1. Nëse me këtë Kod nuk parashihet ndryshe, i pandehuri dhe prokurori i shtetit në procedurë
penale kanë pozitë të barabartë.

2. I pandehuri ka të drejtë të deklarohet dhe atij duhet t’i lejohet deklarimi për të gjitha faktet dhe
provat që e ngarkojnë dhe t’i paraqesë të gjitha faktet dhe provat që janë në favor të tij. Ai ka të
drejtë që të kërkojë nga prokurori i shtetit të thërret dëshmitarë në emër të tij. Ai ka të drejtë t’i
marrë në pyetje dëshmitarët kundër tij dhe të kërkojë praninë dhe marrjen në pyetje të
dëshmitarëve në favor të tij, në kushte të njëjta që vlejnë për dëshmitarët kundër tij.

3. I dëmtuari ka të drejtë dhe i lejohet të bëjë deklaratë për të gjitha faktet dhe provat që ndikojnë në
të drejtat e tij dhe ka të drejtë për të bërë deklaratë mbi të gjitha faktet dhe provat. Ai ka të drejtë të
marrë në pyetje dëshmitarët, t’u parashtrojë pyetje të tërthorta dëshmitarëve të palës tjetër dhe të
kërkojë nga prokurori i shtetit që të thirren dëshmitarët.

4. Nëse prokurori i shtetit vlerëson se gjatë hetuesisë janë mbledhur prova të mjaftueshme për të
vazhduar në shqyrtim gjyqësor, prokurori i shtetit harton aktakuzën dhe paraqet faktet mbi të cilat ai
e bazon aktakuzën dhe siguron provat për këto fakte.

Neni 10
Njoftimi për shkaqet e akuzës, mos detyrimi për vetëfajësim dhe ndalesa kundër imponimit
për pranim të fajit

1. Gjatë arrestimit të tij dhe marrjes në pyetje për herë të parë, i pandehuri menjëherë njoftohet në
hollësi për llojin dhe shkaqet e akuzës kundër tij në gjuhën që ai e kupton.

2. I pandehuri nuk ka detyrim të paraqesë mbrojtjen e vet ose të përgjigjet në ndonjë pyetje, dhe
nëse mbrohet, nuk është i detyruar të akuzojë vetveten ose të afërmit e tij e as të pranojë fajësinë.
Kjo e drejtë nuk përfshin rastin kur i pandehuri hyn vullnetarisht në marrëveshje për të
bashkëpunuar me prokurorin e shtetit.

3. Nga i pandehuri ose personi tjetër që merr pjesë në procedurë ndalohet dhe dënohet që të
imponohet pranimi i fajësisë ose ndonjë deklarim tjetër me anë të torturës, forcës, kanosjes apo nën
ndikimin e drogës ose të masave të tjera të ngjashme.

Neni 11
Përshtatshmëria e mbrojtjes

1. I pandehuri ka të drejtë në kohë të mjaftueshme për përgatitjen e mbrojtjes së tij.

2. I pandehuri ka të drejtë të mbrohet personalisht ose me ndihmën e mbrojtësit i cili është anëtar i
Odës së Avokatëve të Kosovës, sipas zgjedhjes së tij.

3. Në qoftë se i pandehuri nuk angazhon mbrojtës për të siguruar mbrojtjen, kurse mbrojtja është e
detyrueshme, të pandehurit i caktohet mbrojtës i pavarur me përvojë dhe me kompetencë në
përputhje me llojin e veprës penale dhe sipas kushteve të parapara me këtë Kod.

4. Sipas kushteve të parapara me këtë Kod, të pandehurit i cili nuk mund t’i paguajë shpenzimet e
mbrojtjes dhe për këtë arsye nuk mund të angazhojë mbrojtës, me kërkesë të tij i caktohet një
mbrojtës i pavarur me përvojë dhe me kompetencë konform me llojin e veprës penale, që paguhet
nga mjetet e buxhetit kur interesat e drejtësisë këtë e kërkojnë.

5. Gjykata ose organi kompetent i cili e drejton procedurën penale detyrohet ta njoftojë të
pandehurin për të drejtën e tij në mbrojtës që nga marrja në pyetje për herë të pare, ashtu siç
parashihet me këtë Kod.

4

6. Në pajtim me dispozitat e këtij Kodi, çdo person i privuar nga liria ka të drejtë në shërbimet e
mbrojtësit që nga arresti e tutje.
Neni 12
Ligjshmëria e privimit nga liria dhe vendosja në procedurë të përshpejtuar

1. Askujt nuk mund t’i hiqet liria, përpos rasteve dhe në pajtim me procedurën e përcaktuar me ligj.

2. Çdo person i privuar nga liria me arrest ose me ndalim, sipas procedurës së paraparë me këtë
Kod ka të drejtë të ndërmarrë masa sipas të cilave për ligjshmërinë e arrestimit ose ndalimit të tij
vendos gjykata në procedurë të përshpejtuar ose urdhëron lirimin e tij kur ndalimi është i
paligjshëm.

Neni 13
Të drejtat e personit të privuar nga liria

1. Çdo person i privuar nga liria menjëherë njoftohet në gjuhën që ai e kupton për:

1.1. arsyet e arrestit të tij;

1.2. të drejtën në mbrojtës sipas zgjedhjes së tij; dhe

1.3. të drejtën që lidhur me arrestin të njoftojë ose të njoftohet anëtari i familjes ose personi
tjetër përkatës sipas zgjedhjes së tij.

2. Personi i privuar nga liria me dyshim se ka kryer vepër penale të sjellet menjëherë para gjyqtarit
dhe jo më vonë se brenda dyzet e tetë (48) orëve nga arresti, ndërsa ai ka të drejtë në gjykim
brenda një kohe të arsyeshme ose të lirohet në pritje të gjykimit.

3. Personi i privuar nga liria gëzon të drejtat e parapara me këtë nen gjatë gjithë kohës së heqjes së
lirisë. Këto të drejta mund të hiqen vetëm nëse heqja dorë bëhet me shkrim në mënyrë vullnetare
pasi të jetë informuar më parë për të drejtat e tij. Ushtrimi i këtyre të drejtave nuk varet as nga
vendimi i mëparshëm i mundshëm i personit lidhur me heqjen dorë nga të drejtat e caktuara dhe as
nga koha e njoftimit për këto të drejta.

Neni 14
Gjuhët dhe shkrimi

1. Gjuha dhe shkrimet që mund të përdoren në procedurë penale janë gjuha shqipe dhe serbe,
përveç nëse parashihet ndryshe me ligj.

2. Personi që merr pjesë në procedurë penale i cili nuk e flet gjuhën në të cilën zhvillohet
procedura, ka të drejtë të flasë gjuhën e vet dhe të jetë i informuar nëpërmjet përkthimit pa pagesë
me faktet, provat dhe procedurën. Përkthimi sigurohet përmes një përkthyesi të pavarur.

3. Personi nga paragrafi 2. i këtij neni njoftohet për të drejtën e tij në përkthim. Ai mund të heqë
dorë nga kjo e drejtë nëse e di gjuhën në të cilën zhvillohet procedura gjyqësore. Njoftimi për këtë
të drejtë dhe deklarata e pjesëmarrësit shënohet në procesverbal.

4. Deklaratat, ankesat dhe parashtresat tjera mund të dorëzohen në gjykatë në gjuhën shqipe ose
serbe, përveç nëse parashihet ndryshe me ligj.

5. Personit të arrestuar, të pandehurit që mbahet në paraburgim dhe personit që mban dënimin
duhet siguruar përkthimin e thirrjeve gjyqësore, vendimeve dhe parashtresave në gjuhën të cilën ai
e përdor në procedurë.

6. Shtetasi i huaj që ndodhet në paraburgim mund t’i dorëzojë gjykatës parashtresat në gjuhën e tij
para, gjatë dhe pas shqyrtimit gjyqësor vetëm sipas kushteve të reciprocitetit.



5



Neni 15
E drejta në rehabilitim dhe kompensim

Çdo person i cili është dënuar, arrestuar, ndaluar ose paraburgosur në mënyrë të paligjshme ka të
drejtë në rehabilitim të plotë, kompensim të drejtë nga mjetet buxhetore dhe në të drejta të tjera të
parapara me ligj.

Neni 16
Detyrimi i gjykatës për të njoftuar palët

Gjykata detyrohet të njoftojë të pandehurin ose pjesëmarrësin tjetër në procedurë për të drejtat që i
përkasin sipas këtij Kodi, si dhe për pasojat e mosveprimit të tij nëse ai, për shkak të mosdijes, nuk
ndërmerr veprimin e duhur në procedurë ose i nuk shfrytëzon të drejtat e tij.

Neni 17
Kohëzgjatja e pasojave që kufizojnë të drejtat

Kur dihet se fillimi i procedurës penale ka për pasojë kufizimin e disa të drejtave të caktuara dhe kur
procedura penale zhvillohet për ndonjë vepër penale për të cilën është paraparë dënimi me më
shumë se tre vjet burgim, pasoja e tillë hyn në fuqi nga momenti i hyrjes në fuqi të aktakuzës, po qe
se me ligj nuk është përcaktuar ndryshe. Nëse procedura penale zhvillohet për ndonjë vepër penale
për të cilën është paraparë dënim me gjobë ose dënim me burgim deri në tre (3) vjet, pasoja e tillë
hyn në fuqi nga dita kur aktgjykimi dënues merr formë të prerë, përveç nëse përcaktohet ndryshe
me ligj.

Neni 18
Çështjet prejudikuese

1. Në qoftë se zbatimi i ligjit penal varet nga një vendim paraprak nga gjykata në ndonjë procedurë
tjetër e cila është duke u zhvilluar apo nga organi tjetër publik, gjykata e cila ka kompetencë në
çështjen penale vetë mund të marrë vendim për çështjen e tillë në pajtim me dispozitat e
zbatueshme për provat në procedurë penale. Vendimi i tillë zbatohet vetëm për atë çështje penale
që është duke u gjykuar nga kjo gjykatë.

2. Kur gjykata në ndonjë procedurë tjetër ose organi tjetër publik ka marrë një vendim mbi një
çështje paraprake të këtij lloji, vendimi i tillë nuk është detyrues për gjykatën e cila gjykon çështjen
penale për të vendosur nëse është kryer vepër penale.

Neni 19
Përkufizimet

1. Shprehjet e përdorura në këtë Kod të Procedurës Penale kanë këto kuptime:

1.1. Zyrtari i autorizuar i policisë – zyrtari i policisë apo cilido pjestar i Policisë së
Kosovës apo pjestari i ndonjë shërbimi tjetër të autorizuar për të zhvilluar hetime penale
ose për të ekzekutuar vendimin e prokurorit të shtetit apo të gjykatës.

1.2. Çështje e ndërlikuar - Çdo vepër penale që përfshin por nuk kufizohet në më shumë
se dhjetë të pandehur, aktivitet të organizuar kriminal, korrupsion, ose hetimi i së cilës
kërkon prova të shumta mjeko-ligjore, analiza kontabiliteti ose bashkëpunim ndërkombëtar.
Një rast i ndërlikuar do të ishte një procedurë penale në të cilën hetohet apo gjykohet një
rast i ndërlikuar.

1.3. I dyshuar - personi për të cilin policia ose prokurori i shtetit dyshojnë se ka kryer vepër
penale, por ndaj të cilit nuk është filluar hetim.

6

1.4. I pandehur - personi kundër të cilit zbatohet procedura penale. Shprehja “i pandehur”
po ashtu përdoret në këtë Kod edhe si shprehje e përgjithshme për të “pandehurin”,
“akuzuarin” dhe “personin e dënuar”.

1.5. I akuzuar - personi kundër të cilit është paraqitur aktakuza dhe është caktuar shqyrtimi
gjyqësor.

1.6. Person i dënuar - personi i cili me aktgjykim të formës së prerë të gjykatës është
shpallur fajtor për kryerjen e veprës penale.

1.7. I dëmtuar ose viktima - personi të cilit çfarëdo e drejte personale ose pasurore i
është shkelur ose i është rrezikuar me veprën penale.

1.8. Dyshim i arsyeshëm - njohuri për informacionin që do të bindte një vëzhgues objektiv
që një vepër penale ka ndodhur, po ndodh ose ka mundësi të konsiderueshme që do të
ndodhë dhe se personi në fjalë mund të kryejë ose mund të ketë kryer veprën penale. Se
çfarë mund të konsiderohet si "e arsyeshme" do të varet nga të gjitha rrethanat.

1.9. Dyshim i bazuar - njohuri për informacionin që do të bindte një vëzhgues objektiv që
një vepër penale ka ndodhur, po ndodh ose ka mundësi të konsiderueshme që do të
ndodhë dhe se personi në fjalë ka më shumë gjasa që të ketë kryer veprën penale se sa që
të mos e ketë kryer atë. Dyshimi i bazuar duhet të mbështetet në prova të artikulueshme.

1.10. Shkak i bazuar - njohuri për informacionin që do të bind një vëzhgues objektiv që një
vepër penale ka ndodhur, po ndodh ose ka mundësi të konsiderueshme që do të ndodhë
dhe se personi në fjalë ka gjasë të konsiderueshme të ketë kryer veprën penale. Shkaku i
bazuar duhet të mbështetet në prova të artikulueshme.

1.11. Gjasa reale - baza për urdhër për kontroll ose për të justifikuar ndërhyrjen e qeverisë
në privatësinë e ndonjë personi. Posedimi i provave të pranueshme që do të bindte një
vëzhgues objektiv që një vepër penale ka ndodhur, po ndodh ose ka mundësi të
konsiderueshme që do të ndodhë dhe se personi në fjalë ka gjasë të konsiderueshme të
ketë kryer veprën penale.

1.12. Dyshimi i bazuar mirë - nënkupton ngritjen e aktakuzës. Posedimi i provave të
pranueshme që do të bindte një vëzhgues objektiv që një vepër penale ka ndodhur dhe që
është kryer nga i pandehuri.

1.13. Kompensimi - kompensimi i dëmeve nga personi i dënuar. Në fund të një procedure
penale gjykata urdhëron të pandehurin i cili është shpallur fajtor për një vepër penale që të
kompensojë të dëmtuarin apo të dëmtuarit për dëmet që rezultojnë drejtpërdrejt apo në
mënyrë të tërthortë nga vepra penale.

1.14. Dëmi - dëmi që drejtpërdrejt apo në mënyrë të tërthortë rezulton nga një veprim
kriminal, duke përfshirë humbjen e pronës, humbjen e fitimit, heqjen e lirisë, dëmtimin fizik,
dëmtimin psikik apo humbjen e jetës së bashkëshortit ose anëtarit të familjes së afërme.
Shuma e dëmit do të vërtetohet nga përfaqësuesi i të dëmtuarit, mbrojtësi i viktimave apo
prokurori i shtetit. Gjykata mund të urdhërojë pagesën e dëmit bazuar në një vlerësim të
arsyeshëm të vlerës monetare të dëmit të drejtpërdrejtë ose të shkaktuar në mënyrë të
tërthortë si pasojë e veprës penale.

1.15. Palë në procedure - prokurori i shtetit, i pandehuri dhe i dëmtuari. I pandehuri nuk
konsiderohet palë sipas nenit 392, të Kodit Penal të Kosovës.

1.16. Fëmijë – person që është nën moshën tetëmbëdhjetë vjet (18) , në pajtim me Kodin
e Drejtësisë për të Mitur.

1.17. I mitur - person që është i moshës mes katërmbëdhjetë (14) dhe tetëmbëdhjetë (18)
vjet, në pajtim me Kodin e Drejtësisë për të Mitur,

7

1.18. Organi publik - një organ i Qeverisë së Republikës së Kosovës ose një organ njëjtë i
autorizuar për të vepruar sipas Ligjit për Policinë apo Ligjit për Kompetencat, Përzgjedhjen
e Rasteve dhe Caktimin e Lëndëve të Gjyqtarëve dhe Prokurorëve të EULEX-it në Kosovë.

1.19. Kontroll intim - kontrolli i cili përbëhet nga kontrolli fizik i zgavrave të trupit të
personit, pos gojës.

1.20. Gjyqtari kompetent - gjyqtari i cili sipas këtij kodi ka përgjegjësi për çështjen në fjalë.
Në shumicën e rrethanave, ky do të jetë gjyqtari që mbikëqyrë fazën e procedurës penale.

1.21. Kolegji shqyrtues – kolegji i përbërë prej tre gjyqtarësh i cili formohet nga
departamenti i njëjtë ose nga gjykata themelore për të shqyrtuar dhe gjykuar një
kundërshtim kundër urdhrit të gjyqtarit të procedurës paraprake.

1.22. Trupi gjykues - trupi i përbërë prej kryetarit të trupit gjykues dhe dy gjyqtarëve
profesional të cilën shqyrtojnë provat dhe gjykojnë gjatë shqyrtimit gjyqësor.

1.23. Gjyqtari i procedurës paraprake - gjyqtari i cili është caktuar në fazën e hetimit.

1.24. Kryetari i trupit gjykues - gjyqtari në departamentin e krimeve të rënda të gjykatës
themelore i cili pranon aktakuzën, merr vendim për të gjitha propozimet paraprake dhe të
provave në shqyrtimin fillestar dhe shqyrtimin e dytë, dhe kryeson trupin gjykues që gjykon
në shqyrtimin gjyqësor.

1.25. Gjyqtari i vetëm gjykues - gjyqtari në departamentin e përgjithshëm të gjykatës
themelore i cili pranon aktakuzën, merr vendim për të gjitha propozimet paraprake dhe të
provave në shqyrtimin fillestar dhe shqyrtimin e dytë, dhe gjykon në shqyrtim gjyqësor.

1.26. Fondi për kompensim të viktimave - fond në të cilin depozitohen mjetet nga
konfiskimi i dorëzanisë dhe pasurive tjera të autorizuara më ligj. Pagesat nga fondi për
kompensim të viktimave përdoren për kompensimin e viktimave të krimit, siç caktohet me
ligj.

1.27. Përmbledhja, transkripti, regjistrimi - tri lloje të procesverbaleve. Përmbledhja
është një përshkrim i saktë i asaj se çfarë ka thënë një person. Transkripti është regjistrim
fjalë për fjalë i asaj çfarë ka thënë një person. Regjistrimi mund të jetë regjistrim audio apo
video me anë të mjeteve elektronike që mundëson përsëritjen e saktë të fjalëve që ka thënë
një person.

1.28. Mbrojtësi kryesor - kur një palë përfaqësohet nga më shumë se një mbrojtës, një
dhe vetëm një mbrojtës përfaqëson palën para gjykatës ose gjatë procedurave penale. Kur
mbrojtësit kryesor i dorëzohen dokumentet, përfshirë aktakuzat, kërkesat, përgjigjet,
ankesat dhe dokumentet tjera të cilat duhet t’i zbulohen të pandehurit, konsiderohet se
dorëzimi u është bërë të gjithë mbrojtësve që përfaqësojnë palën.

1.29. Thelbësisht të pambështetshme - prova apo informata është thelbësisht e
pambështetshme nëse origjina e provës apo informatës është e panjohur, bazohet në
thashetheme apo në dukje të parë prova apo informata është e pamundshme ose e
pabesueshme.

1.30. Artikulueshëm - kur informata apo prova duhet të jetë e artikulueshme, pala e cila
paraqet informacionin apo provën duhet të specifikojë në detaje informatën apo provën në
të cilën mbështetet.

1.31. Mbështetje e pohimit - dokument i paraqitur nga pala në mbështetje të dëshmisë
apo provës që nuk është drejtpërdrejtë e arritshme në shqyrtim gjyqësor. Mbështetja e
pohimit cakton prova tjera të pranishme që mbështesin dëshminë apo provën në fjalë.
Mbështetja e pohimit ka për qëllim të tregojë se prova në fjalë nuk do të ishte prova e vetme
apo vendimtare në mbështetje të aktgjykimit me të cilin i pandehuri shpallet fajtor.

8

1.32. Policia apo zyrtari policor – cilido pjesëtar i Policisë së Kosovës apo shërbimit tjetër
të autorizuar për zbatimin e hetimit penal.


KAPITULLI II
KOMPETENCA E GJYKATAVE


1. KOMPETENCA LËNDORE DHE PËRBËRJA E GJYKATËS

Neni 20
Kompetenca e gjykatave

1. Kompetenca lëndore dhe kompetenca territoriale e gjykatës themelore për procedurë penale
përcaktohet në nenin 11 të Ligjit për Gjykatat, Ligji nr. 03/L-199, ose me ligjin pasues.

2. Kompetenca lëndore e Gjykatës së Apelit për procedurë penale përcaktohet në nenin 18 të Ligjit
për Gjykatat, Ligji nr. 03/L-199.

3. Kompetenca lëndore e Gjykatës Supreme për procedurë penale përcaktohet në nenin 22 të Ligjit
për Gjykatat, Ligji nr. 03/L-199, ose me ligjin pasues.

4. Kompetenca lëndore dhe procedura e Gjykatës Kushtetuese për procedurë penale sipas nenit
113, paragrafi 7 i Kushtetutës përcaktohet në nenet 46-50 të Ligjit për Gjykatën Kushtetuese të
Republikës së Kosovës, Ligji Nr. 03/L-121, ose me ligjin pasues.

Neni 21
Caktimi i lëndëve brenda gjykatave

1. Procedura penale zhvillon dhe çështjen e gjykon në shkallë të parë në Departamentin e
Përgjithshëm, Departamentin e Krimeve të Rënda apo ndonjë Divizion apo Departament të
themeluar sipas nenit 8 të Ligjit për Gjykatat që ka juridiksion mbi veprat penale.

2. Kur një fëmijë është i pandehur në një rast penal, ai rast do të ndahet nga çdo rast tjetër dhe do
të shqyrtohet vetëm nga Departamenti për të Miturit në kuadër të Gjykatës Themelore, sipas Kodit
të Drejtësisë për të Mitur, nr. 03/L-193 apo ligjit pasues.

3. Departamenti i Përgjithshëm i Gjykatës Themelore zhvillon dhe çështjen e gjykon në të gjitha
procedurat penale që nuk janë brenda juridiksionit të Departamentit për Krime të Rënda,
Departamentit për të Miturit ose ndonjë Divizionit apo Departamentit të themeluar sipas nenit 8 të
Ligjit për Gjykatat që ka juridiksion mbi veprat penale.

4. Departamenti i Krimeve të Rënda i Gjykatës Themelore zhvillon dhe çështjen e gjykon në çfarëdo
procedure penale ku prokurori i shtetit pretendon apo ka ngritur akuzë për një ose më shumë vepra
të mundshme penale sipas nenit 15 të Ligjit për Gjykatat në përgjithësi, dhe veçanërisht ato vepra
penale të cekura në nenin 22.

5. Ndaj aktgjykimit të gjykatës themelore nuk mund të ushtrohet ankesë për arsye procedurale nëse
ankuesi nuk e ka kundërshtuar në gjykatë themelore vendimin ligjor ose faktik mbi të cilin bazohet
ankesa, përveç nëse ankuesi mund të demonstrojë rrethana të jashtëzakonshme që arsyetojnë një
ankesë të tillë.

Neni 22
Veprat penale që konsiderohen krime të rënda për qëllime të këtij Kodi

1. Për qëllime të këtij Kodi, nenet në vijim të Kodit Penal konsiderohen krime të rënda në pajtim me
nenin 15 të Ligjit për Gjykatat, Ligji nr. 03/L-199;

1.1. Sulmi kundër rendit kushtetues të Republikës së Kosovës, në pajtim me nenin 121 të
Kodit Penal;
9


1.2. Kryengritja e armatosur, në pajtim me nenin 122 të Kodit Penal;

1.3. Pranimi i kapitullimit dhe okupimit, në pajtim me nenin 123 të Kodit Penal;
1.4. Tradhëtia ndaj vendit, në pajtim me nenin 124 të Kodit Penal;

1.5. Rrezikimi i tërësisë territoriale të Republikës së Kosovës, në pajtim me nenin 125 të
Kodit Penal;

1.6. Vrasja e përfaqësuesve të lartë të Republikës së Kosovës, në pajtim me nenin 126 të
Kodit Penal;

1.7. Rrëmbimi i përfaqësuesve të lartë të Republikës së Kosovës, në pajtim me nenin 127
të Kodit Penal;

1.8. Dhuna ndaj përfaqësuesve të lartë të Republikës së Kosovës, në pajtim me nenin 128
të Kodit Penal;

1.9. Rrezikimi i rendit kushtetues me shkatërrimin apo dëmtimin e instalimeve dhe pajisjeve
publike, në pajtim me nenin 129 të Kodit Penal;

1.10. Sabotimi, në pajtim me nenin 130 të Kodit Penal;

1.11. Spiunazhi, në pajtim me nenin 131 të Kodit Penal;

1.12. Zbulimi i informacioneve të klasifikuara dhe mosruajtja e informacioneve të
klasifikuara, në pajtim me nenin 132 të Kodit Penal;

1.13. Veprat e rënda kundër rendit kushtetues dhe sigurisë së Republikës së Kosovës, në
pajtim me nenin 133 të Kodit Penal;

1.14. Bashkimi për veprimtari kundër kushtetuese, në pajtim me nenin 134 të Kodit Penal;

1.15. Kryerja e veprës terroriste, në pajtim me nenin 136 të Kodit Penal;

1.16. Ndihma në kryerjen e terrorizmit, në pajtim me nenin 137 të Kodit Penal;

1.17. Lehtësimi në kryerjen e terrorizmit, në pajtim me nenin 138 të Kodit Penal;

1.18. Rekrutimi për terrorizëm, në pajtim me nenin 139 të Kodit Penal;

1.19. Trajnimi për terrorizëm, në pajtim me nenin 140 të Kodit Penal;

1.20. Shtytja për kryerjen e veprave terroriste, në pajtim me nenin 141 të Kodit Penal;

1.21. Fshehja ose moslajmërimi i terroristëve dhe grupeve terroriste, në pajtim me nenin
142 të Kodit Penal;

1.22. Organizimi dhe pjesëmarrja në grup terrorist, në pajtim me nenin 143 të Kodit Penal;

1.23. Përgatitja e veprave terroriste ose veprave penale kundër rendit kushtetues dhe
sigurisë së Republikës së Kosovës, në pajtim me nenin 144 të Kodit Penal;

1.24. Gjenocidi, në pajtim me nenin 148 të Kodit Penal;

1.25. Krimet kundër njerëzimit, në pajtim me nenin 149 të Kodit Penal;

1.26. Krimet e luftës në shkelje të rëndë të konventave të Gjenevës, në pajtim me nenin
150 të Kodit Penal;

10

1.27. Krimet e luftës në shkelje të rëndë të ligjeve dhe zakoneve që zbatohen në konfliktin
e armatosur ndërkombëtar, në pajtim me nenin 151 të Kodit Penal;
1.28. Krimet e luftës në shkelje të rëndë të nenit 3 të përbashkët të konventave të
Gjenevës, në pajtim me nenin 152 të Kodit Penal;
1.29. Krimet e luftës në shkelje të rëndë të ligjeve dhe zakoneve që zbatohen në konfliktet
e armatosura që nuk janë të karakterit ndërkombëtar, në pajtim me nenin 153 të Kodit
Penal;

1.30. Sulmet në konfliktet e armatosura që nuk kanë karakter ndërkombëtar kundër
instalimeve që përmbajnë forca të rrezikshme, në pajtim me nenin 154 të Kodit Penal;

1.31. Rekrutimi ose regjistrimi i personave midis moshës pesëmbëdhjetë (15) dhe
tetëmbëdhjetë vjet (18) në konfliktin e armatosur, në pajtim me nenin 155 të Kodit Penal;

1.32. Përdorimi i mjeteve ose i metodave të ndaluara të luftimit, në pajtim me nenin 156 të
Kodit Penal;

1.33. Shtyrja e paarsyeshme e riatdhesimit të robërve të luftës ose e civilëve, në pajtim me
nenin 157 të Kodit Penal;

1.34. Përvetësimi i kundërligjshëm i sendeve nga të vrarët ose të plagosurit në fushëbetejë,
në pajtim me nenin 158 të Kodit Penal;

1.35. Rrezikimi i negociatorëve, në pajtim me nenin 159 të Kodit Penal;

1.36. Organizimi i grupeve për kryerjen e gjenocidit, krimeve kundër njerëzimit dhe krimeve
të luftës, në pajtim me nenin 160 të Kodit Penal;

1.37. Shtytja për luftë agresive ose konflikt të armatosur, në pajtim me nenin 162 të Kodit
Penal;

1.38. Keqpërdorimi i emblemave ndërkombëtare, në pajtim me nenin 163 të Kodit Penal;

1.39. Rrëmbimi i fluturakes, në pajtim me nenin 164 të Kodit Penal;

1.40. Rrezikimi i sigurisë së aviacionit civil, në pajtim me nenin 165 të Kodit Penal;

1.41. Rrezikimi i sigurisë së lundrimit detar, në pajtim me nenin 166 të Kodit Penal;

1.42. Rrezikimi i sigurisë së platformave fikse të vendosura në pragun kontinental, në
pajtim me nenin 167 të Kodit Penal;

1.43. Piratëria, në pajtim me nenin 168 të Kodit Penal;

1.44. Skllavëria, kushtet e ngjashme me skllavërinë dhe puna e detyruar, në pajtim me
nenin 169 të Kodit Penal;

1.45. Kontrabandimi me migrantë, në pajtim me nenin 170 të Kodit Penal;

1.46. Trafikimi me njerëz, në pajtim me nenin 171 të Kodit Penal;

1.47. Shërbimet seksuale të viktimës së trafikimit, në pajtim me nenin 231 të Kodit Penal;

1.48. Rrezikimi i personave nën mbrojtje ndërkombëtare, në pajtim me nenin 173 të Kodit
Penal;

1.49. Rrezikimi i personelit të Kombeve të Bashkuara dhe i personelit në marrëdhënie me
to, në pajtim me nenin 174 të Kodit Penal;

1.50. Marrja e pengjeve, në pajtim me nenin 175 të Kodit Penal;
11


1.51. Përvetësimi i paligjshëm, shfrytëzimi, transferi dhe vendosja e materialeve nukleare,
në pajtim me nenin 176 të Kodit Penal;

1.52. Kanosja për përdorimin ose kryerjen e vjedhjes apo të grabitjes së materialit nuklear,
në pajtim me nenin 177 të Kodit Penal;

1.53. Vrasja e rëndë, në pajtim me nenin 179 të Kodit Penal;

1.54. Rrëmbimi, në pajtim me nenin 194 të Kodit Penal;

1.55. Tortura, në pajtim me nenin 199 të Kodit Penal;

1.56. Cënimi i së drejtës për të kandiduar, në pajtim me nenin 210 të Kodit Penal;

1.57. Kanosja e kandidatit, në pajtim me nenin 211 të Kodit Penal;

1.58. Parandalimi i ushtrimit të së drejtës për të votuar, në pajtim me nenin 212 të Kodit
Penal;

1.59. Cënimi i përcaktimit të lirë të votuesve, në pajtim me nenin 213 të Kodit Penal;

1.60. Keqpërdorimi i detyrës zyrtare gjatë zgjedhjeve, në pajtim me nenin 214 të Kodit
Penal;

1.61. Dhënia ose marrja e ryshfetit në lidhje me votimin, në pajtim me nenn 215 të Kodit
Penal;

1.62. Keqpërdorimi i të drejtës së votimit, në pajtim me nenin 216 të Kodit Penal;

1.63. Pengimi i procesit të votimit, në pajtim me nenin 217 të Kodit Penal;

1.64. Cënimi i fshehtësisë së votimit, në pajtim me nenin 218 të Kodit Penal;

1.65. Falsifikimi i rezultateve të votimit, në pajtim me nenin 219 të Kodit Penal;

1.66. Asgjësimi i dokumenteve të votimit, në pajtim me nenin 220 të Kodit Penal;

1.67. Dhunimi, në pajtim me nenin 230 të Kodit Penal;

1.68. Blerja, posedimi, shpërndarja dhe shitja e paautorizuar e narkotikëve, substancave
psikotrope dhe analoge, në pajtim me nenin 273 të Kodit Penal;

1.69. Prodhimi dhe përpunimi i paautorizuar i narkotikëve, substancave psikotrope, analoge
apo veglave, pajisjeve apo materialeve narkotike, në pajtim me nenin 274 të Kodit Penal;

1.70. Kultivimi i bimës së hashashit, shkurres së kokainës ose bimëve të kanabisit, në
pajtim me nenin 278 të Kodit Penal;

1.71. Organizimi, drejtimi apo financimi i trafikimit të narkotikëve apo substancave
psikotrope, në pajtim me nenin 279 të Kodit Penal;

1.72. Falsifikimi i parasë, në pajtim me nenin 302 të Kodit Penal;

1.73. Falsifikimi i letrave me vlerë dhe instrumenteve të pagesës, në pajtim me nenin 293 të
Kodit Penal;

1.74. Pjesëmarrja ose organizimi i grupit kriminal të organizuar, në pajtim me nenin 283 të
Kodit Penal;

12

1.75. Armëmbajtja pa leje në pajtim me nenin 374 të Kodit Penal;

1.76. Frikësimi gjatë procedurës penale për krimin e organizuar, në pajtim me nenin 395 të
Kodit Penal;
1.77. Keqpërdorimi i pozitës apo autoritetit zyrtar, në pajtim me nenin 422 të Kodit Penal;

1.78. Keqpërdorimi i informatës zyrtare, në pajtim me nenin 423 të Kodit Penal;

1.79. Konflikti i interesit, në pajtim me nenin 424 të Kodit Penal;

1.80. Përvetësimi në detyrë, në pajtim me nenin 425 të Kodit Penal;

1.81. Mashtrimi në detyrë, në pajtim me nenin 426 të Kodit Penal;

1.82. Përdorimi i paautorizuar i pasurisë, në pajtim me nenin 427 të Kodit Penal;

1.83. Marrja e ryshfetit, në pajtim me nenin 428 të Kodit Penal;

1.84. Dhënia e ryshfetit, në pajtim me nenin 429 të Kodit Penal;

1.85. Dhënia e ryshfetit zyrtarit publik të huaj, në pajtim me nenin 430 të Kodit Penal;

1.86. Ushtrimi i ndikimit, në pajtim me nenin 431 të Kodit Penal;

1.87. Nxjerrja e kundërligjshme e vendimeve gjyqësore, në pajtim me nenin 432 të Kodit
Penal;

1.88. Zbulimi i fshehtësisë zyrtare, në pajtim me nenin 433 të Kodit Penal;

1.89. Falsifikimi i dokumentit zyrtar, në pajtim me nenin 434 të Kodit Penal;

1.90. Arkëtimi dhe pagesa e kundërligjshme, në pajtim me nenin 435 të Kodit Penal;

1.91. Përvetësimi i kundërligjshëm i pasurisë me rastin e bastisjes apo ekzekutimit të
vendimit gjyqësor, në pajtim me nenin 436 të Kodit Penal;

Neni 23
Gjyqtari i procedurës paraprake

1. Gjykata themelore do të mbikëqyr hetimet penale duke caktuar, nëpërmjet një procesi
transparent e të drejtë për caktimin e çështjeve, një gjyqtar profesional nga departamenti i duhur
për të shërbyer si gjyqtar i procedurës paraprake.

2. Gjyqtari i procedurës paraprake mbikëqyr procedurën penale gjatë fazës së hetimit. Me
paraqitjen e aktakuzës, gjyqtari i procedurës paraprake nuk ka më kompetencë mbi të pandehurit e
përmendur në aktakuzë.

3. Gjyqtari i procedurës paraprake është kompetent për të pranuar kërkesat nga prokurori i shtetit, i
pandehuri, mbrojtësi i viktimave dhe i dëmtuari dhe të nxjerr vendime dhe urdhra bazuar mbi këto
kërkesa, në pajtim me këtë Kod.

4. Gjyqtari i procedurës paraprake është kompetent për të përcaktuar në mënyrë të pavarur nëse
shqiptimi apo vazhdimi i privimit të lirisë së të pandehurit është proceduralisht apo
kushtetutshmërisht i lejuar. Gjyqtari i procedurës paraprake ka për detyrë që të urdhërojë lirimin e të
pandehurit, heqja e lirisë të së cilit nuk është proceduralisht apo kushtetutshmërisht e lejuar.

Neni 24
Urdhrat dhe vendimet e gjyqtarit të procedurës paraprake

13

1. Gjyqtari i procedurës paraprake në Departamentin e Përgjithshëm apo në Departamentin e
Krimeve të Rënda është kompetent për të nxjerr vendime apo urdhra siç parashihet me këtë Kod.
2. Urdhrat e gjyqtarit të procedurës paraprake në Departamentin e Përgjithshëm apo në
Departamentin e Krimeve të Rënda mund të shqyrtohen nga kolegji shqyrtues i të njëjtit
departament të asaj gjykate pas paraqitjes së kundërshtimit nga palët. Nëse nuk ka numër të
mjaftueshëm të gjyqtarëve, kryetari i gjykatës mund të caktojë gjyqtarët nga ndonjë departament
tjetër për të shërbyer në kolegjin shqyrtues.

3. Vendimi i gjyqtarit të procedurës paraprake mund të shqyrtohet pas ankesës së paraqitur në
Gjykatën e Apelit.

4. Çdo urdhër i gjyqtarit të procedurës paraprake që prek të drejtat e të dëmtuarit mund të
shqyrtohet nga kolegji shqyrtues i gjykatës themelore sipas paragrafit 2. të këtij neni brenda dyzet e
tetë (48) orëve nga paraqitja e kundërshtimit. Prokurori i shtetit, mbrojtësi i viktimave mund të
kërkojnë shqyrtimin e urdhrit të gjyqtarit të procedurës paraprake në emër të të dëmtuarit apo vetë i
dëmtuari.

5. Afati për paraqitjen e kundërshtimeve kundër urdhrave të gjyqtarit të procedurës paraprake apo
të kolegjit shqyrtues është dyzet e tetë (48) orë nga momenti kur pala pranon urdhrin, në pajtim me
nenin 378.

6 Afati për paraqitje të ankesave kundër vendimeve të gjyqtarit të procedurës paraprake apo të
kolegjit shqyrtues është pesë (5) ditë prej kur pala e pranon vendimin, në pajtim me nenin 378 të
këtij Kodi.

Neni 25
Gjyqtari i vetëm gjykues, kryetari i trupit gjykues dhe trupi gjykues

1. Me dorëzimin e aktakuzës nga prokurori i shtetit në Gjykatën Themelore, një gjyqtar i vetëm ose
një kolegj gjyqtarësh me kryetarin e tij nga departamenti përkatës caktohet, nëpërmjet një procesi
transparent e të drejtë për caktimin e çështjeve, për të gjykuar çështjen.

2. Në procedurën penale në kuadër të Departamentit të Përgjithshëm të Gjykatës Themelore, rasti
vendoset nga gjyqtari profesional i cili shërben si gjyqtar i vetëm gjykues.

3. Në procedurën penale në kuadër të Departamentit të Krimeve të Rënda të Gjykatës Themelore,
aktgjykimi merret nga tre (3) gjyqtarë profesional, njëri nga të cilët kryeson trupin gjykues.

Neni 26
Vendimet para shqyrtimit gjyqësor

1. Pas ngritjes së aktakuzës nga prokurori i shtetit në gjykatën themelore, gjyqtari i vetëm gjykues
apo kryetari i trupit gjykues mban shqyrtimin fillestar dhe shqyrtimin e dytë, merr vendim mbi
kërkesat për hudhje të aktakuzës, merr vendim mbi kërkesat për të përjashtuar dëshmitë, dhe merr
vendim mbi kërkesën për caktim të paraburgimit apo masat tjera për të siguruar praninë e të
pandehurit.

2. Shqyrtimi gjyqësor mbahet nga gjyqtari i vetëm gjykues apo nga trupi gjykues, siç përcaktohet
me këtë Kod.

Neni 27
Procedura për të mitur

Procedura kur të miturit janë kryes, ose fëmijët janë viktima dhe dëshmitarë rregullohet me Kodin e
Drejtësisë për të Mitur ose Ligjin përkatës.

Neni 28
Kolegjet gjyqësore gjatë ankesave

1. Gjykata e Apelit gjykon mbi ankesat penale në kolegj prej tre (3) gjyqtarësh.
14


2. Gjykata Supreme gjykon mbi ankesat penale në kolegj prej tre (3) gjyqtarësh.



2. KOMPETENCA TERRITORIALE

Neni 29
Caktimi i kompetencës territoriale

1. Kompetenca territoriale në parim i jepet gjykatës themelore, brenda territorit të së cilës është
kryer ose është tentuar vepra penale ose brenda territorit ku është shkaktuar pasoja.

2. Kur një vepër penale është kryer ose është tentuar të kryhet apo pasojat e saj janë shkaktuar në
territorin e më shumë se një gjykate ose në kufijtë e atyre territoreve, kompetente është ajo gjykatë
e cila e para e ka filluar procedurën gjyqësore si përgjigje në kërkesën e prokurorit të autorizuar, por
nëse procedura nuk është filluar, atëherë kompetente është gjykata në të cilën së pari është
dorëzuar kërkesa për fillimin e procedurës.

3. Në rast se me ligj themelohet ndonjë departament i gjykatës themelore që ka kompetencë për
hetimin dhe gjykimin e veprave të caktuara penale, departamenti i tillë do të ketë kompetencë mbi
të gjitha procedurat penale për veprat e tilla penale.

Neni 30
Kompetenca territoriale për veprat penale të kryera në aeroplan

Nëse vepra penale kryhet në aeroplan, kompetente do të jetë Gjykata Themelore në Prishtinë.

Neni 31
Kompetenca territoriale për veprat penale të kryera përmes mediave

1. Në qoftë se një vepër penale është kryer nëpërmjet gazetës, kompetente është gjykata në
territorin e së cilës është shtypur gazeta. Po qe se ky vend nuk dihet ose gazeta është shtypur në
botën e jashtme, kompetente është gjykata në territorin e së cilës shpërndahet informacioni i
shtypur.

2. Në qoftë se sipas ligjit përgjigjet autori i materialit të publikuar, kompetente është gjykata e vendit
në të cilin autori ka vendbanimin e përhershëm ose gjykata në territorin e së cilës është zhvilluar
ngjarja që ndërlidhet me materialin e publikuar.

3. Paragrafët 1. dhe 2. të këtij neni zbatohen përshtatshmërisht në rastin kur materiali është
shpallur nëpërmjet radios, televizionit ose ndonjë lloji tjetër të publikimit.

Neni 32
Kriteret dytësore të kompetencës

1. Në qoftë se nuk dihet territori i përshkruar në paragrafin .1 të nenit 29 të këtij Kodi ose kur ky
vend nuk është në territorin e Kosovës, kompetente është gjykata në territorin e së cilës i pandehuri
e ka vendbanimin ose vendqëndrimin.

2. Në qoftë se gjykata në territorin e së cilës i pandehuri e ka vendbanimin ose vendqëndrimin e ka
filluar procedurën, gjykata mbetet kompetente edhe nëse është mësuar vendi i kryerjes së veprës
penale.

3. Në qoftë se nuk dihet vendi i kryerjes së veprës penale, as vendbanimi apo vendqëndrimi i të
pandehurit ose nëse të dyja janë jashtë territorit të Kosovës, kompetente është gjykata në territorin
e së cilës arrestohet i pandehuri ose në territorin e së cilës i pandehuri vetë u dorëzohet organeve.

Neni 33
Kompetenca për veprat penale ndërkufitare
15


Në qoftë se një person kryen vepër penale në Kosovë dhe jashtë saj, kompetenca bie mbi gjykatën
e cila është kompetente për veprën penale të kryer në Kosovë.


Neni 34
Kompetenca territoriale e urdhëruar nga Gjykata Supreme

Në qoftë se sipas dispozitave të këtij Kodi nuk mund të vërtetohet se cila gjykatë ka kompetencë
territoriale, Gjykata Supreme e Kosovës cakton njërën nga gjykatat me kompetencë lëndore në të
cilën do të zbatohet procedura.


3. BASHKIMI I PROCEDURËS

Neni 35
Kompetenca territoriale lidhur me bashkimin e procedurës

1. Kur personi i njëjtë fajësohet për më shumë vepra penale të peshës së njëjtë, kompetente është
gjykata në të cilën së pari është ngritur aktakuza, ndërsa, kur nuk është paraqitur aktakuzë,
kompetente është gjykata, të cilës së pari i është dorëzuar aktvendimi i vulosur i hetimeve.

2. Kur i dëmtuari njëkohësisht ka kryer vepër penale ndaj të pandehurit, gjithashtu zhvillohet
procedurë e përbashkët.

3. Në parim të bashkëpandehurit i nënshtrohen kompetencës së gjykatës, e cila ka kompetencë për
njërin pre tyre dhe në të cilën së pari është ngritur aktakuza.

4. Në parim gjykata e cila është kompetente për kryerësin e veprës penale është kompetente edhe
për bashkëkryerësit dhe ndihmësit, pas kryerjes së veprës penale dhe për personat të cilët nuk
kanë njoftuar për përgatitjen e veprës, kryerjen e saj ose kryerësin.

5. Të gjitha çështjet nga paragrafi 1. deri 4. të këtij neni, në parim shqyrtohen në procedurë të
bashkuar dhe për to merret një aktgjykim.

6. Kur disa persona fajësohen për disa vepra penale, gjykata mund të vendos të zbatojë procedurë
të bashkuar dhe të marrë një aktgjykim, me kusht që veprat të jenë të ndërlidhura dhe provat të
jenë të përbashkëta.

7. Gjykata mund të vendosë të zbatojë procedurë të bashkuar dhe të marrë një aktgjykim, po që se,
para të njëjtës gjykatë zbatohen procedura të ndara, kundër të njëjtit person, për disa vepra ose
kundër disa personave, për vepër penale të njëjtë.

8. Për bashkim të procedurës, vendos gjykata, e cila është kompetente për zbatimin e procedurës
së bashkuar, në bazë të propozimit të prokurorit të shtetit ose sipas detyrës zyrtare. Kundër
aktvendimit me të cilin caktohet bashkimi i procedurës ose refuzimi i propozimit për bashkim, nuk
lejohet ankesë.

Neni 36
Veçimi i procedurës

1. Gjykata e cila sipas këtij Kodi është kompetente, për shkaqe të rëndësishme ose për arsye të
efikasitetit, deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor mund të vendos veçimin e procedurave të
zbatuara për disa vepra penale ose kundër disa të pandehurve dhe procedon ndaras ose çështjet e
ndara ia dërgon një gjykate tjetër kompetente.

2. Aktvendimin për veçimin e procedurës e merr gjykata kompetente pas dëgjimit të palëve dhe
mbrojtësit.

16

3. Kundër aktvendimit me të cilin lejohet veçimi i procedurës ose refuzimi i propozimit për veçimin e
procedurës nuk lejohet ankesë.




4. KALIMI I KOMPETENCËS TERRITORIALE

Neni 37
Kompetenca e deleguar dhe konflikti i kompetencës

1. Gjykata themelore është e detyruar që të shqyrtojë kompetencën territoriale të saj dhe nëse
konstaton se i mungon kompetenca, shpall veten jokompetente, dhe pasi që aktvendimi të merr
formën e prerë i dorëzon rastin gjykatës e cila ka kompetencë territoriale.

2. Në qoftë se gjykata themelore kompetente për shkaqe juridike ose faktike është penguar të
zbatojë procedurën pas dëgjimit të palëve, kryetari i gjykatës themelore mund të kalojë procedurën
te një degë tjetër brenda gjykatës themelore kompetente.

3. Nëse kalimi nga paragrafi 2. i këtij neni nuk është i mundshëm, kryetari i gjykatës themelore
kompetente duhet të konsultohet me një tjetër gjykatë themelore që ka kompetencë lëndore dhe të
pajtohen për transferimin e procedurës.

4. Në qoftë se dy gjykatat themelore nuk mund të përmbushin paragrafin 3. të këtij neni brenda
dhjetë (10) ditëve, cilado prej tyre e njofton menjëherë për këtë Gjykatën e Apelit, e cila do të
caktojë njërën nga gjykatat për të zbatuar procedurën.

5. Para marrjes së aktvendimit mbi konfliktin e kompetencës lëndore, gjykata kërkon mendimin e
prokurorit të shtetit i cili është kompetent për të vepruar para asaj gjykate, të dëmtuarit apo
mbrojtësit të viktimave dhe të pandehurit apo mbrojtësit të tij.

6. Kundër aktvendimit nga ky nen nuk lejohet ankesë.


5. PASOJAT E MUNGESËS SË KOMPETENCËS

Neni 38
Kompetenca e nënkuptuar e gjykatave

1. Gjykata jokompetente detyrohet të ndërmarrë ato veprime procedurale për të cilat ekziston rrezik
nga vonesa.

2. Pasi aktakuza të merr formë të prerë, gjykata nuk mund të shpall veten jokompetente në
pikëpamje territoriale dhe palët nuk mund të paraqesin kundërshtim për shkak të mungesës së
kompetencës territoriale.


KAPITULLI III
PËRJASHTIMI


1. PËRJASHTIMI I GJYQTARËVE

Neni 39
Bazat për përjashtimin e gjyqtarëve

1. Gjyqtari përjashtohet nga ushtrimi i funksionit gjyqësor në rastin kur:

1.1. është dëmtuar me vepër penale;

17

1.2. është bashkëshort, bashkëshort jashtëmartesor, person në afri gjinie në vijë të
drejtpërdrejtë të çfarëdo shkalle ose në vijë anësore deri në shkallën e katërt, person në afri
krushqie deri në shkallën e dytë me të pandehurin, mbrojtësin e tij, prokurorin e shtetit, të
dëmtuarin, përfaqësuesin e tij ligjor ose përfaqësuesin e autorizuar;

1.3. është kujdestar ligjor, nën kujdestari ligjore, fëmijë i adoptuar ose prind adoptues, prind
birësues ose fëmijë i birësuar i të pandehurit, mbrojtësit të tij, prokurorit të shtetit ose të
dëmtuarit;

1.4. në çështjen e njëjtë penale ka marrë pjesë në procedurë si prokuror, mbrojtës,
përfaqësues ligjor apo përfaqësues i autorizuar i të dëmtuarit ose është pyetur si dëshmitar
apo ekspert;

1.5. ekziston konflikti i interesit siç përcaktohet në nenin 6 të Ligjit për Parandalimin e
Konfliktit të Interesit në Ushtrimin e Funksionit Publik.

2. Gjyqtari përjashtohet si gjyqtar i vetëm gjykues, kryetar i trupit gjykues, anëtar i trupit gjykues,
anëtari i kolegjit të apelit apo kolegjit të Gjykatës Supreme nëse ka marrë pjesë në procedura të
mëhershme në të njëjtin rast penal, përveç gjyqtarit që ka shërbyer në kolegjin e mundësisë
hetuese të veçantë. Megjithatë, një gjyqtar nuk do të përjashtohet kur ai ose ajo ka qenë vetëm i
përfshirë në procedurat e mëparshme në të njëjtën çështje penale, si një anëtar i një paneli
shqyrtues.

3. Gjyqtari gjithashtu mund të përjashtohet nga ushtrimi i funksionit gjyqësor në rast konkret, nëse
përpos rasteve nga paragrafi 1. dhe 2. i këtij neni, prezantohen dhe vërtetohen rrethana që e vënë
në dyshim paanshmërinë e tij ose që duken të papërshtatshme.

Neni 40
Procedura për përjashtim

1. Gjyqtari posa të mësojë se ekziston ndonjë arsye për përjashtim nga neni 39, paragrafi 1. ose 2. i
këtij Kodi ndërpret çdo aktivitet lidhur me çështjen dhe për këtë e njofton kryetarin e gjykatës, i cili
sipas procedurave apo rregullave të brendshme të gjykatës cakton zëvendësimin e tij. Në rastin e
përjashtimit të kryetarit të gjykatës, ai kërkon drejtpërdrejt nga Kryetari i Gjykatës së Apelit që të
caktojë zëvendësimin.

2. Në qoftë se gjyqtari konstaton se ekzistojnë rrethana të cilat arsyetojnë përjashtimin e tij nga neni
39, paragrafi 3. i këtij Kodi, ai për këtë e njofton kryetarin e gjykatës. Derisa të merret vendim për
përjashtim, gjyqtari mund të ndërmerr vetëm ato veprime të cilat janë domosdo të nevojshme për të
penguar shtyrjen ose vonesën e palejueshme të çështjes.

Neni 41
Kërkesa për përjashtim

1. Përjashtimin e gjyqtarit mund ta kërkojnë edhe palët.

2. Pala mund të kërkojë përjashtimin e gjyqtarit sapo të ketë mësuar për ekzistimin e arsyeve për
përjashtim,dhe kete mund ta beje më së largu deri para përfundimit të shqyrtimit gjyqësor, ndërsa
në rast të përjashtimit për arsyet e parapara në nenin 39, paragrafi 3. i këtij Kodi, përjashtimin e
kërkon para fillimit të shqyrtimit gjyqësor.

3. Kërkesën për përjashtimin e gjyqtarit të Gjykatës së Apelit apo të Gjykatës Supreme pala mund
ta bëjë në ankesë ose në përgjigje në ankesë.

4. Pala mund të kërkojë përjashtimin vetëm të gjyqtarit që e trajton çështjen.

5. Pala detyrohet që në kërkesë të shënojë rrethanat me të cilat e mbështet pretendimin për
ekzistimin e bazës ligjore për përjashtim. Shkaqet e paraqitura në kërkesën e mëparshme për
përjashtim e cila është refuzuar nuk mund të paraqiten përsëri në kërkesë.

18

Neni 42
Vendimet mbi kërkesat për përjashtim

1. Kërkesat për përjashtim sipas nenit 41 të këtij Kodi vendosen nga gjyqtarët në vijim:

1.1. Kryetari i Gjykatës Themelore vendos mbi kërkesën për përjashtimin e gjyqtarëve të
Gjykatës Themelore.

1.2. Kryetari i Gjykatës së Apelit vendos mbi kërkesën për përjashtimin vetëm të Kryetarit të
Gjykatës Themelore ose mbi kërkesën për përjashtimin e Kryetarit të Gjykatës Themelore
dhe gjyqtarit tjetër të së njëjtës gjykatë.

1.3. Kryetari i Gjykatës së Apelit vendos mbi kërkesën për përjashtimin e gjyqtarëve të
Gjykatës së Apelit.

1.4. Kryetari i Gjykatës Supreme të Kosovës vendos mbi kërkesën për përjashtimin e
Kryetarit të Gjykatës së Apelit, kërkesën për përjashtimin e Kryetarit të Gjykatës së Apelit
dhe gjyqtarit tjetër të së njëjtës gjykatë ose kërkesën për përjashtimin e gjyqtarit të Gjykatës
Supreme të Kosovës. Kolegji i kryesuar nga Zëvendës kryetari i Gjykatës Supreme të
Kosovës vendos mbi kërkesën për përjashtimin e kryetarit të Gjykatës Supreme të Kosovës
ose mbi kërkesën për përjashtimin e kryetarit të Gjykatës Supreme të Kosovës dhe
gjyqtarëve tjerë të së njëjtës gjykatë.

2. Para marrjes së aktvendimit për përjashtim dëgjohet gjyqtari apo kryetari i gjykatës, e sipas
nevojës zhvillohen edhe hetime të tjera.

3. Kundër aktvendimit me të cilin pranohet kërkesa për përjashtim nuk lejohet ankesë. Aktvendimi
me të cilin kërkesa për përjashtim refuzohet mund të kundërshtohet me ankesë të posaçme, e kur
një aktvendim i tillë është marrë pas ngritjes së aktakuzës, atëherë mund të kundërshtohet vetëm
me ankesë kundër aktgjykimit.

4. Në qoftë se kërkesa për përjashtim është në kundërshtim me dispozitat e nenit 41, paragrafët 4.
dhe 5. të këtij Kodi ose kërkesa për përjashtim nga neni 39, paragrafi 3. i këtij Kodi është
parashtruar pas fillimit të shqyrtimit gjyqësor, kërkesa hudhet në tërësi ose pjesërisht. Kundër
aktvendimit me të cilin hudhet kërkesa nuk lejohet ankesë. Aktvendimin me të cilin hudhet kërkesa
e merr kryetari i gjykatës, kurse në shqyrtim gjyqësor atë e merr trupi gjykues. Gjyqtari, përjashtimi i
të cilit kërkohet, mund të marrë pjesë në marrjen e aktvendimit nga trupi gjykues.

Neni 43
Ndërprerja e ushtrimit të veprimeve pas kërkesës për përjashtim të gjyqtarit

Kur gjyqtari mëson se është bërë kërkesë për përjashtimin e tij, ai detyrohet që menjëherë të
ndërpresë çdo veprim në atë çështje, e kur kemi përjashtim nga neni 39, paragrafi 3. i këtij Kodi, ai
deri në marrjen e aktvendimit mbi kërkesën mund të kryejë vetëm ato veprime për të cilat ekziston
rrezik nga vonesa.


2. PËRJASHTIMI I PROKURORËVE TË SHTETIT

Neni 44
Bazat për përjashtimin e prokurorëve të shtetit

1. Prokurori i shtetit përjashtohet kur:

1.1. është dëmtuar me vepër penale;

1.2. Është bashkëshort, bashkëshort jashtëmartesor, person në afri gjinie në vijë të
drejtpërdrejtë të çfarëdo shkalle ose në vijë anësore deri në shkallën e katërt, person në afri
krushqie deri në shkallën e dytë me të pandehurin, mbrojtësin e tij, të dëmtuarin,
përfaqësuesin e tij ligjor ose përfaqësuesin e autorizuar;
19


1.3. është kujdestar ligjor, nën kujdestari ligjore, fëmijë i adoptuar ose prind adoptues, prind
birësues ose fëmijë i birësuar i të pandehurit, mbrojtësit të tij ose të dëmtuarit;

1.4. në çështjen e njëjtë penale ka marrë pjesë në procedurë si gjyqtar, mbrojtës,
përfaqësues ligjor apo përfaqësues i autorizuar i të dëmtuarit ose është pyetur si dëshmitar
apo ekspert; ose

1.5. ekziston konflikti i interesit siç përcaktohet në nenin 6 të Ligjit për Parandalimin e
Konfliktit të Interesit në Ushtrimin e Funksionit Publik.

2. Prokurori i shtetit është përherë i detyruar që të përjashtojë veten me të mësuar se ekzistojnë
arsye për përjashtimin e tij.

3. Nëse prokurori i shtetit kundërshton përjashtimin e tij, ai kërkon vendim nga prokurori i shtetit më
i lartë sipas këtij paragrafi. Kryeprokurori i zyrës vendos mbi përjashtimin e prokurorit të shtetit të
zyres së tij, ndërsa Kryeprokurori i Shtetit jep vendimin përfundimtar mbi përjashtimin e një
prokurori të shtetit sipas këtij paragrafi. Çdo vendim nga ky paragraf duhet të jetë me shkrim dhe i
dorëzohet prokurorit të shtetit në fjalë dhe Këshillit Prokurorial të Kosovës. Për përjashtimin e
Kryeprokurorit të Shtetit vendos Këshilli Prokurorial i Kosovës në seancë plenare.


3. PËRJASHTIMI I PJESËMARRËSVE TJERË

Neni 45
Bazat për përjashtimin e pjesëmarrësve tjerë në procedurë penale

1. Kryetari i trupit gjykues, gjyqtari i vetëm gjykues, gjyqtari i procedurës paraprake ose kryetari i
kolegjit shqyrtues apo kolegjit ankimor vendos për përjashtimin e procesmbajtësit, përkthyesit,
specialistit dhe ekspertit dhe mbrojtësit të viktimave.

2. Në qoftë se zyrtari i autorizuar i policisë zbaton veprime hetimore në bazë të këtij Kodi, për
përjashtimin e tij vendos prokurori i shtetit. Po qe se me rastin e ndërmarrjes së këtyre veprimeve
merr pjesë procesmbajtësi, për përjashtimin e tij vendos personi zyrtar i cili ndërmerr veprimet.

3. Mbrojtësi i viktimave përjashtohet kur:

3.1. është dëmtuar me veprën penale;

3.2. është bashkëshort, bashkëshort jashtëmartesor, person në afri gjinie në vijë të
drejtpërdrejtë të çfarëdo shkalle ose në vijë anësore deri në shkallën e katërt, person në afri
krushqie deri në shkallën e dytë me të pandehurin, mbrojtësin e tij, prokurorin, të dëmtuarin,
përfaqësuesin e tij ligjor ose përfaqësuesin e autorizuar;

3.3. është kujdestar ligjor, nën kujdestari ligjore, fëmijë i adoptuar ose prind adoptues, prind
birësues ose fëmijë i birësuar i të pandehurit, mbrojtësit të tij, prokurorit ose të dëmtuarit;

3.4. në çështjen e njëjtë penale ka marrë pjesë në procedurë si gjyqtar, prokuror, mbrojtës,
ose është pyetur si dëshmitar apo ekspert; ose

3.5. ekzistojnë rrethana të cilat krijojnë paraqitjen e konfliktit të interesit.


KAPITULLI IV
PROKURORI I SHTETIT


Neni 46
Kompetenca dhe struktura e prokurorive të shtetit

20

Kompetencat dhe struktura e Prokurorive Themelore, Prokurorisë Speciale, Prokurorisë së Apelit
dhe Zyrës së Prokurorit të Shtetit për të hetuar dhe ndjekur çështjet penale përcaktohen me
Kapitullin IV të Ligjit për Prokurorin e Shtetit.

Neni 47
Pavarësia e prokurorit të shtetit

Organet publike nuk mund të ndikojnë në mënyrë formale apo joformale, e as të drejtojnë veprimet
e prokurorit të shtetit në trajtimin e çështjeve individuale penale apo në hetime.

Neni 48
Detyrimi i prokurorit të shtetit ndaj të pandehurit

Gjatë hetimit të veprave penale, prokurori i shtetit detyrohet të analizojë provat dhe faktet fajësuese
dhe shfajësuese dhe të sigurojë që hetimi të kryhet duke respektuar në tërësi të drejtat e të
pandehurit dhe që mbledhja e provave të mos bëhet në kundërshtim me Kapitullin XVI të këtij Kodi.

Neni 49
Detyrat dhe kompetencat e prokurorëve të shtetit

1. Detyrat dhe kompetencat themelore të prokurorit të shtetit janë të përcaktuara në nenin 7 të Ligjit
për Prokurorin e Shtetit. Përveç këtyre detyrave dhe kompetencave, prokurori i shtetit ka edhe
detyrat dhe kompetencat e mëposhtme:

1.1. prokurorët e shtetit janë të autorizuar për të përfaqësuar interesat publik para gjykatave
të Republikës së Kosovës dhe të kërkojnë nga gjykata që të urdhërojë masa në pajtim me
këtë Kod të Procedurës Penale.

1.2. në lidhje me veprat penale të cilat ndiqen sipas detyrës zyrtare apo me propozimin e të
dëmtuarit, prokurori i shtetit ka kompetencë që të negociojë dhe të pranojë marrëveshje
vullnetare për bashkëpunim apo pranim të fajësisë me të pandehurin.

Neni 50
Kompetenca territoriale e prokurorëve të shtetit

Prokurori i shtetit ka kompetencë për të vepruar para gjykatës përkatëse në pajtim me Ligjin për
Prokurorin e Shtetit.

Neni 51
Kompetenca e prokurorëve të shtetit në çështjet urgjente

Kur ekziston rrezik nga shtyrja, veprimet procedurale mund të ndërmerren edhe nga prokurori i
shtetit që nuk është kompetent, me kusht që menjëherë të njoftohet prokurori i shtetit që është
kompetent.

Neni 52
Tërheqja nga ndjekja penale

Prokurori i shtetit mund të tërhiqet nga ndjekja deri në përfundimin e shqyrtimit gjyqësor para
gjykatës themelore, kurse në procedurat para gjykatës më të lartë, ai mund të tërhiqet nga ndjekja
vetëm në rastet e parapara me këtë Kod.


KAPITULLI V
MBROJTËSI


Neni 53
E drejta e të pandehurit për të pasur mbrojtës

21

1. I dyshuari dhe i pandehuri kanë të drejtë të kenë mbrojtës gjatë gjithë fazave të procedurës
penale.

2. Para çdo marrjeje në pyetje të të dyshuarit ose të pandehurit, policia ose organi tjeter kompetent,
prokurori i shtetit, gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues udhëzon të dyshuarin ose të pandehurin për të drejtën e tij në angazhimin e mbrojtësit dhe
se mbrojtësi mund të marrë pjesë gjatë marrjes së tij në pyetje.

3. Nga e drejta për të pasur mbrojtës mund të hiqet dorë, përveç në rastin e mbrojtjes së detyruar,
nëse heqja dorë bëhet qartë dhe vullnetarisht pas informimit të plotë për të drejtën e tij në mbrojtje.
Heqja dorë duhet bërë me shkrim dhe duhet nënshkruar nga i dyshuari apo i pandehuri dhe nga
organi kompetent që e zbaton procedurën, ose mund të bëhet gojarisht në audio apo videokasetë,
autenticiteti i të cilës verifikohet nga gjykata.

4. Në rastet e mbrojtjes së detyruar, mund të hiqet dorë nga e drejta për të pasur mbrojtës në pajtim
me paragrafin 3. të këtij neni, në qoftë se një avokat mbrojtës mbahet për të vepruar si "avokat në
gatishmëri" me përgjegjësi për të këshilluar të pandehurin gjatë procedurës, dhe në qoftë se i
pandehuri tërheq heqjen dorë, avokati në gatishmëri bëhet mbrojtës.

5. Personat nën moshën tetëmbëdhjetë (18) vjet mund të heqin dorë nga e drejta për të angazhuar
mbrojtës me pëlqimin e prindit, kujdestarit ose përfaqësuesit nga qendra për punë sociale, përveç
rasteve të dhunës në familje në të cilat është përfshirë prindi ose kujdestari, raste këto tek të cilët
prindi ose kujdestari i tillë nuk mund të jep pëlqim për heqjen dorë nga kjo e drejtë.

6. Personat të cilët tregojnë shenja të çrregullimeve ose të paaftësisë mendore nuk mund të heqin
dorë nga e drejta në angazhimin e mbrojtësit.

7. Kur i dyshuari ose i pandehuri i cili ka hequr dorë nga e drejta në angazhimin e mbrojtësit më
vonë e kërkon sërish këtë të drejtë, ai këtë mund ta ushtrojë menjëherë.

8. Po qe se vetë i dyshuari apo i pandehuri nuk angazhon mbrojtës, përfaqësuesi i tij ligjor,
bashkëshorti apo bashkëshorti jashtëmartesor, personi i gjinisë së gjakut në vijë të drejtë, prindi
adoptues, fëmija i adoptuar, vëllai, motra dhe prindi birësues mund të angazhojnë mbrojtës për të,
por jo kundër vullnetit të tij.

Neni 54
Kualifikimet e mbrojtësit

1. Për mbrojtës mund të angazhohet vetëm avokati i cili është anëtar i Odës së Avokatëve të
Kosovës, por të cilin mund ta zëvendësojë praktikanti i avokatisë. Kur procedura zbatohet për vepër
penale të dënueshme me së paku pesë vjet burgim, praktikanti i avokatisë mund ta zëvendësojë
avokatin vetëm nëse e ka kaluar provimin e judikaturës. Pranë Gjykates së Apelit dhe Gjykatës
Supreme të Kosovës, të pandehurin mund ta përfaqësojë vetëm avokati i cili është anëtar i Odës së
Avokatëve së Kosovës.

2. Mbrojtësi ia paraqet autorizimin e tij policisë, prokurorit të shtetit apo gjykatës pranë së cilës
zbatohet procedura. I dyshuari ose i pandehuri gjithashtu mund t’i japin mbrojtësit autorizimin edhe
gojarisht dhe kjo shënohet në procesverbalin e policisë, të prokurorit të shtetit apo gjykatës pranë
së cilës zbatohet procedura.

Neni 55
Kufizimet në përfaqësim nga mbrojtësi

1. Në një procedurë penale, mbrojtësi nuk mund të mbrojë dy ose më tepër të pandehur në të
njëjtën çështje. Një mbrojtës nuk mund të përfaqësojnë personin juridik dhe personin fizik në të
njëjtin rast, përveç nëse personi fizik është i vetmi person që ka në pronësi, menaxhon dhe është i
punësuar nga personi juridik.

2. I pandehuri mund të ketë deri në tre mbrojtës dhe e drejta për mbrojtje konsiderohet se është e
mjaftueshme kur në procedurë merr pjesë njëri nga mbrojtësit.
22


3. Nëse i pandehuri ka më shumë se një mbrojtës, njëri nga ta caktohet si mbrojtës kryesor nga i
pandehuri, e në rast se i pandehuri nuk bën një gjë të tillë, gjyqtari kompetent cakton mbrojtësin
kryesor.

Neni 56
Përjashtimi i mbrojtësit

1. Mbrojtës nuk mund të jetë i dëmtuari, bashkëshorti apo bashkëshorti jashtëmartesor i të
dëmtuarit, e as personi që është në gjini gjaku në vijë të drejtë në cilëndo shkallë, në vijë anësore
deri në shkallën e katërt ose të krushqisë deri në shkallën e dytë me të dëmtuarin ose prokurorin.

2. Mbrojtës nuk mund të jetë as personi i cili është thirrur si dëshmitar në shqyrtimin gjyqësor,
përveç nëse sipas këtij Kodi është liruar nga detyra e të dëshmuarit dhe ka deklaruar se nuk do të
dëshmojë ose nëse mbrojtësi pyetet si dëshmitar në rastin nga neni 12, paragrafi 1. nën-paragrafi
1.2. i këtij Kodi.

3. Mbrojtës nuk mund të jetë as personi i cili në të njëjtën lëndë ka vepruar si gjyqtar ose prokuror i
shtetit.

Neni 57
Mbrojtësi në rastet e mbrojtjes së detyruar

1. I pandehuri duhet të ketë mbrojtës në këto raste të mbrojtjes së detyruar:

1.1. nga marrja në pyetje për herë të parë kur i pandehuri është memec, shurdh, i verbër
ose shpreh shenja të çrregullimeve apo paaftësisë mendore dhe kështu është i paaftë që të
mbrohet vetë me sukses;

1.2. gjatë seancës për caktimin e paraburgimit dhe gjatë kohës derisa ai gjendet në
paraburgim;

1.3. nga ngritja e aktakuzës, kur aktakuza është ngritur kundër tij për vepër penale të
dënueshme me të paktën dhjetë vjet burgim;

1.4. në procedurë sipas mjeteve të jashtëzakonshme juridike kur i pandehuri është memec,
shurdh ose shpreh shenja të çrregullimit apo të paaftësisë mendore ose është shqiptuar
dënimi me burgim të përjetshëm; dhe

1.5. në të gjitha rastet kur i pandehuri kërkon të hyjë në marrëveshje për pranimin e fajësisë
për vepër penale për të cilën parashihet dënim me së paku një (1) vit burgim, i pandehuri
duhet të përfaqësohet nga mbrojtësi.

2. Në qoftë se i pandehuri në rastin e mbrojtjes së detyruar nuk angazhon mbrojtës, e angazhimin
nuk e bën askush nga personat ne nenin 53. paragrafi 8. i këtij Kodi, gjykata ose nje organ tjeter
kompetent i cakton një mbrojtës sipas detyrës zyrtare me shpenzime publike. Kur mbrojtësi
caktohet sipas detyrës zyrtare pasi të jetë ngritur aktakuza, i pandehuri njoftohet për këtë me rastin
e dorëzimit të aktakuzës.

3. Në qoftë se i akuzuari në rastin e mbrojtjes së detyruar mbetet pa mbrojtës gjatë procedurës dhe
nëse ai nuk angazhon mbrojtës tjetër, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues apo
organi kompetent që e zbaton procedurën në fazën paraprake cakton një mbrojtës të ri sipas
detyrës zyrtare në shpenzime publike.

4. Personi juridik nuk ka të drejtë në mbrojtës të caktuar me shpenzime publike.

Neni 58
Mbrojtësi me shpenzime publike, kur mbrojtja nuk është e detyruar

23

1. Kur nuk ekzistojnë kushtet për mbrojtjen e detyruar, të pandehurit i caktohet mbrojtës me
shpenzime publike me kërkesën e tij, nëse:
1.1. nuk ekzistojnë kushtet për mbrojtje të detyrueshme e procedura penale zhvillohet për
vepër penale për të cilën është paraparë dënimi me burgim me tetë (8) ose më shumë vjet,
ose

1.2. këtë e kërkojnë interesat e drejtësisë pavarësisht nga dënimi parashikuar, të dyshuarit
apo të pandehurit me kerkesën e tij i caktohet mbrojtësi, në qoftë se sipas gjendjes
pasurore të tij nuk nuk mund t`i përballojë shpenzimet e mbrojtjes së tij.

2. I pandehuri njoftohet për të drejtën e tij në mbrojtës me shpenzime publike sipas paragrafit
paraprak para se të merret në pyetje për herë të parë.

3.Kërkesa për caktimin e mbrojtësit me shpenzime publike sipas paragrafit 1. të këtij neni mund të
bëhet gjatë gjithë procedurës penale. Kryetari i gjykatës ose organi kompetent i cili zbaton
procedurën në fazën paraprake vendos për kërkesën dhe cakton mbrojtës. Nëse policia ose
prokurori i shtetit refuzon kërkesën e të pandehurit për t’i caktuar mbrojtës me shpenzime publike, i
pandehuri mund t’i ankohet gjyqtarit të procedurës paraprake.

4. Para caktimit të mbrojtësit me shpenzime publike sipas këtij neni, i pandehuri duhet të plotësojë
një deklaratë duke cekur pasuritë e tij dhe të deklarohet se nuk mund të përballojë shpenzimet e
mbrojtësit ligjor.

Neni 59
Shkarkimi i mbrojtësit

1. Në vend të mbrojtësit të caktuar, i pandehuri mund të angazhojë vetë mbrojtës tjetër. Në rastin e
tillë, mbrojtësi i caktuar shkarkohet.

2. Mbrojtësi i caktuar mund të kërkojë që të shkarkohet vetëm për shkaqe të arsyeshme.

3. Aktvendimi për shkarkimin e mbrojtësit në rastet e parapara në paragrafët 1. dhe 2. të këtij neni
para shqyrtimit gjyqësor merret nga gjyqtari i procedurës paraprake, gjatë shqyrtimit gjyqësor
merret nga gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues, kurse në procedurën e apelit merret
nga kryetari i kolegjit të apelit të Gjykatës së Apelit apo Gjykatës Supreme. Kundër këtij aktvendimi
nuk lejohet ankesë.

4. Në bazë të kërkesës së të pandehurit ose me pëlqimin e tij, kryetari i gjykatës mund të shkarkojë
mbrojtësin e caktuar i cili nuk e ushtron si duhet detyrën. Në vend të mbrojtësit të shkarkuar,
kryetari i gjykatës cakton një mbrojtës të pavarur me përvojë dhe kompetencë në pajtim me natyrën
e veprës penale. Oda e Avokatëve të Kosovës njoftohet për shkarkimin e mbrojtësit.

Neni 60
Tërheqja e mbrojtësit

1. Mbrojtësi i cili nuk pranon detyrën që i është besuar ose që tërhiqet prej saj duhet njoftuar
menjëherë organin që zbaton procedurën dhe atë që e ka caktuar lidhur me mospranimin ose
tërheqjen e tij.

2. Mospranimi ka efekt që nga çasti kur i komunikohet organit që zbaton procedurën.

3. Tërheqja nuk ka efekt derisa të pandehurit të mos i sigurohet një mbrojtës i ri sipas zgjedhjes së
tij ose sipas detyrës zyrtare dhe deri në përfundim të afatit të caktuar që mund t’i jetë dhënë
mbrojtësit zëvendësues për t’u njohur me shkresat dhe provat.

4. Paragrafi 3. i këtij neni zbatohet edhe në rastet nga neni 59, paragrafi 2. i këtij Kodi.

Neni 61
Të drejtat e mbrojtësit si përfaqësues i të pandehurit

24

1. Mbrojtësi gëzon të drejta të njëjta që ia njeh ligji edhe të pandehurit, përveç atyre që shprehimisht
i rezervohen të pandehurit personalisht.
2. Mbrojtësi ka të drejtë të komunikojë lirisht me të pandehurin gojarisht ose me shkrim sipas
kushteve që garantojnë fshehtësinë.

3. Mbrojtësi ka të drejtë të njoftohet me kohë për vendin dhe kohën e zbatimit të veprimeve
hetimore, të marrë pjesë në to dhe të shikojë shkresat dhe provat e çështjes në pajtim me dispozitat
e këtij Kodi.


KAPITULLI VI
I DËMTUARI


Neni 62
Të drejtat e të dëmtuarit

1. I dëmtuari ka këto të drejta:

1.1. i dëmtuari nga vepra penale duhet te trajtohet me respekt nga policia, prokurorët,
gjyqtarët ose organi tjeter që zbaton procedurën penale .

1.2. nëse i dëmtuari nga vepra penale mund të identifikohet, policia dhe prokurori ose
organi tjeter që zbaton procedurën penale duhet të kontaktojnë të dëmtuarin në mënyrë të
arsyeshme dhe të informojnë atë që është palë e dëmtuar.

1.3. i dëmtuari ka cilësinë e palës në procedurë penale.

1.4. i dëmtuari ka të drejtë në kompensimin e arsyeshëm të urdhëruar nga gjykata prej të
pandehurit ose të pandehurve që kanë pranuar ose janë shpallur fajtor për dëmin material,
fizik dhe emocional të shkaktuar nga kryerja e veprës penale për të cilën i pandehuri ose të
pandehurit janë shpallur fajtorë.

1.5. nëse gjykata nuk mund të urdhërojë kompensimin nga i pandehuri apo të pandehurit
për shkak të pamundësisë së tyre për të paguar, mungesës së kompetencës së gjykatës
ose vdekjes, i dëmtuari ka të drejtë që të kërkojë nga gjykata që të dërgojë urdhrin për
kompensim te koordinatori i fondit për kompensimin e viktimave.

Neni 63
Përfaqësuesi i të dëmtuarit

1. I dëmtuari mund të përfaqësohet nga përfaqësuesi i cili është anëtar i Odës së Avokatëve të
Kosovës;

2. I dëmtuari mund të përfaqësohet nga mbrojtësi i viktimave;

3. I dëmtuari mund të përfaqësojë veten.


KAPITULLI VII
MBIKËQYRJA E PROCEDURËS PENALE


Neni 64
E drejta e gjykatës për të gjobitur palët që zvarrisin procedurën penale

1. Gjykata gjatë rrjedhës së procedurës mund t’i shqiptojë gjobë deri në dyqindepesëdhjetë (250)
Euro mbrojtësit, përfaqësuesit të autorizuar ose përfaqësuesit ligjor, të dëmtuarit ose mbrojtësit të
viktimave, kur veprimet e tij janë të drejtuara qartë në zvarritjen e procedurës penale. Gjoba mund
te caktohet per cdo veprim qe ka per qellim zvarritjen e procedures sipas ketij paragrafi.
25


2. Oda e Avokatëve të Kosovës njoftohet për shqiptimin e gjobës ndaj anëtarit të saj ose praktikantit
të avokaturës.

3. Në qoftë se prokurori i shtetit nuk i paraqet gjykatës propozimet me kohë ose veprimet tjera në
procedurë i ndërmerr me vonesa të mëdha dhe kështu shkakton zvarritjen e procedurës, atëherë
për këtë njoftohet kryeprokurori i asaj prokurorie.

Neni 65
Dërgimi i deklaratave të rreme prokurorit të shtetit

1. Nëse gjyqtari mëson se gjatë procedurës penale të cilën ai e kryeson ka pasur shkelje të neneve
391-401 të Kodit Penal, mund t’ia dërgojë rastin për hetim prokurorit përkatës të shtetit.

2. Gjyqtari i cili dërgon shkeljen nga nenet 391-401 të Kodit Penal sipas paragrafit 1. të këtij neni
nuk merr pjesë në procedurën penale që rrjedh si rezultat i këtij dërgimi, por mund të vazhdojë të
kryesojë procedurën penale e cila ka qenë duke u zbatuar.


KAPITULLI VIII
DETYRIMET E ORGANEVE PUBLIKE


Neni 66
Detyrimi i organeve publike që të ndihmojnë prokurorin e shtetit

Të gjitha organet publike detyrohen që prokurorit të shtetit, gjykatave dhe organeve të tjera
kompetente që marrin pjesë në procedurë penale t’u japin ndihmën e nevojshme, sidomos për
çështjet që kanë të bëjnë me hetimin e veprave penale ose vendndodhjen e kryerësve.

Neni 67
Nxjerrja e të dhënave konfidenciale

1. Me kërkesën e gjykatës, institucionet dhe personat përgjegjës për mbajtjen e bazave të të
dhënave, qoftë edhe pa pëlqimin e personave përkatës, i sigurojnë gjykatës të dhëna nga baza e
tyre e të dhënave që i mbajnë, kur të dhënat e tilla janë të domosdoshme për zhvillimin e
procedurës penale.

2. Gjykata detyrohet të mbrojë fshehtësinë e të dhënave të siguruara në mënyrë të tillë.


PJESA E DYTË
PROCEDURA PENALE


KAPITULLI IX
FILLIMI I HETIMEVE DHE PROCEDURA PENALE


1. FAZAT E PROCEDURËS PENALE

Neni 68
Fazat e procedurës penale

Sipas këtij Kodi të Procedurës Penale, procedura penale ka katër faza të ndryshme: fazën e hetimit,
fazën e ngritjes së aktakuzës dhe deklarimit, fazën e shqyrtimin gjyqësor dhe fazën e mjetit juridik.
Procedurës penale mund t’i paraprijnë veprimet fillestare të policisë ose mbledhja e informatave
sipas nenit 84 të këtij Kodi.


26


2. VEPRIMET FILLESTARE TË POLICISË

Neni 69
Hetimi nga policia

1. Policia heton veprat penale në pajtim me nenin 70 të këtij Kodi dhe ia raporton ato prokurorit te
shtetit sa me shpejt qe te jete e mundur.

2. Prokurori i shtetit dhe policia punojnë bashkërisht gjatë veprimeve fillestare nga neni 70 të këtij
Kodi.

3. Pas autorizimit për zbatimin e masës nga neni 84 apo pas fillimit të procedurës penale nga neni
102 i këtij Kodi, prokurori i shtetit drejton dhe mbikëqyr punën e policisë apo organit tjetër që zbaton
hetimin penal.

4. Prokurori i shtetit ka qasje në të gjitha informatat përkatëse të hetimit që policia ka në posedim
gjatë veprimeve fillestare.

Neni 70
Veprimet hetimore të policisë

1. Pas pranimit të informatës për një vepër penale të dyshuar, policia heton nëse ka dyshim të
arsyeshëm që një vepër penale e cila ndiqet sipas detyrës të jetë kryer.

2. Policia heton veprat penale dhe ndërmerr të gjitha masat e nevojshme që të zbulojë
vendndodhjen e kryerësit, të ndalojë kryerësin ose ndihmësin e tij nga fshehja ose arratisja, të
zbulojë dhe të ruajë gjurmët dhe provat tjera të veprës penale dhe sendet të cilat mund të shërbejnë
si prova, dhe të mbledhë të gjitha informacionet të cilat mund të përdoren në procedurë penale.

3. Për të kryer detyrat nga ky nen, policia është e autorizuar që:

3.1. të mbledhë informata nga personat;

3.2. të kryejë kontroll të përkohshëm të automjeteve, udhëtarëve dhe valixheve të tyre;

3.3. të kufizojë lëvizjen në zona të caktuara për kohën kur ky veprim është urgjentisht i
nevojshëm;

3.4. të ndërmarrë hapat e nevojshëm për të vërtetuar identitetin e personave dhe të
sendeve;

3.5. të organizojë kontrollimin për të zbuluar vendndodhjen e individit ose të sendit që
kërkohet duke dërguar letërreshtimin;

3.6. të kontrollojë nën praninë e personit përgjegjës objektet e caktuara dhe lokalet e
organeve publike dhe të shqyrtojë dokumentet e caktuara që u përkasin atyre;

3.7. te konfiskojë kontrabandën apo sendet të cilat mund të shërbejnë si prova në
procedurë penale, përveç nëse për një gjë të tillë nevojitet urdhri nga neni 105 të këtij Kodi;

3.8. të sigurojë ekzaminimin fizik të të dëmtuarit, në pajtim me nenin 144 të këtij Kodi;

3.9. të zbulojë, mbledhë dhe ruajë gjurmët dhe provat nga vendi i ngjarjes për veprën
penale të dyshuar dhe të urdhërojë testimin mjeko-ligjor të atyre provave nga laboratori i
mjekësisë ligjore në pajtim me nenin 71 të këtij Kodi;

3.10. të merr në pyetje dëshmitarët apo të dyshuarit e mundshëm në pajtim me nenin 73 të
këtij Kodi;

27

3.11. të ndërmerr hapat e nevojshëm për të parandaluar një rrezik të menjëhershëm për
publikun;

3.12. të ndërmerr të gjithë hapat e nevojshëm për të gjetur kryerësin dhe për të parandaluar
kryerësin ose ndihmësin e tij nga fshehja ose arratisja; dhe

3.13. te ndërmerr hapa dhe veprime tjera të nevojshme siç përcaktohet me ligj.

3. Për veprimet të cilat i ndërmarrin dhe për faktet dhe rrethanat e konstatuara nga hetimet e tyre,
policia përpilon procesverbal, fotografi ose shënim zyrtar.

4. Posa policia të ketë dyshim të arsyeshëm se është kryer një vepër penale e cila ndiqet sipas
detyrës zyrtare, policia është e detyruar që brenda njëzet e katër (24) orëve t’i dorëzojë një raport
policor prokurorit të shtetit që është kompetent, i cili pastaj vendos nëse duhet filluar procedurën
penale.

Neni 71
Mbledhja e provave nga vendi i ngjarjes

1. Policia me kujdes mbledhë provat që gjenden në vendin e ngjarjes për veprën e dyshuar penale
dhe i ruan ato në mënyrë të përshtatshme që lejon provat të testohen nga laboratori kompetent.

2. Me përjashtim të shenjave të gishtërinjve, për provat që merren nga trupi i një individi të cilat
mund t’i nënshtrohen testimit mjeko-ligjor, policia duhet të ketë pëlqimin me shkrim të individit që
provat e tilla të merren ose me urdhrin e gjykatës sipas nenit 143, 144 apo 145 të këtij Kodi që
autorizon marrjen e provave.

Neni 72
E drejta e policisë për të ndaluar për kohë të shkurtë

Policia ka të drejtë t’i ndalojë dhe të mbledhë informacione nga personat që gjenden në vendin e
kryerjes së veprës penale, të cilët mund të japin informacione të rëndësishëm për procedurën
penale, nëse ka gjasa që mbledhja e informacionit nga këta persona më vonë do të ishte e
pamundur ose do të zvarriste në mënyrë të konsiderueshme procedurën apo do të shkaktonte
vështirësi të tjera. Ndalimi i personave të tillë nuk mund të zgjasë më shumë se sa është e
nevojshme për të marrë emrat, adresat dhe informacionet e tjera që kanë lidhje me këtë dhe në
asnjë rast nuk mund të zgjasë më shumë se gjashtë orë. Ndalimi i tillë mund të bëhet vetëm nëse
nuk ka mjete të tjera për të arritur deri tek informacioni. Policia e trajton personin e ndaluar me
dinjitet dhe nuk e ndalon personin në qendër të paraburgimit dhe nuk i vë pranga.

Neni 73
Marrja në pyetje nga policia

1. Policia ka të drejtë të merr pjesë në biseda me persona të cilët mund të jenë dëshmitarë ose të
dyshuar të mundshëm për vepra penale vetëm gjatë hetimit të fshehtë të autorizuar. Gjatë këtyre
bisedave, policia mund të bëjë pyetje në lidhje me veprën penale. Nëse është e mundur, këto
biseda duhet të regjistrohen. Nëse këto biseda nuk mund të regjistrohen, zyrtari i policisë duhet sa
më parë në një raport të përmbledhë saktë bisedat dhe të shpjegojë arsyen përse bisedat nuk janë
regjistruar.

2. Policia ka të drejtë të marrë në pyetje personat të cilët mund të jenë dëshmitarë të një vepre
penale dhe për këtë përpilon raportin policor të marrjes në pyetje. Raporti duhet të përmbajë saktë
pyetjet dhe përgjigjet gjatë marrjes në pyetje, të identifikojë zyrtarin e policisë që ka marrë në pyetje
dëshmitarin, kohën, datën dhe vendin e mbajtjes së marrjes në pyetje dhe të identifikojë
dëshmitarin.

3. Policia ka të drejtën e intervistimit të personave që mund të jenë të dyshimtë për kryerje të një
vepre penale, por së pari duhet të informojë të dyshuarin për veprat penale, për të cilat dyshohet se
ai i ka kryer dhe për të drejtat e tij, në bazë të nenit 125, paragrafi 3. Policia duhet të hartojë një
raport policor nga intervista. Raporti duhet të përmbledhë në mënyrë të saktë pyetjet dhe përgjigjet
28

gjatë intervistës, duhet të jep identitetin e zyrtarit policor që e interviston të dyshuarin, kohën, datën
dhe vendin e mbajtjes së intervistimit.

4. Gjatë intervistës, sipas paragrafit 3. të këtij neni, i dyshuari duhet të ketë të drejtën për një
përkthyes gojor ose përkthimin e dokumenteve relevante pa pagesë.

Neni 74
Ndalesat në marrjen në pyetje nga policia

Neni 257 i këtij Kodi zbatohet për mbledhjen e informacioneve prej personave nga nenet 72-73 të
këtij Kodi.

Neni 75
Kontrolli i përkohshëm për siguri

1. Nëse ekziston rreziku se një person është i armatosur ose ka mjet të rrezikshëm i cili mund të
përdoret për sulm apo për vetëlëndim, policia mund të kryejë një kontroll të përkohshëm sigurimi
ndaj personit të tillë për të kontrolluar për armë ose për sende tjera të rrezikshme.

2. Kontrolli i përkohshëm për siguri nuk përbën kontrollin e personit dhe është i kufizuar në kontroll
për armë në rrobat e jashtme të personit dhe përjashtimisht me anë të kontrollit të përkohshëm të
valixheve ose automjetit nëse ato janë nën kontrollin direkt të personit të tillë.

3. Kontrolli i përkohshëm për siguri kryhet nga zyrtari policor i gjinisë së njëjtë me personin që
kontrollohet, përveç rasteve kur për shkak të rrethanave të veçanta një gjë e tillë nuk është e
mundur.

4. Kur gjatë zbatimit të kontrollit të përkohshëm për siguri zyrtari policor gjen sende që mund të
përdoren si provë në procedurë penale, ai duhet të veprojë në pajtim me dispozitat që e rregullojnë
kontrollin e personit sipas këtij Kodi.

Neni 76
Masat për identifikimin e të dyshuarit

1. Policia mund të fotografojë personin dhe të marrë shenjat e gishtave të tij, nëse ekziston dyshimi
i arsyeshëm se ai ka kryer vepër penale.

2. Prokurori i shtetit mund të autorizojë policinë që ta publikojë fotografinë kur kjo është e
nevojshme për përcaktimin e identitetit të të dyshuarit dhe në raste të tjera kur do t’i kontribuojë
zbatimit efikas të procedurës.

3. Nëse është e nevojshme për të identifikuar se të kujt janë shenjat e gishtave të gjetur në objekte
të caktuar, policia mund të marrë shenjat e gishtave të personave të cilët me gjasë mund të kenë
pasur kontakt me objektet e tilla.

4. Policia, me ndihmën e një mjeku apo infermieri të kualifikuar, e në raste të jashtëzakonshme
vetë, mund të mbledhë mostra nga neni 143, 144 ose 145 i këtij Kodi nga i dyshuari nëse kjo është
e ngutshme. Prokurori i shtetit menjëherë informohet për mbledhjen e mostrave të tilla.

5. Policia mund të kërkojë nga i dyshuari t’i shtrohet alkotestit përmes mostrave të urinës ose të
frymëmarrjes, ndërsa refuzimi i të dyshuarit për dhënien e këtyre mostrave përbën provë të
pranueshme. I dyshuari duhet të njoftohet paraprakisht në lidhje me këtë. Asnjë mostër nuk duhet
të merret me detyrim pa urdhrin e gjykatës.

Neni 77
Mbledhja e të dhënave nga policia prej të dëmtuarit

1. Me rastin e mbledhjes së të dhënave nga i dëmtuari, policia informon të dëmtuarin për të drejtat e
tij nga neni 62 i këtij Kodi dhe me kërkesën e të dëmtuarit apo kur i dëmtuari i përket njërës prej
kategorive nga neni 62, paragrafi 1. i këtij Kodi, njofton Njësinë për Mbrojtje të Viktimave.
29

2. Personi kundër të cilit është ndërmarrë ndonjë masë nga nenet 69-83 të këtij Kodi, ka të drejtë të
parashtrojë ankim tek prokurori kompetent i shtetit brenda tre ditëve nga ndërmarrja e këtyre
veprimeve.

3. Prokurori i shtetit pa vonesë verifikon bazueshmërinë e ankesës nga paragrafi 2. i këtij neni dhe
nëse vërteton se veprimet ose masat e zbatuara e shkelin ligjin penal apo kodin e sjelljes për
policinë ose detyrimet e punës, atëherë vepron në pajtim me ligjin dhe duhet të njoftojë personin që
ka parashtruar ankim.

Neni 78
Kallëzimi penal nga organet publike

1. Të gjitha organet publike detyrohen t’i paraqesin veprat penale që ndiqen sipas detyrës zyrtare
për të cilat janë informuar ose për të cilat kanë marrë dijeni në ndonjë mënyrë tjetër.

2. Me rastin e paraqitjes së kallëzimit penal, organet publike nga paragrafi 1. i këtij neni paraqesin
provat që janë të njohura për ta dhe ndërmarrin masa për t’i ruajtur gjurmët e veprës penale, sendet
mbi të cilat ose me ndihmën e të cilave është kryer vepra penale dhe provat tjera.

Neni 79
Kallëzimi penal nga personat

1. Çdo person ka të drejtë të kallëzojë veprën penale që ndiqet sipas detyrës zyrtare dhe detyrohet
ta bëjë këtë në rastin kur moskallëzimi i veprës penale paraqet vepër penale.

2. Punëtori social, punëtori shëndetësor, mësuesi, edukatori ose personat tjerë që kryejnë punë në
cilësi të ngjashme të cilët mësojnë ose zbulojnë se ekziston dyshim i arsyeshëm se fëmija është
viktimë e veprës penale, e sidomos për vepra penale kundër integritetit seksual, këtë duhet ta
kallëzojnë menjëherë.

3. Kur ndjekja për vepër të caktuar penale varet nga propozimi për ndjekje i të dëmtuarit apo nga
leja paraprake e organit kompetent, prokurori i shtetit nuk mund të zbatojë hetimin, të ngritë
aktakuzën pa dorëzimin e provave që dëshmojnë se është dhënë propozimi apo leja. Në raste të
ngutshme, prokurori i shtetit mund të veprojë në bazë të propozimit gojor për ndjekje i cili duhet
konfirmuar me shkrim brenda dyzet e tetë (48) orëve. Kallëzimi penal i nënshkruar nga i dëmtuari
mjafton sipas këtij paragrafi.

Neni 80
Kallëzimi penal i paraqitet prokurorit të shtetit

1. Kallëzimi penal i paraqitet prokurorit kompetent të shtetit me shkrim, me mjete teknike të
komunikimit ose gojarisht.

2. Nëse vepra penale është kallëzuar gojarisht, personi i cili bën kallëzimin paralajmërohet për
pasojat e kallëzimit të rremë. Për kallëzimet penale gojore përpilohet procesverbal dhe për
kallëzimet e pranuara nëpërmjet telefonit ose me mjete të tjera komunikimi bëhet shënim zyrtar.

3. Kallëzimi penal që i është paraqitur gjykatës, policisë ose prokurorit të shtetit që nuk është
kompetent duhet të pranohet dhe pa vonesë t’i dërgohet prokurorit kompetent të shtetit.

Neni 81
Kallëzimi penal i policisë

1. Duke u bazuar në të dhënat dhe provat e mbledhura, policia përpilon kallëzim penal të policisë
në të cilin paraqiten provat e zbuluara në procesin e mbledhjes së të dhënave.

2. Kallëzimi penal i policisë i dorëzohet prokurorit të shtetit së bashku me sendet, skicat, fotografitë,
raportet e marra, procesverbalet e masave dhe veprimeve të kryera, shënimet zyrtare, deklarimet e
marra dhe materialet e tjera të cilat mund të kontribuojnë në zbatimin efektiv të procedurës.

30

3. Nëse pas dorëzimit të kallëzimit penal të policisë, policia mëson fakte të reja ose nxjerr prova apo
gjurmë të veprës penale, ajo detyrohet që vazhdimisht të mbledhë informata të nevojshme dhe për
këtë menjëherë duhet t’ia dorëzojë prokurorit të shtetit raportin plotësues të kallëzimit penal të
policisë.

4. Nëse masat dhe veprimet e kryera nga policia, provat dhe të dhënat e mbledhura nuk sigurojnë
bazë për kallëzim penal të policisë dhe nëse kjo nuk justifikon ekzistimin e dyshimit të arsyeshëm
se është kryer vepër penale, policia megjithatë i dërgon për këtë raport të veçantë prokurorit të
shtetit.

Neni 82
Hudhja e kallëzimit penal të policisë

1. Prokurori i shtetit me aktvendim e hudh kallëzimin penal të pranuar nga policia apo burime tjera
brenda tridhjetë (30) ditëve, nëse nga raporti është e qartë se:

1.1. nuk ekziston dyshim i arsyeshëm se është kryer vepër penale;

1.2. ka kaluar afati i parashkrimit për ndjekje penale;

1.3. vepra penale është përfshirë me amnisti ose me falje;

1.4. i dyshuari gëzon imunitet dhe heqja e tij nuk është e mundur ose nuk është miratuar
nga organi kompetent; ose

1.5. ekzistojnë rrethana të tjera të cilat e përjashtojnë ndjekjen.

2. Prokurori i shtetit menjëherë një kopje të aktvendimit sipas paragrafit 1. të këtij neni ia dërgon
policisë.

3. Prokurori i shtetit brenda tetë (8) ditësh nga hudhja e kallëzimit njofton të dëmtuarin për hudhjen
e kallëzimit dhe arsyet për këtë.

Neni 83
Të dhënat plotësuese të kallëzimit penal të policisë

1. Nëse prokurori i shtetit nga kallëzimi penal nuk mund të përcaktojë nëse pretendimet e përfshira
në të janë të mundshme, ose të dhënat në kallëzim nuk sigurojnë bazë të mjaftueshme për fillimin e
hetimit apo nëse prokurori vetëm ka dëgjuar se është kryer vepër penale, prokurori i shtetit, nëse
nuk është në gjendje vetë të ndërmarrë këtë, kërkon nga policia që të mbledhë të dhënat e duhura.
Policia detyrohet të veprojë sipas kërkesave të ligjshme të prokurorit.

2. Prokurori i shtetit gjithashtu mund të mbledhë vetë të dhëna të tilla ose nëpërmjet organeve të
tjera publike, duke përfshirë bisedën me dëshmitarët, të dëmtuarit dhe përfaqësuesit e tyre ligjor.
Prokurori i shtetit mund të marrë pjesë së bashku me policinë në çdo marrje në pyetje të të
dyshuarit duke respektuar të drejtat e të dyshuarit sipas dispozitave të këtij Kodi.

3. Policia detyrohet t’i raportojë menjëherë prokurorit të shtetit mbi masat e ndërmarra nën
udhëzimet e tij, e nëse ata nuk kanë mund t’i ndërmarrin ato, atëherë menjëherë i raportojnë
prokurorit të shtetit për arsyet e pamundësisë së ndërmarrjes së masave të tilla.

4. Prokurori i shtetit mund të kërkojë të dhëna të nevojshme nga organet publike dhe për këtë qëllim
mund ta thërret personin i cili e ka dorëzuar kallëzimin penal.

5. Prokurori i shtetit e hedh kallëzimin penal nga neni 79 i këtij Kodi brenda tridhjetë (30) ditësh
nëse edhe pasi të jenë ndërmarr veprimet nga paragrafët 2., 3. dhe 4. të këtij neni vazhdojnë të
ekzistojnë rrethanat nga paragrafi 1. i këtij neni.

31

6. Policia, prokurori i shtetit dhe organet tjera publike detyrohen të procedojnë me kujdes në
mbledhjen ose në sigurimin e të dhënave, duke pasur kujdes që të mos cenohet dinjiteti dhe
reputacioni i personit të cilit i referohen të dhënat e tilla.


3. MARRJA E INFORMATAVE

Neni 84
Masat e marra para fillimit të procedurës penale

1. Nëse prokurori i shtetit ka dyshim të bazuar se është kryer vepër penale nga neni 90 të këtij Kodi,
po kryhet apo së shpejti do të kryhet, prokurori i shtetit mund të autorizojë apo të kërkojë nga
gjyqtari i procedurës paraprake që të autorizojë masat e fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe
hetimit në pajtim me nenet 86-100 të këtij Kodi.

2. Për autorizimin e masave të fshehta dhe teknike të hetimit dhe vëzhgimit nga paragrafi 1,
prokurori i shtetit ose gjyqtari i procedurës paraprake nuk është e domosdoshme të ketë dyshim të
arsyeshëm për identitetin e të dyshuarit apo të dyshuarve të cilët kanë kryer, janë duke kryer ose së
shpejti do të kryejnë vepër penale.

3. Nëse autorizimi për masa të fshehta dhe teknike të hetimit dhe vëzhgimit bazohet, tërësisht apo
pjesërisht, mbi dyshimin e bazuar të siguruar përmes informatave të dhëna nga informatory,
dëshmitari apo dëshmitari bashkëpunues, prokurori i shtetit mund të marrë në pyetje atë informator,
dëshmitar apo dëshmitar bashkëpunues.

4. Procedura penale nuk kërkohet që të jetë filluar për autorizimin nga prokurori i shtetit apo gjyqtari
i procedurës paraprake të masave të fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe hetimit nga paragrafi 1;
sidoqoftë, procedura penale fillohet posa prokurori i shtetit të ketë dyshim të arsyeshëm për
identitetin e të dyshuarit apo dyshuarve që kanë kryer vepër penale.

5. Nëse masat e fshehta apo teknike të vëzhgimit apo hetimit janë autorizuar në pajtim me
paragrafin 1. të këtij neni prokurori i shtetit ndërmerr masa të arsyeshme për ruajtjen e privatësisë
së personave që nuk janë të përfshirë në vepër penale.

6. Nëse procedura penale autorizohet pasi ndërmarrjes së masave të fshehta apo teknike të
vëzhgimit apo hetimit nga paragrafi 1. të këtij neni, prokurori i shtetit i bashkëngjet në procesverbal
të procedurës penale urdhrat për masat e fshehta apo teknike të vëzhgimit apo hetimit dhe provat
që rezultojnë nga to.

7. Nëse prokurori i shtetit nuk autorizon procedurë penale pas ndërmarrjes së masave të fshehta
apo teknike të vëzhgimit apo hetimit nga paragrafi 1. të këtij neni, prokurori i shtetit raporton tek
gjyqtari i procedurës paraprake mbi masat e ndërmarra.

Neni 85
Fshehtësia e mbledhjes së informatave

1. Nëse prokurori i shtetit autorizon masat e fshehta apo teknike të vëzhgimit apo hetimit në pajtim
me nenin 84, paragrafi 1. të këtij Kodi dosja mbyllet dhe mbahet e fshehur nëse prokurori i shtetit
kërkon që të mbyllet dhe tregon se ka gjasa të konsiderueshme që bërja publike e hetimit paraprak
do të pengonte hetimin ose do të paraqiste rrezik për dëshmitarët dhe hetuesit.

2. Nëse prokurori i shtetit kërkon nga gjyqtari i procedurës paraprake që të urdhërojë masat e
fshehta apo teknike të vëzhgimit apo hetimit, gjykata e mbyllë dosjen dhe e mban të fshehur nëse
prokurori i shtetit kërkon një gjë të tillë dhe nëse tregon se ka gjasa të konsiderueshme që bërja
publike e hetimit paraprak do të pengonte hetimin ose do të paraqiste rrezik për dëshmitarët dhe
hetuesit.

3. Dosja mbahet e mbyllur jo më shumë se dymbëdhjetë (12) muaj ose deri në fillimin e hetimit, me
ç’rast referenti i gjykatës e hap dosjen.

32

4. Gjyqtari i procedurës paraprak mund të urdhërojë që dosja të mbetet e mbyllur edhe për gjashtë
(6) muaj tjerë vetëm nëse prokurori i shtetit arrin të dëshmojë se ka gjasa të konsiderueshme që
bërja publike e hetimit paraprak do të pengonte hetimin ose do të paraqiste rrezik për dëshmitarët
dhe hetuesit.

5. Masat e fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe hetimit

Neni 86
Kushtet për zbatimin e masave të fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe të hetimit

1. Masat e fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe hetimit mund të autorizohen në pajtim me nenin 84
të këtij Kodi.

2. Pas fillimit te procedurës penale, ose në të njëjtën kohë me aktvendimin e prokurorit të shtetit për
të filluar procedurën paraprake, prokurori i shtetit mund të kërkojë nga gjyqtari i procedurës
paraprake që të autorizojë masat e fshehta dhe teknikë të hetimit në pajtim me nenet 86-100 të këtij
Kodi.

Neni 87
Përkufizimi i masave të fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe hetimit gjatë hetimit paraprak

Për qëllime të këtij Kapitulli:

1. Masa të fshehta ose teknike të vëzhgimit dhe hetimit (“masa sipas këtij kapitulli”) do të thotë
secila nga këto masa të mëposhtme:

1.1. vëzhgim i fshehtë fotografik ose me video;

1.2. monitorim i fshehtë i bisedave;

1.3. kontrollim i dërgesave postare;

1.4. përgjimi i telekomunikimeve dhe duhet të përdoret Lexuesi – IMSI – Identifikimi
Ndërkombëtar i Shfrytëzuesit Mobil;

1.5. përgjim i komunikimeve nëpërmjet rrjetit kompjuterik;

1.6. dërgim i kontrolluar i dërgesave postare;

1.7. shfrytëzim i mjeteve për përcjellje të vendndodhjes;

1.8. blerje e simuluar e ndonjë sendi;

1.9. stimulim i veprës së korrupsionit;

1.10. hetim i fshehtë;

1.11. regjistrim i thirrjeve telefonike; dhe

1.12. zbulim i të dhënave financiare.

2. Shprehja “vëzhgim i fshehtë fotografik ose me video” do të thotë monitorim, vëzhgim ose
incizim i personave, i lëvizjeve të tyre ose i aktiviteteve të tjera nga zyrtari i autorizuar i policisë me
anë të fotografimit ose me video mjete, pa dijeninë apo pëlqimin e së paku njërit prej personave që i
shtrohen kësaj mase.

3. Shprehja “monitorim i fshehtë i bisedave” do të thotë monitorimi, incizimi ose transkriptimi i
bisedave nga zyrtari i autorizuar i policisë me anë të mjeteve teknike, pa dijeninë ose pëlqimin e së
paku njërit prej personave që i shtrohen kësaj mase.

33

4. Shprehja “kontrollim i dërgesave postare” do të thotë kontrollim i letrave dhe i dërgesave të
tjera postare nga zyrtari i autorizuar i policisë, që mund të përfshijë edhe përdorimin e pajimeve
rëntgen.

5. Shprehja “përgjim i telekomunikimeve” do të thotë përgjim i komunikimeve zanore,
komunikimeve tekstuale ose komunikimeve tjera përmes rrjeteve të telefonive fikse apo mobile. Kjo
përfshinë çfarëdo mjeti apo sistemi tjetër të ngjashëm teknologjik që bartë të dhëna që kryesisht
kanë për qëllim të jenë private.

6. Shprehja “dërgim i kontrolluar i dërgesave postare” do të thotë dërgim i letrave dhe i
materialeve të tjera postare nga zyrtari i autorizuar i policisë.

7. Shprehja “shfrytëzim i mjeteve për përcjellje të vendndodhjes” do të thotë shfrytëzim nga
zyrtari i autorizuar i policisë i mjeteve të cilat identifikojnë vendndodhjen e personit ose të objektit në
të cilin është ngjitur.

8. Shprehja “blerje e simuluar e ndonjë sendi” do të thotë akt i blerjes së ndonjë sendi nga një
person i dyshuar se ka kryer vepër penale që mund të shërbejë si provë në procedurën penale, ose
nga personi për të cilin dyshohet të jetë viktimë e veprës penale të “Trafikimit me njerëz”, siç
përcaktohet në nenin 170 të Kodit Penal.

9. Shprehja “simulim i veprës së korrupsionit” do të thotë një veprim që është i njëjtë me veprën
penale të ndërlidhur me korrupsion, por që ndryshon për shkak se kryhet me qëllim të mbledhjes së
informacionit dhe provave gjatë hetimit penal.

10. Shprehja “hetim i fshehtë” do të thotë një ndërveprim i planifikuar i zyrtarit të autorizuar të
policisë ose agjentit bashkëpunues të prokurorisë, i cili nuk është i identifikueshëm si zyrtar i
autorizuar i policisë, ose i personit i cili vepron nën mbikëqyrjen e zyrtarit të autorizuar të policisë
me personat e dyshuar se kanë kryer vepër penale.

11. Shprehja “regjistrim i bisedave telefonike” do të thotë sigurim i të dhënave të thirrjeve
telefonike të bëra nga një numër i caktuar i telefonit.

12. Shprehja “zbulim i të dhënave financiare” do të thotë sigurim i informacionit nga banka apo
ndonjë institucion tjetër financiar mbi depozitat, llogaritë ose transaksionet financiare.
13. Shprehja “zyrtar i autorizuar gjyqësor” do të thotë gjyqtar i procedurës paraprake ose
prokuror i shtetit me autorizimin e të cilit është lëshuar urdhri sipas këtij kapitulli.

14. Shprehja “person që i nënshtrohet urdhrit” do të thotë person kundër të cilit është urdhëruar
masa sipas këtij kapitulli.

Neni 88
Masat e fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe hetimit

1. Vëzhgimi i fshehtë fotografik ose me video, monitorimi i fshehtë i bisedave në vende publike,
regjistrimi i thirrjeve telefonike ose zbulimi i të dhënave financiare mund të urdhërohet kundër një
personi apo vendi të caktuar, nëse:

1.1. ekziston dyshimi i bazuar se vendi është përdorur ose personi i tillë ka kryer vepër
penale e cila ndiqet sipas detyrës zyrtare, ose në rastet kur tentativa është e
ndëshkueshme, ka tentuar të kryejë vepër penale e cila ndiqet sipas detyrës zyrtare; dhe

1.2. informacioni i cili mund të merret nga masat e urdhëruara ka gjasë të ndihmojë në
hetimin e veprës penale dhe nuk do të kishte mundësi të merrej me masa të tjera hetimore
pa shkaktuar vështirësi të paarsyeshme ose rrezik potencial për të tjerët.

2. Regjistrimi i bisedave telefonike ose zbulimi i të dhënave financiare po ashtu mund të urdhërohet
kundër personave, përpos të dyshuarit, kur kushti në nën-paragrafin 1.1. të paragrafit 1. të këtij neni
vlen për të dyshuarin dhe kur plotësohet parakushti nga paragrafi 1., nën-paragrafi 1.2. i këtij neni
dhe ekziston dyshim i bazuar se:
34

2.1. personi i tillë pranon ose transmeton komunikime që burojnë prej të dyshuarit ose që i
dedikohen të dyshuarit apo që merr pjesë në transaksionet financiare të të dyshuarit; ose

2.2. i dyshuari përdor telefonin e personit të tillë.

3. Monitorimi i fshehtë i bisedave në vende private, kontrollimi i dërgesave postare, përgjimi i
telekomunikimeve, ndërhyrja e komunikimeve me anë të rrjetit kompjuterik, dërgimi i kontrolluar i
dërgesave postare, shfrytëzimi i mjeteve për përcjellje të vendndodhjes, blerja e simuluar e ndonjë
sendi, simulimi i një vepre të korrupsionit apo hetimi i fshehtë mund të urdhërohen kundër një
personi, vendi apo sendi konkret, nëse:

3.1. ekziston dyshim i bazuar se vendi apo sendi i tillë përdoret për kryerje të veprës penale
ose personi i tillë ka kryer, apo në rastin kur tentimi ndëshkohet, ka tentuar të kryejë vepër
penale nga neni 90 i këtij Kodi;

3.2. informacioni i cili mund të merrej nga masat e urdhëruara me gjasë do të ndihmonte në
hetimin e veprës penale dhe nuk do të kishte mundësi të merrej me veprime të tjera
hetimore pa shkaktuar vështirësi të paarsyeshme ose rrezik potencial për të tjerët.

4. Kontrollimi i dërgesave postare, përgjimi i telekomunikimeve ose përgjimi i komunikimeve me anë
të rrjetit kompjuterik po ashtu mund të urdhërohen kundër personit, përpos të dyshuarit, kur kushti
nga paragrafi 3. nën-paragrafi 3.1. i këtij neni vlen për të dyshuarin dhe kur plotësohet parakushti
nga paragrafi 3. nën-paragrafi 3.2. i këtij neni dhe ekziston dyshim i bazuar se:

4.1. personi i tillë pranon ose transmeton komunikime që burojnë prej të dyshuarit ose që i
dedikohen të dyshuarit; ose

4.2. i dyshuari përdor telefonin e personit të tillë ose ka qasje në sistem kompjuterik.

Neni 89
Standardet për urdhra nga neni 88

1. Masat nga neni 88, paragrafi 2. ose paragrafi 4. të këtij Kodi mund të urdhërohen, nëse:

1.1. ka dyshim të arsyeshëm se numri i telefonit, adresa elektronike apo llogaria financiare
është përdorur për kryerjen e veprës penale, ose në rastet kur tentativa është e
ndëshkueshme, është përdorur në tentativën për të kryer vepër penale nga neni 90 të këtij
Kodi; dhe

1.2. pronari apo shfrytëzuesi i numrit telefonik, adresës elektronike apo llogarisë financiare
nuk është i njohur, është person juridik ose ka dyshim të arsyeshëm se numri telefonik,
adresa elektronike apo llogaria financiare po përdoret nga dikush tjetër e jo nga pronari.

Neni 90
Veprat penale për të cilat mund të lëshohen urdhrat sipas nenit 88

1. Urdhri nga neni 88 i këtij Kodi mund të përdoret vetëm për hetimin e së paku një nga këto vepra
të dyshuara penale:

1.1. veprat penale të dënueshme me pesë (5) ose më shumë vjet burgim; ose

1.2. një apo më shumë nga veprat penale në vijim:

1.2.1. dhuna ndaj përfaqësuesve të lartë të Republikës së Kosovës, në pajtim me
nenin 127 të Kodit Penal;

1.2.2. rrezikimi i rendit kushtetues me shkatërrimin apo dëmtimin e instalimeve dhe
pajisjeve publike, në pajtim me nenin 128 të Kodit Penal;

1.2.3. sabotimi, në pajtim me nenin 129 të Kodit Penal;
35

1.2.4. spiunazhi, në pajtim me nenin 130 të Kodit Penal;

1.2.5. fshehja ose moslajmërimi i terroristëve dhe grupeve terroriste, në pajtim me
nenin 141 të Kodit Penal;

1.2.6. përgatitja e veprave terroriste ose veprave penale kundër rendit kushtetues
dhe sigurisë së Republikës së Kosovës, në pajtim me nenin 143 të Kodit Penal;

1.2.7. rrezikimi i negociatorëve, në pajtim me nenin 158 të Kodit Penal;

1.2.8. organizimi i grupeve për kryerjen e gjenocidit, krimeve kundër njerëzimit dhe
krimeve të luftës, në pajtim me nenin 159 të Kodit Penal;

1.2.9. rrëmbimi i fluturakes, në pajtim me nenin 163 të Kodit Penal;

1.2.10. rrezikimi i sigurisë së aviacionit civil, në pajtim me nenin 164 të Kodit Penal;

1.2.11. skllavëria, kushtet e ngjashme me skllavërinë dhe puna e detyruar, në
pajtim me nenin 168 të Kodit Penal;

1.2.12. kontrabandimi me migrantë, në pajtim me nenin 169 të Kodit Penal;

1.2.13. trafikimi me njerëz, në pajtim me nenin 170 të Kodit Penal;

1.2.14. fshehja e dokumenteve të identifikimit të viktimave të skllavërisë ose
trafikimit me njerëz, në pajtim me nenin 171 të Kodit Penal;

1.2.15. rrezikimi i personave nën mbrojtje ndërkombëtare, në pajtim me nenin 172
të Kodit Penal;

1.2.16. rrezikimi i personelit të Kombeve të Bashkuara dhe i personelit në
marrëdhënie me to, në pajtim me nenin 173 të Kodit Penal;

1.2.17. marrja e pengjeve, në pajtim me nenin 174 të Kodit Penal;

1.2.18. kanosja për përdorimin ose kryerjen e vjedhjes apo të grabitjes së materialit
nuklear, në pajtim me nenin 176 të Kodit Penal;

1.2.19. rrëmbimi, në pajtim me nenin 193 të Kodit Penal;

1.2.20. tortura, në pajtim me nenin 198 të Kodit Penal;

1.2.21. cenimi i së drejtës për të kandiduar, në pajtim me nenin 209 të Kodit Penal;

1.2.22. kanosja e kandidatit, në pajtim me nenin 210 të Kodit Penal;

1.2.23. keqpërdorimi i detyrës zyrtare gjatë zgjedhjeve, në pajtim me nenin 213 të
Kodit Penal;

1.2.24. dhënia ose marrja e ryshfetit në lidhje me votimin, në pajtim me nenin 214
të Kodit Penal;

1.2.25. falsifikimi i rezultateve të votimit, në pajtim me nenin 218 të Kodit Penal;

1.2.26. asgjësimi i dokumenteve të votimit, në pajtim me nenin 219 të Kodit Penal;

1.2.27. dhunimi, në pajtim me nenin 229 të Kodit Penal;

1.2.28. shërbimet seksuale të viktimës së trafikimit, në pajtim me nenin 230 të Kodit
Penal;
36

1.2.29. mundësimi ose detyrimi në prostitucion, në pajtim me nenin 240 të Kodit
Penal;

1.2.30. transplantimi i kundërligjshëm dhe trafikimi i organeve dhe qelizave
njerëzore, në pajtim me nenin 264 të Kodit Penal;

1.2.31. ndotja e ujit të pijshëm, në pajtim me nenin 269 të Kodit Penal;

1.2.32. ndotja e artikujve ushqimorë që përdoren nga njerëzit apo kafshët, në pajtim
me nenin 270 të Kodit Penal;

1.2.33. blerja, posedimi, shpërndarja dhe shitja e paautorizuar e narkotikëve,
substancave psikotrope dhe analoge, në pajtim me nenin 272 të Kodit Penal;

1.2.34. prodhimi dhe përpunimi i paautorizuar i narkotikëve, substancave
psikotrope, analoge apo veglave, pajisjeve apo materialeve narkotike, në pajtim me
nenin 273 të Kodit Penal;

1.2.35. organizimi, drejtimi apo financimi i trafikimit të narkotikëve apo substancave
psikotrope, në pajtim me nenin 278 të Kodit Penal;

1.2.36. cenimi i barazisë në ushtrimin e veprimtarisë ekonomike, në pajtim me
nenin 283 të Kodit Penal;

1.2.37. keqpërdorimi i autorizimeve ekonomike, në pajtim me nenin 289 të Kodit
Penal;

1.2.38. falsifikimi i letrave me vlerë dhe instrumenteve të pagesës, në pajtim me
nenin 292 të Kodit Penal;

1.2.39. organizimi i skemave piramidale dhe bixhozit të paligjshëm, në pajtim me
nenin 299 të Kodit Penal;
1.2.40. falsifikimi i parasë, në pajtim me nenin 301 të Kodit Penal;

1.2.41. Prodhimi, furnizimi, shitja, posedimi ose dhënia në shfrytëzim e mjeteve për
falsifikim, në pajtim me nenin 303 të Kodit Penal;

1.2.42. shpërlarja e parave, në pajtim me nenin 307 të Kodit Penal;

1.2.43. marrëveshjet për kufizimin e konkurrencës përmes ftesave për tender, në
pajtim me nenin 308 të Kodit Penal;

1.2.44. mashtrimi në shkëmbimin e letrave me vlerë, në pajtim me nenin 309 të
Kodit Penal;

1.2.45. marrëveshja dhe mashtrimi me letrat me vlerë të Qeverisë, në pajtim me
nenin 311 të Kodit Penal;

1.2.46. shmangia nga tatimi, në pajtim me nenin 312 të Kodit Penal;

1.2.47. pranimi i paarsyeshëm i dhuratave, në pajtim me nenin 314 të Kodit Penal;

1.2.48. dhënia e paarsyeshme e dhuratave, në pajtim me nenin 315 të Kodit Penal;

1.2.49. kontrabandimi i mallrave, në pajtim me nenin 316 të Kodit Penal;

1.2.50. shmangia nga pagesa e tarifave të detyrueshme doganore, në pajtim me
nenin 317 të Kodit Penal;

1.2.51. zjarrvënia, në pajtim me nenin 333 të Kodit Penal;
37

1.2.52 . mashtrimi, në pajtim me nenin 334 të Kodit Penal;

1.2.53. mashtrimi me subvencione, në pajtim me nenin 335 të Kodit Penal;

1.2.54. mashtrimi lidhur me pranimin e fondeve nga Komuniteti Evropian, në pajtim
me nenin 336 të Kodit Penal;

1.2.55. keqpërdorimi i sigurimit, në pajtim me nenin 337 të Kodit Penal;

1.2.56. hyrja në sistemet kompjuterike, në pajtim me nenin 338 të Kodit Penal;

1.2.57. mbajtja e paligjshme e substancave dhe e mbeturinave të rrezikshme, në
pajtim me nenin 347 të Kodit Penal;

1.2.58. importi, eksporti, furnizimi, transportimi, prodhimi, këmbimi, ndërmjetësimi
ose shitja e paautorizuar e armëve apo materieve plasëse, në pajtim me nenin 371
të Kodit Penal;

1.3. një apo më shumë nga veprat e mëposhtme penale, nëse kryhen në lidhje me
terrorizëm, korrupsion apo krim të organizuar:

1.3.1. kanosja, në pajtim me nenin 184 të Kodit Penal;

1.3.2. ngacmimi, në pajtim me nenin 185 të Kodit Penal;

1.3.3. sulmi, në pajtim me nenin 186 të Kodit Penal;

1.3.4. Lëndimi i rëndë trupor, në pajtim me nenin 188 të Kodit Penal;

1.3.5. shtrëngimi, në pajtim me nenin 194 të Kodit Penal;

1.3.6. detyrimi, në pajtim me nenin 339 të Kodit Penal;

1.3.7. shantazhi, në pajtim me nenin 340 të Kodit Penal;

1.3.8. shkaktimi i rrezikut të përgjithshëm, në pajtim me nenin 364 të Kodit Penal;

1.3.9. asgjësimi, dëmtimi ose heqja e instalimeve publike, në pajtim me nenin 365
të Kodit Penal;

1.3.10. asgjësimi, dëmtimi ose heqja e pajisjeve mbrojtëse dhe rrezikimi i sigurisë
në vendin e punës, në pajtim me nenin 366 të Kodit Penal;

1.3.11. dërgimi apo transportimi i kundërligjshëm i lëndëve eksplozive ose lëndëve
ndezëse, në pajtim me nenin 368 të Kodit Penal;

1.3.12. përdorimi i armës apo mjetit të rrezikshëm, në pajtim me nenin 374 të Kodit
Penal;

1.3.13. pengimi i të provuarit apo procedurës zyrtare, në pajtim me nenin 393 të
Kodit Penal;

1.3.14. frikësimi gjatë procedurës penale për krimin e organizuar, në pajtim me
nenin 394 të Kodit Penal;

1.3.15. keqpërdorimi i pozitës apo autoritetit zyrtar, në pajtim me nenin 421 të
Kodit Penal;

1.3.16. keqpërdorimi i informatës zyrtare, në pajtim me nenin 422 të Kodit Penal;

38

1.3.17. konflikti i interesit, në pajtim me nenin 423 të Kodit Penal;

1.3.18. përvetësimi në detyrë, në pajtim me nenin 424 të Kodit Penal;

1.3.19. mashtrimi në detyrë, në pajtim me nenin 425 të Kodit Penal;

1.3.20. marrja e ryshfetit, në pajtim me nenin 427 të Kodit Penal;

1.3.21. dhënia e ryshfetit, në pajtim me nenin 428 të Kodit Penal;

1.3.22. dhënia e ryshfetit zyrtarit publik të huaj, në pajtim me nenin 429 të Kodit
Penal;

1.3.23. ushtrimi i ndikimit, në pajtim me nenin 430 të Kodit Penal;

1.3.24. zbulimi i fshehtësisë zyrtare, në pajtim me nenin 431 të Kodit Penal;

2. Provat e siguruara në pajtim me masën e urdhëruar ligjërisht sipas nenit 88 të këtij Kodi janë të
pranueshme në shqyrtim kryesor, pa marrë parasysh nëse janë apo jo të përfshira në aktakuzë për
veprat penale të cekura në këtë nen.

Neni 91
Personat kompetent për të urdhëruar dhe zbatuar masat e fshehta dhe teknike të vëzhgimit
dhe hetimit

1. Prokurori i shtetit mund të urdhërojë përkohësisht njërën nga masat e përcaktuara në paragrafin
2. të këtij neni vetëm në procedura penale urgjente, ose në procedura penale, të cilat janë duke u
hetuare nën kapitullin XXIV ose kapitullin XXXIV të Kodit Penal, ose rasteve të shpëlarjes së parasë
në raste të nevojshme, nëse pritja do të rezultonte nga lëshimi i urdhrit prej gjyqtarit të procedurës
paraprake sipas paragrafit 2. të këtij neni do të rrezikonte sigurinë e hetimeve ose jetën dhe
sigurinë e palës së dëmtuar, dëshmitarit, informatorit ose anëtarëve të familjes së tyre. Urdhri i tillë i
përkohshëm pushon të ketë efekt nëse nuk konfirmohet me shkrim nga gjyqtari i procedurës
paraprake brenda tri (3) ditëve nga lëshimi i tij. Me rastin e vërtetimit të urdhrit të përkohshëm të
prokurorit të shtetit, gjyqtari i procedurës paraprake, sipas detyrës zyrtare, do të bëjë vlerësim me
shkrim të ligjshmërisë së tij.

2. Gjyqtari i procedurës paraprake, me kërkesë të prokurorit të shtetit mund të urdhërojë secilën
nga masat e mëposhtme:

2.1. fotografim të fshehtë ose vëzhgim me video në vende publike;

2.2. monitorim të fshehtë të bisedave në vende publike;

2.3. hetim të fshehtë;

2.4. regjistrimi i bisedave telefonike.

2.5. fotografim të fshehtë ose vëzhgim me video në vende private;

2.6. monitorim të fshehtë të bisedave në vende private;

2.7. kontrollim të dërgesave postare;

2.8. përgjim të telekomunikimeve, përfshirë tekstet e mesazheve ose mesazhet e tjera
elektronike;

2.9. përgjim të komunikimeve me anë të rrjetit kompjuterik;

2.10. dërgim i kontrolluar të dërgesave postare;

39

2.11. shfrytëzim i mjeteve për përcjellje të vendndodhjes;

2.12. blerje të simuluar të ndonjë sendi;

2.13. simulim të një vepre të korrupsionit; ose

2.14. zbulim i të dhënave financiare.

3. Kërkesa për marrjen e urdhrit për ndonjë nga masat e përcaktuara në paragrafët 1., 2. ose 3. të
këtij neni bëhet me shkrim dhe përfshin të dhënat e mëposhtme:

3.1. identitetin e zyrtarit të autorizuar policor, zyrtarit të organit të autorizuar për të zbatuar
ligjin penal ose prokurorit të shtetit që bën kërkesën;

3.2. arsyet dhe faktet që mbështesin kërkesën dhe përmbushin kushtet nga neni 88; dhe

3.3. të dhënat lidhur me çfarëdo kërkese paraprake të njohur për paraqitësin e kërkesës që
ka të bëjë me personin e njëjtë dhe veprimet e ndërmarra nga zyrtari i autorizuar gjyqësor
lidhur me kërkesën e tillë.

Neni 92
Urdhrat për masat e fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe hetimit

1. Urdhri për ndonjë masë të caktuar nga ky kapitull i cili nuk duhet ta kalojë periudhën prej
gjashtëdhjetë (60) ditëve nga data e lëshimit të këtij urdhri i cili bëhet me shkrim dhe përmban:

1.1. emrin dhe adresën e personit ose të personave që i nënshtrohen urdhrit, nëse dihet
numri i personave të prekur nga të dhënat dhe vendi i ngjarjes;

1.2. emërtimi zyrtar i masës dhe baza ligjore e saktë e saj;

1.3. në veçanti gjetjet e tanishme dhe gjasat reale sipas nenit 19 nën-paragrafi 1. 11.
të këtij Kodi;

1.4. masa dhe koha e saktë e fillimit dhe përfundimit të saj nëse zbatohet, dhe

1.5. personin e autorizuar për zbatimin e masës dhe zyrtarin përgjegjës për mbikëqyrjen e
zbatimit të tillë.

2. Për urdhrin e lëshuar për ndonjërën masë nga ky kapitulli, nga zyrtari i autorizuar i policisë
kërkohet t’i paraqesë raport zyrtarit të autorizuar gjyqësor mbi zbatimin e urdhrit brenda
pesëmbëdhjetë ditëve nga dita e lëshimit të urdhrit.

3. Urdhri për vëzhgim të fshehtë fotografik ose me video në vende private, monitorim të bisedave
në vende private, përgjim të telekomunikimeve, përgjim të komunikimeve nëpërmjet rrjetit
kompjuterik ose shfrytëzim i mjeteve për përcjellje të vendndodhjes mund ta autorizojë zyrtarin e
autorizuar të policisë të hyjë në lokale private, nëse gjyqtari i procedurës paraprake vlerëson se
hyrja e tillë është e domosdoshme për të aktivizuar ose pamundësuar mjetet teknike për zbatimin e
masave të tilla. Kur zyrtarët e autorizuar të policisë hyjnë në lokale private në pajtim me urdhrin nga
ky paragraf, veprimet e tyre në lokalet private duhet të kufizohen në veprimet e nevojshme për të
aktivizuar apo çaktivizuar pajisjet teknike.

4. Urdhri për regjistrimin e bisedave telefonike ose përgjimin e komunikimeve nëpërmjet rrjetit
kompjuterik duhet të përfshijë të gjitha elementet për identifikimin e secilit telefon ose secilës pikë të
qasjes në rrjetin kompjuterik që duhet të përgjohet. Përpos rasteve të parapara në paragrafin 5. të
këtij neni, urdhri për përgjim të telekomunikimeve duhet të përmbajë të gjitha elementet për
identifikimin e secilit telefon që duhet të përgjohet.

40

5. Me kërkesën e prokurorit të shtetit, urdhri për përgjimin e telekomunikimeve mund të përfshijë
vetëm një përshkrim të përgjithshëm të telefonave që mund të përgjohen, kur gjyqtari i procedurës
paraprake të gjykatës themelore kompetente çmon se ekziston dyshim i bazuar që:

5.1. i dyshuari shfrytëzon telefona të ndryshëm me qëllim të shmangies nga vëzhgimi i
zyrtarit të autorizuar të policisë; dhe

5.2. një telefon apo telefonat e paraqitur në urdhër shfrytëzohen ose do të shfrytëzohen nga
i dyshuari.

6. Kur urdhri për përgjimin e telekomunikimeve është lëshuar nga gjyqtari i procedurës paraprake të
gjykatës themelore, në pajtim me paragrafin 5. të këtij neni:

6.1. zyrtarët e autorizuar të policisë, pas zbatimit të urdhrit për një telefon të caktuar,
menjëherë informojnë me shkrim gjyqtarin e procedurës paraprake mbi faktet e
rëndësishme, duke përfshirë edhe numrin e telefonit;

6.2. urdhri nuk mund të shfrytëzohet për të përgjuar telekomunikimet e personit i cili nuk
është i dyshuar; dhe

6.3. kohëzgjatja e urdhrit është e kufizuar deri në pesëmbëdhjetë (15) ditë dhe mund të
ripërtërihet deri në nëntëdhjetë (90) ditë nga dita e lëshimit të urdhrit.

7. Urdhri për kontroll të dërgesave postare ose dërgim të kontrolluar të dërgesave postare duhet të
përfshijë adresën në dërgesat postare që duhet të kontrollohen ose dërgohen. Adresa e tillë duhet
të përputhet me atë të personit ose të personave të përfshirë në urdhër.

8. Urdhri për përgjimin e telekomunikimeve, përgjimin e komunikimeve nëpërmjet rrjetit kompjuterik,
regjistrimin e thirrjeve telefonike, kontrollin e dërgesave postare, dërgimin e kontrolluar të
dërgesave postare ose zbulimin e të dhënave financiare duhet të përfshijë si shtesë udhëzimin e
veçantë me shkrim për personat, përveç zyrtarëve të autorizuar të policisë, ndihma e të cilëve mund
të jetë e nevojshme për zbatimin e urdhrit. Udhëzimi i tillë me shkrim duhet t’i dërgohet drejtorit ose
zyrtarit përgjegjës të sistemit të telekomunikimeve, rrjetit kompjuterik, shërbimit postar, bankës ose
institucioneve të tjera financiare dhe duhet të përfshijë vetëm informacionin që kërkohet për ndihmë
në zbatimin e urdhrit.

Neni 93
Zbatimi i urdhrit për masat e fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe hetimit

1. Zyrtari i autorizuar i policisë fillon zbatimin e urdhrit për zbatimin e ndonjë mase nga ky Kapitull jo
më vonë se pesëmbëdhjetë ditë nga dita e lëshimit.

2. Zbatimi i urdhrit kryhet në atë mënyrë që të minimizojë përgjimin e komunikimeve të cilat në të
kundërtën nuk i nënshtrohen përgjimit sipas këtij kapitulli.

3. Nëse ndonjë prej kushteve për urdhërimin e masave pushon të vlejë, zyrtari i autorizuar i policisë
duhet të pezullojë zbatimin e urdhrit dhe të njoftojë me shkrim zyrtarin e autorizuar gjyqësor. Nëse
urdhri është lëshuar nga gjyqtari i procedurës paraprake, zyrtari i autorizuar i policisë duhet po
ashtu ta njoftojnë prokurorin e shtetit. Me pranimin e njoftimit me shkrim, prokurori i shtetit ose
gjyqtari kompetent duhet të sjellë vendim me shkrim për ndërprerjen e urdhrit.

4. Zyrtari i autorizuar i policisë shënon kohën dhe datën e fillimit dhe të përfundimit të secilit veprim
të ndërmarrë për zbatimin e urdhrit. Në procesverbal shënohen emrat e zyrtarëve të autorizuar të
policisë të cilët kanë ndërmarrë cilindo veprim dhe funksion. Procesverbalit të tillë i bashkëngjiten
raportet që i dorëzohen prokurorit të shtetit apo gjyqtarit kompetent sipas nenit 92, paragrafi 2. i këtij
Kodi.

5. Me rastin e zbatimit të urdhrit për përgjimin e telekomunikimeve, përgjimin e komunikimeve
nëpërmjet rrjetit kompjuterik, kontrollin e dërgesave postare, dërgimin e kontrolluar të dërgesave
postare dhe regjistrimin e thirrjeve telefonike, personat përgjegjës për punën me telekomunikimet,
41

rrjetat kompjuterike ose shërbimet postare duhet të lehtësojnë zbatimin e urdhrit nën mbikëqyrjen e
drejtorit ose të zyrtarit përgjegjës për sistemin e telekomunikimeve, rrjetin kompjuterik ose
shërbimin postar.

6. Me rastin e zbatimit të urdhrit për zbulimin e të dhënave financiare, punonjësit e institucionit
financiar duhet të lehtësojnë zbatimin e urdhrit të tillë nën mbikëqyrjen e drejtorit ose të zyrtarit
përgjegjës të institucionit financiar.

7. Zyrtari i autorizuar i policisë ose personi i cili vepron nën mbikëqyrjen e zyrtari të autorizuar të
policisë mund të bëjë blerje të simuluar të sendit ose simulim të një vepre të korrupsionit.

8. Me rastin e zbatimit të urdhrit për hetime të fshehta, simulim të blerjes së një sendi ose simulim
të një vepre të korrupsionit:

8.1. personi i cili zbaton urdhrin nuk mund të nxisë personin tjetër të kryejë vepër penale të
cilën personi nuk do ta kryente sikur të mos ishte intervenimi i personit i cili zbaton urdhrin;
dhe

8.2. personi, i cili në pajtim me dispozitat e këtij Kapitulli zbaton urdhrin e tillë, nuk kryen
vepër penale.

9. Procedura penale nuk fillohet për vepër penale e cila është nxitur me shkeljen e paragrafit 8. të
këtij neni.

10. Me rastin e zbatimit të urdhrit për përgjimin e telekomunikimeve, përgjimit të komunikimeve
nëpërmjet rrjetit kompjuterik ose kontrollimit të dërgesave postare, urdhri i tillë nuk mund të
zbatohet për komunikimet ndërmjet të dyshuarit dhe mbrojtësit të tij, përveç nëse ekziston dyshim i
bazuar se i dyshuari dhe mbrojtësi i tij janë angazhuar së bashku në veprimtari kriminale që përbën
bazën e urdhrit.

Neni 94
Zgjatja e urdhrit për masat e fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe hetimit

1. Prokurori i shtetit apo gjyqtari kompetent nuk mund të lëshojë urdhër tjetër me shkrim për
zgjatjen e urdhrit sipas këtij Kapitulli, përveç nëse parakushtet për urdhërimin e masës sipas këtij
Kapitulli, siç është paraparë në nenin 88 të këtij Kodi, vazhdojnë të vlejnë dhe ka shpjegim të
arsyeshëm për dështimin në sigurimin e disa të dhënave apo të të gjitha të dhënave të kërkuara
sipas urdhrit të mëparshëm.

2. Urdhri për vëzhgim të fshehte fotografik ose me video në vende publike, monitorim të fshehtë të
bisedave, kontroll të dërgesave postare, përgjim të komunikimeve nëpërmjet rrjetit kompjuterik,
dërgim i kontrolluar i dërgesave postare, shfrytëzim i mjeteve për përcjellje të vendndodhjes, hetim
të fshehtë, regjistrim të thirrjeve telefonike ose zbulim të të dhënave financiare mund të zgjatet më
së shumti deri në gjashtëdhjetë ditë, i cili urdhër mund të ripërtërihet brenda afatit prej
treqindegjashtëdhjetë (360) ditësh nga dita e lëshimit të urdhrit.

3. Urdhri për vëzhgim të fshehte fotografik ose me video në vende private apo përgjimi i
telekomunikimeve mund të zgjatet deri në gjashtëdhjetë (60) ditë, por mund të ripërtërihet edhe për
gjashtëdhjetë (60) ditë të tjera.

4. Urdhri për blerje të simuluar të sendit ose për simulim të veprës së korrupsionit autorizohet vetëm
për një blerje të sendit ose për një vepër të simuluar të korrupsionit. Zyrtari i autorizuar gjyqësor
mund të lëshojë urdhër tjetër për personin e njëjtë kur parakushtet për urdhërimin e masës sipas
këtij Kapitulli, siç parashihet në nenin 88 të këtij Kodi, vazhdojnë të zbatohen dhe ka shpjegim të
arsyeshëm për dështimin në sigurimin e ndonjë ose të gjitha të dhënave të kërkuara me urdhrin e
mëparshëm.

5. Zyrtari i autorizuar gjyqësor në çdo kohë mund të ndryshojë urdhrin kur ai çmon se ndryshimi i
tillë është i nevojshëm për të siguruar se parakushtet për urdhërimin e masës sipas këtij Kapitulli,
siç parashihet në nenin 88 të këtij Kodi, vlejnë edhe më tutje.
42

6. Zyrtari i autorizuar gjyqësor në çdo kohë mund të pushojë urdhrin kur çmon se parakushtet për
urdhërimin e masës, siç është paraparë në nenin 88 të këtij Kodi, pushojnë të vlejnë.

7. Vazhdimi i urdhrit për masën e urdhëruar nga gjyqtari i procedurës paraprake mund të
urdhërohet vetëm me propozim të prokurorit të shtetit.

Neni 95
Materialet e siguruara me masa të fshehta dhe teknike të vëzhgimit dhe hetimit

1. Pasi të përfundojë zbatimi i masës sipas këtij kapitulli, zyrtari i autorizuar i policisë duhet t’ia
dërgojë prokurorit të shtetit të gjitha materialet e mbledhura, ku bëjnë pjesë të gjitha shkresat,
shiritat dhe sendet tjera lidhur me urdhrin dhe zbatimin e tij.

2. Materialet mund të mbyllen dhe të mbahen në fshehtësi nëse prokurori i shtetit konsideron që
bërja publike e tyre do të pengonte hetimin e mëvonshëm ose do të paraqiste rrezik për të
dëmtuarit, dëshmitaret, hetuesit ose personat tjerë.

3. Dërgesat postare të cilat nuk përmbajnë të dhëna që do të ndihmonin hetimin e një vepre penale
menjëherë duhet dërguar marrësit.

Neni 96
Të drejtat e personave ndaj të cilëve zbatohet urdhri sipas nenit 88

1. Përderisa nuk përcaktohet ndryshe, masat në bazë të nenit 86 deri 100 të këtij Kodi do t’i
nënshtrohen këtyre kushteve:

2. Vendimet dhe dokumentacioni tjetër lidhur me masat, konform neneve 86 deri 100 të këtij Kodi
do të depozitohen në zyrën e prokurorisë së Shtetit. Ato do t’i shtohen dosjeve vetëm nëse
plotësohen kërkesat për njoftim në kuptim të paragrafit 5. të këtij neni
3. Të dhënat personale të cilat janë marrë me anë të masave në kuptim të neneve 86-100 të këtij
Kodi duhet të etiketohen siç duhet. Pas bartjes së shënimeve tek Agjencia tjetër, etiketimi bëhet
nga ajo agjenci.

4. Personat vijues do të njoftohen për masat në bazë të neneve 86 deri 100 të këtij Kodi:

4.1. në rastin e nenit 87 nën-paragrafit 1.1. dhe 1.7. të këtij Kodi personi i synuar dhe
personat e tjerë që janë prekur ndjeshëm me këtë;

4.2. në rastin e nenit 87 nën-paragrafit 1.2. të këtij Kodi nëse ka pasur monitorim të fshehtë
të bisedave në vende private, personi i synuar dhe personat e tjerë që janë prekur
ndjeshëm në këtë mënyrë.

4.3. në rastin e nenit 87 nën-paragrafit 1.2. të këtij Kodi nëse ka pasur monitorim të fshehtë
të bisedave në vende private:

4.3.1. personi i akuzuar, kundër të cilit është drejtuar masa;

4.3.2. personave tjerë nën vëzhgim;

4.3.3. personat që kanë poseduar ose jetuar në lokale private nën vëzhgim në
kohën kur masa ka hyrë në fuqi;

4.4. në rastin e nenit 87 nën-paragrafit 1.3. të këtij Kodi dërguesi dhe i adresuari i
dërgesave postare;

4.5. në rastin e nenit 87 nën-paragrafit 1.4. të këtij Kodi pjesëmarrësit në telekomunikime
nën vëzhgim, ose, nëse është përdorë ndonjë lexuesi IMSI, personi i synuar.

4.6. në rastin e nenit 87 nën-paragrafit 1.11. të këtij Kodi pjesëmarrësit në
telekomunikacionin përkatës;
43

4.7. në rastin e nenit 87 nën-paragrafit 1. 10. të këtij Kodi:

4.7.1. personi i synuar;

4.7.2. personat të prekur ndjeshëm në këtë mënyrë;

4.7.3. personat, lokalet private të të cilëve përgjithësisht nuk kanë qasje të publikut
regjistrohen nga hetuesi i fshehtë. Në njoftim, duhet përmendet opsioni i pastajmë i
shkarkimit gjyqësor të gjykatës, në pajtim me paragrafin 7. të këtij neni dhe afatit të
zbatueshëm kohor. Njoftimi përjashtohet kur interesat thelbësore të një personi të
prekur, i cili e meriton mbrojtjen përbëjnë pengesë me këtë. Hetimet për
përcaktimin e identitetit të ndonjë personi të radhitur në fjalinë e parë duhet të
zbatohen vetëm nëse kjo paraqitet e nevojshme duke pasur parasysh shkallën
pushtimit të masës lidhur me personin përkatës, orvatja e shoqëruar me vërtetimin
e identitetit të tyre, si dhe dëmin rezultues ndaj personave të tillë ose personat e
tjerë.

5. Njoftimi bëhet sa më shpejt që mund të fuqizohet pa e rrezikuar qëllimin e hetimit, jetën,
integritetin fizik dhe lirinë personale të tjetrit, ose pasuritë e rëndësishme, në rastin e nenit 87 nën-
paragrafët 1.1. dhe 1.10. të këtij Kodi përfshirë edhe mundësinë e shfrytëzimit të vazhdueshëm të
hetuesit të fshehtë. Nëse njoftimi vonohet në kuptim të fjalisë së parë, arsyet duhet të
dokumentohen në dosje.

6. Nëse njoftimin vonohet në kuptim të paragrafit 5. të këtij neni dhe se nuk është bërë brenda
dymbëdhjetë (12) muajve pas përmbushjes së masës, çdo vonesë tjetër e njoftimit duhet t’i
nënshtrohet miratimit të gjykatës. Gjykata vendos për kohëzgjatjen e vonesave të tjera. Gjykata
mund ta aprovojë lejimin e përhershëm më njoftim nëse ka mundësi që kufizon sigurinë që kushtet
për njoftim nuk do të përmbushën, madje edhe në të ardhmen. Nëse janë zbatuar disa masa
brenda një periudhe të shkurtër kohore, afati kohor i përmendur në fjalinë e parë fillon pas
përfundimit të masës së fundit. Në rastin e nenit 87 paragrafët 1. dhe 2. afati kohor i përmendur në
fjalinë e parë do të jetë gjashtë (6) muaj.

7. Vendimet gjyqësore, në kuptim të paragrafit 6. të këtij neni, merren nga gjykata kompetente për
ta urdhëruar masën. Në të gjitha rastet e tjera, Gjykata e cila shtrihet në vendin ku gjendet edhe
zyra e prokurorisë së Shtetit do të jetë kompetente. Madje edhe pas përfundimit të masës dhe deri
në dy (2) javë, pas njoftimit të tyre, personat e emëruar në paragrafin 4. të këtij neni, fjalia e parë,
mund të paraqesin kërkesë në gjykatën kompetente, në pajtim me fjalinë e parë, për rishikimin e
ligjshmërisë së masës, si dhe mënyrës dhe mjeteve të zbatimit të saj. Në ankesë e menjëhershme
kundër vendimit është e pranueshme. Nëse akuzat publike janë parashtruar dhe se personi i
akuzuar është njoftuar, gjykata që ka marrë rastin vendos për kërkesën në vendimin e saj
përfundimtar.

8. Të dhënat personale të marra me anë të masës e cila nuk është më e nevojshme për qëllimin e
ndjekjes penale ose të një rishqyrtimit nga gjykata e masës fshihet pa ndonjë vonesë. Fakti i
shtyrjes duhet të dokumentohet. Përderisa fshirja e të dhënave është shlyer thjesht për qëllimet e
rishikimit të masës nga ana e gjykatës, shënimet nuk do të përdoren për qëllime të tjera pa pëlqimin
e personit në fjalë; qasja në të dhëna duhet të kufizohet në mënyrën e duhur.

9. Prokurori shtetëror duhet ta njoftojë me përpikëri me shkrim me anë të postës me rekomande
çdo person të ndonjë urdhri, në pajtim me paragrafin 4. të këtij neni se ai ose ajo ka qenë subjekt i
atij urdhri dhe se ka të drejtë të parashtrojë padi në gjykatën kompetente brenda gjashtë (6) muajve
nga data e njoftimit.

Neni 97
Pranueshmëria e provave të siguruara me anë të urdhrit për masat e fshehta dhe teknike të
vëzhgimit dhe hetimit

1. Prova e marrë nëpërmjet masës nga ky kapitull është e papranueshme nëse urdhri për masën
dhe zbatimin e saj është i kundërligjshëm.

44

2. Prova e cila është marrë nga monitorimi i fshehtë i bisedave në vende private, kontrollimi i
dërgesave postare, përgjimi i telekomunikimeve, përgjimi i komunikimeve nëpërmjet rrjetit
kompjuterik, dërgimi i kontrolluar i dërgesave postare, shfrytëzim i mjeteve për përcjellje të
vendndodhjes, simulimi i blerjes së ndonjë sendi, simulimi i një vepre të korrupsionit ose hetimi i
fshehtë lejohen vetëm në procedurë penale lidhur me veprën penale të përcaktuar në nenin 88,
paragrafi 3. i këtij Kodi.

3. Pas ngritjes së aktakuzës, gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues vlerëson
kundërshtimet e të pandehurit lidhur me pranueshmërinë e provave të mbledhura, nëse
kundërshtimi paraqitet para shqyrtimit të dytë. Kundër vendimit mbi kundërshtimin nga ky paragraf
mund të paraqitet ankesë.

4. Në çdo kohë para se aktgjykimi të merr formën e prerë, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i
trupit gjykues sipas detyrës zyrtare mund të shqyrtojë pranueshmërinë e materialeve të mbledhura
nga neni 88 i këtij Kodi për shkelje të të drejtave kushtetuese të të pandehurit nëse ka indikacione
se materialet janë mbledhur në mënyrë të kundërligjshme.

5. Kur aktvendimi për paligjshmërinë e urdhrit ose të zbatimit të tij merr formën e prerë, gjyqtari i
vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues i cili drejton procedurën heq tërë materialin e mbledhur
nga procesverbali dhe materialet e tilla ia dërgon Panelit për Shqyrtimin e Vëzhgimit dhe Hetimit
nëpërmjet kryetarit të gjykatës themelore për vendim mbi kompensim.

Neni 98
Paneli për Shqyrtimin e Vëzhgimit dhe Hetimit

1. Paneli për Shqyrtimin e Vëzhgimit dhe Hetimit duhet të:

1.1. marrë vendim mbi ankesën e ushtruar sipas paragrafit 5 të këtij neni lidhur me masën
ose urdhrin për masë sipas këtij kapitulli dhe të vendosë mbi kompensimin përkatës; ose

1.2. vendos mbi kompensimin për personin ose personat që i nënshtrohen urdhrit sipas
këtij kapitulli kur gjyqtari ka marrë aktvendim të formës së prerë sipas nenit 97, paragrafi 3 i
këtij Kodi se urdhri ose zbatimi i tij është i kundërligjshëm.

2. Paneli për Shqyrtimin e Vëzhgimit dhe Hetimit përbëhet nga tre gjyqtarë të cilët emërohen nga
kryetari i gjykatës themelore për të vendosur mbi ankimin konkret ose kompensimin ndaj
aktvendimit konkret nga neni 97, paragrafi 3. i këtij Kodi. Asnjëri prej tre anëtarëve Panelit për
Shqyrtimin e Vëzhgimit dhe Hetimit nuk duhet të jetë profesionalisht i lidhur me personin që i
nënshtrohet ankesës ose me materialet e mbledhura që i nënshtrohen aktvendimit nga neni 97,
paragrafi 3. i këtij Kodi.

3. Zyrtarët e autorizuar të policisë dhe prokurorët e shtetit i sigurojnë Panelit për Shqyrtimin e
Vëzhgimit dhe Hetimit dokumentet të cilat ky panel i kërkon për kryerjen e funksioneve të tij dhe,
sipas kërkesës së këtij paneli, i siguron edhe deklarime gojore.

4. Kur merr formën e prerë aktvendimi i gjyqtarit sipas të cilit urdhri për masën apo zbatimin e saj
sipas këtij kapitulli është i kundërligjshëm, aktvendim i tillë është detyrues për Panelin për
Shqyrtimin e Vëzhgimit dhe Hetimit.

5. Kur personi konsideron se i është nënshtruar një mase të kundërligjshme sipas këtij kapitulli apo
një urdhri të kundërligjshëm për një masë nga ky kapitull, ai mund të paraqesë ankesë tek kryetari i
gjykatës themelore, i cili, nëse pretendohet ndonjë shkelje e ligjit, emëron Panelin për Shqyrtimin e
Vëzhgimit dhe Hetimit për të vendosur

6. Kur me rastin e vendosjes mbi ankesën, Paneli për Shqyrtimin e Vëzhgimit dhe Hetimit konstaton
se masa nga ky kapitull është e kundërligjshme ose urdhri për masën e tillë është i kundërligjshëm,
mund të vendos që:

6.1. të pushojë urdhrin nëse ende është në fuqi;

45

6.2. të urdhërojë asgjësimin e materialeve të mbledhura; dhe

6.3. të kompensojë personin ose personat që i janë nënshtruar urdhrit.

Neni 99
Ndihma nga organet tjera për zbatimin e masave

Policia, sipas nevojës, mund të kërkojë ndihmën e organeve të tjera përgjegjëse për zbatimin e
ligjit, sigurimin e rendit dhe të një ambienti të sigurt në Kosovë lidhur me zbatimin e masave nga ky
kapitull.

Neni 100
Vëzhgimi dhe hetimi për shërbime doganore dhe shërbime tjera të ngjashme

Dispozitat e këtij kapitulli, pa paragjykuar kompetencat e personave zyrtarë sipas ligjit në fuqi,
vlejnë për zbatim të vëzhgimit dhe hetimit me rastin e ofrimit të shërbimeve doganore dhe
shërbimeve të tjera të ngjashme.


4. FILLIMI I PROCEDURËS PENALE

A. Fillimi i fazës së hetimit formal

Neni 101
Fillimi i procedurës penale me fazën e hetimit formal apo ngritjen e aktakuzës

1. Kur policia apo ndonjë agjenci tjetër qeveritare bën kallëzim tek prokurori i shtetit për një dyshim
të arsyeshëm për një vepër, prokurori i shtetit mund të fillojë fazën e hetimit të procedurës penale
sipas nenit 102 të këtij Kodi.

2. Kur policia apo ndonjë person tjetër bën kallëzim tek prokurori i shtetit për një dyshim të
arsyeshëm për një vepër penale ose për disa vepra penale, asnjëra nga të cilat nuk dënohet me më
shumë se tre vjet burgim, dhe prokurori i shtetit vlerëson se ekziston dyshim i bazuar mirë për të
mbështetur aktakuzën, prokurori i shtetit mund të ngrit aktakuzë sipas nenit 241 të këtij Kodi.

3. Në çdo kohë, i dyshuari nga ky nen mund të pranojë fajësinë për akuzën në pajtim me nenin 233
të këtij Kodi.

Neni 102
Fillimi i hetimit

1. Prokurori i shtetit mund të fillojë hetimin në bazë të kallëzimit të policisë apo burimeve tjera, nëse
ka dyshim të arsyeshëm se po ndodh ose ka gjasë të ndodh në një të ardhme të afërt vepra penale
e cila ndiqet sipas detyrës zyrtare.

2. Hetimi paraprak fillohet me vendim të prokurorit të shtetit nga neni 104 të këtij Kodi.

Neni 103
Parimet e përgjithshme të fazës së hetimit

1. Gjatë fazës së hetimit, prokurori i shtetit çmon jo vetëm rrethanat dhe provat fajësuese por edhe
ato shfajësuese, dhe siguron marrjen e provave të cilat mund të mos jenë të mundshme në
shqyrtim gjyqësor.

2. Qëllimi i hetimit është që të mblidhen provat dhe të dhënat e nevojshme për të vendosur nëse
duhet të ngritet aktakuza apo të pushohet procedura dhe për të mbledhur prova të cilat mund të jetë
e pamundshme apo e vështirë që të riprodhohen në shqyrtim gjyqësor.

46

3. Çdo person për të cilin prokurori i shtetit ka dyshim të arsyeshëm se ka kryer vepër penale duhet
të ceket si i pandehur në aktvendimin për fillimin e hetimit. Çdo i pandehur i cekur në vendim gëzon
të gjitha të drejtat që i takojnë të pandehurit me këtë Kod.

4. Nëse prokurori i shtetit mëson për kryerjen e një vepre tjetër penale ose për një të dyshuar tjetër
gjatë hetimit, prokurori i shtetit mund të fillojë një hetim të ri për veprën e re penale apo të dyshuarit,
ose mund të zgjerojë hetimin ekzistues. Prokurori i shtetit njofton gjyqtarin e procedurës paraprake
për aktvendimet e reja apo të ndryshuara.

Neni 104
Aktvendimi për fillimin e fazës së hetimit

1. Hetimi fillohet me aktvendim të prokurorit të shtetit. Aktvendimi përcakton personin kundër të cilit
do të kryhet hetimi, kohën e fillimit të hetimit, përshkrimin e veprës e cila tregon elementet e veprës
penale, emërtimin ligjor të veprës penale, rrethanat dhe faktet që e justifikojnë dyshimin e
arsyeshëm për veprën penale, nëse masat e fshehta dhe teknike të vëzhgimit apo hetimit janë
autorizuar dhe provat me të dhënat e mbledhura deri në atë moment. Një kopje e aktvendimit të
hetimit i dërgohet pa vonesë gjyqtarit të procedurës paraprake.

2. Rezultatet e veprimeve fillestare të policisë dhe mbledhjës së provave janë pjesë e lëndës
hetimore.

3. Pas nxjerrjes së aktvendimit nga ky nen, hetimi zbatohet dhe mbikëqyret nga prokurori i shtetit.

4. Prokurori i shtetit mund të ndërmerr veprime hetimore ose të autorizojë policinë që të ndërmerr
veprime hetimore lidhur me mbledhjen e provave.

5. Hetimi kryhet vetëm lidhur me veprën penale dhe me të pandehurin e përcaktuar në aktvendimin
mbi fillimin e hetimit apo në aktvendimin e ndryshuar.

6. Aktvendimit nga ky nen mund ti bashkëngjitet kërkesa për urdhër të gjykatës sipas nenit 105 të
këtij Kodi.

7. Aktvendimit nga ky nen mund ti bashkëngjitet kërkesa për urdhër të gjykatës sipas Kapitullit XVIII
të këtij Kodi.

8. Aktvendimit nga ky nen mund ti bashkëngjitet urdhri për ngrirjen e përkohshme të pasurisë në
pajtim me Kapitullin XVII të këtij Kodi.


B. Kontrolli dhe konfiskimi

Neni 105
Kontrolli dhe sekuestrimi i përkohshëm

1. I pandehuri në mënyrë vullnetare mund të jap pëlqimin e tij me shkrim për kontrollin e pronës
nga ky kapitull. Sendet e gjetura gjatë kontrollit nga ky paragraf mund të sekuestrohen
përkohësisht dhe janë provë e pranueshme në shqyrtim gjyqësor dhe në procedurë tjetër.

2. Sendet e gjetura gjatë kontrollit për të cilin i pandehuri nuk ka dhënë pëlqimin nuk mund të
sekuestrohen përkohësisht dhe janë provë e papranueshme, përveç nëse përcaktohet ndryshe me
këtë nen.

3. Me kërkesë të prokurorit të shtetit, në çdo kohë gjatë fazës së hetimit, gjyqtari i procedurës
paraprake mund të urdhërojë kontrollin e një shtëpie, të lokaleve të tjera dhe të pronës së të
pandehurit kur ekziston dyshim i bazuar se personi i tillë ka kryer vepër penale dhe kur ka shkak të
bazuar që kontrolli do të rezultojë me arrestimin e personit të tillë ose me zbulimin dhe sekuestrimin
e provave të rëndësishme për procedurën penale.

47

4. Gjyqtari i procedurës paraprake mund të urdhërojë kontrollin e një shtëpie apo të lokaleve të tjera
dhe të pasurisë së një personi që nuk dyshohet për vepër penale vetëm në rastet kur:

4.1. ka gjasa reale se kontrolli do të rezultojë me arrestimin e të pandehurit; ose

4.2. është e nevojshme të ruhen provat e veprës penale apo të konfiskohen sendet
përkatëse të cilat nuk mund të ruhen apo të sigurohen pa zbatimin e kontrollit dhe kur ka
gjasa reale se provat ose sendet e tilla ndodhen në lokalet apo në pasurinë që i
nënshtrohet kontrollit.

5. Gjyqtari i procedurës paraprake mund të urdhërojë kontrollin personal të një personi të caktuar
kur ka gjasa reale se ky kontroll do të rezultojë në zbulimin e gjurmëve ose në konfiskimin e
provave të një vepre penale.

6. Urdhërkontrolli lëshohet me shkrim në bazë të kërkesës me shkrim të prokurorit të shtetit, ndërsa
në raste të ngutshme lëshohet në bazë të kërkesës me shkrim të zyrtarit të autorizuar të policisë

7. Urdhërkontrolli përfshin: identifikimin e vendit apo personit kundër të cilit lëshohet urdhri,
përshkrimin e veprës penale për të cilën lëshohet urdhri, shpjegimin e arsyeve për shkak të bazuar
në pajtim me këtë nen, përshkrimin e sendeve të kërkuara me kontroll, përshkrimin e veçantë të
personit, të lokaleve apo të pasurisë ku zbatohet kontrolli dhe informacionin tjetër të nevojshëm për
zbatimin e kontrollit.

8. Nëse ka shkak të bazuar për të kontrolluar pajisjet elektronike, përfshirë por pa u kufizuar në
kompjutera, kamera, telefona celularë, pajisje elektronike mobile ose pajisje elektronike mobile për
ruajtje, urdhërkontrolli duhet të autorizojë sekuestrimin e përkohshëm të pajisjes apo pajisjeve të
tilla dhe duhet të përshkruajë llojin e të dhënave elektronike për të cilat zyrtari i autorizuar i policisë
mund të kontrollojë dhe t’i kopjoj.

9. Dispozitat e këtij neni dhe të neneve të tjera që i referohen kontrollit të shtëpisë, lokaleve të tjera
dhe pronës zbatohen përshtatshmërisht gjatë kontrollit të vendeve të fshehta në vetura ose në
mjete të tjera të transportit.

Neni 106
Kufizimet në ekzekutimin e urdhërkontrollit

1. Urdhërkontrollin e ekzekutojnë zyrtarët e autorizuar të policisë me ndihmën e nevojshme të
zyrtarëve të tjerë të policisë brenda dyzet e tetë (48) orëve nga lëshimi i urdhrit.

2. Në parim, zyrtarët e autorizuar të policisë e ekzekutojnë urdhrin e kontrollit brenda orës 06:00
dhe 22:00. Përjashtimisht, kontrolli mund të zbatohet jashtë kësaj kohe kur ka filluar brenda kësaj
kohe e nuk është përfunduar në orën 22:00 ose kur ka arsye nga neni 110 i këtij Kodi, apo nëse
gjyqtari i procedurës paraprake çmon që vonesa do të mund të çonte në arratisjen e personit të
kërkuar ose në asgjësimin e gjurmëve ose provave të veprës penale dhe lejon kontroll jashtë orarit
të paraparë nga ky paragraf.

Neni 107
Procedura para fillimit të kontrollit dhe të drejtat e të pandehurit

1. Para fillimit të kontrollit, zyrtari i autorizuar i policisë ia prezanton urdhrin personit të cilit i
drejtohet ky urdhër dhe atë e njofton se ka të drejtë të kontaktojë me avokatin i cili ka të drejtë të
jetë i pranishëm gjatë kontrollit.

2. Kur personi kërkon praninë e avokatit gjatë kontrollit, zyrtarët e autorizuar të policisë shtyjnë
kontrollin derisa të arrijë avokati, por jo më shumë se dy (2) orë nga njoftimi i avokatit për kontroll.
Ndërkohë, zyrtarët e autorizuar të policisë mund të kufizojë lëvizjen e personit përkatës dhe
personave të tjerë në lokalet që do të kontrollohen. Në raste të ngutshme, zyrtarët e autorizuar të
policisë mund të fillojnë kontrollin edhe para mbarimit të afatit kohor për ardhjen e avokatit.

48

3. Para fillimit të kontrollit, zyrtarët e autorizuar të policisë kërkojnë nga personi që vullnetarisht të
dorëzojë personin ose sendet që kërkohen.

4. Përjashtimisht, kontrolli mund të fillojë pa prezantimin e urdhrit ose pa kërkesë të mëparshme për
dorëzim të personit apo të sendeve të kërkuara, kur pritet rezistencë e armatosur ose kur ka
mundësi të dështojë efekti i kontrollit nëse ai nuk zbatohet menjëherë dhe pa paralajmërim ose kur
kontrolli zbatohet në lokale publike.

Neni 108
Kufizimet në kontroll

1. Gjatë kontrollit të shtëpisë ose të lokaleve të tjera personi, shtëpia, lokalet ose pasuria e të cilit
kontrollohen ose përfaqësuesi i tij kanë të drejtë të jenë të pranishëm.

2. Gjatë kontrollit të personit, shtëpisë ose lokaleve të tjera kërkohet të jenë të pranishëm dy
persona të rritur si dëshmitarë. Para fillimit të kontrollit, dëshmitarët paralajmërohen që me kujdes të
vëzhgojnë zbatimin e kontrollit dhe njoftohen mbi të drejtën e tyre për të bërë vërejtje, nëse kanë,
për përmbajtjen e procesverbalit të kontrollit para se të nënshkruhet.

3. Kontrolli i një femre zbatohet vetëm nga zyrtarja policore femër dhe dëshmitarët duhet të jenë
femra.

4. Kontrolli i lokaleve të banimit zbatohet me kujdes për të mos prishur qetësinë. Lokalet e mbyllura,
mobilet ose sendet tjera mund të hapen me forcë vetëm kur pronari nuk është i pranishëm ose
refuzon hapjen e tyre në mënyrë vullnetare. Gjatë hapjes së këtyre objekteve me kujdes duhet
shmangur dëmtimeve të panevojshme.

5. Kontrolli i personit mund të përfshijë kontrollin intim, i cili zbatohet nga mjeku ose infermieri i
kualifikuar, në pajtim me rregullat e shkencës së mjekësisë dhe me respektim të plotë të dinjitetit të
personit.
6. Kur kontrolli zbatohet në lokalet e organit publik, kryesuesi i tij thirret të jetë i pranishëm gjatë
kontrollit.

7. Për çdo kontroll të personit, të shtëpisë ose të lokaleve përpilohet procesverbali. Procesverbali i
tillë nënshkruhet nga personi i kontrolluar ose nga personi, lokalet apo pasuria e të cilit është
kontrolluar, avokati i tij nëse është i pranishëm gjatë kontrollit dhe personat, prania e të cilëve është
e detyruar. Gjatë zbatimit të kontrollit mund të konfiskohen vetëm sendet dhe shkresat lidhur me
qëllimin e kontrollit të caktuar. Sendet dhe shkresat e konfiskuara përfshihen dhe përshkruhen qartë
në procesverbal dhe shënohen në vërtetimin që menjëherë i jepet personit sendet dhe shkresat e të
cilit janë konfiskuar.

8. Sendet dhe shkresat e konfiskuara gjatë kontrolli mbahen në kontejnerët përkatës ose në qese
transparente të plastikës dhe zyrtari i autorizuar i policisë dhe prokurori i shtetit mbajnë
procesverbal mbi mbikëqyrjen për secilin send apo grup të shkresave.

Neni 109
Kontrabanda ose provat që nuk kanë lidhje me bazën e kontrollit

Nëse gjatë kontrollit të personit, shtëpisë ose lokaleve gjenden sende të cilat nuk kanë të bëjnë me
veprën penale për të cilën është zbatuar kontrolli, por që tregojnë një vepër tjetër penale që ndiqet
sipas detyrës zyrtare, këto sende gjithashtu përshkruhen në procesverbal, konfiskohen dhe
menjëherë lëshohet vërtetimi për konfiskim. Prokurorit të shtetit menjëherë i dërgohet njoftimi në
mënyrë që të fillojë procedure penale apo të ndryshojë procedurën penale ekzistuese. Sendet e
konfiskuara kthehen menjëherë kur prokurori i shtetit konstaton se nuk ka bazë për ndjekje penale,
e as ndonjë bazë tjetër ligjore për konfiskimin e sendeve.





49

Neni 110
Arsyet për kontroll pa urdhër të gjykatës

1. Kur është e domosdoshme dhe në masë të nevojshme, zyrtarët policor mund të hyjnë në
shtëpinë dhe lokalet tjera të personit dhe të zbatojnë kontrollin pa urdhrin e gjyqtarit të procedurës
paraprake nëse:

1.1. personi përkatës me dije dhe me vullnet jep pëlqimin për kontroll;

1.2 Personi thërret për ndihmë;

1.3. kryerësi i kapur në flagrancë gjatë kryerjes së veprës penale duhet arrestuar pas
ndjekjes;

1.4. arsyet për mbrojtjen e njerëzve dhe pasurisë e kërkojnë një veprim të tillë për
mënjanimin e rrezikut të drejtpërdrejt dhe serioz për njerëzit dhe pronën;

1.5. personi kundër të cilit është lëshuar urdhërarrest nga gjykata gjendet në shtëpi apo
në lokale të tjera.

2. Në rastet nga paragrafi 1. i këtij neni nuk shkruhet procesverbal nëse nuk është zbatuar kontrolli,
por personit i jepet një shënim zyrtar për arsyen e hyrjes në shtëpi dhe në lokale të tjera.

3. Përjashtimisht, në rrethana të ngutshme, kur urdhri me shkrim për kontroll nuk mund të merret
me kohë dhe nëse ekziston rrezik real për vonesë, që mund të rezultojë me humbjen e provave,
ose rrezik ndaj jetës ose shëndetit të njerëzve, zyrtari i autorizuar i policisë mund të fillojë kontrollin
në bazë të lejes gojore nga gjyqtari kompetent.

4. Përjashtimisht, kontrolli mund të zbatohet pa praninë e dëshmitarëve nëse prania e tyre nuk
mund të sigurohet menjëherë dhe vonesa e fillimit të kontrollit do të ishte e rrezikshme. Arsyet për
zbatimin e kontrollit pa praninë e dëshmitarëve shënohen në procesverbal.

5. Policia mund të zbatojë kontrollin e personit pa urdhër ose pa praninë e dëshmitarëve kur
ekzekuton aktvendimin për sjelljen forcërisht të personit ose kur bën arrestimin e tij, nëse ekziston
dyshim i bazuar se personi mban armë apo ndonjë mjet për sulm ose kur mund të mënjanojë,
fshehë apo asgjësojë sendet të cilat nga ai duhet të merren si provë në procedurë penale.

6. Kur policia ndërmerr kontroll pa urdhër të shkruar gjyqësor, brenda afatit prej dymbëdhjetë (12)
orësh pas kontrollit i dërgon raport lidhur me këtë prokurorit të shtetit dhe gjyqtarit kompetent nëse
për këtë çështje është caktuar ndonjë gjyqtar në mënyrë që të merret aprovimi retroaktiv gjyqësor i
kontrollit, në pajtim me dispozitat e Kushtetutës.

Neni 111
Pranueshmëria e provave të marra gjatë kontrollit

1. Provat e mbledhura nëpërmjet kontrollit janë të papranueshme nëse:

1.1. provat e marra gjatë kontrollit, pa lejen e gjykatës, janë të pa pranueshme, nëse
kontrollimi nuk merr aprovim retroaktiv gjyqësor, në pajtim me dispozitat e
Kushtetutës;

1.2. kontrolli është zbatuar pa urdhër të gjyqtarit kompetent në kundërshtim me dispozitat
e këtij Kodi;

1.3. urdhri i gjyqtarit kompetent është lëshuar në kundërshtim me procedurën e paraparë
me këtë Kod;

1.4. përmbajtja e urdhrit të gjyqtarit kompetent është në kundërshtim me kushtet e
parapara me këtë Kod;

50

1.5. kontrolli është zbatuar në kundërshtim me urdhrin e gjyqtarit kompetent;

1.6. personat, prania e të cilëve është e detyrueshme, nuk kanë qenë të pranishëm gjatë
kontrollit; ose

1.7. kontrolli është zbatuar në kundërshtim me nenin 108 të këtij Kodi.

Neni 112
Sekuestrimi i përkohshëm

1. Sendet që përkohësisht mund të sekuestrohen janë sende që mund të jenë prova gjatë një
procedure penale, sende ose pasuri që kanë mundësuar kryerjen e veprës penale, ose sende që
konsiderohen dobi pasurore e fituar me kryerjen e veprës penale dhe për të cilat ligji parasheh
sekuestrimin.

2. Sendet, pasuria, provat apo paratë mund t’i nënshtrohen kufizimit të përkohshëm sipas urdhrit
të prokurorit të shtetit që zgjat jo më shumë se pesë ditë nëse zyrtarët e autorizuar të policisë
mësojnë për sendin, pasurinë, provat apo paratë e tilla gjatë kontrollit apo arrestit të ligjshëm.
Prokurori i shtetit kërkon urdhër të gjykatës nga gjyqtari i procedurës paraprake që është në pajtim
me paragrafin 3. të këtij neni.

3. Prokurori i shtetit mund të kërkojë nga gjyqtari i procedurës paraprake që të lëshojë urdhër për
sekuestrimin e përkohshëm të sendeve, pasurisë, provave apo parave. Kërkesa e tillë duhet të
cek me saktësi sendet, pasurinë, provat apo paratë dhe duhet të përshkruajë si mund të jenë këto
sende prova të veprës penale, si këto sende, pasuri apo para mund të mundësojnë kryerjen e
veprës penale, ose si këto sende, pasuri apo para përbëjnë dobi pasurore të fituar me vepër
penale. Sendet, pasuria, provat apo paratë mund të sekuestrohen përkohësisht vetëm me urdhër
të gjykatës.

4. Sendet e sekuestruara përkohësisht fotografohen dhe mbahen në kontejnerët përkatës apo në
qeset transparente të plastikës dhe zyrtari i autorizuar i policisë ose prokurori i shtetit mbajnë
regjistër të fotografive dhe procesverbal mbi mbikëqyrjen për secilin send apo grup të shkresave.

5. Armët, automjetet, aeroplanët ose sendet tjera të mëdha të cilat janë sekuestruar përkohësisht,
fotografohen dhe mbahen në zonat e sigurta përkatëse dhe zyrtari i autorizuar i policisë ose
prokurori i shtetit mbajnë regjistër të fotografive dhe procesverbal mbi mbikëqyrjen për secilin send
apo grup të shkresave.

6. Ndërtesat apo prona e paluajtshme që sekuestrohet përkohësisht vendosen njoftimet e vëna në
atë ndërtesë apo pronë të paluajtshme që njoftojnë qytetarët se prona i është nënshtruar
sekuestrimit të përkohshëm, që hyrja në të nuk është e lejuar dhe që ata që hyjnë pa leje mund t’i
nënshtrohen arrestit.

7. Paratë apo monedhat të cilat sekuestrohen përkohësisht fotografohen dhe mbahen në kasafortë
dhe zyrtari i autorizuar i policisë ose prokurori i shtetit mbajnë regjistër të fotografive dhe
procesverbal mbi mbikëqyrjen për secilin send apo grup të shkresave.

8. Paratë e mbajtura në llogarinë bankare e cila është e sekuestruar përkohësisht do të mbahen
në një llogari bankare e cila është nën autoritetin e gjykatës.

9. Sendet dhe pasuria e sekuestruar përkohësisisht janë nën mbikëqyrjen dhe kontrollin e
prokurorit të shtetit. Prokurori i shtetit mund t’ia delegojë mbikëqyrjen dhe kontrollin zyrtarit të
autorizuar të policisë për sendet dhe pasurinë e sekuestruar përkohësisht nga paragrafët 5., 6.
dhe 8. të këtij neni.

10. Kur sendet konfiskohen, duhet të tregohet se ku janë gjetur dhe ato sende duhet të
përshkruhen. Nëse është e nevojshme, vërtetohet identiteti i tyre duhet të sigurohet në ndonjë
mënyrë tjetër. Vërtetimi për sekuestrimin duhet të lëshohet për sendet e sekuestruara.

51

11. Nëse personi apo organi i cili ka nën mbikëqyrje sendin, pasurinë, provat apo paratë që i
nënshtrohen urdhrit të gjyqtarit të procedurës paraprake nga ky nen refuzon t’ia dorëzojë sendin,
pasurinë, provat apo paratë zyrtarit të autorizuar të policisë që është përgjegjës për ekzekutimin e
urdhrit, personi apo organi i tillë mund të gjobitet nga gjyqtari i procedurës paraprake deri në
pesëdhjetë përqind (50%) të vlerës së sendit, pasurisë, provave apo parave që janë objekt i
kontestit. Personi apo organi ndaj të cilit shqiptohet gjoba e tillë mund të paraqesë ankesë kundër
gjobës ose mund të shmangë gjobën duke iu bindur urdhrit të gjyqtarit të procedurës paraprake.

Neni 113
Sendet që nuk mund të sekuestrohen përkohësisht

1. Këto sende nuk mund të sekuestrohen përkohësisht:

1.1. komunikimet me shkrim ndërmjet të pandehurit dhe personave të cilët sipas këtij Kodi
nuk mund të dëshmojnë nga neni 126 i këtij Kodi, ose janë të liruar nga detyrimi për të
dëshmuar dhe kanë refuzuar të bëjnë një gjë të tillë në pajtim me nenin 127 të këtij Kodi;

1.2. shënimet nga personat e paraparë në nenin 126 të këtij Kodi lidhur me informacionin e
fshehtë që u është besuar atyre nga i pandehuri; dhe

1.3. sende të tjera, të mbrojtura me të drejtat e personave nga nenet 126 dhe 127 të këtij
Kodi.

2. Këto kufizime zbatohen vetëm nëse sendet e tilla janë nën mbikëqyrjen e personit që nuk mund
të dëshmojë sipas nenit 126 të këtij Kodi ose që lirohet nga detyrimi për të dëshmuar dhe ka
refuzuar dhënien e dëshmisë sipas nenit 127 të këtij Kodi. Sendet e mbrojtura nga e drejta e
personave të paraparë në nenin 127, paragrafi 1., nën-paragrafi 1.5. i këtij Kodi gjithashtu nuk i
nënshtrohen sekuestrimit nëse ato janë nën mbikëqyrjen e ndonjë spitali ose ndonjë instituti tjetër
mjekësor. Kufizimet nuk zbatohen kur personat që nuk mund të dëshmojnë sipas nenit 126 të këtij
Kodi ose që janë liruar nga detyrimi i dëshmimit dhe kanë refuzuar dhënien e dëshmisë sipas nenit
127 të këtij Kodi, dyshohen për nxitje apo bashkëpunim, për pengim të drejtësisë, për pranimin e
mallrave të vjedhura ose kur sendet përkatëse janë marrë me vepër penale, janë përdorur ose janë
paraparë të përdoren për kryerjen e veprës penale apo janë rezultat i veprës penale.

Neni 114
Kufizimet në zbulimin e shkresave

1. Organet publike mund të kërkojnë nga gjyqtari i procedurës paraprake që të shtyjë apo të
rishqyrtojë urdhrin për zbulimin e dosjeve apo shkresave nëse konsiderojnë se zbulimi i përmbajtjes
së tyre do të dëmtonte interesin e përgjithshëm. Gjyqtari i procedurës paraprake duhet të
baraspeshojë dëmtimin e interesit të përgjithshëm me interesin publik për gjykim me kohë të
procedurës penale, të drejtat e njeriut të të pandehurit ose të drejtat e të dëmtuarit. Duhet të ketë
prezumim në favor të zbulimit të dosjeve apo shkresave të organeve publike. Organi publik mund të
kundërshtojë tek paneli shqyrtues refuzimin e gjyqtarit të procedurës paraprake që të shtyjë apo të
rishqyrtojë urdhrin e tij. Paneli shqyrtues merr vendimin përfundimtar.

2. Organizatat afariste dhe personat juridik mund të kërkojnë që të dhënat lidhur me afarizmin e tyre
të mos publikohen nëse një gjë e tillë është e ndjeshme apo përmban të dhëna personale të palës
së tretë.

Neni 115
Konfiskimi i përhershëm i sendeve të konfiskuara përkohësisht

1. Sendet, pasuria, provat apo paratë e sekuestruara përkohësisht sipas nenit 112 të këtij Kodi në
fund të procedurës penale i kthehen pronarit apo poseduesit sipas nenit 116 të këtij Kodi, përveç
nëse veprimet janë marrë sipas paragrafit 2. të këtij neni apo nëse ndonjë veprim tjetër i lejuar me
ligj do të ofronte bazën për të mos kthyer sendet, pasurinë, provat apo paratë.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues urdhëron sekuestrimin e përhershëm të sendeve në
pajtim me ligjin, nëse prokurori i shtetit:
52

2.1. përcakton në aktakuzë ato sende, pasuri, prova apo para të cilat i nënshtrohen
sekuestrimit të përhershëm;

2.2. nëse gjatë shqyrtimit gjyqësor vërtetohet se sendet, pasuria, provat apo paratë e
sekuestruara përkohësisht kanë mundësuar kryerjen e veprës penale ose përbëjnë dobi
pasurore të fituar me kryerjen e veprës penale; dhe

2.3. ligji lejon konfiskimin e tyre.

3. Sendet, pasuria apo provat për të cilat është bërë sekuestrimi i përhershëm shiten dhe të
ardhurat nga këto shitje përdoren për kompensimin e të dëmtuarve dhe pjesa e mbetur derdhet në
buxhetin e shtetit.

4. Paratë për të cilat është bërë konfiskimi i përhershëm përdoren për kompensimin e të
dëmtuarve dhe pjesa e mbetur derdhet në buxhetin e shtetit.

5. Armët dhe sendet e kontrabanduara shkatërrohen me përjashtim të sendeve që mund të
përdoren nga shoqëria pasi të mos kenë më vlerë si prova në shqyrtim kryesor apo në procedurën
e ankimimit, në pajtim me nenin 282, paragrafi 3. të këtij Kodi.

6. Me kërkesë të prokurorit të shtetit, automjetet apo aeroplanët për të cilët është bërë sekuestrimi
i përhershëm mund t’i transferohen Qeverisë së Kosovës për shfrytëzim, nëse transferimi i tillë
nuk e zbeh mundësinë e të dëmtuarit për të siguruar kompensimin.

Neni 116
Kthimi i sendeve të sekuestruara përkohësisht

1. Sendet e sekuestruara përkohësisht gjatë procedurës penale i kthehen pronarit ose poseduesit
kur procedura pezullohet ose pushohet dhe kur nuk ka bazë për konfiskimin e tyre.

2. Kur pezullimi i procedurës penale bëhet për shkak të arratisjes së të pandehurit ose paaftësisë
së tij mendore apo kur ka gjasa të arsyeshme që hetimi i pezulluar të rifillojë, prokurori i shtetit
mund të kërkojë afat shtesë për sekuestrimin dhe gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit
gjykues mund të lejojë për kthimin e sendit të sekuestruar kur ka arsye të forta

Neni 117
Sendet pronësia e të cilave nuk kërkohet

1. Kur sendi i gjetur tek i pandehuri i takon një personi tjetër i cili është i panjohur, organi i cili
drejton procedurën penale e përshkruan sendin dhe e shpall përshkrimin në tabelën e njoftimeve të
kuvendit të komunës në territorin e së cilës i pandehuri jeton dhe në territorin e së cilës është kryer
vepra penale. Në njoftimin e tillë pronari thirret të paraqitet brenda një (1) viti nga dita e shpalljes së
njoftimit ose në të kundërtën sendi shitet. Paratë e fituara nga shitja derdhen në buxhet.

2. Kur sendet kanë vlerë të konsiderueshme, njoftimi mund të shpallet edhe në shtypin e
përditshëm.

3. Kur sendi mund të prishet ose mirëmbajtja e tij kërkon shpenzime të konsiderueshme, atëherë
shitet sipas dispozitave që vlejnë për procedurën përmbaruese dhe paratë e fituara transferohen
për ruajtje në një llogari bankare që është nën kontrollin e gjykatës.

4. Paragrafi 3. i këtij neni zbatohet edhe për sendet që i përkasin të pandehurit i cili është arratisur
ose një kryerësi të panjohur.

Neni 118
Sendet që nuk kërkohen

1. Nëse brenda një (1) viti askush nuk ka pretendime mbi sendin ose për të ardhurat nga shitja,
gjykata merr aktvendim që sendi t’i kalohet organit publik kompetent ose fitimi nga shitja të derdhet
në buxhet.
53

2. Pronari ka të drejtë që në kontest civil të kërkojë kthimin e sendit ose të fitimit nga shitja. Afati i
parashkrimit të kësaj të drejte fillon të ecë nga dita e shpalljes së njoftimit.


C. Marrja e provave para ngritjes së aktakuzës

Neni 119
Marrja e provave gjatë hetimit

1 Pas fillimit të hetimit, prokurori i shtetit merr në pyetje dhe merr deklaratat nga dëshmitarët,
autorizon marrjen e deklaratave dhe raporteve nga eksperti dhe mbledh prova tjera të lejuara me
ligj.

2. Nëse gjatë hetimit i dyshuari apo i pandehuri bashkëpunon me prokurorin e shtetit, bazuar në atë
bashkëpunim prokurori i shtetit mund të fillojë hetim të ri.

3. Gjatë hetimit, prokurori i shtetit mund të urdhërojë apo të kërkojë masat nga neni 88 të këtij Kodi,
të cilat zbatohen përshtatshmërisht.

4. Gjatë hetimit, i pandehuri apo mbrojtësi i tij mund të kërkojnë nga prokurori i shtetit që të merr
apo të ruajë provat të cilat mund të jenë apo ka arsye të pritet që do të jenë shfajësuese.

5. Gjatë hetimit, i dëmtuari mund të kërkojë nga prokurori i shtetit që të merr ose të ruajë provat të
cilat mund të tregonin apo ka arsye të pritet që provat e tilla do të tregonin dëmin e shkaktuar me
vepër penale, dhembjen apo vuajtjen e pësuar nga viktima, apo shpenzimet tjera të ndërlidhura me
vepër penale.

Neni 120
Identifikimi i personave apo sendeve

1. Kur është e nevojshme të vendoset se një dëshmitar a e njeh personin ose sendin, nga
dëshmitari i tillë së pari kërkohet të përshkruajë dhe tregojë tiparet dalluese të personit ose të sendit
të tillë.

2. Dëshmitarit pastaj i tregohet personi me persona të tjerë të panjohur për dëshmitarin ose
fotografitë e tyre apo sendi me sende të tjera të llojit të njëjtë ose fotografitë e tyre.

3. Dëshmitarit i bëhet me dije se nuk detyrohet të zgjedhë personin ose sendin apo ndonjë fotografi
dhe se është po aq e rëndësishme për të treguar se nuk e njeh personin, sendin ose fotografinë
ashtu sikurse të thoshte se e njeh.

4. Procesverbali mbahet për përshkrimin e marrë sipas paragrafit 1 të këtij neni, përfshirë kohën
dhe datën e këtij përshkrimi dhe personat e pranishëm me rastin e këtij përshkrimi. Procesverbali
mbahet edhe për përshkrimin sipas paragrafit 2. të këtij neni, përfshirë kohën dhe datën e
identifikimit dhe fotografitë e personave apo sendeve tjera.

5. Identifikimi i peronit apo sendit nga ky nen mund të mbikëqyret nga policia apo nga prokurori i
shtetit. Procesverbali nga paragrafi 3. të këtij neni futet në shkresat e lëndës.

Neni 121
Marrja e provave para marrjes së deklaratës në procedurë paraprake

1. Kur është e mundur, prokurori i shtetit ne pajtim me ligjin merr të gjitha dokumentacionet që
janë prova relevante para marrjes së deklaratës në procedurë paraprake. Dokumentacionet e tilla
përfshijnë, por nuk kufizohen në;

1.1. pasaporta, letërnjoftime ose të dhënat kufitare të hyrjeve;

1.2. të dhënat financiare;

54

1.3. të dhënat ose fotografitë e vëzhgimit;

1.4. të dhënat e pronësisë së tokës;

1.5. të dhënat e pronësisë së automjeteve;

1.6. të dhënat e korporatave ose të subjekteve afariste;

1.7. dokumentet elektronike, siç janë emailat, mesazhet me tekst apo fotografitë;

1.8. të dhënat mjekësore;

1.9. shënime, ditarë ose kalendarë; ose

1.10. çdo dokument tjetër që është marrë në mënyrë të ligjshme sipas këtij Kodi të
Procedurës Penale.

2. Nëse është e mundur, prokurori i shtetit ligjërisht merr të gjitha provat materiale para marrjes së
deklaratave përkatës në procedurë paraprake. Provat e tilla material përfshijnë, por nuk kufizohen
në:

2.1. prova materiale të siguruara në vendin e ngjarjes;

2.2. prova materiale të siguruara nga kontrolli i lokaleve të të pandehurit;

2.3. prova materiale të siguruara nga kontrolli i të pandehurit para apo gjatë arrestimin të
tij;

2.4. fotografitë apo raportet mjeko-ligjore lidhur me provat materiale; ose

2.5. çdo provë tjetër materiale e siguruar në mënyrë të ligjshme, ekzistimi dhe forma e të
cilave ofron prova të rëndësishme për hetimin sipas këtij Kodi të Procedurës Penale

Neni 122
Marrja dhe ruajtja e të dhënave apo provave nga dëshmitarët

1. Prokurori i shtetit mund të marrë në pyetje dëshmitarin nga neni 131 i këtij Kodi para marrjes së
deklaratës në procedurë paraprake, ose mund të udhëzojë policinë që të zbatojë marrjen në pyetje.

2. Prokurori i shtetit mund të caktojë marrjen e deklaratës nga dëshmitari ose i pandehuri në
procedurë paraprake sipas neneve 132-133 të këtij Kodi.

3. Nëse prokurori i shtetit dyshon se dëshmitari mund të mos jetë në dispozicion në të ardhmen,
qoftë për shkak të sëmundjes, vdekjes së pashmangshme ose mundësisë së largimit nga Kosova,
mund të kërkojë nga gjyqtari i procedurës paraprake që të zbatojë mundësinë hetuese të veçantë
nga neni 149 të këtij Kodi.

4. Provat nga ekspertiza mund të paraqiten me raportin nga neni 138 i këtij Kodi ose mund të
sqarohen me ekspertizën e procedurës paraprake.

5. Gjatë hetimit formal, i pandehuri ose mbrojtësi i tij mund të kërkojnë nga prokurori i shtetit që të
merr apo të ruajë dëshmitë në procedurë paraprake që mund të jenë apo ka arsye të pritet që do të
jenë shfajësuese.

6. Gjatë hetimit, viktima, përfaqësuesi i viktimës apo mbrojtësi i viktimave mund të kërkojnë nga
prokurori i shtetit që të merr apo të ruajë provat të cilat mund të tregojnë apo ka arsye të pritet që
provat e tilla do të tregonin dëmin e shkaktuar me vepër penale, dhembjen apo vuajtjen e pësuar
nga viktima, apo shpenzimet tjera të ndërlidhura me vepër penale.


55

Neni 123
Marrja në pyetje në procedurë paraprake, deklarata në procedurë paraprake dhe mundësia
hetuese e veçantë

1. Gjatë fazës së hetimit mund të merren prova nga dëshmitarët dhe ekspertët në njërën nga këto
tri mënyra: marrja në pyetje në procedurë paraprake, deklarata në procedurë paraprake ose
mundësia hetuese e veçantë.

2. Marrja në pyetje në procedurë paraprake zbatohet nga prokurori i shtetit. Procesverbali i kësaj
marrje në pyetje vendoset në shkresat e lëndës. Provat e siguruara gjatë marrjes në pyetje në
procedurë paraprake mund të përdoren si bazë për të forcuar urdhrat hetues në procedurë
paraprake, vendimet për paraburgim dhe aktakuzën. Provat e siguruara gjatë marrjes në pyetje në
procedurë paraprake nuk mund të përdoren si provë e drejtpërdrejtë gjatë shqyrtimit kryesor, por
mund të përdoret gjatë marrjes së tërthortë në pyetje për vënien në dyshim të dëshmitarëve nëse
dëshmitari ka dëshmuar ndryshe nga dëshmia e dhënë gjatë marrjes në pyetje në procedurë
paraprake.

3. Deklarata në procedurë paraprake zbatohet nga prokurori i shtetit në pajtim me nenet 132-133 të
këtij Kodi. Deklarata në procedurë paraprake audio incizohet, audio dhe video incizohet ose
transkriptohet fjalë për fjalë. Provat e siguruara gjatë deklaratës në procedurë paraprake mund të
përdoren si bazë për të forcuar urdhrat hetues në procedurë paraprake, urdhrat për paraburgim dhe
aktakuzën. Deklarata në procedurë paraprake pranohet gjatë shqyrtimit kryesor për marrjen e
tërthortë në pyetje të dëshmitarit të njëjtë dhe mund të përdoret si provë e drejtpërdrejtë gjatë
shqyrtimit kryesor nëse dëshmitari nuk është në dispozicion për shkak të vdekjes, sëmundjes,
privilegjeve apo mungesës së pranisë së tij në Kosovë, por nuk mund të përdoret si provë e vetme
apo vendimtare fajësuese për dënimin e të pandehurit.

4. Mundësua hetuese e veçantë zbatohet pranë kolegjit prej tre gjyqtarësh që kryesohet nga
gjyqtari i procedurës paraprake në pajtim me nenin 149 të këtij Kodi. Provat e siguruara nga
mundësia hetuese e veçantë audio incizohen, audio dhe video incizohen ose transkriptohen fjalë
për fjalë. Provat e siguruara gjatë mundësisë hetuese të veçantë mund të përdoren si bazë për të
forcuar urdhrat hetues në procedurë paraprake, urdhrat për paraburgim dhe aktakuzën. Provat e
siguruara nga mundësia hetuese e veçantë janë plotësisht të pranueshme gjatë shqyrtimit kryesor
nëse së paku njëri nga gjyqtarët e kolegjit gjykues që ka dëgjuar dëshmitë është gjyqtar në trupin
gjykues në shqyrtim kryesor dhe nëse dëshmitari nuk është në dispozicion për shkak të vdekjes,
sëmundjes, privilegjeve apo mungesës së pranisë së tij në Kosovë. Nëse trupi gjykues në shqyrtim
kryesor nuk përfshinë së paku një prej gjyqtarëve që ka shërbyer në Kolegjin për Mundësinë e
Veçantë të Hetimit, provat trajtohen si prova të marra nga deklarata në procedurë paraprake nga
paragrafi 3. të këtij neni.

5. Deklaratat e dhëna nga i pandehuri në çfarëdo konteksti, nëse janë dhënë në mënyrë vullnetare
dhe pa shtrëngim, janë prova të pranueshme gjatë shqyrtimit kryesor kundër të pandehurit, por jo
edhe kundër të bashkëpandehurve. Deklaratat e tilla nuk mund të shërbejnë si provë e vetme
fajësuese apo vendimtare për dënimin e të pandehurit.

6. Pas ekspertizës, ekspertët mund të merren në pyetje, të japin deklarata në procedurë paraprake
ose në mundësinë hetuese të veçantë.

Neni 124
Thirrja e dëshmitarëve

1. Si dëshmitar thirret personi për të cilin besohet se mund të jep informata për veprën penale, për
kryerësin dhe për rrethanat e rëndësishme për procedurën penale.

2. I dëmtuari mund të merret në pyetje si dëshmitar.

3. Çdo person i thirrur si dëshmitar detyrohet t’i përgjigjet thirrjes, e kur me këtë Kod nuk është
caktuar ndryshe, detyrohet edhe të dëshmojë.


56

Neni 125
Paralajmërimet të cilat duhet lexuar dëshmitarit, dëshmitarëve ekspert, te pandehurve dhe
dëshmitarëve bashkëpunues

1. Në fillim të marrjes në pyetje në procedurë paraprake, seancës për deklaratë në procedurë
paraprake ose mundësisë hetuese të veçantë, prokurori i shtetit i lexon dëshmitarit këtë
paralajmërimin: "Ky është një hetim penal. Ju jeni i detyruar të dëshmoni. Ju jeni i detyruar të
tregoni të vërtetën. Nëse ju nuk tregoni të vërtetën, mund të ndiqeni sipas nenit 390 ose 391 të
Kodit Penal. Nëse besoni se ju mund të fajësoni veten si rezultat i përgjigjeve në pyetje, ju mund
të refuzoni të përgjigjeni. Nëse besoni se keni nevojë për ndihmën e avokatit si rezultat i përgjigjes
në një pyetje, ju mund të angazhoni dhe të këshilloheni me një avokat. Ky hetim penal kërkon të
gjejë të vërtetën dhe kujtesën sa më të saktë të fakteve që ju mund të ofroni. Nëse ju nuk e
kuptoni pyetjen që u është bërë, ju duhet të kërkoni që pyetja të ju bëhet ndryshe. Nëse besoni se
ka një dokument ose prova të tjera që mund t'iu ndihmojnë për tu përgjigjur në pyetje sa më saktë
apo t’iu kujtohen faktet më qartë, ju jeni të detyruar të na tregoni. Nëse keni nevojë për ndihmë,
përkthim, apo pushim të shkurtër dhe të arsyeshëm nga kjo seancë, ju duhet të kërkoni atë. A i
kuptoni këto të drejta?"

2. Në fillim të marrjes në pyetje në procedurë paraprake, seancës për deklaratë në procedurë
paraprake ose mundësisë hetuese të veçantë, prokurori i shtetit i lexon ekspertit këtë
paralajmërimin: "Ky është një hetim penal mbi veprimet për të cilat ju keni njohuri të specializuara.
Ju jeni të detyruar të dëshmoni. Ju jeni të detyruar të tregoni të vërtetën. Nëse ju nuk tregoni të
vërtetën, mund të ndiqeni sipas nenit 390 ose 391 të Kodit Penal. Ju jeni të detyruar të shpjegoni
hapat që keni ndërmarrë për sigurimin e njohurive të specializuara që keni në këtë rast. Ky hetim
penal kërkon të gjejë të vërtetën dhe kujtesën sa më të saktë të fakteve që ju mund të ofroni. Nëse
ju nuk e kuptoni pyetjen që u është bërë, ju duhet të kërkoni që pyetja të ju bëhet ndryshe. Nëse
besoni se ka një dokument ose prova të tjera që mund t'ju ndihmojë për tu përgjigjur në pyetje sa
më saktë apo t’iu kujtohen faktet më qartë, ju jeni të detyruar të na tregoni. Nëse keni nevojë për
ndihmë, përkthim, apo pushim të shkurtër dhe të arsyeshëm nga kjo seancë, ju duhet të kërkoni
atë. A i kuptoni këto të drejta?".
3. Në fillim të marrjes në pyetje në procedurë paraprake, seancës për deklaratë në procedurë
paraprake ose mundësisë hetuese të veçantë, prokurori i shtetit i lexon të pandehurit këtë
paralajmërimin: "Ky është një hetim penal i veprave që ju mund të keni kryer. Ju keni të drejtë të
jepni deklaratë, mirëpo poashtu keni të drejtë të heshtni dhe të mos përgjigjeni në asnjë pyetje,
përveç dhënies së informatave mbi identitetin tuaj. Ju keni të drejtë të mos e fajësoni veten tuaj.
Nëse ju zgjedhni të jepni deklaratë apo të përgjigjeni në pyetje, ju do të jeni nën betim. Informatat
e dhëna mund të përdorën si dëshmi në gjykatë. Nëse keni nevojë për përkthyes, do t’iu sigurohet
falas. Nëse besoni se ju mund të fajësoni veten apo të afërmin tuaj si rezultat i përgjigjeve në
pyetje, ju mund të refuzoni të përgjigjeni. Ju keni të drejtë të keni mbrojtës dhe të konsultoheni me
të para dhe gjatë marrjes në pyetje. Nëse ju nuk e kuptoni pyetjen që u është bërë, ju duhet të
kërkoni që pyetja të ju bëhet ndryshe. Nëse keni nevojë për ndihmë, përkthim, apo pushim të
shkurtër dhe të arsyeshëm nga kjo seancë, ju duhet të kërkoni atë. Nëse nuk i kuptoni këto të
drejta, konsultohuni me mbrojtësin tuaj”.

4. Në fillim të marrjes në pyetje në procedurë paraprake, seancës për deklaratën në procedurë
paraprake ose mundësisë hetuese të veçantë, prokurori i shtetit i lexon personit të shpallur
dëshmitarit bashkëpunues këtë paralajmërimin: "Ky është një hetim penal i veprave për të cilat ju
mund të keni njohuri të drejtpërdrejtë. Ju jeni pajtuar të bashkëpunoni në këtë hetim. Nëse
shfrytëzoni të drejtën tuaj për të heshtur, ju nuk do të jeni më dëshmitarë bashkëpunues. Nëse ju
nuk thoni të vërtetën, kjo mund të merret parasysh gjatë përcaktimit të dënimit tuaj dhe ju mund të
ndiqeni sipas nenit 392 të Kodit Penal. Mbrojtësi juaj është i pranishëm. Nëse besoni se keni nevojë
të këshilloheni me mbrojtësin tuaj, ju mund të bëni këtë. Ky hetim penal kërkon të gjejë të vërtetën
dhe kujtesën sa më të saktë të fakteve që ju mund të ofroni. Nëse ju nuk e kuptoni pyetjen që u
është bërë, ju duhet të kërkoni që pyetja të ju bëhet ndryshe. Nëse besoni se ka një dokument ose
prova të tjera që mund t'iu ndihmojë për tu përgjigjur në pyetje sa më saktë apo të ju kujtohen faktet
më shumë, ju duhet të na tregoni. Nëse keni nevojë për ndihmë, përkthim, apo pushim të shkurtër
dhe të arsyeshëm nga kjo seancë, ju duhet të kërkoni atë. A i kuptoni këto të drejta?"

5. Paralajmërimet nga ky nen shënohen në procesverbalin e seancës për deklaratën në procedurë
paraprake.
57

6. Paralajmërimet e bëra në bazë të këtij neni, duhet t’i dorëzohen edhe me shkrim të pandehurit në
një gjuhë që ai e kupton, së bashku me thirrjen para marrjes në pyetje.

7. Paralajmërimet e bëra në bazë të këtij neni duhet të futen në regjistrin e seancës preliminare të
dëshmisë.

Neni 126
Dëshmitarët e privilegjuar

1. Si dëshmitar nuk mund të merret në pyetje:

1.1. personi i cili me deklarimin e vet do të shkelte detyrën e ruajtjes së fshehtësisë zyrtare
ose ushtarake, derisa organi kompetent nuk e liron nga ky detyrim;

1.2. mbrojtësi, për atë që i pandehuri ia ka besuar atij në cilësi të mbrojtësit të vet, përveç
kur kërkon vetë i pandehuri; dhe

1.3. i bashkëpandehuri derisa zbatohet procedurë e përbashkët.

Neni 127
Dëshmitarët e liruar nga detyrimi për të dëshmuar

1. Nga detyra e dëshmimit janë të liruar:

1.1. bashkëshorti ose bashkëshorti jashtëmartesor i të pandehurit, përveç kur procedura
zbatohet për vepër penale për të cilën mund të shqiptohet dënimi me të paktën pesë (5)
vjet burgim dhe ai është i dëmtuar me atë vepër penale;

1.2. personi i gjinisë së gjakut në vijë të drejtë me të pandehurin, bashkëshorti ose
bashkëshorti jashtëmartesor: paraardhësit, pasardhësit, motrat, vëllezërit, axhët, dajët,
tezet, hallat, fëmijët e motrave dhe vëllezërve; ose të afërmit: vjehrra, vjehrri, dhëndrri,
nusja, motra e burrit/gruas, vëllai i burrit/gruas, kumbari, kumbarja, njerka, njerku; përveç
kur procedura zbatohet për vepër penale për të cilën mund të shqiptohet dënimi me të
paktën dhjetë (10) vjet burgim apo nëse është dëshmitar i veprës penale kundër fëmijës i
cili bashkëjeton apo është i afërm me të apo me të pandehurin;

1.3. prindi adoptues ose fëmija i adoptuar i të pandehurit, përveç kur procedura zbatohet
për vepër penale për të cilën mund të shqiptohet dënimi me të paktën dhjetë (10) vjet
burgim, ose ai është dëshmitar i veprës penale kundër fëmijës që bashkëjeton ose është i
afërt me të apo me të pandehurin;

1.4. personi fetar për atë çka i pandehuri apo një person tjetër i është rrëfyer;

1.5. mbrojtësi, mbrojtësi i viktimave, mjeku, punëtori social, psikologu ose ndonjë person
tjetër për faktet që i kanë mësuar gjatë ushtrimit të veprimtarisë së tyre kur detyrohen ta
ruajnë si fshehtësi atë që e kanë mësuar me rastin e ushtrimit të profesionit; dhe

1.6. gazetari apo botuesi, i cili punon në media apo një ose më shumë nga
bashkëpunëtorët e tij në pajtim me ligjin e zbatueshëm.

2. Personi i cekur në paragrafin 1., nën-paragrafët 1.4., 1.5. ose 1.6. të këtij neni nuk mund të
refuzojë dëshmimin kur ekziston bazë ligjore për ta liruar nga detyrimi i mbajtjes së fshehtësisë.

3. Organi kompetent që zbaton procedurën detyrohet që personat e cekur në paragrafin 1. të këtij
neni, para marrjes së tyre në pyetje ose sapo të mësojë për marrëdhënien e tyre me të pandehurin,
t'i bëjë me dije për të drejtën e tyre për të mos dëshmuar. Paralajmërimi dhe përgjigjja shënohen në
procesverbal.

58

4. Fëmija i cili, duke pasur parasysh moshën dhe zhvillimin intelektual, nuk është i aftë të kuptojë
domethënien e të drejtës për të refuzuar dëshmimin nuk mund të pyetet si dëshmitar, përveç kur
gjykata çmon se ata janë të aftë për të kuptuar se i nënshtrohen detyrimit për të treguar të vërtetën.

5. Personi i cili ka të drejtë të mohojë dëshmimin ndaj njërit nga të pandehurit, lirohet nga detyrimi i
dëshmimit edhe ndaj të pandehurve të tjerë kur dëshmia e tij, duke marrë parasysh çështjen, nuk
mund të kufizohet në të pandehurit tjerë.

Neni 128
Rrethanat kur deklarata është e papranueshme

1. Dëshmia e dëshmitarit është e papranueshme nëse:

1.1. personi nuk mund të pyetet si dëshmitar;

1.2. personi është i liruar nga dëshmimi, por nuk është vënë në dijeni për këtë ose
shprehimisht nuk ka hequr dorë nga kjo e drejtë, apo kur udhëzimi dhe heqja dorë nuk
është shënuar në procesverbal;

1.3. personi është fëmijë, i cili nuk kupton të drejtën e tij për të refuzuar dëshmimin; ose

1.4. dëshmia e dëshmitarit është marrë me forcë, me kanosje ose me ndonjë mënyrë tjetër
të ndaluar.

Neni 129
Dëshmitari nuk është i detyruara për të fajësuar veten apo të afërmin

Dëshmitari nuk ka detyrim të përgjigjet në pyetje konkrete kur ka gjasa se me këtë e vë veten ose
ndonjë person të afërm të tij para turpit të rëndë, dëmit të konsiderueshëm material ose ndjekjes
penale. Gjykata apo prokurori i shtetit për këtë të drejtë e njofton dëshmitarin.

Neni 130
Kushtet e përgjithshme për marrjen në pyetje në procedurë paraprake, marrjen e deklaratës
në procedurë paraprake ose mundësinë hetuese të veçantë

1. Dëshmitari pyetet ndamas dhe pa praninë e dëshmitarëve të tjerë. Dëshmitari detyrohet t’i jep
përgjigjet gojarisht.

2. Pas kësaj, dëshmitari pyetet për emrin dhe mbiemrin, emrin e babait dhe të nënës, numrin e
letërnjoftimit, profesionin, vendbanimin, vendlindjen, moshën dhe marrëdhënien e tij me të
pandehurin dhe me të dëmtuarin. Dëshmitarit i bëhet me dije detyrimi i tij për të lajmëruar gjykatën
për çdo ndryshim të vendbanimit ose vendqëndrimit.

3. Dispozita e paragrafit 2. të këtij neni nuk zbatohet kur është në kundërshtim me masat për
mbrojtjen e të dëmtuarve dhe dëshmitarëve siç parashihet me këtë Kod.

4. Zyrtarët e policisë janë të detyruar që të japin të dhënat nga paragrafi 3. i këtij neni por
informohen për të drejtën e tyre, që në vend të adresës së banimit të japin adresën e stacionit të
tyre policor.

5. Me rastin e marrjes në pyetje të personit i cili nuk ka mbushur moshën tetëmbëdhjetë (18) vjet,
sidomos kur ai është dëmtuar me veprën penale veprohet me kujdes që pyetja të mos ndikojë
dëmshëm në gjendjen e tij mendore. Kur është e nevojshme, ai pyetet me ndihmën e psikologut për
fëmijë ose pedagogut për fëmijë apo ekspertit tjetër profesional.






59

Neni 131
Marrja në pyetje në procedurë paraprake

1. Gjatë fazës së hetimit, prokurori i shtetit mund të thërret dëshmitarët, viktimat, dëshmitarët
bashkëpunues, dëshmitarët e mbrojtur dhe ekspertët që të japin informata në marrjen në pyetje në
procedurën paraprake që është relevante për procedurën penale.

2. Prokurori i shtetit mund të lejojë mbrojtësin, viktimën apo mbrojtësin e viktimave që të merr pjesë
në marrjen në pyetje në procedurë paraprake.

3. Gjatë marrjes në pyetje, prokurori i shtetit mund të pyesë personin i cili merret në pyetje lidhur me
provat materiale. Provat materiale duhet të identifikohen qartë në procesverbalin, transkriptin ose
raportin mbi marrjen në pyetje.

4. Marrja në pyetje në procedurë paraprake mund të incizohet audio, të incizohet audio dhe video,
të transkriptohet fjalë për fjalë ose të përmblidhet në një raport. Incizimi, transkripti apo raporti janë
në pajtim me Kapitullin XI dhe i bashkëngjiten shkresave të lëndës.

5. Personi i cili merret në pyetje nga ky nen mund të dëshmojë më vonë gjatë marrjes së deklaratës
në procedurë paraprake ose në mundësinë hetuese të veçantë.

Neni 132
Marrja e deklaratës në procedurë paraprake

1. Gjatë fazës së hetimit, prokurori i shtetit thërret dëshmitarët, viktimat, ekspertët dhe të
pandehurin apo të pandehurit për të dhënë deklaratë në procedurë paraprake lidhur me procedurën
penale.

2. Gjatë fazës së hetimit, prokurori i shtetit merr në pyetje dëshmitarët e mbrojtur dhe dëshmitarët
bashkëpunues duke siguruar sigurinë e përshtatshme për ta.

3. Dëshmitari thirret duke ia dërguar thirrjen me shkrim në të cilën shënohet emir, mbiemri dhe
profesioni i dëshmitarit, koha dhe vendi ku duhet të paraqitet, lënda penale për të cilën thirret,
shënimi se thirret si dëshmitar dhe paralajmërimi për pasojat e mungesës pa arsye.

4. Thirrja si dëshmitar e personit që nuk ka mbushur moshën gjashtëmbëdhjetë (16) vjet bëhet
nëpërmjet prindërve të tij apo përfaqësuesit ligjor, përveç kur kjo nuk është e mundur për shkak të
nevojës për veprim të ngutshëm ose për shkak të rrethanave të tjera.

5. Dëshmitari i cili për shkak të pleqërisë, sëmundjes ose të metave të rënda trupore nuk mund t’i
përgjigjet thirrjes, mund të pyetet jashtë gjykatës.

6. Prokurori i shtetit e njofton me shkrim pesë (5) ditë më herët të pandehurin, mbrojtësin, të
dëmtuarin dhe mbrojtësin e viktimave lidhur me datën, kohën dhe vendin ku do të merret deklarata
në procedurë paraprake. Kopje e njoftimit i bashkëngjitet shkresave të lëndës.

7. Mospjesëmarrja e pajustifikuar e të pandehurit, mbrojtësit, të dëmtuarit apo mbrojtësit të
viktimave në seancën për marrjen e deklaratës në procedurë paraprake, pasi të ketë pranuar
njoftimin nga paragrafi 6, ia mohon atij të pandehuri, mbrojtësi, të dëmtuari apo mbrojtësi të
viktimës që të kundërshtojë pranueshmërinë e dëshmisë në një fazë të mëvonshme të procedurës
penale. Këto pasoja ceken në njoftimin nga paragrafi 6. të këtij neni.

Neni 133
Kushtet e seancës për marrjen e deklaratës në procedurë paraprake

1. Procesverbali i seancës për marrjen e deklaratës në procedurë paraprake mbahet në pajtim me
Kapitullin XI të këtij Kodi. Nëse në procedurë penale hetohet vepra penale për të cilën parashihet
dënimi maksimal me tre (3) apo më shumë vjet burgim, deklarata në procedurë paraprake audio
incizohet, video incizohet ose transkriptohet. Nëse në procedurë penale hetohet vepra penale për të
cilën parashihet dënim maksimal me më pak se tre (3) vjet burgim, deklarata në procedurë
60

paraprake mund të audio incizohet, video incizohet, transkriptohet ose të përmblidhet në
procesverbalin e hetimit paraprak.

2. Prokurori i shtetit së pari merr në pyetje dëshmitarët që i ka caktuar vetë.

3. Nëse mbrojtja ka kërkuar që të merret deklarata në procedurë paraprake nga dëshmitari, atëherë
së pari mbrojtja merr në pyetje ata dëshmitarë.

4. Nëse viktima apo mbrojtësi i viktimave ka kërkuar që të merret deklarata në procedurë paraprake
nga dëshmitari, atëherë së pari mbrojtësi i viktimave merr në pyetje ata dëshmitarë.

5. Secilës palë duhet t’i jepet mundësia që t’i shtrojë pyetje dëshmitarit të pyetur nga pala tjetër.

6. Gjatë marrjes në pyetje të dëshmitarit, neni 154 i këtij Kodi zbatohet përshtatshmërisht.

7. Dëshmitarët pyeten lidhur me provat materiale dhe dokumentuese të rëndësishme.

8. Dëshmitari mund të ballafaqohet në pajtim me nenin 334 të këtij Kodi.

9. I dëmtuari i cili merret në pyetje si dëshmitar pyetet nëse dëshiron të realizojë kërkesën pasurore
juridike në procedurë penale.

Neni 134
Dëshmitarët me nevoja të veçanta

Në qoftë se marrja në pyetje e dëshmitarëve bëhet nëpërmjet përkthyesit, ose kur dëshmitari është
shurdh ose memec, pyetja e tij bëhet në mënyrën e paraparë në nenin 153 të këtij Kodi.

Neni 135
Mosparaqitja e dëshmitarit

1. Kur dëshmitari i cili është thirrur me rregull nuk paraqitet, e mosparaqitjen nuk e arsyeton, ose pa
leje dhe shkak të arsyeshëm largohet nga vendi ku duhet të pyetet, atëherë mund të detyrohet të
paraqitet dhe mund të dënohet me gjobë deri dyqindepesëdhjetë (250) Euro për çdo herë qe nuk
paraqitet.

2. Nëse dëshmitari paraqitet kur është thirrur, por pasi të jetë bërë me dije për pasojat refuzon të
dëshmojë pa arsyetim ligjor, mund të dënohet me gjobë deri në dyqindepesëdhjetë (250) Euro. Kur
edhe pas kësaj refuzon të dëshmojë, atëherë mund të burgoset. Burgimi zgjat derisa dëshmitari nuk
pranon të dëshmojë apo derisa dëshmimi i tij bëhet i panevojshëm, ose derisa procedura të
përfundojë, por jo më shumë se një (1) muaj.

3. Për ankesë kundër aktvendimit me të cilin shqiptohet dënimi me gjobë ose me burgim vendos
kolegji shqyrtues. Ankesa nuk e pezullon ekzekutimin e aktvendimit. Dënimi nga paragrafët 1. dhe
2. të këtij neni shqiptohet nga gjyqtari.

4. Pjesëtarët e forcave ushtarake dhe pjesëtarët e policisë nuk mund të burgosen, por për refuzimin
e dëshmimit të tyre njoftohet komanda e tyre përkatëse.

Neni 136
Ekspertimi

1. Për përdorimin e ekspertizës nga prokurori i shtetit:

1.1. duhet të jetë në pyetje fajësia ose pafajësia e të pandehurit ose shkalla e dëmit të
shkaktuar me vepër penale;

1.2. përgjigja në pyetjen nga nën-paragrafi 1.1. të këtij paragrafi mund të jepet vetëm nga
ekspertiza e specializuar ose teknike;

61

1.3. eksperti duhet të ketë përvojë ose trajnim të specializuar që është relevant dhe aktual;

1.4. eksperti duhet të ketë analizuar provat e siguruara në mënyrë të ligjshme;

1.5. gjatë ekspertizës, eksperti duhet të ketë përdorur praktika përgjithësisht të pranuara në
fushën e tij ose të ketë bazë shkencore apo teknike; dhe

1.6. eksperti duhet të hartojë raport, në të cilin përmblidhen metodat e përdorura të analizës
dhe përfundimet;

2. Eksperti nuk mund të shpreh mendimin e tij lidhur me fajësinë ose pafajësinë e të pandehurit.

3. I pandehuri ose mbrojtësi i tij mund t’i kërkojnë prokurorit të shtetit që të merr deklaratë nga
eksperti.

4. Viktima ose mbrojtësi i viktimave mund të kërkojë nga prokurori i shtetit që të merr deklaratë nga
eksperti.

Neni 137
Vendimi për angazhimin e ekspertit

1. Para angazhimit të ekspertit, prokurori i shtetit nxjerr vendim në të cilin:

1.1. i paraqet ekspertit pyetje specifike në të shkruar apo një sërë pyetjesh që janë të
rëndësishme për fajësinë ose pafajësinë e të pandehurit ose shkallën e dëmit të shkaktuar
me vepër penale;

1.2. e përcakton emrin e ekspertit dhe paraqet bazën për ekspertimin e specializuar të
ekspertit, përfshirë shkollimin e tij, përvojën dhe shërbimin e mëparshëm si ekspert i
gjykatës; dhe

1.3. i siguron ekspertit qasje në provat e duhura për ekspertimin e specializuar apo teknike.

2. I pandehuri, mbrojtësi, viktima ose mbrojtësi i viktimave mund të kundërshtojë përzgjedhjen e
ekspertit bazuar në kualifikimet e tij apo konfliktin potencial të interesit duke paraqitur kundërshtim
tek gjyqtari i procedurës paraprake. Gjyqtari i procedurës paraprake merr aktvendim mbi
përzgjedhjen e ekspertit brenda dhjetë (10) ditëve prej momentit të caktimit të ekspertit.

3. Nëse ndonjë lloj i caktuar i ekspertizës i përgjigjet fushës së ndonjë institucioni profesional apo
ekspertimi mund të bëhet brenda një organi publik të caktuar, kjo detyrë, posaçërisht nëse është
detyrë e ndërlikuar, si rregull i besohet institucionit të tillë profesional apo organit publik. Institucioni
profesional apo organi publik cakton një apo disa ekspertë për të kryer ekspertimin.

4. Po qe se është e mundur dhe nëse nuk krijohet konflikt interesi, ekspertët caktohen nga
institucionet profesionale ose organet publike të cilat ofrojnë ekspertët e tyre kur një gjë e tillë
kërkohet nga to.

5. Nëse eksperti në fjalë është i punësuar nga Qeveria e Kosovës në cilësinë e ekspertit të
mjekësisë ligjore ose ekzaminuesit mjeko-ligjor, ai zbaton ekspertimin e specializuar siç përcaktohet
me ligj, me urdhër të gjykatës apo me urdhër të prokurorit të shtetit.

6. Nëse në institucionin profesional apo organet publike nuk ekziston ekspertiza përkatëse, eksperti
me ekspertimin përkatës angazhohet dhe kompensohet nga fondet publike. Shpenzimet e ekspertit
i shtohen shpenzimeve të procedurës.

7. Eksperti zbaton ekspertimin pa vonesë dhe i dërgon prokurorit të shtetit me shkrim raportin e
ekspertizës në pajtim me nenin 138 të këtij Kodi.



62

Neni 138
Raporti i ekspertit

1. Raporti i ekspertit përmban:

1.1. të dhënat mbi identitetin e ekspertit dhe të dhënat mbi hetimin;

1.2. pyetjet e rëndësishme që kanë të bëjnë me fajësinë ose pafajësinë e të pandehurit
apo shkallën e dëmit të shkaktuar me vepër penale;

1.3. përvoja dhe trajnimet e specializuara të ekspertit, arsyet pse këto janë relevante dhe
sa është aktuale ajo përvojë apo ato trajnime;

1.4. përshkrimi i provave që janë analizuar;

1.5. përshkrimi i ekspertizës, përfshirë fotografitë relevante, vizatimet, tabelat
përmbledhëse, radioskopinë, imazhet, rezultatet laboratorike ose të dhënat tjera shkencore
apo teknike që janë të rëndësishme.

1.6. shpjegimin se praktikat analitike janë kryesisht të pranuara në fushën e ekspertit ose
kanë bazë shkencore apo teknike; dhe

1.7. përfundimin që paraqet mendimin e ekspertit lidhur me pyetjet në paragrafin 2. të këtij
neni, ose që shpjegon përse nuk është arritur të jepen përgjigje në ato pyetje.

2. Eksperti nuk shpreh ne raport mendimin e tij lidhur me fajësinë apo pafajësinë e të pandehurit.

3. Raporti i ekspertit i cili nuk është në pajtim me këtë nen nuk është i pranueshëm.

4. Raporti i ekspertit i bashkëngjitet shkresave të lëndës.

5. Raporti i ekspertit i zbulohet të pandehurit apo mbrojtësit të tij dhe të dëmtuarit jo më pak se pesë
(5) ditë para fillimit të seancës për deklaratë në procedurë paraprake nga eksperti, por jo më vonë
se dhjetë (10) ditë pasi që prokurori i shtetit të ketë pranuar raportin e ekspertit.

Neni 139
Urdhrat e nevojshëm për shqyrtimin e provave nga eksperti

1. Autopsia bëhet nga ekzaminuesi i kualifikuar mjekësor në bazë të urdhrit të prokurorit të shtetit.
Autopsia nuk mund t’i besohet mjekut i cili e ka mjekuar të vdekurin. Ministria e Drejtësisë nxjerr
udhëzime dhe standarde lidhur me autopsinë.

2. Analizat toksikologjike laboratorike të mostrave të viktimës mund të urdhërohen nga prokurori i
shtetit.

3. Nëse i pandehuri nuk jep pëlqimin me shkrim për të dhënë mostrën e gjakut, indin trupor, ADN-
në apo të ngjashme, ose nuk jep pëlqimin me shkrim për t’iu nënshtruar ekzaminimit fizik të
lëndimeve siç kërkohet në hetim, prokurori i shtetit kërkon nga gjyqtari i procedurës paraprake që të
lëshojë urdhër për marrjen e mostrës që nevojitet apo për ekzaminimin në pajtim me nenin 144 të
këtij Kodi.

4. Mostrat e marra në pajtim me urdhrin nga paragrafi 3. të këtij neni mund t’i nënshtrohen
ekzaminimit molekular dhe gjenetik, për aq sa masat e tilla janë të nevojshme për të përcaktuar
origjinën ose për të vërtetuar nëse gjurmët e gjetura janë të të pandehurit ose të dëmtuarit.
Ekzaminimi i tillë molekular apo gjenetik mund të zbatohet vetëm sipas urdhrit të gjyqtarit të
procedurës paraprake.

5. Nëse të dhënat mjekësore ka gjasë të përmbajnë informata relevante për procedurën penale,
prokurori i shtetit kërkon nga gjyqtari i procedurës paraprake që të lëshojë urdhër që të dhënat t’i
jepen prokurorit të shtetit.
63

Neni 140
Deklarata e ekspertit në procedurë paraprake

1. Eksperti mund të thirret për të dëshmuar në seancës për marrjen e deklaratës në procedurë
paraprake nëse:

1.1. mendimi i dhënë në raportin e ekspertit mbështet përfundimin mbi fajësinë e të
pandehurit;

1.2. mendimi i dhënë në raportin e ekspertit mbështet përfundimin mbi pafajësinë e të
pandehurit;

1.3. mendimi i dhënë në raportin e ekspertit mbështet përfundimin që identifikon të
pandehurin, viktimën ose personin tjetër që është i rëndësishëm për hetimin; ose

1.4. mendimi i dhënë në raportin e ekspertit mbështet një përfundim që është i rëndësishëm
për hetimin.

2. I pandehuri ose viktima mund të pranojë përfundimet e raportit të ekspertit. Nëse të gjitha palët
pranojnë përfundimet e raportit të ekspertit, një gjë e tillë shënohet në procesverbal dhe nuk merret
deklaratë.

3. Deklarata e ekspertit në procedurë paraprake merret në pajtim me rregullat e cilësdo deklarate të
dhënë në procedurë paraprake nga dëshmitari.

4. Eksperti merret në pyetje nga prokurori i shtetit, mbrojtësi, viktima dhe mbrojtësi i viktimave.

5. Procesverbali, transkripti ose incizimi i deklaratës i bashkëngjitet shkresave të lëndës.

Neni 141
Angazhimi i ekspertit nga i pandehuri

1. I pandehuri mund të kërkojë nga prokurori i shtetit që të paraqes kërkesë për ekspertizë që është
relevante për mbrojtjen e tij. Nëse prokurori i shtetit refuzon, i pandehuri mund të kundërshtojë këtë
vendim tek gjyqtari i procedurës paraprake.

2. I pandehuri mund të merr dhe të paguajë vetë për ekspertizë. Eksperti duhet të veprojë në pajtim
me nenin 138 të këtij Kodi dhe prokurori i shtetit duhet të pranojë kopjen e raportit të ekspertit të
mbrojtjes brenda katërmbëdhjetë (14) ditëve nga përfundimi i saj.

Neni 142
Kundërthëniet në mes të ekspertëve

Në qoftë se të dhënat në konstatimin e ekspertëve ndryshojnë thelbësisht, ose kur konstatimet e
tyre janë të paqarta, jo të plota apo në kontradiktë me vetveten ose me rrethanat e shqyrtuara, e në
rast se këto të meta nuk mund të mënjanohen me marrjen e sërishme në pyetje të ekspertëve,
mund të kërkohet mendimi i ekspertëve tjerë.

Neni 143
Analizat toksikologjike

1. Çdo ekzaminim apo analizë nga ky nen i nënshtrohet rregullave të ekspertizës dhe deklaratës së
ekspertit nga nenet 136-142 të këtij Kodi.

2. Kur dyshohet për helmim, prokurori i shtetit urdhëron që materiet e dyshimta të gjetura në
kufomë ose në ndonjë vend tjetër të dërgohen në institutin për hulumtime toksikologjike për
ekspertim.

64

3. Me rastin e analizave të materieve të dyshimta, eksperti përqendrohet në veçanti në përcaktimin
e llojit, sasisë dhe efektit të helmit të gjetur. Kur materiet e dyshimta janë gjetur në trup, atëherë
sasia e helmit të përdorur duhet të përcaktohet kudo që të jetë e mundur.

Neni 144
Ekzaminimi i lëndimeve trupore dhe ekzaminimi fizik

1. Çdo ekzaminim ose analizë nga ky nen i nënshtrohet rregullave të ekspertizës dhe deklaratës së
ekspertit nga nenet 136-142 të këtij Kodi.

2. Nëse lëndimet trupore relevante për procedurën penale kanë qenë të trajtuara nga një mjek, ai
mjek mund të thirret për të dhënë deklaratë në procedurë paraprake bazuar në të dhënat e marra
në rrjedhën normale të trajtimit mjekësor, të cilat do të merren me urdhër të gjykatës apo me
pëlqim. Nëse policia ka marrë fotografi të lëndimeve, mjeku trajtues mund të merret në pyetje në
bazë të atyre fotografive dhe të ofrojë mendime të bazuara në arsimimin dhe përvojën e tij. Mjeku
ose mjekët mund të nxjerrin një raport ekspertimi me gjetjet e tyre në pajtim me nenin 138 të këtij
Kodi, por nuk janë të detyruar për ta bërë këtë.

3. Nëse lëndimet trupore apo gjendja fizike e personit nuk janë trajtuar apo të dhënat mjekësore
nuk janë të plota, prokurori i shtetit mund të kërkojë nga gjyqtari i procedurës paraprake të
urdhërojë të bëhet një ekzaminim fizik. Gjyqtari i procedurës paraprake mund të urdhërojë
ekzaminimin fizik nëse ka arsye të bazuara për të besuar se ekzaminimi fizik do të rezultojë me
prova të rëndësishme për procedurën penale. Personi që do të ekzaminohet mund të jep pëlqimin
për ekzaminimin fizik pa urdhër të gjykatës. Institucioni profesional, mjeku ose mjekët do të
nxjerrin një raport ekspertimi me gjetjet e tyre në pajtim me nenin 138 të këtij Kodi.

4. Gjyqtari i procedurës paraprake mund të urdhërojë marrjen e mostrave të gjakut ose indeve apo
mostra të tjera mjeko-ligjore ose mjekësore nga një i pandehur, vetëm nëse ka gjasa reale që i
pandehuri ka kryer vepër penale dhe ka shkak të bazuar për të besuar se mostrat do të sigurojnë
prova të veprës penale ose identitetin e kryerësit, apo ekzistojnë prova të tjera mjeko-ligjore që
mund të krahasohen me mostrat e urdhëruara që të merren. Integriteti personal i të pandehurit do
të respektohet gjatë ekzekutimit të urdhrit nga ky paragraf. Institucioni profesional, mjeku ose
mjekët do të nxjerrin një raport ekspertimi me gjetjet e tyre në pajtim me nenin 138 të këtij Kodi.

5. Kur është e nevojshme mostra e flokut dhe e folikulës, pështymës, urinës, sekretit të hundës,
pjesës sipërfaqësore të lëkurës duke përfshirë edhe zonën e ijëve, thonjtë e mostra të pjesës së
poshtme të thoit si dhe mostra të tjera të ngjashme, të cilat nuk përbëjnë ndërhyrje trupore, ato
mund të merren gjatë ekzaminimit fizik pa urdhër të veçantë të gjykatës.

6. Ekzaminimi fizik që ndërlidhet me ndërhyrjet trupore, siç është marrja e mostrave të gjakut gjatë
ekzaminimit fizik, mund të bëhet vetëm me urdhër të gjykatës ose me pëlqimin e vullnetshëm të
personit në fjalë.

7. Ekzaminimi fizik nga ky nen zbatohet nga mjeku, infermieri ose nga tekniku i kualifikuar në pajtim
me rregullat e shkencës së mjekësisë, duke pasur respekt të plotë për dinjitetin e personit dhe
konsideratën ndaj ndikimeve fizike dhe psikologjike në lëndimin e tij.

8. Dispozita e nenit 139, paragrafi 2. i këtij Kodi zbatohet përshtatshmërisht në rastet kur personi,
përpos të pandehurit, refuzon që t’i shtrohet kontrollit të urdhëruar nga gjykata. Detyrimi mund të
përdoret vetëm me urdhër të posaçëm të gjykatës.

9. Ministria e Drejtësisë mban të gjitha mostrat e marra si rezultat i urdhrave të gjykatës dhe
pëlqimit vullnetar për një periudhë prej një viti pas marrjes së aktvendimit përfundimtar në
procedurë penale, në të cilën kohë mostrat do të asgjësohen. Mostrat do të jenë në dispozicion
dhe do të përdorën vetëm për ritestim të urdhëruar nga gjykata.

10. Ministria e Drejtësisë mban regjistër të të gjitha rezultateve mjeko-ligjore të marra në bazë të
urdhrave të gjykatave apo me pëlqim vullnetar, vetëm kur personi i cili i shtrohet testimit mjeko-ligjor
shpallet fajtor.

65

Neni 145
Analizat molekulare e gjenetike dhe analizat e ADN-së

1. Çdo ekzaminim ose analizë nga ky nen i nënshtrohet rregullave të ekspertizës dhe deklaratës së
ekspertit nga nenet 136-142 të këtij Kodi.

2. Gjykata mund të urdhërojë që materiali i siguruar me masat nga neni 144 i këtij Kodi t’i
nënshtrohet ekzaminimeve molekulare dhe gjenetike për aq sa masat e tilla janë të nevojshme për
të përcaktuar prejardhjen ose për të vërtetuar nëse gjurmët e gjetura i përkasin të pandehurit apo të
dëmtuarit.

3. Me qëllim të përcaktimit të identitetit në procedurë penale, indet qelizore mund të merren nga
personi i pandehur për identifikimin e ADN-së në pajtim me nenin 144 të këtij Kodi.

4. Indi i marrur qelizor mund të përdoret vetëm për identifikimin e ADN-së, siç është paraparë në
paragrafin 1. ose 2. të këtij neni; ai shkatërrohet pa vonesë kur më nuk është i nevojshëm për atë
qëllim. Informacionet tjera, përveç atyre që kërkohen për të përcaktuar kodin e ADN-së, nuk
përcaktohen gjatë ekzaminimit dhe janë të papranueshme.

5. Provat e gjetura, të siguruara apo të kapura në vendin e kryerjes së veprës penale apo që kanë
lidhje me procedurën penale mund të ekzaminohen dhe mostrat mund t’i nënshtrohen ekzaminimit
molekular dhe gjenetik sipas urdhrit të prokurorit të shtetit.

6. Rezultatet nga ekzaminimi molekular dhe gjenetik i mostrave të siguruara sipas paragrafit 5. të
këtij neni të cilat nuk përputhen me të dyshuarin apo të pandehurin mund të ruhen nga Ministria e
Drejtësisë deri në një kohë të tillë kur ato të përputhen me të dyshuarin apo të pandehurin dhe
derisa ai i dyshuar apo i pandehur të lirohet apo të shpallet fajtor. Ministria e Drejtësisë lëshon
rregullore mbi ruajtjen e rezultateve të ekzaminimit molekular dhe gjenetik sipas këtij paragrafi.

Neni 146
Analizat psikologjike

1. Çdo ekzaminim ose analizë nga ky nen i nënshtrohet rregullave të ekspertizës dhe deklaratës së
ekspertit nga nenet 136-142 të këtij Kodi.

2. Nëse gjendja psikologjike që lidhet me procedurë penale ka qenë e vlerësuar ose trajtuar nga
një psikolog apo mjek, ai psikolog apo mjek do të thirret nga prokurori i shtetit për të dhënë
deklaratë në procedurë paraprake bazuar në të dhënat e marra në rrjedhën normale të trajtimit, të
cilat do të merren në bazë të urdhrit të gjykatës apo me pëlqim. Psikologu apo mjeku mund të japë
mendime bazuar në arsimimin dhe përvojën e tij. Psikologu apo mjeku mund të nxjerrë një raport
ekspertimi me gjetjet e tyre në pajtim me nenin 138 të këtij Kodi, por nuk është i detyruar për ta
bërë këtë.

3. Personi i cili është vlerësuar mund të kundërshtojë thirrjen para gjyqtarit të procedurës
paraprake nëse ka shqetësime të privatësisë që nuk tejkalojnë rëndësinë e procedurës penale.

4. Nëse gjendja relevante psikologjike e një personi nuk është trajtuar, prokurori i shtetit mund të
kërkojë nga gjyqtari i procedurës paraprake të urdhërojë që të bëhet vlerësimi psikologjik. Gjyqtari
i procedurës paraprake mund të urdhërojë vlerësimin psikologjik nëse ka shkak të bazuar për të
besuar se vlerësimi psikologjik do të rezultojë me prova relevante për procedurën penale. Personi
që do të vlerësohet mund të jep pëlqimin për vlerësimin psikologjik pa urdhër të gjykatës.
Institucioni profesional, psikologu apo mjeku do të nxjerrin një raport ekspertimi me gjetjet e tyre
në pajtim me nenin 138 të këtij Kodi.

5. Gjyqtari i procedurës paraprake mund të urdhërojë vlerësimin psikologjik të të pandehurit vetëm
nëse ka gjasa reale që i pandehuri ka kryer vepër penale, ka shkak të bazuar për të besuar se
gjendja psikologjike e të pandehurit është paaftësuar ose ka qenë e paaftësuar në kohën e
kryerjes së veprës penale, dhe që paaftësimi i tillë psikik është i rëndësishëm për procedurën
penale ose për të drejtën e të pandehurit për një gjykim të drejtë. Psikologu apo mjeku do të
nxjerrin një raport ekspertimi me gjetjet e tyre në pajtim me nenin 138 të këtij Kodi.
66

6. Ekzaminimi psikologjik bëhet nga psikologët ose mjekët profesionistë të trajnuar në psikologji
apo psikiatri. Ekzaminimet kryhen në një mënyrë që respekton të drejtën e privatësisë.

Neni 147
Analiza kompjuterike

1. Çdo ekzaminim ose analizë nga ky nen i nënshtrohet rregullave të ekspertizës dhe deklaratës së
ekspertit nga nenet 136-142 të këtij Kodi.

2. Për pajisjet kompjuterike, pajisjet elektronike të ruajtjes apo pajisje të ngjashme që janë marrë në
mënyrë të ligjshme nëpërmjet një urdhri të gjykatës ose me pëlqim, prokurori i shtetit mund të
autorizojë zyrtarin e policisë apo ekspertin për të shqyrtuar, analizuar dhe kërkuar për informata ose
të dhëna që gjenden brenda pajisjeve kompjuterike, pajisjeve elektronike për ruajtje ose pajisjeve të
ngjashëm.

3. Zyrtari i autorizuar i policisë ose eksperti tjetër duhet të ketë arsimim, trajnim ose përvojë në
analizat dhe kërkimin kompjuterik.

4. Zyrtari i autorizuar i policisë ose eksperti tjetër nxjerrë raport ekspertimi me gjetjet e tyre në
pajtim me nenin 138 të këtij Kodi, që do të përfshijë të dhënat e mëposhtme:

4.1. zyrtari i autorizuar i policisë ose eksperti tjetër përshkruan pajisjet kompjuterike,
pajisjet për ruajtjen e të dhënave, ose dosjet e veçanta kompjuterike të ekzaminuara,
përfshirë edhe ndonjë emër identifikimi, numra ose etiketa të provave.

4.2. zyrtari i autorizuar i policisë ose eksperti tjetër përshkruan se ku dhe si janë marrë nga
policia pajisjet kompjuterike, pajisjet për ruajtje të dhënave ose dosjet e veçanta
kompjuterike.

4.3. zyrtari i autorizuar i policisë ose eksperti tjetër përshkruan radhën e mbikëqyrjes së
pajisjeve kompjuterike, pajisjeve për ruajtjen e të dhënave ose dosjeve të veçanta
kompjuterike.

4.4. zyrtari i autorizuar i policisë ose eksperti tjetër përshkruan informacionin specifik faktik
për të cilin ka qenë i autorizuar për të kërkuar në pajisje kompjuterike, pajisje për ruajtje të
të dhënave ose dosje të veçanta kompjuterike.

4.5. zyrtari i autorizuar i policisë ose eksperti tjetër përshkruan hapat e ndërmarrë në
përputhje me praktikat më aktuale në fushën e forenzikës kompjuterike për të realizuar
kërkimin në mënyrë të saktë dhe të besueshme, përfshirë por pa u kufizuar në hapat e
ndërmarrë për të mbrojtur kundër humbjes së dosjeve, deshifrimit të dosjeve, rikthimit të
dosjeve të fshira apo marrjen e të dhënave nga dosjet kompjuterike ose emailat.

4.6. zyrtari i autorizuar i policisë ose eksperti tjetër përshkruan rezultatet e kërkimit dhe i
bashkëngjet kopjen elektronike të dosjeve kompjuterike që janë të rëndësishme për
kërkimet.

Neni 148
Analiza financiare

1. Çdo ekzaminim ose analizë nga ky nen i nënshtrohet rregullave të ekspertizës dhe deklaratës së
ekspertit nga nenet 136-142 të këtij Kodi.

2. Për të dhënat financiare që janë marrë në mënyrë të ligjshme nëpërmjet urdhrit të gjykatës ose
me pëlqim, prokurori i shtetit mund të autorizojë zyrtarin e policisë ose ekspertin për të shqyrtuar,
analizuar dhe përmbledhur të dhënat financiare. Prokurori i shtetit specifikon nëse zyrtari i
autorizuar i policisë ose eksperti tjetër do të përcaktojë:

2.1. nëse mjetet financiare janë dobi pasurore nga veprat e supozuara penale ose janë
përdorur në kryerjen e veprave të supozuara penale;
67

2.2. lëvizja e mjeteve financiare që mund të jenë dobi pasurore nga veprat e supozuara
penale ose mund të kenë qenë përdorur në kryerjen e veprave të supozuara penale;

2.3. nëse mjetet financiare mungojnë për shkak të veprave të supozuara penale dhe, nëse
është e mundur, mjetet dhe metodat e përdorura;

2.4. dëmi material i shkaktuar nga veprat e supozuara penale;

2.5. përfitimi material nga veprat e supozuara penale;

2.6. shuma e tatimeve apo tarifave doganore që mund ti ketë detyrim i pandehuri; ose

2.7. çdo çështje tjetër relevante për procedurën penale.

3. Zyrtari i autorizuar i policisë ose eksperti tjetër duhet të ketë arsimim, trajnim ose përvojë në
analiza financiare apo në kontabilitet.

4. Zyrtari i autorizuar i policisë ose eksperti tjetër nxjerrë raport ekspertimi me gjetjet e tyre në
pajtim me nenin 138 të këtij Kodi.

5. Nëse kërkohet kontroll auditimi i të dhënave financiare për shkak të shkallës së madhe të
veprave penale financiare, llojit të madh apo të ndërlikuar të të dhënave financiare ose nëse të
dhënat financiare duhet të rindërtohen ose të rregullohen, prokurori i shtetit kërkon nga gjykata që
të autorizojë auditivin me ç’rast:

5.1. urdhri i gjykatës udhëzon ekspertin për qëllimin dhe fushëveprimin e auditimit dhe
faktet e rrethanat të cilat duhet të konstatohen. Shpenzimet për këtë mbulohen nga
ndërmarrja afariste ose personi juridik.

5.2. aktvendimin për rregullimin e kontabilitetit e merr gjykata në bazë të raportit me shkrim
nga eksperti i caktuar për të kontrolluar librat afariste. Në aktvendim po ashtu saktësohet
shuma që ndërmarrja afariste apo personi tjetër juridik detyrohet t’ia deponojë gjykatës si
paradhënie për shpenzimet rreth rregullimit të kontabilitetit të tij. Kundër këtij aktvendimi nuk
lejohet ankesë.

5.3. pas rregullimit të kontabilitetit, gjykata, në bazë të raportit të ekspertëve, merr
aktvendimin me të cilin cakton lartësinë e shpenzimeve të krijuara për shkak të rregullimit të
kontabilitetit dhe urdhëron që këtë shumë ta paguajë ndërmarrja afariste ose personi tjetër
juridik. Ndërmarrja afariste apo personi tjetër juridik mund të ankohen për bazueshmërinë e
vendimit lidhur me kompenzimin dhe shumën e shpenzimeve. Për ankesë vendos kolegji
prej tre gjyqtarësh.

5.4. arkëtimi i shpenzimeve, po qe se shuma e tyre nuk ka qenë paradhënë, bëhet në dobi
të organit i cili që më parë ka paguar shpenzimet dhe ka bërë pagesën për ekspertët.

Neni 149
Mundësia hetuese e veçantë

1. Përjashtimisht, prokurori i shtetit, viktima, mbrojtësi i viktimave, i pandehuri ose mbrojtësi i tij
mund të kërkojë nga gjyqtari i procedurës paraprake të merr dëshmi nga dëshmitari ose të kërkojë
ekspertizë me qëllim të ruajtjes së provës kur ekziston një mundësi e veçantë për marrjen e provës
së rëndësishme ose kur ka rrezik të konsiderueshëm se kjo provë nuk do të mund të merrej gjatë
shqyrtimit gjyqësor.

2. Gjyqtari i procedurës paraprake miraton kërkesën nga paragrafi 1. i këtij neni vetëm kur
procedura penale zbatohet për hetimin e veprave penale të përcaktuar në nenin 90 të këtij Kodi.

3. Gjyqtari i procedurës paraprake cakton dy (2) gjyqtarë tjerë në Panelin për Mundësinë Hetuese
të Veçantë.

68

4. Nëse ngritet aktakuza në procedurë penale, së paku njëri prej dy gjyqtarëve nga paragrafi 3. të
këtij neni caktohet si kryetar i trupit gjykues ose caktohet në trupin gjykues.

5. Kolegjit shqyrtues mund t’i paraqitet ankesë kundër mospranimit të gjyqtarit të procedurës
paraprake për marrjen e dëshmisë së tillë.

6. Në rastet e Mundësisë Hetuese të Veçantë sipas këtij neni, gjyqtari i procedurës paraprake merr
masat e nevojshme për të siguruar efikasitetin dhe tërësinë e procedurës, dhe në veçanti për të
mbrojtur të drejtat e të pandehurit. I pandehuri, mbrojtësi i tij dhe prokurori i shtetit janë të
pranishëm në seancën e dëgjimit për marrjen e dëshmisë. Viktima dhe mbrojtësi i viktimave
njoftohen për seancën e dëgjimit dhe ata kanë të drejtë të jenë të pranishëm. Marrja e dëshmisë
nga gjyqtari i procedurës paraprake zbatohet në pajtim me dispozitat që rregullojnë marrjen e
dëshmive në shqyrtim gjyqësor.

7. Çdo deklaratë e marrë në Panelin e Mundësisë Hetuese të Veçantë audio incizohet ose audio
dhe video incizohet, dhe ky incizim i bashkëngjitet shkresave të lëndës.

8. Dëshmia mund të merret me anë të teknologjisë që mundëson video-konferencat nëse
dëshmitari nuk gjendet në Kosovë dhe ka gjasë që mos të kthehet në Kosovë, apo në pajtim me
masën për mbrojtjen e dëshmitarëve.

Neni 150
Këqyrja dhe rikonstruksioni

1. Prokurori i shtetit mund të urdhërojë këqyrjen ose rikonstruksionin e vendit të ngjarjes për të
shqyrtuar provat e mbledhura ose për të qartësuar faktet e rëndësishme për procedurën penale.

2. Këqyrjen ose rikonstruksionin e tillë të vendit të ngjarjes e kryen prokurori i shtetit ose policia.
Prokurori i shtetit dhe policia mund të kryejnë këqyrjen ose rikonstruksionin e tillë për t’u njoftuar
personalisht me gjendjen, e cila do t’u ndihmonte në përcaktimin e besueshmërisë ose gjetjen e
fakteve, por në rastin e tillë, rezultatet për gjykatën janë të papranueshme, përveç nëse është në
pajtim me paragrafin 3. ose 4. të këtij neni. Prokurori i shtetit mund ta përsërisë këqyrjen ose
rikonstruksionin e tillë me njoftim, siç parashihet me këtë nen, me ç’rast rezultatet e tilla janë të
pranueshme.

3. Nëse identiteti i tyre është i njohur, prokurori i shtetit njofton të dyshuarin, të pandehurin apo
mbrojtësin e tij lidhur me këqyrjen dhe rikonstruksionin. Mbrojtësi i të pandehurit ka të drejtë të jetë i
pranishëm në këqyrje ose në rikonstruksion të vendit të ngjarjes.

4. Nëse i dyshuari, i pandehuri apo mbrojtësi i tij janë të panjohur për prokurorin e shtetit, gjyqtari i
procedurës paraprake merr pjesë dhe vëzhgon këqyrjen dhe rikonstruksionin.

5. Rikonstruksioni kryhet me rikrijimin e fakteve ose të situatave nën rrethanat e të cilave është
zhvilluar ngjarja, bazuar në provat e mbledhura. Nëse faktet ose situatat paraqiten ndryshe në
dëshmitë e dëshmitarëve konkretë, në parim, rikonstruksioni i ngjarjes zbatohet veçmas me secilin
dëshmitar.

6. Gjatë rikonstruksionit të ngjarjes duhet pasur kujdes që të mos shkelet ligji dhe rendi, të mos
fyhet morali publik apo të mos vihet në rrezik jeta ose shëndeti i njerëzve.

7. Këqyrja ose rikonstruksioni i vendit të ngjarjes mund të ndihmohet nga specialistët e mjekësisë
ligjore, trafikut dhe lëmenjve të tjera që mund të angazhohen për të mbrojtur ose përshkruar provat,
për të bërë matjet dhe incizimet e nevojshme, për të bërë skicat apo për të mbledhur informata të
tjera. Dispozitat nga ky nen nuk prejudikojnë kompetencat e policisë për të ndërmarrë hapa
fillestarë në mbledhjen e informatave, për të bërë matje, incizime, skica dhe për të mbledhur prova
mjeko-ligjore nga nenet 70-77 të këtij Kodi.

8. Të dhënat e marra sipas neneve 70-77 të këtij Kodi në një raport që është përshtatshmërisht në
pajtim më paragrafët 1. dhe 2. të nenit 138 të këtij Kodi mund të jenë të pranueshme bazuar në
shqyrtimin e gjyqtarit të procedurës paraprake. Gjyqtari i procedurës paraprake mund të urdhërojë
69

këqyrje dhe rikonstruksion minimal të vendit të ngjarjes për të vërtetuar gjetjet në raportin nga ky
paragraf. Gjyqtari i procedurës paraprake urdhëron që raporti të jetë i pranueshëm.

9. Eksperti gjithashtu mund të thirret që të jetë i pranishëm në këqyrje apo në rikonstruksion të
vendit të ngjarjes kur prania e tij konsiderohet e dobishme nga prokurori i shtetit ose nga gjykata.

10. Pas ngritjes së aktakuzës, kryetari i trupit gjykues mund të urdhërojë rikonstruksionin e vendit të
ngjarjes nga ky nen vetëm nëse fajësia apo pafajësia e të pandehurit kërkon që trupi gjykues të
ketë njohuri të drejtpërdrejtë nga rikonstruksioni i vendit të ngjarjes apo nga vizita në vendin e
kryerjes së veprës penale.


D. Marrja në pyetje e të pandehurit në procedurë paraprake

Neni 151
Marrja në pyetje e të pandehurit në procedurë paraprake

1. Para ngritjes së aktakuzës, i pandehuri merret në pyetje në seancën e marrjes së deklaratës në
procedurë paraprake. Nëse i pandehuri hetohet për vepër apo vepra penale për të cilat dënimi
maksimal i paraparë është jo më shumë se tre (3) vjet burgim, mjafton që të pandehurit t’i jepet
mundësia që të përgjigjet me shkrim.

2. Pas thirrjes, i pandehuri detyrohet të paraqitet para prokurorit të shtetit. Neni 174, paragrafi 2.
deri në 5. të këtij Kodi zbatohen përshtatshmërisht. I pandehuri mund të paraqesë ankesë te
gjyqtari i procedurës paraprake për të vendosur mbi ligjshmërinë e detyrimit të tij për t’u paraqitur
para prokurorit të shtetit.

Neni 152
Zbatimi i marrjes në pyetje të të pandehurit në procedurë paraprake

1. Të pandehurin e merr në pyetje prokurori i shtetit. Prokurori i shtetit marrjen në pyetje mund t’ia
besojë policisë.

2. Para çdo marrjeje në pyetje, pavarësisht se a është i ndaluar ose në liri, të pandehurit i lexohet
paralajmërimi nga neni 125, paragrafi 3. të këtij Kodi.

3. Para çdo marrjeje në pyetje, i pandehuri informohet për:

3.1. veprën penale për të cilën akuzohet; dhe

3.2. faktin se ai mund të kërkojë marrjen e provave për mbrojtjen e tij. Kur i pandehuri është
në paraburgim, para çdo marrjeje në pyetje ai gjithashtu informohet për të drejtën e tij për të
pasur mbrojtës, nëse nuk mund t’i paguajë shpenzimet për ndihmë juridike.

3.3. e drejta për të heshtur dhe të mos përgjigjet në asnjë pyetje, përveç se të japë
informacion në lidhje me identitetin e tij / të saj.

4. I pandehuri ka të drejtë të këshillohet me mbrojtësin e tij para dhe gjatë marrjes në pyetje.

5. Kur veprohet sipas këtij neni, çdo marrje në pyetje e të pandehurit nga policia ose prokurori i
shtetit incizohet audio ose video në pajtim me nenin 208 ose 209 të këtij Kodi. Në rastet kur
praktikisht kjo është e pamundur, procesverbali me shkrim i marrjes në pyetje bëhet në pajtim me
Kapitullin XI të këtij Kodi dhe në procesverbal shënohen arsyet pse marrja në pyetje nuk ka mund të
incizohet audio ose video.

Neni 153
E drejta e të pandehurit në përkthim

1. I pandehuri merret në pyetje me ndihmën e përkthyesit në rastet e parapara nga ky Kod.

70

2. Kur i pandehuri është shurdh ose memec, pyetjet i bëhen nëpërmjet një përkthyesi të kualifikuar
për gjuhën e shenjave ose me shkrim. Nëse marrja në pyetje nuk mund të zbatohet në këtë
mënyrë, personi i cili di të komunikojë me të pandehurin ftohet në rolin e përkthyesit, por jo në rastet
kur ka konflikt interesi.

3. Nëse përkthyesi nuk është betuar më parë, ai betohet se besnikërisht do të përkthejë pyetjet që i
parashtrohen të pandehurit dhe deklarimet e dhëna.

4. Përkthyesi vepron në pajtim me nenin 215 të këtij Kodi.

Neni 154
Marrja në pyetje e të pandehurit gjatë deklaratës në procedurë paraprake

1. Gjatë marrjes në pyetje për herë të pare, i pandehuri duhet të tregojë emrin dhe mbiemrin e tij
dhe nofkën nëse ka; emrin dhe mbiemrin e prindërve të tij; mbiemrin e vajzërisë së nënës;
vendlindjen dhe vendbanimin e tij; ditën, muajin dhe vitin e lindjes; numrin e tij personal të
identifikimit; kombësinë dhe shtetësinë; profesionin e tij dhe rrethanat familjare; a di shkrim e lexim;
shkollimin e tij; a ka të ardhura personale edhe pozitën e tij materiale; a është ndonjë procedurë
penale kundër tij për ndonjë vepër tjetër penale në zbatim e sipër; dhe nëse është i mitur, identitetin
e përfaqësuesit të tij ligjor. Ai informohet për detyrimin e tij për të njoftuar për çdo ndryshim adrese
ose për çdo qëllim ndryshimi të vendqëndrimit.

2. I pandehuri merret në pyetje gojarisht. Gjatë marrjes në pyetje atij mund t’i lejohet të mbajë
shënime.

3. Marrja në pyetje zbatohet duke respektuar plotësisht dinjitetin e të pandehurit.

4. Të pandehurit pyetjet i parashtrohen në mënyrë të qartë, të kuptueshme dhe të përpiktë. Pyetjet
të pandehurit nuk duhet parashtruar në bazë të supozimit që i pandehuri ka pranuar diçka që ai nuk
e ka pranuar. Të pandehurit mund t’i kërkohet që të pohojë ose të mohojë fakte të caktuara.

5. Ndalesat nga paragrafi 4. i këtij neni zbatohen pavarësisht nga pëlqimi i të pandehurit.

6. Të pandehurit i parashtrohen pyetje bazuar në provat dhe shkresat që janë relevante për
procedurën penale. Gjatë pyetjeve që kanë të bëjnë me prova apo dokumente, të pandehurit i
paraqitet çdo provë ose shkresë relevante. Provat ose dokumentet identifikohen qartë në
procesverbal.

7. Sendet të cilat janë të lidhura me veprën penale ose të cilat shërbejnë si provë, pas përshkrimit
nga i pandehuri atij i prezantohen për njohje. Nëse këto sende nuk mund të sillen, i pandehuri
dërgohet në vendin ku ato ndodhen.

8. Marrja në pyetje të pandehurit duhet t’i ofrojë mundësinë për t’i kundërshtuar arsyet e dyshimit
kundër tij dhe për të nxjerrë në pah faktet që janë në favor të tij.

Neni 155
Pranueshmëria e deklaratave të të pandehurit

Nëse marrja në pyetje e të pandehurit është zbatuar në shkelje të dispozitave nga neni 257,
paragrafi 4. ose neni 152 i këtij Kodi, deklarimet e të pandehurit janë të papranueshme.


E. Shqyrtimi, pezullimi, pushimi dhe afatet kohore të hetimit

Neni 156
Shqyrtimi i detyrueshëm i lëndës


Çdo tre (3) muaj, prokurori i shtetit dhe kryeprokurori i zyrës së tij shqyrtojnë lëndën dhe
konstatojnë nëse hetimi duhet të mbetet i hapur, të pezullohet, të pushohet apo të ngritet aktakuza.
71

Neni 157
Pezullimi i hetimit

1. Prokurori i shtetit mund të pezullojë hetimin me aktvendim nëse i pandehuri pas kryerjes së
veprës penale vuan nga një çrregullim ose paaftësi e përkohshme mendore ose nga ndonjë
sëmundje tjetër e rëndë, nëse është arratisur ose ekzistojnë rrethana të tjera të cilat përkohësisht e
pengojnë ndjekjen me sukses të të pandehurit.

2. Para se të pezullohet hetimi, mblidhen të gjitha provat e mundshme lidhur me veprën penale dhe
përgjegjësinë penale të të pandehurit.

3. Prokurori i shtetit rifillon hetimin pas eliminimit të pengesave të cilat e kanë shkaktuar pezullimin.

4. Prokurori i shtetit bën një shënim në procesverbalin e hetimit lidhur me kohën dhe arsyet e
pezullimit të hetimit dhe kohën e rifillimit të hetimit. Prokurori i shtetit pa vonesë e njofton gjyqtarin e
procedurës paraprake për pezullimin.

5. Koha derisa hetimi është pezulluar nuk llogaritet në kohën për zbatimin e hetimit, e as në kohën
për parashkrimin e veprës penale.

Neni 158
Pushimi i hetimit

1. Prokurori i shtetit e pushon hetimin kurdo që është vërtetuar nga provat e mbledhura se:

1.1. nuk ekziston dyshim i arsyeshëm që personi konkret e ka kryer veprën e tillë penale;

1.2. vepra e kryer nuk është vepër penale që ndiqet sipas detyrës zyrtare;

1.3. ka kaluar afati i parashkrimit;

1.4. vepra penale është përfshirë në falje ose në amnistinë e lëshuar para miratimit të
Kushtetutës së Republikës së Kosovës; ose

1.5. vepra penale është përfshirë në amnistinë e lëshuar para miratimit të Kushtetutës së
Republikës së Kosovës.

1.6. ekzistojnë rrethana të tjera të cilat përjashtojnë ndjekjen.

2. Prokurori i shtetit brenda tetë ditësh pas pushimit të hetimit e lajmëron të dëmtuarin për këtë fakt
dhe arsyet për këtë. Prokurori i shtetit pa vonesë e njofton gjyqtarin e procedurës paraprake për
pushimin e hetimit.

3. Hetimi pushon automatikisht me kalimin e afatit kohor nga neni 159 të këtij Kodi.

Neni 159
Afatet kohore të hetimit

1. Kur fillohet hetimi, hetimi përfundon brenda dy (2) viteve. Nëse brenda dy (2) viteve nga fillimi i
hetimit paraprak nuk është ngritur aktakuzë, ose nuk është pezulluar hetimi sipas nenit 157 të këtij
Kodi, hetimi menjëherë pushohet.

2. Gjyqtari i procedurës paraprake mund të autorizojë një vazhdim deri në gjashtë (6) muaj të
hetimit nga paragrafi 1. të këtij neni, në rastet kur hetimi penal është i ndërlikuar, përfshirë por pa u
kufizuar kur ka katër apo më shumë të pandehur, janë identifikuar disa të dëmtuar, është bërë
kërkesa për ndihmë juridike ndërkombëtare, apo ekzistojnë rrethana tjera të jashtëzakonshme.

3. Nëse i pandehuri është arrestuar dhe mbahet në paraburgim, gjyqtari i procedurës paraprake nuk
urdhëron vazhdimin nga paragrafi 2. të këtij neni apo vazhdimin e paraburgimit përveç nëse
72

prokurori i shtetit tregon se hetimi po zbatohet në mënyrë aktive dhe vonesat janë jashtë kontrollit të
tij.

Neni 160
Vdekja e të pandehurit

Kur gjatë rrjedhës së procedurës penale vërtetohet se i pandehuri ka vdekur, prokurori i shtetit merr
aktvendim për pushimin e procedurës penale.


KAPITULLI X
HEQJA E LIRISË PARA NGRITJES SË AKTAKUZËS DHE MASAT PËR SIGURIMIN E PRANISË
SË TË PANDEHURIT


1. PARIMET E PËRGJITHSHME

Neni 161
Parimi i interpretimit

1. Nenet nga ky kapitull interpretohen nga policia, prokurori i shtetit dhe gjykatat duke u mbështetur
në këto parime:

1.1. e drejta e të pandehurit për liri dhe siguri përcakton prezumimin në favor të qëndrimit
në liri.

1.2. privimi nga liria sipas këtij kapitulli urdhërohet nga gjykata vetëm nëse prokurori i
shtetit paraqet prova nga ky kapitull që mbipeshojnë prezumimin nga nën-paragrafi 1.1. të
këtij paragrafi;

1.3. kur urdhërohet heqja e lirisë nga ky kapitull, policia, prokurori i shtetit ose gjykata
përdor kufizimet më të vogla të mundshme ndaj lirisë.

1.4. ky nen zbatohet për masat për heqjen e lirisë apo për sigurimin e pranisë së të
pandehurit gjatë procedurës penale.


2. HEQJA E LIRISË PARA NGRITJES SË AKTAKUZËS

Neni 162
Arrestimi i përkohshëm dhe ndalimi policor

Kur një person kapet në flagrancë gjatë kryerjes së veprës penale e cila ndiqet sipas detyrës
zyrtare ose është në ndjekje për veprën e kryer penale, policia ose çdo person tjetër është i
autorizuar ta arrestojë atë përkohësisht edhe pa urdhër të gjykatës. Personi të cilit i është hequr liria
nga persona të tjerë përpos policisë, menjëherë i dorëzohet policisë, e kur kjo është e pamundur
menjëherë njoftohet policia ose prokurori i shtetit. Policia vepron në pajtim me nenin 163 dhe 164 të
këtij Kodi.

Neni 163
Kufizimet në arrestimin e përkohshëm dhe ndalimin policor

1. Policia nuk mund të privojë personin nga liria, përveç nëse:

1.1. arrestimi lejohet sipas nenit 162 të këtij Kodi;

1.2. ka urdhër të gjykatës për të arrestuar personin;

1.3. ka urdhërarrest që duket të jetë i vlefshëm, të pranuar përmes INTERPOL-it apo
rrugëve tjera diplomatike;
73

1.4. arrestimi është i autorizuar nga neni 164 të këtij Kodi; ose

1.5. privimi nga liria është i shkurtë dhe në pajtim me nenin 72 të këtij Kodi.

2. Çdo person i privuar nga liria me arrest sipas këtij neni duhet që pa vonesë ta sillet te gjyqtari i
procedurës paraprake për të vendosur mbi paraburgimin. Vonesa nuk tejkalon dyzet e tetë (48) orë.

Neni 164
Arrestimi gjatë fazës së hetimit

1. Kur prokurori i shtetit autorizon hetimin, policia arreston dhe ndalon personin vetëm nëse:

1.1. ka dyshim të bazuar se ai ka kryer vepër penale që ndiqet sipas detyrës zyrtare; dhe

1.2. ka baza të artikulueshme për të besuar se:

1.2.1. ka rrezik të arratisjes;

1.2.2. ai do të asgjësojë, fshehë, ndryshojë ose falsifikojë provat e veprës penale,
ose kur rrethanat e posaçme tregojnë se ai do të pengojë rrjedhën e procedurës
penale duke ndikuar në dëshmitarë, në të dëmtuarit apo në bashkëpjesëmarrësit;
ose

1.2.3. kur pesha e veprës penale, mënyra ose rrethanat në të cilat është kryer
vepra penale, karakteristikat e tij personale, sjellja e mëparshme, ambienti dhe
kushtet nën të cilat ai jeton ose ndonjë rrethanë tjetër personale tregojnë rrezikun
se ai mund ta përsërisë veprën penale, mund ta përfundojë veprën e tentuar penale
ose ta kryejë veprën penale për të cilën është kanosur ta kryej.

2. Arrestimi dhe ndalimi nga ky nen autorizohet nga prokurori i shtetit që ka filluar hetimin, ose kur
për shkak të rrethanave të ngutshme autorizimi i tillë nuk mund të merret para arrestimit, nga policia
e cila menjëherë pas arrestimit duhet të informojë prokurorin e shtetit.

3. Personi i arrestuar sipas këtij neni gëzon të drejtat e të pandehurit.

4. Me rastin e arrestimit, personi i arrestuar informohet:

4.1. gojarisht për të drejtat e parapara në nenin 167 të këtij Kodi; dhe

4.2. me shkrim për të drejtat tjera të cilat ai i gëzon sipas këtij Kodi.

5. Ndalimi nga ky nen nuk mund të kalojë dyzet e tetë (48) orë nga koha e arrestimit. Pas kalimit të
këtij afati, policia e liron të ndaluarin, përveç rasteve kur gjyqtari i procedurës paraprake ka
urdhëruar paraburgimin.

6. Sa më shpejtë që është e mundur pas arrestimit dhe jo më vonë se gjashtë (6) orë nga koha e
arrestimit, prokurori i shtetit i lëshon personit të arrestuar vendimin me shkrim mbi ndalimin, që
përfshin emrin dhe mbiemrin e personit të arrestuar, vendin, ditën dhe kohën e saktë të arrestimit,
veprën penale për të cilën dyshohet dhe bazën juridike për arrestim.

7. Brenda njëzetekatër (24) orëve pas arrestimit, prokurori i shtetit i paraqet gjyqtarit të procedurës
paraprake kërkesën për caktimin e paraburgimit.

8. Kërkesa për caktimin e paraburgimit duhet të jetë në pajtim me nenin 165 të këtij Kodi.

9. I pandehuri përfaqësohet nga mbrojtësi në seancën dëgjimore për shqyrtimin e kërkesës për
caktim të paraburgimit. Mbrojtësi ka qasje në shkresat e lëndës së të pandehurit për t’u përgatitur
për seancën.

74

10. Sa më parë që të jetë e mundur, por jo më vonë se brenda dyzetetetë (48) orëve nga arresti,
gjyqtari i procedurës paraprake mban seancën dëgjimore për të vendosur nëse i pandehuri duhet të
mbahet në paraburgim.

11. Sa më parë që të jetë e mundur, por jo më vonë se brenda dyzet e tetë (48) orëve nga seanca
dëgjimore sipas paragrafit 10. të këtij neni, gjyqtari i procedurës paraprake nxjerr aktvendim lidhur
me caktimin apo jo të paraburgimit të të pandehurit.

12. Gjyqtari i procedurës paraprake duhet të shqyrtojë nëse mund të urdhërohen masa më të buta
për sigurimin e pranisë së të pandehurit nga neni 173 të këtij Kodi.

13. Ndaj aktvendimit të gjyqtarit të procedurës paraprake për caktim të paraburgimit mund të
paraqitet ankesë në përputhje me dispozitat e nenit 189, paragrafi 3. të këtij Kodi.

Neni 165
Kërkesa për caktimin e masës për sigurimin e pranisë së të pandehurit

1. Nëse prokurori i shtetit beson se duhet masë më e butë për sigurimin e pranisë së të pandehurit
sipas nenit 173 të këtij Kodi, ai paraqet kërkesë për masën më të butë për sigurimin e pranisë së të
pandehurit.

2. Nëse prokurori i shtetit beson se duhet caktuar masën e paraburgimit, ai i paraqet gjyqtarit të
procedurës paraprake kërkesë për caktim të paraburgimit, e cila përfshinë:

2.1. emrin dhe mbiemrin e personit të arrestuar;

2.2. vendin, datën dhe kohën e saktë të arrestimit;

2.3. veprën penale për të cilën dyshohet i pandehuri;

2.4. përshkrimin e provave që mbështesin dyshimin e bazuar se personi i arrestuar ka
kryer veprën e dyshuar penale;

2.5. përshkrimin e provave që mbështesin bazat e artikulueshme për të besuar se:

2.5.1. ka rrezik të arratisjes;

2.5.2. personi i arrestuar do të asgjësojë, fshehë, ndryshojë ose falsifikojë provat e
veprës penale, ose kur rrethanat e posaçme tregojnë se ai do të pengojë rrjedhën e
procedurës penale duke ndikuar në dëshmitarë, në të dëmtuarit apo në
bashkëpjesëmarrësit; ose

2.5.3. kur pesha e veprës penale, mënyra ose rrethanat në të cilat është kryer
vepra penale, karakteristikat e tij personale, sjellja e mëparshme, ambienti dhe
kushtet nën të cilat ai jeton ose ndonjë rrethanë tjetër personale tregojnë rrezikun
se ai mund ta përsërisë veprën penale, mund ta përfundojë veprën e tentuar penale
ose ta kryejë veprën penale për të cilën është kanosur ta kryej; dhe

2.6. përshkrimin e bazave të artikulueshme që bëjnë të besohet se masat më të buta për
sigurimin e pranisë së të pandehurit janë të pamjaftueshme.

3. Nëse prokurori i shtetit në kërkesën për caktimin e paraburgimit nuk arrin të vërtetoj dyshimin e
bazuar se personi i arrestuar ka kryer veprën e dyshuar penale, gjyqtari i procedurës paraprake e
liron të pandehurin.

4. Nëse prokurori i shtetit në kërkesën për caktimin e paraburgimit nuk arrin të vërtetojë bazat e
artikulueshme për të besuar cilindo nga tri elementet në paragrafin 2. nën-paragrafin 2.5. të këtij
neni, gjyqtari i procedurës paraprake merr parasysh dhe urdhëron një masë më të butë nga neni
173 të këtij Kodi për të siguruar praninë e të pandehurit, e liron të pandehurin ose kërkon sqarime
shtesë nga prokurori i shtetit.
75

5. Nëse prokurori i shtetit në kërkesën për caktimin e paraburgimit nuk arrin të vërtetoj bazat e
artikulueshme që caktimi i masës më të butë për sigurimin e pranisë së të pandehurit është i
pamjaftueshëm, gjyqtari i procedurës paraprake merr parasysh dhe urdhëron një masë më të butë
nga neni 173 të këtij Kodi për të siguruar praninë e të pandehurit ose e liron të pandehurin.

Neni 166
Të drejtat e personit të arrestuar

1. Personi i arrestuar ka të drejtë në ndihmë të menjëhershme të mbrojtësit pas arrestimit sipas
zgjedhjes së tij.

2. Kur personi i arrestuar nuk angazhon mbrojtës dhe askush nuk angazhon mbrojtës për të, atij i
caktohet mbrojtësi me shpenzime publike.

3. Personi i arrestuar ka të drejtë të komunikojë në mënyrë konfidenciale me mbrojtësin e tij
gojarisht dhe me shkrim. Komunikimi ndërmjet të arrestuarit dhe mbrojtësit të tij mund të vëzhgohet,
por jo të dëgjohet nga zyrtari i policisë.

4. E drejta në ndihmën e mbrojtësit mund të hiqet në pajtim me nenin 53, paragrafët 3., 4. dhe 5. të
këtij Kodi.

5. Kur personi i arrestuar dyshohet për terrorizëm ose krim të organizuar dhe ka arsye për të
dyshuar se mbrojtësi i zgjedhur nga i arrestuari është i përfshirë në kryerjen e veprës penale ose se
do të pengojë zbatimin e hetimeve, gjyqtari i procedurës paraprake me kërkesë të prokurorit të
shtetit mund të urdhërojë caktimin e mbrojtësit tjetër që ta përfaqësojë të arrestuarin më së shumti
shtatëdhjetë e dy (72) orë nga koha e arrestimit.

Neni 167
Njoftimi i personit të arrestuar për të drejtat e tij

1. Personi i arrestuar gëzon këto të drejta:

1.1. të informohet në gjuhën që ai e kupton për arsyet e arrestimit;

1.2. të heshtë dhe të mos përgjigjet në asnjë pyetje, përveç dhënies së informative mbi
identitetin e tij;

1.3. t’i sigurohet përkthim falas nëse nuk e kupton ose nuk e flet gjuhën e policit;

1.4. të shfrytëzojë ndihmën e mbrojtësit dhe t’i caktohet mbrojtës nëse nuk ka mundësi të
paguajë për ndihmë juridike;

1.5. për arrestimin e tij të lajmërojë ose të kërkojë nga policia ta lajmërojë anëtarin e
familjes ose ndonjë person tjetër sipas zgjedhjes së tij; dhe

1.6. të ketë kontroll dhe trajtim mjekësor, duke përfshirë edhe trajtimin psikiatrik.

2. Kur personi i arrestuar është shtetas i huaj, ai ka të drejtë të njoftojë ose të kërkojë të njoftohet
dhe të komunikojë gojarisht apo me shkrim me ambasadën, zyrën ndërlidhëse apo me misionin
diplomatik të shtetit, shtetas i të cilit është ai, ose me përfaqësuesin e organizatës kompetente
ndërkombëtare kur ai është refugjat ose është nën mbrojtjen e ndonjë organizate ndërkombëtare.

Neni 168
Njoftimi për arrestimin

1. Personi i arrestuar ka të drejtë që menjëherë pas arrestimit të lajmërojë ose të kërkojë nga policia
që të lajmërojnë anëtarin e familjes ose ndonjë person tjetër sipas zgjedhjes së tij për arrestimin
dhe vendin e ndalimit dhe për çdo ndryshim të mëvonshëm të vendit të ndalimit menjëherë pas
ndryshimit të tillë.

76

2. Kur personi i arrestuar nuk e ka mbushur moshën tetëmbëdhjetë (18) vjet, policia menjëherë pas
arrestimit e lajmëron prindin ose përfaqësuesin ligjor të personit të arrestuar për arrestimin dhe
vendin e ndalimi dhe për çdo ndryshim të mëvonshëm të vendit të ndalimit menjëherë pas
ndryshimit të tillë. Kur lajmërimi i tillë është i pamundur ose do të ishte i dëmshëm për interesat e
personit të arrestuar, apo shprehimisht refuzohet nga personi i arrestuar, policia e lajmëron qendrën
për punë sociale.

3. Kur personi i arrestuar tregon shenja të çrregullimit mendor ose të paaftësisë mendore, policia
menjëherë pas arrestimit njofton personin e caktuar nga personi i arrestuar dhe qendrën për punë
sociale për arrestimin dhe vendin e ndalimit dhe për çdo ndryshim të mëvonshëm të vendit të
ndalimit menjëherë pas ndryshimit të tillë.

4. Lajmërimi i anëtarëve të familjes dhe i personave të tjerë përkatës në pajtim me paragrafin 1. të
këtij neni mund të vonohet më së shumti deri në njëzet e katër (24) orë kur prokurori i shtetit çmon
se kjo kushtëzohet me nevoja të jashtëzakonshme për hetimin e rastit. Vonesë të tillë nuk ka kur
personi i arrestuar është nën moshën tetëmbëdhjetë (18) vjet ose tregon shenja të çrregullimit apo
të paaftësisë mendore.

Neni 169
E drejta e personit të arrestuar për kontrollim mjekësor

1. Personi i arrestuar ka të drejtë që sipas kërkesës së tij të kontrollohet nga mjeku ose dentisti
sipas zgjedhjes së tij sa më shpejtë që të jetë e mundur pas arrestimit dhe në çdo kohë gjatë
ndalimit. Kur mjeku ose dentisti i tillë nuk mund të sigurohet, atëherë policia cakton një mjek ose
dentist.

2. Personi i arrestuar ka të drejtë në trajtim mjekësor, duke përfshirë edhe trajtimin psikiatrik kurdo
që është e nevojshme me kërkesë të personit të arrestuar ose të anëtarëve të familjes.

3. Policia gjithashtu cakton një mjek për të kryer kontrollin mjekësor ose siguron trajtim mjekësor në
çdo kohë në rast të lëndimit fizik ose nevojave të tjera mjekësore. Kur personi i arrestuar refuzon t’i
nënshtrohet kontrollit mjekësor ose të pranojë trajtimin mjekësor, mjeku merr vendim përfundimtar
lidhur me domosdoshmërinë e këtij kontrolli ose trajtimi duke pasur parasysh të drejtat e personit të
arrestuar.

4. Kur personi i arrestuar tregon shenja të sëmundjes mendore, policia menjëherë mund të
urdhërojë kontrollin nga një psikiatër.

5. Rezultati i kontrollit mjekësor ose çdo trajtim mjekësor i kryer në pajtim me këtë nen sipas
rregullit regjistrohet dhe shënimet e tilla i vihen në dispozicion personit të arrestuar dhe mbrojtësit të
tij.

Neni 170
Të drejtat e personit të arrestuar gjatë ndalimit

1. Personi i arrestuar veçohet nga personat e dënuar ose nga personat e paraburgosur.

2. Personat e ndaluar të gjinive të ndryshme nuk mbahen në të njëjtën dhomë.

3. Personit të ndaluar për më shumë se dymbëdhjetë (12) orë i sigurohen tri racione ushqimi në
ditë.

4. Brenda njëzet e katër (24) orëve, personi i arrestuar ka të drejtë në së paku tetë (8) orë pushim
pa ndërprerje dhe gjatë kësaj kohe nuk merret në pyetje e as nuk trazohet nga policia lidhur me
hetimin.





77

Neni 171
Të drejtat e personit të arrestuar gjatë marrjes në pyetje nga policia

1. Gjatë çdo marrjeje në pyetje nga policia, personi i arrestuar ka të drejtë në praninë e mbrojtësit.
Nëse mbrojtësi nuk paraqitet brenda dy (2) orëve pas informimit për arrestimin, policia i cakton
mbrojtës tjetër. Më tutje, nëse mbrojtësi tjetër nuk paraqitet brenda një ore pas informimit nga
policia, personi i arrestuar mund të merret në pyetje vetëm nëse prokurori i shtetit ose policia çmon
se shtyrja e mëtejshme do të rrezikonte seriozisht zbatimin e hetimit.

2. Me rastin e marrjes në pyetje të personit të arrestuar përshtatshmërisht zbatohen nenet 152 deri
155 të këtij Kodi.

3. Gjatë marrjes në pyetje të personit të arrestuar bëhen pushime të shkurtra në intervale kohore
përafërsisht dy (2) orëshe. Pushimi mund të shtyhet kur ka shkaqe të arsyeshme për të besuar se
shtyrja do të:

3.1. shkaktonte rrezik për lëndim të personave ose humbje apo dëmtim të rëndë të
pasurisë;

3.2. shtynte pa nevojë ndalimin e personit ose përfundimin e marrjes në pyetje; ose

3.3. prejudikonte rezultatin e hetimeve.

4. Gjatë marrjes në pyetje nuk kërkohet nga personi i arrestuar të qëndrojë në këmbë dhe nuk i
mohohet ushqimi, uji dhe kujdesi i nevojshëm mjekësor.

Neni 172
Procesverbali i arrestimit dhe veprimeve të policisë

1. Policia mban një procesverbal të vetëm për të gjitha veprimet e ndërmarra lidhur me personin e
arrestuar, duke përfshirë:

1.1. të dhënat personale të të arrestuarit;

1.2. arsyet e arrestimit;

1.3. veprën penale për të cilën dyshohet;

1.4. autorizimin ose njoftimin e prokurorit të shtetit;

1.5. vendin, datën dhe kohën e saktë të arrestimit;

1.6. rrethanat e arrestimit;

1.7. çfarëdo vendimi të prokurorit të shtetit lidhur me ndalimin;

1.8. vendin e ndalimit;

1.9. identitetet përkatëse të zyrtarëve të policisë dhe të prokurorit të shtetit;

1.10. njoftimin gojor dhe me shkrim të personit të arrestuar mbi të drejtat e tij të parapara
në nenin 164, paragrafi 4. dhe nenin 167 të këtij Kodi;

1.11. informimin mbi ushtrimin e të drejtave të parapara në nën-paragrafin 1.10. të këtij
paragrafi nga personi i arrestuar, veçanërisht e drejta në mbrojtës dhe e drejta për t’i
lajmëruar anëtarët e familjes ose personat tjerë përkatës;

1.12. lëndimet e dukshme apo shenjat tjera që shtrojnë nevojën për ndihmë mjekësore;

1.13. ndërmarrjen e një ekzaminimi mjekësor ose sigurimin e trajtimit mjekësor; dhe
78

1.14. informacionin mbi kontrollin e përkohshëm të sigurisë së personit dhe përshkrimin e
sendeve të marra nga personi në kohën e arrestimit ose gjatë ndalimit.

1.15. për daljen e personit të arrestuar nga objekti, përfshirë kohën dhe datën e saktë,
nëse personi është liruar apo është dërguar para gjyqtarit, apo nëse është transferuar në
qendrën e paraburgimit.

2. Policia mban procesverbal për çdo seancë të marrjes në pyetje të personit të arrestuar, duke
përfshirë kohën e fillimit dhe të përfundimit të marrjes në pyetje, identitetin e zyrtarit të policisë i cili
e ka marrë në pyetje dhe personat tjerë të pranishëm. Kur mbrojtësi nuk ka qenë i pranishëm, kjo
shënohet në mënyrë të rregullt në procesverbal.

3. Procesverbalet nga paragrafi 1. i këtij neni nënshkruhen nga zyrtari përkatës i policisë dhe nga
personi i arrestuar. Kur personi i arrestuar refuzon nënshkrimin e procesverbalit, organet policore
shënojnë refuzimin e tillë dhe ia bashkëngjisin shpjegimin ose komentet eventuale me shkrim ose
me gojë të personit të arrestuar.

4. Procesverbalet nga paragrafët 1. dhe 2. të këtij neni i vihen në dispozicion personit të arrestuar
dhe mbrojtësit të tij me kërkesën e tyre, në gjuhë të kuptueshme për të arrestuarin.

5. Këto procesverbale ruhen në polici dhjetë (10) vjet nga koha e përfundimit zyrtar të procedurës
penale ose nga lirimi i personit të ndaluar, nëse lirimi ka ndodhur më vonë se përfundimi i
procedurës.


3. MASAT PËR SIGURIMIN E PRANISË SË TË PANDEHURIT


A. Kushtet e përgjithshme

Neni 173
Masat për sigurimin e pranisë së të pandehurit

1. Masat të cilat mund të përdoren për të siguruar praninë e të pandehurit, për pengimin e rikryerjes
së veprës penale dhe për zbatimin e suksesshëm të procedurës penale janë:

1.1. thirrja;

1.2. urdhërarresti;

1.3. premtimi i të pandehurit se nuk do ta braktisë vendqëndrimin;

1.4. ndalimi për t’iu afruar vendit ose personit të caktuar;

1.5. paraqitja në stacionin policor;

1.6. dorëzania;

1.7. arresti shtëpiak

1.8. diversioni; dhe

1.9. paraburgimi.

2. Me rastin e vendosjes se cilën nga masat do ta zbatojë për të siguruar praninë e të pandehurit,
gjykata detyrohet t’i merr parasysh kushtet e përcaktuara për masat konkrete dhe të sigurojë që të
mos zbatojë masë më të rëndë kur mjafton masa më e butë.

3. Këto masa hiqen kur pushojnë shkaqet që i kanë shkaktuar, apo zëvendësohen me masa të tjera
më të buta po qe se për këtë plotësohen kushtet.
79

4. Para ngritjes së aktakuzës vendimet lidhur me këto masa i merr gjyqtari i procedurës paraprake,
kurse pas ngritjes së aktakuzës vendimet i merr kryetari i trupit gjykues, përveç nëse parashihet
ndryshe me këtë Kod.

5. Shprehja “masë më e butë për të siguruar praninë e të pandehurit” apo “masa më të buta” për
qëllim të këtij kodi nënkupton thirrjen, premtimin e të pandehurit se nuk do ta braktisë
vendqëndrimin, ndalimi për t’iu afruar vendit ose personit të caktuar, paraqitjen në stacionin policor,
dorëzaninë, arrestin shtëpiak dhe diversionin.


B. Thirrja

Neni 174
Thirrja

1. Prania e të pandehurit në procedurë penale sigurohet nëpërmjet thirrjes. Thirrjen të pandehurit ia
dërgon gjykata në pajtim me Kapitullin XXVII.

2. Të pandehurit thirrja i dërgohet në letër të mbyllur e cila përfshin: emrin dhe adresën e gjykatës e
cila e dërgon thirrjen; emrin dhe mbiemrin e të pandehurit; përcaktimin e veprës penale për të cilën
akuzohet; vendin, ditën dhe orën kur duhet të paraqitet i pandehuri, njoftimin se thirret në cilësi të të
pandehurit; paralajmërimin se në rast të mosparaqitjes do të lëshohet urdhërarrest dhe do të sillet
në gjykatë forcërisht; vulën zyrtare dhe emrin e gjyqtarit i cili lëshon thirrjen.

3. Kur i pandehuri thirret për herë të parë, në thirrje udhëzohet për të drejtën e tij për të angazhuar
mbrojtës dhe se mbrojtësi mund të jetë i pranishëm gjatë marrjes së tij në pyetje.

4. I pandehuri duhet menjëherë ta njoftojë gjykatën për çdo ndryshim të adresës së tij ose për
qëllimin e ndryshimit të vendqëndrimit. I pandehuri njoftohet për këtë detyrim në rastin e marrjes në
pyetje për herë të parë ose me rastin e dorëzimit të aktakuzës dhe njëkohësisht paralajmërohet për
pasojat e mospërmbushjes së detyrimit siç është paraparë me këtë Kod.

5. Kur i pandehuri nuk është në gjendje t’i përgjigjet thirrjes për shkak të sëmundjes ose pengesës
tjetër të paevitueshme, ai pyetet në vendin ku gjendet ose dërgohet në ndërtesën e gjykatës apo në
vendin tjetër ku është duke u zbatuar procedura ose shtyhet marrja e tij në pyetje.


C. Urdhërarresti

Neni 175
Urdhërarresti

1. Gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues sipas
detyrës zyrtare mund të lëshojë urdhërarrest me kërkesë të prokurorit të shtetit, ose në rrethana të
ngutshme me kërkesë të policisë kur ekzistojnë kushtet nga paragrafi 1. i nenit 187 të këtij Kodi,
ose kur i pandehuri i cili pasi është thirrur me rregull nuk paraqitet dhe nuk e arsyeton mungesën e
tij ose kur thirrja nuk ka mundur t’i dërgohet sipas rregullit dhe kur sipas rrethanave është e qartë se
i pandehuri i shmanget pranimit të thirrjes.

2. Urdhërarresti lëshohet me shkrim dhe përfshin: emrin dhe mbiemrin e të pandehurit dhe të dhëna
të tjera personale të njohura për gjyqtarin, përcaktimin e veprës penale me të cilën ngarkohet duke
iu referuar dispozitës përkatëse të Kodit Penal, bazën mbi të cilën lëshohet urdhri dhe vulën zyrtare
dhe nënshkrimin e gjyqtarit që lëshon urdhërarrestin. Nëse nuk përcaktohet ndryshe në
urdhërarrest, urdhërarresti skadon në mesnatën e ditës së treqind e gjashtëdhjetë e pestë (365) të
nga dita e lëshimit.

3. Urdhërarrestin e ekzekuton policia.

4. Zyrtari i policisë i ngarkuar për ekzekutimin e urdhrit ia dorëzon urdhrin të pandehurit dhe kërkon
që i pandehuri ta shoqërojë. Kur i pandehuri këtë e refuzon, atëherë dërgohet forcërisht.
80


5. Urdhri për paraqitje të detyrueshme të zyrtarëve të policisë ose të rojtarëve të institucionit ku
personat mbahen në ndalim ekzekutohet nëpërmjet ndërmjetësimit të komandës ose eprorit të tyre.

6. Në kohën e arrestimit, personi informohet në gjuhën që e kupton për arsyet e arrestimit dhe për
të drejtat nga neni 167 i këtij Kodi.

7. Menjëherë pas arrestimit, personi i arrestuar dërgohet para gjyqtarit i cili e ka lëshuar urdhrin.


D. Premtimi i të pandehurit se nuk do ta braktisë vendqëndrimin

Neni 176
Premtimi i të pandehurit se nuk do ta braktisë vendqëndrimin

1. Gjykata gjatë procedurës mund të kërkojë nga i pandehuri premtimin se nuk do të fshihet ose
largohet nga vendqëndrimi pa lejen e gjykatës kur ekziston dyshim i bazuar se ai ka kryer vepër
penale dhe ka arsye për dyshim se i pandehuri mund të fshihet, të shkojë në vend të panjohur ose
të largohet nga Kosova. Premtimi i dhënë shënohet në procesverbal.

2. Dokumenti i udhëtimit të të pandehurit, i cili detyrohet me premtimin e dhënë nga paragrafi 1 i
këtij neni, mund të konfiskohet përkohësisht. Ankesa kundër aktvendimit për konfiskimin e
dokumentit të udhëtimit nuk e pezullon ekzekutimin e aktvendimit.

3. Me rastin e dhënies së premtimit, i pandehuri paralajmërohet se ndaj tij mund të caktohet
paraburgim po qe se e shkel këtë premtim.


E. Ndalimi për t’iu afruar vendit apo personit të caktuar

Neni 177
Ndalimi për t’iu afruar vendit apo personit të caktuar

1. Gjykata mund t’ia ndalojë të pandehurit për t’iu afruar vendit ose personit të caktuar kur:

1.1. ekziston dyshim i bazuar se i pandehuri ka kryer vepër penale;

1.2. ekzistojnë rrethanat nga neni 187, paragrafi 1. nën-paragrafi 1.2.2. ose 1.2.3. të këtij
Kodi; dhe

1.3. ndalimi i tillë mund të zvogëlojë rrezikun që i pandehuri t’i asgjësojë provat e veprës
penale, të ndikojë në dëshmitarë, në bashkëkryerës ose në bashkëpjesëmarrës pas
kryerjes së veprës, në përsëritjen e veprës penale, në përfundimin e veprës penale të
tentuar ose në kryerjen e veprës penale për të cilën është kanosur.

2. Gjykata vendos për një masë sipas këtij neni me aktvendim të arsyetuar. Aktvendimi duhet të
përmbajë arsyetimin që përcakton se janë plotësuar kushtet nga paragrafi 1. i këtij neni dhe nevojën
për masën e tillë.

3. Gjykata me aktvendim përcakton largësinë përkatëse nga vendi i caktuar ose nga personi të cilën
i pandehuri duhet ta respektojë dhe nuk duhet ta kalojë me qëllim.

4. Aktvendimi i dërgohet të pandehurit dhe ku është e zbatueshme një kopje i dërgohet personit të
mbrojtur nën masën e tillë.

5. Gjykata urdhëron paraburgim nëse i pandehuri shkel aktvendimin. I pandehuri gjithmonë
njoftohet me kohë për pasojat e mosbindjes.

81

6. Nëse personi i mbrojtur me këtë masë qëllimisht cenon distancën të cilën i pandehuri detyrohet
ta respektojë, gjykata mund ta dënojë personin e mbrojtur me gjobë siç parashihet në nenin 444 të
këtij Kodi.
7. Përveç kur ky nen parasheh ndryshe, dispozitat e këtij Kodi lidhur me paraburgimin
përshtatshmërisht zbatohen për caktimin, kohëzgjatjen, vazhdimin dhe pushimin e masës nga ky
nen.

8. Për zgjatjen e masës nga ky nen para ngritjes së aktakuzës vendos gjyqtari i procedurës
paraprake sipas detyrës zyrtare ose me kërkesë të prokurorit të shtetit.


F. Paraqitja në stacionin policor

Neni 178
Paraqitja në stacionin policor

1. Gjykata mund të urdhërojë që i pandehuri të paraqitet herë pas here në kohë të caktuar në
stacionin policor, në rajonin ku i pandehuri e ka vendbanimin apo vendqëndrimin ose në vendin ku i
pandehuri është ndodhur në momentin e urdhrit, nëse:

1.1. ekziston dyshim i bazuar se i pandehuri ka kryer vepër penale; dhe

1.2. ka arsye për të dyshuar se i pandehuri do të fshihet, do të shkojë në vend të panjohur
ose do të largohet nga Kosova.

2. Gjykata vendos për një masë sipas këtij neni me aktvendim të arsyetuar. Aktvendimi duhet të
përmbajë arsyetimin që përcakton se janë plotësuar kushtet nga paragrafi 1. i këtij neni dhe nevojën
për masën e tillë.

3. Aktvendimi i dorëzohet të pandehurit dhe kopja i dorëzohet stacionit policor përkatës në territorin
e së cilës masa duhet të zbatohet.

4. Gjykata mund të urdhërojë paraburgim nëse i pandehuri shkel aktvendimin. I pandehuri
gjithmonë njoftohet me kohë për pasojat e mosbindjes.

5. Përveç kur ky nen parasheh ndryshe, dispozitat e këtij Kodi lidhur me paraburgimin
përshtatshmërisht zbatohen për caktimin, kohëzgjatjen, vazhdimin dhe pushimin e masës nga ky
nen.

6. Për zgjatjen e masës nga ky nen para ngritjes së aktakuzës vendos gjyqtari i procedurës
paraprake sipas detyrës zyrtare ose me kërkesë të prokurorit të shtetit.

7. Dokumenti i udhëtimit i personit i cili i nënshtrohet aktvendimit sipas këtij neni mund të
konfiskohet përkohësisht. Ankesa kundër aktvendimit për konfiskimin e përkohshëm të dokumentit
të udhëtimit nuk e pezullon ekzekutimin.


G. Dorëzania

Neni 179
Dorëzania

1. Gjykata mund të urdhërojë që i pandehuri të mbrohet në liri me dorëzani ose të lirohet nga
paraburgimi me dorëzani kur:

1.1. ekziston dyshim i bazuar se i pandehuri ka kryer vepër penale;

1.2. baza e vetme për paraburgim është frika se i pandehuri mund të ikë; dhe

82

1.3. i pandehuri premton se nuk do të fshihet ose pa leje nuk do të braktisë vendqëndrimin
e tij.

2. Gjykata me aktvendim gjithashtu mund të urdhërojë që i pandehuri të mbrohet në liri me dorëzani
ose të lirohet nga paraburgimi me dorëzani kur:

2.1. ekziston dyshim i bazuar se i pandehuri ka kryer vepër penale;

2.2. i pandehuri nuk dyshohet për vepër penale të dënueshme me të paktën pesë (5) vjet
burgim sipas kapitujve XIV, XV, XVI, XVII, XX, XXI, XXIX, XXX dhe XXXIII të Kodit Penal;

2.3. baza e vetme për paraburgim është rreziku se i pandehuri mund të përsërisë veprën
penale, të përfundojë veprën e tentuar penale ose të kryejë veprën penale të cilën është
kanosur ta kryejë; dhe

2.4. i pandehuri ka premtuar se nuk do ta përsërisë veprën penale, nuk do ta përfundojë
veprën e tentuar penale ose nuk do ta kryejë veprën penale të cilën është kanosur ta
kryejë.

3. Dorëzania e urdhëruar nga gjykata jepet nga i pandehuri ose personi tjetër në emër të tij.

Neni 180
Aktvendimi mbi dorëzaninë

1. Gjykata me aktvendim të arsyetuar vendos mbi masën nga neni 179 i këtij Kodi. Aktvendimi
duhet të përmbajë arsyetimin që përcakton se janë plotësuar kushtet nga neni 179 i këtij Kodi dhe
nevojën për masën e tillë.

2. Para ngritjes së aktakuzës, aktvendimi mbi dorëzaninë merret nga gjyqtari i procedurës
paraprake ndërsa pas ngritjes së aktakuzës nga gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit
gjykues.

3. Aktvendimi me të cilin dorëzania pranohet dhe aktvendimi me të cilin ajo anulohet merren pas
dëgjimit të mendimit të prokurorit të shtetit, nëse vepra penale ndiqet sipas detyrës zyrtare, dhe
mendimit të të pandehurit ose mbrojtësit.

4. Aktvendimi i dorëzohet të pandehurit.

5. Personit që i nënshtrohet aktvendimit me dorëzani i konfiskohet përkohësisht dokumenti i
udhëtimit, përveç nëse ka arsye bindëse për gjykatën që të mos konfiskojë dokumentin e udhëtimit.
Ankesa ndaj aktvendimit për konfiskimin e përkohshëm të dokumentit të udhëtimit të personit nuk e
pezullon ekzekutimin.

Neni 181
Përmbajtja e dorëzanisë

1. Dorëzania gjithmonë përkufizohet si shumë e parave e përcaktuar sipas peshës së veprës
penale, rrethanave personale dhe familjare të të pandehurit dhe gjendjes materiale të personit që e
jep dorëzaninë.

2. Dorëzania mund të jepet me para të gatshme, me letra me vlerë, sende të vlefshme dhe me
pasuri të tjera të luajtshme me vlerë të konsiderueshme të cilat lehtë mund të shndërrohen në para
dhe të ruhen, me vënien e hipotekës për shumën e dorëzanisë mbi vlerat e paluajtshme të personit
që jep dorëzani ose me detyrim personal të një apo më shumë personave që në rast të ikjes së të
pandehurit zotohen të paguajnë shumën e caktuar të dorëzanisë.

3. Nëse i pandehuri ik, me aktvendim të gjykatës caktohet që vlera e dhënë si dorëzani të derdhet
në fondin për kompenzimin e viktimave.


83




Neni 182
Heqja e dorëzanisë

1. Kur urdhërohet dorëzani nga neni 179, paragrafi 1. i këtij Kodi, i pandehuri paraburgoset dhe
dorëzania hiqet, nëse pas thirrjes me rregull ai nuk paraqitet dhe mungesën nuk e arsyeton, nëse
përgatitet të ikë ose kur gjatë kohës sa është në liri paraqiten arsye të tjera ligjore për paraburgimin
e tij.

2. Kur urdhërohet dorëzani nga neni 179, paragrafi 2. i këtij Kodi, i pandehuri paraburgoset dhe
shuma e dhënë si dorëzani me aktvendim derdhet në buxhet, kur ai ka përsëritur veprën penale, ka
përfunduar veprën e tentuar penale ose ka kryer veprën penale për të cilën ai është kanosur se do
ta kryejë.

3. I pandehuri gjithmonë njoftohet me kohë për pasojat e mosbindjes.

4. Dorëzania hiqet kur procedura penale pushohet me aktvendim të formës së prerë ose me
aktgjykim të formës së prerë. Kur i pandehuri dënohet me burgim, dorëzania hiqet vetëm pasi ai të
ketë filluar mbajtjen e dënimit.

5. Me heqjen e dorëzanisë, paratë e gatshme të depozituara, letrat me vlerë, sendet me vlerë dhe
pasuri të tjera të luajtshme me vlerë të konsiderueshme kthehen dhe hipoteka hiqet.


H. Arresti shtëpiak

Neni 183
Arresti shtëpiak

1. Gjykata mund të caktojë arrestin shtëpiak për të pandehurin nëse:

1.1. ekziston dyshim i bazuar se i pandehuri ka kryer vepër penale; dhe

1.2. plotësohen kushtet nga neni 187, paragrafi .1, nën-paragrafi 1.2. i këtij Kodi.

2. Gjykata me aktvendim të arsyetuar vendos mbi masën nga ky nen. Aktvendimi duhet të përmbajë
arsyetimin që përcakton se janë plotësuar kushtet nga paragrafi 1. i këtij neni dhe nevojën për
masën e tillë.

3. Gjykata me aktvendim vendos se i pandehuri nuk guxon të largohet nga lokalet ku ai e ka
vendbanimin ose vendqëndrimin apo nga institucioni publik për trajtim ose përkujdesje. Gjykata
mund ta kufizojë ose ndalojë kontaktin ndërmjet të pandehurit dhe personave me të të cilët ai nuk
jeton apo të cilët nuk janë të varur nga i pandehuri. Përjashtimisht, gjykata mund të lejojë të
pandehurit që për kohë të caktuar të largohet nga lokalet ku mbahet arresti shtëpiak kur kjo është
domosdo e nevojshme për përmbushjen e nevojave jetësore ose për kryerjen e ndonjë pune.

4. Aktvendimi i dorëzohet të pandehurit dhe një kopje i dorëzohet stacionit policor përkatës në
territorin në të cilin duhet të zbatohet masa.

5. Gjykata mund të caktojë paraburgim nëse i pandehuri pa leje shkel aktvendimin. I pandehuri për
këto pasoja gjithmonë duhet njoftuar me kohë.

6. Gjykata e mbikëqyrë zbatimin e masës së arrestit shtëpiak drejtpërdrejt ose nëpërmjet policisë.
Policia ka të drejtë që në çdo kohë të verifikojë zbatimin e masës së arrestit shtëpiak dhe rastësisht
verifikon praninë e të pandehurit në vendin e mbajtjes së arrestit shtëpiak. Policia e njofton gjykatën
pa vonesë për çdo cenim të mundshëm të masës.

84

7. Përveç nëse ky nen parasheh ndryshe, dispozitat e këtij Kodi mbi paraburgimin
përshtatshmërisht zbatohen lidhur me caktimin, kohëzgjatjen, vazhdimin dhe pushimin e masës nga
ky nen. Dispozitat e Kodit Penal mbi përfshirjen e ndalimit në dënimin e shqiptuar gjithashtu
zbatohen përshtatshmërisht për masën nga ky nen.

8. Pas ngritjes së aktakuzës, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues vendos në të gjitha
rastet mbi vazhdimin e arrestit shtëpiak në bazë të propozimit të arsyetuar të prokurorit të shtetit. I
pandehuri dhe mbrojtësi i tij, kur i pandehuri ka mbrojtës, duhet njoftuar për propozimin
brenda tre ditëve nga kalimi i afatit të aktvendimit aktual mbi arrestin shtëpiak.

9. Personit në arrest shtëpiak përkohësisht mund t’i konfiskohet dokumenti i udhëtimit. Ankesa
kundër aktvendimit mbi konfiskimin e përkohshëm të dokumentit të udhëtimit nuk e pezullon
ekzekutimin.


I. Diversioni

Neni 184
Diversioni

1. I pandehuri i arrestuar për vepër penale për të cilën dënimi maksimal i paraparë është jo më
shumë se një (1) vjet dhe i cili nuk ka dënime të mëparshme ose nuk ka marrë pjesë në diversion,
mund t’i caktohet diversioni sipas urdhrit të gjyqtarit të procedurës paraprake. I pandehuri ose
prokurori i shtetit gjithashtu mund të propozojnë diversionin. Nëse prokurori i shtetit pajtohet ose i
propozon gjykatës masën e diversionit, gjyqtari i procedurës paraprake mund të pezullojë
procedurën penale për një (1) vit dhe liron të pandehurin nën kushtet e mëposhtme:

1.1. i pandehuri duhet të bëjë kompenzimin e arsyeshëm ndaj viktimës së veprës penale,
nëse ka ndonjë, siç përcakton gjyqtari i procedurës paraprake;

1.2. i pandehuri lajmërohet rregullisht në stacionin policor që është më së afërmi prej
vendbanimit të tij, në intervalet e caktuara nga gjyqtari i procedurës paraprake;

1.3. i pandehuri merr pjesë dhe përfundon këshillimin, trajtimin psikologjik, trajtimin nga
abuzimi me substanca narkotike, arsimimin, ose veprimet tjera të cilat konsiderohen të
përshtatshme nga gjyqtari i procedurës paraprake.

2. Kur i pandehuri vepron në pajtim me kushtet e përcaktuara nga gjyqtari i procedurës paraprake,
procedura penale kundër të pandehurit pushohet nga gjyqtari i procedurës paraprake gjatë muajit të
dymbëdhjetë të diversitetit.

3. Nëse i pandehuri shkel kushtet e përcaktuara nga gjyqtari i procedurës paraprake, procedura
penale rifillohet. Gjyqtari i procedurës paraprake, nëse është e nevojshme, mund të lëshojë
urdhërarrest sipas nenit 175 të këtij Kodi.


J. Paraburgimi

Neni 185
Paraburgimi

1. Paraburgimi mund të caktohet vetëm nën kushtet dhe në pajtim me procedurat e parapara me
këtë Kod.

2. Paraburgimi duhet të reduktohet në kohën sa më të shkurtër të mundshme. Kur i pandehuri
mbahet në paraburgim, të gjitha organet që marrin pjesë në procedurën penale dhe organet që
ofrojnë ndihmën juridike detyrohen të veprojnë me nguti të posaçme.

3. Paraburgimi hiqet dhe i paraburgosuri lirohet në çdo fazë të procedurës posa të pushojnë
shkaqet e caktimit të tij.
85


4. Neni 166, paragrafët 2. dhe 3., neni 167 paragrafi 2., neni 168, neni 169, neni 170, paragrafi 3.
dhe neni 171, paragrafët 3. dhe 4. të këtij Kodi gjithashtu zbatohen gjatë kohës së paraburgimit.

5. Me rastin e arrestimit, personi që i nënshtrohet paraburgimit informohet:
5.1. gojarisht dhe me shkrim për të drejtat nga neni 167 i këtij Kodi; dhe

5.2. me shkrim për të drejtat tjera që i gëzon sipas këtij Kodi.

Neni 186
Njoftimi i organit kompetent për mirëqenie sociale për arrestin, kur kjo është e nevojshme

Kur është e nevojshme të ndërmerren masa për mbrojtjen e fëmijëve dhe të anëtarëve të tjerë të
familjes së personit të arrestuar të cilët janë nën kujdesin e tij, për arrestim njoftohet organi
kompetent për mirëqenie sociale.

Neni 187
Kushtet e nevojshme për caktimin e paraburgimit

1. Gjykata mund të caktojë paraburgim ndaj një personi vetëm nëse në mënyrë të qartë ka gjetur
se:

1.1. ekziston dyshim i bazuar se personi i tillë ka kryer vepër penale;

1.2. përmbushet njëri nga kushtet e mëposhtme:

1.2.1. kur ai fshihet, kur identiteti i tij nuk mund të vërtetohet ose kur ekzistojnë
rrethana të tjera që tregojnë se ekziston rrezik i ikjes së tij;

1.2.2. kur ka arsye për të besuar se ai do të asgjësojë, fshehë, ndryshojë ose
falsifikojë provat e veprës penale, ose kur rrethanat e posaçme tregojnë se ai do të
pengojë rrjedhën e procedurës penale duke ndikuar në dëshmitarë, në të dëmtuarit
apo në bashkëpjesëmarrësit; ose

1.2.3. kur pesha e veprës penale, mënyra ose rrethanat në të cilat është kryer
vepra penale, karakteristikat e tij personale, sjellja e mëparshme, ambienti dhe
kushtet nën të cilat ai jeton ose ndonjë rrethanë tjetër personale tregojnë rrezikun
se ai mund ta përsërisë veprën penale, ta përfundojë veprën e tentuar penale ose
ta kryejë veprën penale për të cilën është kanosur ta kryej.

1.3. masat më të buta për sigurimin e pranisë së të pandehurit të parapara në nenin 173 të
këtij Kodi do të ishin të pamjaftueshme për të siguruar praninë e personit të tillë, të
parandalojë përsëritjen e veprës penale dhe të sigurojë zbatimin e suksesshëm të
procedurës penale.

2. Në rastin nga paragrafi 1. nën-paragrafi 1.2. i këtij neni, paraburgimi i caktuar vetëm për shkak të
mosvërtetimit të identitetit të personit hiqet posa të vërtetohet identiteti i tij. Në rastin nga paragrafi
1. nën-paragrafi 1.2. i këtij neni, paraburgimi hiqet posa të merren ose sigurohen provat për të cilat
është caktuar paraburgimi.

3. Nëse i pandehuri ka shkelur njërën prej masave më të buta për sigurimin e pranisë së të
pandehurit të parapara në nenin 173 të këtij Kodi, gjykata në mënyrë të posaçme këtë e merr
parasysh gjatë vërtetimit të ekzistimit të rrethanave nga paragrafi 1., nën-paragrafët 1.2 dhe 1.3. të
këtij neni.

Neni 188
Procedura për urdhrin për paraburgim

1. Paraburgimin e cakton gjyqtari i procedurës paraprake i gjykatës kompetente në bazë të
kërkesës me shkrim të prokurorit të shtetit pas seancës dëgjimore.
86


2. Pasi që personi i arrestuar të jetë sjellë te gjyqtari i procedurës paraprake, ai menjëherë e
informon personin e tillë për të drejtat e tij nga neni 167 i këtij Kodi. Në procesverbal shënohet koha
e saktë e arrestimit dhe koha kur është sjellur personi te gjyqtari i procedurës paraprake.

3. Pastaj, gjyqtari i procedurës paraprake zbaton seancën dëgjimore mbi paraburgimin. Prokurori i
shtetit dhe mbrojtësi janë të pranishëm gjatë seancës dëgjimore.

4. Kur personi i arrestuar nuk angazhon mbrojtës brenda njëzet e katër (24) orëve nga koha e
njoftimit për këtë të drejtë ose deklaron se nuk do të angazhojë mbrojtës, gjykata ia cakton
mbrojtësin sipas detyrës zyrtare.

5. Në seancën dëgjimore për paraburgim, prokurori i shtetit paraqet arsyet për kërkim të
paraburgimit. I pandehuri dhe mbrojtësi i tij mund të përgjigjen duke prezantuar argumentet e tyre.

6. Gjyqtari i procedurës paraprake vendos mbi propozimin e palëve pasi palët të jenë deklaruar për
të gjitha çështjet të cilat mund të jenë të rëndësishme për zbatimin e masave nga ky kapitull.

Neni 189
Përmbajtja e aktvendimit për caktimin e paraburgimit dhe ankesa kundër tij

1. Paraburgimi caktohet me aktvendimin me shkrim i cili përfshin: emrin dhe mbiemrin e personit i
cili paraburgoset dhe të dhënat e tij personale të njohura për gjyqtarin e procedurës paraprake;
kohën e saktë të arrestimit; kohën e sjelljes te gjyqtari i procedurës paraprake; kohën e marrjes në
pyetje për paraburgim; veprën penale për të cilën akuzohet; bazën ligjore për paraburgim; njoftimin
për të drejtën në ankesë; dhe arsyetimin e të gjitha fakteve vendimtare që e kanë shkaktuar
paraburgimin, duke përfshirë edhe arsyet për dyshim të bazuar se personi ka kryer vepër penale
dhe faktet vendimtare nga neni 187, paragrafi 1, nën-paragrafi 1.2. i këtij Kodi.

2. Aktvendimi mbi paraburgimin i dorëzohet personit përkatës, mbrojtësit të tij dhe prokurorit të
shtetit. Koha e dorëzimit të aktvendimit personit përkatës shënohet në shkresat e lëndës.

3. Secila palë mund të paraqesë ankesë brenda njëzet e katër (24) orëve nga koha e dorëzimit të
aktvendimit. Ankesa nuk e pezullon ekzekutimin e aktvendimit. Nëse ankohet vetëm njëra palë,
gjykata ia dërgon ankesën palës tjetër e cila argumentet e veta mund t’ia paraqesë gjykatës brenda
njëzet e katër (24) orëve nga dorëzimi i ankesës. Për ankesë vendoset brenda dyzet e tetë (48)
orëve nga paraqitja e saj.

4. Kur gjyqtari i procedurës paraprake e refuzon kërkesën e prokurorit të shtetit për caktimin e
paraburgimit, gjyqtari i procedurës paraprake mund të urdhërojë cilëndo masë tjetër nga ky kapitull.

Neni 190
Afatet kohore të paraburgimit

1. I paraburgosuri mund të mbahet në paraburgim më së shumti një (1) muaj nga dita e arrestimit
në bazë të urdhrit nga neni 188 të këtij Kodi. Pas kësaj kohe, ai mund të mbahet në paraburgim
vetëm me aktvendim të gjyqtarit të procedurës paraprake, gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit të
trupit gjykues me të cilin urdhërohet vazhdimi i paraburgimit.

2. Para ngritjes së aktakuzës, paraburgimi nuk mund të zgjasë më shumë se:

2.1. katër (4) muaj kur procedura zbatohet për vepër penale të dënueshme me më pak se
pesë (5) vjet burgim;

2.2. tetë (8) muaj kur procedura zbatohet për vepër penale të dënueshme me më shumë
se pesë (5) vjet burgim.

3. Në raste të jashtëzakonshme kur procedura zbatohet për vepër penale të dënueshme me së
paku pesë (5) vjet burgim dhe kur rasti është i ndërlikuar siç përkufizohet në nenin 19 të këtij Kodi,
e zvarritja e procedurës nuk mund t’i atribuohet prokurorit të shtetit, përveç afateve të parapara në
87

paragrafin 2. të këtij neni para ngritjes së aktakuzës paraburgimi mund të vazhdohet më së shumti
deri në katër (4) muaj për një maksimum të përgjithshëm të paraburgimit prej dymbëdhjetë (12)
muaj.

4. Kur ka shkak të bazuar dhe bindës për të besuar se ekziston rrezik i përgjithshëm apo rrezik i
dhunës nëse lirohet i pandehuri në procedurë paraprake, vazhdimi i paraburgimit nga paragrafi 3. të
këtij neni mund të vazhdohet edhe për gjashtë (6) muaj tjerë për një maksimum të përgjithshëm të
paraburgimit prej tetëmbëdhjetë (18) muaj.

5. Nëse aktakuza nuk ngritet para kalimit të afateve të parapara në paragrafët 2., 3. dhe 4. të këtij
neni, i paraburgosuri lirohet.

Neni 191
Vazhdimi i paraburgimit

1. Paraburgimi mund të vazhdohet vetëm nga gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm
gjykues ose kryetari i trupit gjykues në bazë të kërkesës së prokurorit të shtetit, i cili tregon se ka
bazë për paraburgim nga neni 187 i këtij Kodi, se ka filluar hetimi dhe se janë ndërmarrë të gjitha
veprimet e arsyeshme për të përshpejtuar zbatimin e hetimit. I dëmtuari apo mbrojtësi i viktimave
mund të kërkojë formalisht apo joformalisht nga prokurori i shtetit që të kërkojë vazhdimin e
paraburgimit.

2. I pandehuri dhe mbrojtësi i tij informohen me propozimin jo më vonë se tri (3) ditë para skadimit
të paraburgimit të caktuar me aktvendimin e fundit.

3. Ndaj çdo aktvendimi mbi vazhdimin e paraburgimit mund të ushtrohet ankesë. Neni 189,
paragrafët 3. dhe 4., zbatohen përshtatshmërisht.

Neni 192
Mbikëqyrja e paraburgimit nga gjykata

1. Në çdo kohë, derisa hetimi është duke u zbatuar, gjyqtari i procedurës paraprake mund të
ndërprejë paraburgimin sipas detyrës zyrtare, pasi të ketë paralajmëruar prokurorin e shtetit tre ditë
më parë. Prokurori i shtetit mund të paraqesë ankesë te kolegji shqyrtues kundër aktvendimit të
gjyqtarit të procedurës paraprake për të ndërprerë paraburgimin. Kolegji shqyrtues nxjerr aktvendim
brenda dyzet e tetë (48) orësh nga pranimi i ankesës së prokurorit të shtetit.

2. I paraburgosuri ose mbrojtësi i tij në çdo kohë mund t’i ankohen gjyqtarit të procedurës
paraprake, gjyqtarit të vetëm gjykues, kryetarit të trupit gjykues ose kryetarit të gjykatës themelore
që të vendosë mbi ligjshmërinë e paraburgimit ose mbi ligjshmërinë e kushteve të paraburgimit.

3. Nëse i pandehuri ankohet për ligjshmërinë e paraburgimit, gjyqtari i procedurës paraprake,
gjyqtari i vetëm gjykues, kryetari i trupit gjykues ose kryetari i gjykatës themelore mund të zbatojë
seancë dëgjimore në pajtim me neni 188, paragrafët 3., 4., 5. dhe 6. të këtij Kodi nëse në shikim të
parë me ankesë vërtetohet se:

3.1. arsyet për paraburgim nga neni 187 i këtij Kodi që nga vendimi i fundit gjyqësor për
paraburgim pushojnë së ekzistuari për shkak të ndryshimit të rrethanave ose zbulimit të
fakteve të reja; ose

3.2. ndalimi për ndonjë arsye tjetër është i kundërligjshëm.

4. Nëse i pandehuri ankohet për ligjshmërinë e paraburgimit, gjyqtari i procedurës paraprake,
gjyqtari i vetëm gjykues, kryetari i trupit gjykues ose kryetari i gjykatës themelore në seancë
dëgjimore urdhëron lirimin e menjëhershëm të të paraburgosurit kur:

4.1. pushojnë së ekzistuari arsyet e paraburgimit nga neni 187 i këtij Kodi;

4.2. ka kaluar afati i paraburgimit i urdhëruar nga gjykata;

88

4.3. afati i paraburgimit i caktuar nga gjykata kalon afatin e paraparë në nenin 190 të këtij
Kodi; ose

4.4. ndalimi për ndonjë arsye tjetër është i kundërligjshëm.
5. Nëse i pandehuri ankohet për ligjshmërinë e kushteve të paraburgimit, gjyqtari i procedurës
paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues, kryetari i trupit gjykues ose kryetari i gjykatës themelore mund
të zbatojë një seancë dëgjimore ose vizitë në institucionin ku mbahet paraburgimi nëse ankesa në
shikim të parë vërteton se kushtet e paraburgimit nuk plotësojnë kushtet e përcaktuara me këtë Kod
ose nëse ekzistojnë kushte të cilat nuk janë në pajtim me Konventën Evropiane për të Drejtat e
Njeriut dhe Liritë Themelore, siç interpretohet nga vendimet e Gjykatës Evropiane për të Drejtat e
Njeriut.

6. Nëse i pandehuri ankohet për ligjshmërinë e kushteve të paraburgimit, gjyqtari i procedurës
paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues, kryetari i trupit gjykues ose kryetari i gjykatës themelore në
seancën dëgjimore apo gjatë vizitës në institucionin ku mbahet paraburgimi urdhëron ndryshimin e
kushteve të paraburgimit nëse kushtet nuk janë në pajtim me interpretimin e arsyeshëm të kushteve
të përcaktuara me këtë Kod ose nëse ekzistojnë kushte të cilat nuk janë në pajtim me Konventën
Evropiane për të Drejtat e Njeriut dhe Liritë Themelore, siç interpretohet nga vendimet e Gjykatës
Evropiane për të Drejtat e Njeriut.

7. Seancat dëgjimore ose vizitat nga ky nen mbahen brenda shtatë (7) ditëve nga pranimi i
ankesës.

8. Ankesa e cila është substancialisht e ngjashme me ankesën e mëparshme menjëherë hudhet
sipas detyrës zyrtare.

Neni 193
Caktimi i paraburgimit pas ngritjes së aktakuzës

1. Pas ngritjes së aktakuzës dhe deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, paraburgimi mund të
caktohet, vazhdohet ose të hiqet vetëm me aktvendim të gjyqtarit të vetëm gjykues, kryetarit të
trupit gjykues ose trupit gjykues në seancë. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues së
pari dëgjon mendimin e prokurorit të shtetit kur procedura është filluar me kërkesën e tij dhe
mendimin e të pandehurit ose mbrojtësit. Kundër aktvendimit palët kanë të drejtë ankese. Neni 189,
paragrafët 3. dhe 4. të këtij Kodi zbatohen përshtatshmërisht.

2. Pasi të kalojnë dy (2) muaj nga aktvendimi i fundit për paraburgim, gjyqtari i vetëm gjykues apo
kryetari i trupit gjykues edhe pa propozimin e palëve shqyrton nëse ende ekzistojnë arsyet për
paraburgim dhe merr aktvendim për vazhdimin ose heqjen e paraburgimit. Kundër aktvendimit palët
kanë të drejtë ankese. Neni 189, paragrafët 3. dhe 4. të këtij Kodi zbatohen përshtatshmërisht.


4. ZBATIMI I PARABURGIMIT

Neni 194
Trajtimi dhe kushtet për personat e paraburgosur

1. Personaliteti dhe dinjiteti i të paraburgosurit nuk guxon të fyhet gjatë mbajtjes në paraburgim. I
paraburgosuri duhet të trajtohet në mënyrë humane dhe duhet mbrojtur shëndetin e tij fizik dhe
psikik.

2. Ndaj të paraburgosurit mund zbatohen vetëm ato kufizime që janë të nevojshme për të penguar
ikjen ose komunikimet që do të mund të ishin të dëmshme për zbatimin efektiv të procedurës.

Neni 195
Institucioni i paraburgimit

1. Pranimi në institucionin ku mbahet paraburgimi (në tekstin e mëtejmë: “institucioni i
paraburgimit”) bazohet në aktvendimin me shkrim të gjyqtarit.

89

2. Institucioni i paraburgimit detyrohet të mbajë evidencë për kohën e ardhjes së personit të
paraburgosur në institucionin e paraburgimit dhe për kohën e skadimit të paraburgimit dhe të
informojë të paraburgosurin dhe mbrojtësin e tij për datën e skadimit. Nëse institucioni i
paraburgimit nuk e merr aktvendimin e gjykatës për vazhdimin e paraburgimit pasi të ketë skaduar
afati nga aktvendimi, institucioni menjëherë duhet ta lirojë të paraburgosurin dhe për këtë të
lajmërojë gjykatën kompetente.

Neni 196
Të dhënat lidhur me të paraburgosurit

1. Me qëllim të zbatimit të ligjshëm dhe të drejtë të paraburgimit, institucioni i paraburgimit mbledh,
përpunon, ruan dhe mirëmban bazën e të dhënave për të paraburgosurit.

2. Baza e të dhënave nga paragrafi 1. i këtij neni përfshin të dhënat:

2.1. mbi identitetin dhe gjendjen personale të të paraburgosurit;

2.2. mbi aktvendimin e paraburgimit;

2.3. mbi punën e kryer gjatë kohës së paraburgimit;

2.4. mbi pranimin në institucionin e paraburgimit dhe kohëzgjatjen, vazhdimin apo heqjen e
paraburgimit; dhe

2.5. mbi sjelljen e të paraburgosurit dhe për masat disiplinore.

3. Informacionet nga baza e të dhënave ruhen dhe përdoren derisa zgjat paraburgimi. Pas heqjes
së paraburgimit, të dhënat arkivohen dhe përgjithmonë ruhen.

4. Institucioni i paraburgimit ia dërgon të dhënat nga paragrafi 2. i këtij neni bazës qendrore të të
paraburgosurve dhe të dhënat e tilla mund të përdoren vetëm nga persona të tjerë të autorizuar për
përdorimin e bazës së të dhënave sipas ligjit apo lejes me shkrim ose kërkesës së personit të cilit i
referohen të dhënat.

5. Ministria e Drejtësisë nxjerr urdhëresë administrative me të cilën më hollësisht do të definohen të
dhënat nga paragrafi 2. i këtij neni dhe procedurat në pajtim me këtë nen.

Neni 197
Veçimi i të paraburgosurve

1. Paraburgimi mbahet në objekte të posaçme të paraburgimit ose në pjesë të ndarë të institucionit
për mbajtjen e dënimeve me burgim.

2. Persona të gjinive të ndryshme nuk mund të mbahen në të njëjtën dhomë. Në parim, personat që
kanë marrë pjesë në kryerjen e veprës së njëjtë penale nuk vendosen në dhomë të njëjtë dhe
personat që mbajnë dënimin nuk vendosen në dhomë të njëjtë me të paraburgosurit. Po qe e
mundur, personat që kanë përsëritur veprën penale nuk vendosen në dhomë të njëjtë me personat
tjerë në paraburgim tek të cilët mund të ndikojnë negativisht.

3. Gjykata kompetente, me propozim të drejtorit të qendrës së paraburgimit në të cilën është
vendosur i paraburgosuri, mund ta transferojë të paraburgosurin nga lokalet e një institucioni të
paraburgimit në tjetrin për shkaqe sigurie, rendi dhe mbajtjeje të disiplinës ose për zbatim të
suksesshëm dhe të arsyeshëm të procedurës penale.

Neni 198
Gjësendet të cilat të paraburgosurit kanë të drejtë të mbajnë dhe të shfrytëzojnë

Gjatë kohës së paraburgimit, i paraburgosuri mund të mbajë me vete dhe të shfrytëzojë sende për
përdorim personal, për mbajtjen e higjienës, pajisje për dëgjimin e mediave publike, publikime,
literaturë profesionale dhe literaturë tjetër, para dhe sende të tjera të cilat për nga masa dhe sasia
90

mundësojnë jetë normale në hapësirën e qëndrimit dhe që nuk i pengojnë të paraburgosurit e tjerë.
Gjatë kontrollit personal të të paraburgosurit sendet tjera konfiskohen dhe ruhen.


Neni 199
E drejta e të paraburgosurve në pushim, lëvizje dhe pagesë për punën e kryer

1. I paraburgosuri ka të drejtë në tetë (8) orë pushim pa ndërprerje brenda njëzet e katër (24) orëve.
Përveç kësaj, atij i garantohet së paku dy (2) orë në ditë lëvizje në ambient të hapur.

2. I paraburgosuri mund të kryejë punë të nevojshme për mbajtjen e rendit dhe pastërtisë në
ambientin e tyre. Të paraburgosurit mund t’i lejohet të punojë në aktivitete që i përgjigjen aftësive
fizike dhe mendore brenda mundësive dhe kushteve me të cilat disponon institucioni dhe me kusht
që të mos e dëmtojë procedurën penale. Gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues
ose kryetari i trupit gjykues vendos për këtë në marrëveshje me drejtorinë e institucionit.

3. I paraburgosuri ka të drejtë pagese për punën e kryer. Ministria e Drejtësisë nxjerr urdhëresë
administrative me të cilën përcakton mënyrën dhe shumën e pagesës.

Neni 200
Vizitat dhe e drejta për të komunikuar

1. Me leje të gjyqtarit të procedurës paraprake, gjyqtarit të vetëm gjykues apo kryetarit të trupit
gjykues dhe nën mbikëqyrjen e tij ose nën mbikëqyrjen e ndonjë personi të caktuar nga gjyqtari i
tillë, i paraburgosuri mund të vizitohet nga farefisi i afërm dhe me kërkesë të tij mund të vizitohet
nga mjeku apo nga persona të tjerë, duke respektuar rregullat e institucionit të paraburgimit. Vizita
të tilla mund të ndalohen nëse mund të dëmtojnë zbatimin e procedurës penale.

2. Me dijeninë e gjyqtarit të procedurës paraprake, gjyqtarit të vetëm gjykues apo kryetarit të trupit
gjykues, përfaqësuesit e ambasadës, zyrës ndërlidhëse ose të misionit diplomatik kanë të drejtë të
vizitojnë dhe të bisedojnë pa mbikëqyrje me të paraburgosurin që është shtetas i vendit të tyre.
Përfaqësuesit e organizatave ndërkombëtare kompetente gëzojnë të drejta të njëjta të vizitojnë dhe
të bisedojnë me të paraburgosurit të cilët janë refugjatë ose në ndonjë mënyrë tjetër janë nën
mbrojtjen e organizatës së tillë ndërkombëtare.

3. Ombudspersoni i Kosovës ose zëvendësi i tij mund të vizitojë të paraburgosurit dhe të
korrespondojë me ta pa paralajmërim paraprak dhe pa mbikëqyrjen e gjyqtarit të procedurës
paraprake, gjyqtarit të vetëm gjykues apo kryetarit të trupit gjykues ose personave të tjerë të
emëruar nga gjyqtari i tillë. Letrat e të paraburgosurit dërguar Zyrës së Ombudspersonit të Kosovës
nuk mund të kontrollohen. Ombudspersoni i Kosovës dhe zëvendësi i tij mund të komunikojnë
gojarisht ose me shkrim në mënyrë konfidenciale me të paraburgosurit. Komunikimi ndërmjet të
paraburgosurit dhe Ombudspersonit ose zëvendësit të tij mund të shikohet nga zyrtari i policisë, por
jo të dëgjohet.

4. Të paraburgosurit mund të korrespondojë ose të kenë kontakte të tjera me persona jashtë
institucionit të paraburgimit me dijeninë dhe nën mbikëqyrjen e gjyqtarit të procedurës paraprake,
gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit të trupit gjykues. Gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i
vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues, pasi të ketë konsultuar prokurorin e shtetit mund të
ndalojë dërgimin dhe pranimin e letrave dhe të dërgesave të tjera ose vënien e kontaktit që është i
dëmshëm për procedurën, por nuk mund t’ia ndalojë të paraburgosurit dërgimin e kërkesave,
ankesave ose komunikimin me mbrojtësin e tij.

5. Kur gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues refuzon
vizitën në pajtim me paragrafin 1. të këtij neni ose e ndalon komunikimin në pajtim me paragrafin 4.
të këtij neni, i paraburgosuri mund të kërkojë nga kolegji shqyrtues t’i jepet leje e tillë.

6. Pas ngritjes së aktakuzës deri te forma e prerë e aktgjykimit, gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari
i trupit gjykues, vendos për çështjet nga paragrafët 1. deri 4., të këtij neni, ndërsa paragrafi 5. i këtij
neni zbatohet përshtatshmërisht.

91

Neni 201
Disiplina e të paraburgosurve

1. Gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të
shqiptojë dënim disiplinor të ndalimit ose kufizimit të vizitave apo korrespondencave ndaj të
paraburgosurit që ka bërë shkelje disiplinore.

2. Shkelja disiplinore përfshin:

2.1. sulmin fizik ndaj të paraburgosurve të tjerë, ndaj punëtorëve të institucionit të
paraburgimit ose personave të tjerë zyrtar;

2.2. prodhimin, pranimin ose futjen e sendeve për sulm ose arratisje;

2.3. prodhimin ose futjen e pijeve alkoolike dhe narkotikëve dhe shpërndarjen e tyre;

2.4. shkeljen e rregullave për mbrojtjen në punë, mbrojtjen nga zjarri dhe parandalimin e
pasojave nga fatkeqësitë natyrore;

2.5. përsëritjen e shkeljes së rendit shtëpiak të institucionit të paraburgimit;

2.6. shkaktimin e qëllimshëm të dëmit të madh material ose nga pakujdesia e rëndë; ose

2.7. sjelljen fyese dhe të padenjë.

3. Kufizimi ose ndalimi i vizitës apo i korrespondencës nuk zbatohet ndaj vizitave ose
korrespondencave me mbrojtësin, mjekët, Ombudspersonin e Kosovës, përfaqësuesit e
ambasadës, zyrës ndërlidhëse ose të misionit diplomatik të shtetit, shtetas i të cilit është i
paraburgosuri, ose të përfaqësuesve të organizatës kompetente në rastin e refugjatit ose të
personit i cili në ndonjë mënyrë tjetër është nën mbrojtjen e asaj organizate ndërkombëtare.

4. Kundër aktvendimit mbi dënimin e shqiptuar nga paragrafi 1. i këtij neni mund t’i paraqitet ankesë
kolegjit shqyrtues brenda afatit prej njëzet e katër (24) orëve nga pranimi i aktvendimit. Ankesa nuk
e pezullon ekzekutimin e aktvendimit.

5. Kolegji në afat brenda dyzetetetë (48) orëve, të vendos për ankesën.

Neni 202
Zbatimi i Ligjit për Ekzekutimin e Sanksioneve Penale ndaj të paraburgosurve

Me përjashtim të rasteve kur ky Kod dhe ligjet tjera të nxjerra sipas këtij Kodi parashohin ndryshe,
dispozitat ligjore të Ligjit për Ekzekutimin e Sanksioneve Penale, zbatohen përshtatshmërisht për
monitorimin, përcjelljen, mbikëqyrjen, mbajtjen e rendit dhe disiplinës, përdorimin e forcës, kontrollin
personal dhe kontrollin e lokaleve në rastin e të paraburgosurve.

Neni 203
Mbikëqyrja e trajtimit të të paraburgosurve

1. Kryetari i gjykatës themelore kompetente ka përgjegjësinë përfundimtare për mbikëqyrjen e
trajtimit të të paraburgosurve.

2. Kryetari i gjykatës themelore kompetente ose gjyqtari i cili ka urdhëruar paraburgimin, në çdo
kohë mund të vizitojë të paraburgosurit, të bisedojë me ta dhe të pranojë ankesat e tyre.

3. Detyrimet nga ky nen nuk ndikojnë në detyrimin e gjyqtarit kompetent nga neni 192 i këtij Kodi
për të vlerësuar ankesat e të pandehurve të cilët paraqesin ankesa të vlefshme lidhur me kushtet e
paraburgimit dhe t’i korrigjoj ato kushte të kundërligjshme



92

KAPITULLI XI
PROCESVERBALET


A. Krijimi dhe mbajtja e procesverbaleve

Neni 204
Procesverbali i veprimeve në procedurë penale

1. Për çdo veprim të ndërmarrë gjatë procedurës penale shkruhet procesverbal në të njëjtën kohë
kur ushtrohet veprimi, e kur kjo nuk është e mundur, atëherë shkruhet menjëherë pas kësaj.

2. Procesverbalin e shkruan procesmbajtësi i gjykatës, por kur veprimet ushtrohen nga prokurori i
shtetit, procesverbalin e shkruan procesmbajtësi i zyrës së prokurorit të shtetit. Vetëm kur bëhet
kontrolli i banesës apo i personave ose kur veprimi kryhet jashtë lokalit zyrtar të organit publik apo
të autoritetit kompetent, e procesmbajtësi nuk mund të sigurohet, procesverbalin mund ta shkruajë
personi i cili e kryen veprimin.

3. Kur procesverbalin e shkruan procesmbajtësi, atij i tregon gojarisht personi i cili kryen veprimin
se çka duhet shënuar në procesverbal.

4. Personit që merret në pyetje i lejohet që personalisht t’i jep përgjigjet në procesverbal. Në rast të
keqpërdorimit kjo e drejtë mund t’i mohohet.

5. Kur marrja në pyetje në procedurë paraprake, marrja e deklaratës në procedurë paraprake ose
mundësia hetuese e veçantë duhet të regjistrohen audio ose të regjistrohen audio dhe video, kopja
e regjistrimit i bashkëngjitet procesverbalit.

Neni 205
Shënimet në procesverbal

1. Në procesverbal shënohet emërtimi i organit kompetent para të cilit ushtrohet veprimi, vendi ku
ushtrohet veprimi, data dhe ora kur ka filluar dhe përfunduar veprimi, emrat e mbiemrat e
personave të pranishëm dhe në çfarë cilësie janë të pranishëm, si dhe numri i lëndës penale në të
cilën ushtrohet veprimi.

2. Me rastin e ushtrimit të veprimit konkret procedural në pajtim me ligjin, pala duhet të informohet
për të drejtën që i takon sipas ligjit. Fakti se njoftimi i tillë është bërë duhet të shënohet në
procesverbal, ashtu siç duhet të shënohet edhe nëse pala e ka shfrytëzuar atë të drejtë.

3. Faktin se i është mundësuar përdorimi i të drejtës e cila i takon me ligj, pala e vërteton me
nënshkrim.

4. Procesverbali duhet të përmbajë të dhënat thelbësore për zbatimin dhe përmbajtjen e veprimit të
ushtruar. Kur me rastin e zbatimit të veprimit janë konfiskuar sendet ose shkresat, kjo shënohet në
procesverbal, kurse sendet e marra i bashkëngjiten procesverbalit ose shënohet se ku gjenden për
t’u ruajtur.

5. Me rastin e ndërmarrjes së veprimit procedural, siç është këqyrja e vendit ku është kryer vepra
penale, kontrolli i banesës, automjetit apo i personit, ose identifikimi i personave apo i sendeve, dhe
të dhëna me rëndësi për natyrën e veprimit ose vërtetimin e identitetit të sendit (përshkrimi,
përmasat dhe madhësia e objekteve ose e gjurmëve, e etiketave në objekte etj.), gjithashtu
shënohen në procesverbal; e kur bëhen skica, vizatime, plane, fotografi, incizime filmike ose
incizime të tjera teknike, ato po ashtu shënohen në procesverbal dhe i bashkëngjiten procesverbalit.

6. Shkresat ose sendet të cilat ceken gjatë marrjes në pyetje në procedurë paraprake, marrjes së
deklaratës në procedurë paraprake ose mundësisë hetuese të veçantë identifikohen me numra të
provave. Shkresat ose sendet ceken sipas numrave të tyre gjatë marrjes në pyetje në procedurë
paraprake, marrjes së deklaratës në procedurë paraprake ose mundësisë hetuese të veçantë, dhe
në procesverbal shënohen sipas numrit të tyre.
93

Neni 206
Ruajtja i procesverbalit

1. Procesverbali duhet të mbahet me rregull; në të nuk bën të shlyhet, të shtohet ose të ndryshohet
asgjë. Vendet e vijëzuara duhet të mbeten të lexueshme.

2. Të gjitha ndryshimet, korrigjimet dhe shtesat shënohen në fund të procesverbalit dhe ato duhet
të vërtetohen nga personat që e nënshkruajnë procesverbalin.

Neni 207
Shqyrtimi i procesverbalit

1. Personi kundër të cilit zbatohet veprimi procedural, personat që duhet të jenë të pranishëm në
veprimin hetimor, si dhe palët, mbrojtësi dhe i dëmtuari, po qe se janë të pranishëm, kanë të drejtë
ta lexojnë procesverbalin ose të kërkojnë që t’u lexohet. Personi që ushtron veprimin hetimor
detyrohet t’i paralajmërojë ata për këtë të drejtë, kurse në procesverbal shënohet se a është bërë
paralajmërimi dhe a është lexuar procesverbali. Procesverbali lexohet gjithmonë kur nuk ka pasur
procesmbajtës dhe kjo shënohet në procesverbal.

2. Procesverbalin e nënshkruan personi që merret në pyetje. Kur procesverbali përbëhet nga më
shumë se një faqe, personi i pyetur nënshkruan secilën faqe.

3. Në fund, procesverbalin e nënshkruajnë përkthyesi, nëse ka pasur, dëshmitarët prania e të cilëve
ka qenë e detyruar me rastin e kryerjes së veprimit hetimor, kurse me rastin e kontrollit atë e
nënshkruan edhe personi që kontrollohet ose banesa e të cilit kontrollohet. Kur procesverbalin nuk
e nënshkruan procesmbajtësi, procesverbalin e nënshkruajnë personat që marrin pjesë në
procedurë. Kur nuk ka persona të tillë ose kur ata nuk janë në gjendje të kuptojnë përmbajtjen e
procesverbalit, procesverbalin e nënshkruajnë dy (2) dëshmitarë, përveç kur nuk është e mundur të
sigurohet prania e tyre.

4. Personi analfabet në vend të nënshkrimit vë shenjën e gishtit tregues të dorës së djathtë, kurse
procesmbajtësi nën këtë shenjë shkruan emrin dhe mbiemrin e tij. Kur nuk ka mundësi që të vihet
shenja e gishtit tregues të djathtë, vihet shenja e ndonjë gishti tjetër ose shenja e gishtit të dorës së
majtë dhe në procesverbal shënohet se nga cili gisht dhe nga cila dorë është marrë shenja.

5. Në qoftë se personi i pyetur nuk i ka të dy duart, ai e lexon procesverbalin, e kur është analfabet,
procesverbali i lexohet dhe kjo shënohet në procesverbal.

6. Kur veprimi hetimor nuk ka mund të kryhet pa ndërprerje, në procesverbal shënohet dita dhe ora
kur është bërë ndërprerja si dhe dita dhe ora kur ka vazhduar veprimi hetimor.

7. Po qe se ka pasur vërejte rreth përmbajtjes së procesverbalit, në procesverbal shënohen edhe
ato vërejtje.

8. Në fund, procesverbalin e nënshkruan personi që e ka ushtruar veprimin hetimor dhe
procesmbajtësi.

9. Kur personi i cili sipas këtij Kodi duhet të nënshkruajë procesverbalin, kundërshton ta
nënshkruajë atë ose të vendosë shenjën e gishtit, organi i procedurës shënon në procesverbal
shkaqet e refuzimit.

Neni 208
Regjistrimi i seancave me incizim audio dhe me incizim audio dhe video

1. Seancat e zbatueshme të marrjes së deklaratës në procedurë paraprake ose të mundësisë
hetuese të veçantë, apo marrja tjetër në pyetje sipas nevojës, regjistrohet me video ose audio në
përputhje me procedurën vijuese:

1.1. personi që merret në pyetje njoftohet në gjuhën që ai e kupton dhe e flet se marrja në
pyetje do të regjistrohet me incizim audio ose video.
94

1.2. incizimi duhet të përmbajë të dhënat nga neni 205, paragrafi 1. i këtij Kodi dhe
njoftimin nga neni 125 i këtij Kodi, si dhe informatat e nevojshme për identifikimin e
peronave deklarimet e të cilëve incizohen. Kur incizohen deklarimet e më shumë
personave, duhet siguruar që nga incizimi të mund të identifikohet se kush e ka dhënë
deklarimin.

1.3. në rast ndërprerjeje gjatë marrjes në pyetje, ndërprerja dhe koha e ndërprerjes
regjistrohet para se të përfundojë incizimi audio ose video, si dhe rifillimi i marrjes në pyetje;

1.4. në fund të marrjes në pyetje, personit të pyetur duhet ofruar mundësinë që të sqarojë
atë që e ka thënë ose të shtojë atë që dëshiron. Me kërkesën e personit të marrë në pyetje,
incizimi menjëherë riprodukohet dhe incizohen korrigjimet apo shpjegimet e personit. Koha
e përfundimit të marrjes në pyetje gjithmonë shënohet.

2. Në bazë të diskrecionit të prokurorit të shtetit apo sipas urdhrit të gjyqtarit të procedurës
paraprake, gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit të trupi gjykues, përmbajtja e kasetës mund të
transkriptohet. Në rast se transkriptohet përmbajtja, transkripti bëhet sa më parë që të jetë e
mundur pas përfundimit të marrjes në pyetje dhe me kërkesën e personit të pyetur një kopje e
transkriptit i dërgohet atij.

3. Se paku katër (4) kopje të incizimit audio apo të incizimit audio dhe video nga ky nen kopjohen
në CD ose DVD disqe, apo në mjet të ngjashme me to, dhe së bashku me procesverbalin me
shkrim të marrjes në pyetje vihen në shkresat e lëndës. Një kopje origjinale mbetet gjithmonë në
shkresat e lëndës, një kopje i jepet secilit mbrojtës kur ngritet aktakuza, një kopje i sigurohet
mbrojtësit të viktimës apo përfaqësuesit të viktimës dhe një kopje mbahet nga prokurori i shtetit.

4. Procesverbali i shkruar i marrjes në pyetje përmban:

4.1. faktin se marrja në pyetje është incizuar në mënyrë audio ose video;

4.2. emrin e personit i cili e ka bërë incizimin;

4.3. emrin e personave të pranishëm gjatë seancës së incizimit;

4.4. faktin se personi që merret në pyetje është njoftuar më parë për vendimin e incizimit të
marrjes në pyetje;

4.5. nëse incizimi është riprodukuar;

4.6. përmbledhjen e deklaratës;

4.7. kopjet e provave të cilat i janë treguar personit i cili është marrë në pyetje; dhe

5. Pas shumëzimit të kopjeve, procesmbajtësi e mbyll kopjen origjinale të incizimit dhe e
nënshkruan, si dhe ia bashkangjet deklaratën se incizimi nuk është ndryshuar dhe së është incizim i
vërtetë i seancës.

6. Nëse ndodh ndonjë gabim teknik gjatë incizimit audio ose incizimit audio dhe video, personi
marrja në pyetje e të cilit është duke u incizuar njoftohet për këtë gabim teknik gjatë incizimit dhe
rimerret në pyetje prapë lidhur me çështjet apo përgjigjet incizimi i të cilave është ndikuar nga
gabimi teknik, ose lejohet që të bëjë korrigjime lidhur me çështjet apo përgjigjet incizimi i të cilave
është ndikuar nga gabimi teknik.

7. Incizimi audio apo incizimi audio dhe video i seancës nuk mund të ndryshohet apo të redaktohet.
Në rast se në procedurën penale lidhur me të cilën është incizuar seanca është ngritur aktakuzë,
kryetarit i trupit gjykues mund të vendos që incizimi audio ose incizimi audio dhe video i seancës të
jetë i papranueshëm kur ka shkak të bazuar për të besuar se incizimi është ndryshuar apo
redaktuar. Shkaku i bazuar nga ky paragraf nuk mund të mbështetet vetëm në dallimet në
deklaratat e dëshmitarit.

95

8. Të dhënat personale të të pandehurit, të dëmtuari apo dëshmitarit janë konfidenciale dhe mund
të përdoren vetëm gjatë procedurës penale. Shkelja nga ky paragraf konsiderohet si shkelje e
detyrimeve etike të profesionistit të përfshirë dhe mund të sanksionohet nga gjykata.

Neni 209
Regjistrimi i veprimeve me incizim audio ose incizim audio dhe video

Prokurori i shtetit, gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues mund të urdhërojë që, përpos marrjes në pyetje, të incizohen në mënyrë audio apo video
edhe veprime të tjera hetimore. Neni 208 i këtij Kodi zbatohet përshtatshmërisht.

Neni 210
Stenografimi me dorë apo me makinë dhe transkriptimi

Prokurori i shtetit, gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues mund të urdhërojë që veprimi hetimor në procedurë ose pjesë të tij të stenografohen me
dorë apo me makinë stenografike. Procesverbali stenografik brenda dyzet e tetë (48) orësh
transkriptohet, kontrollohet dhe i bashkëngjitet procesverbalit.

Neni 211
Incizimi nga të tjerët

1. Gjyqtari i procedurës paraprake mund t’u lejojë personave të tjerë që kanë interes legjitim të
regjistrojnë në mënyrë audio ose video veprime të veçanta hetimore, nëse një gjë e tillë do të kishte
ndikim të parëndësishëm mbi të drejtat, veçanërisht të jetës private të të pandehurit, të dëmtuarit,
dëshmitarëve dhe pjesëmarrësve të tjerë në procedurë. Të dhënat personale për të pandehurin, të
dëmtuarin ose dëshmitarin janë fshehtësi dhe mund të përdoren vetëm gjatë procedurës penale.

2. Me propozim të palës ose ab initio, kryetari i gjykatës përjashtimisht mund të lejojë incizime nga
paragrafi 1. i këtij neni në ndonjë shqyrtim gjyqësor konkret.

3. Palët dhe mbrojtësit mund të bëjnë incizim audio të shqyrtimit gjyqësor të hapur. Të dhënat
personale të regjistruara për të pandehurin, të dëmtuarin ose dëshmitarin janë fshehtësi dhe mund
të përdoren vetëm gjatë procedurës penale. Dëgjimi i incizimit audio i bërë sipas këtij paragrafi nuk i
lejohet dëshmitarit.

4. Kur lejohet incizimi i shqyrtimit gjyqësor, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues, për
arsye të justifikueshme, mund të ndalojë incizimin e pjesëve të posaçme të seancës.

Neni 212
Shkresat e lëndës

1. Të gjitha procesverbalet, regjistrimet, transkriptet, provat, urdhrat, aktvendimet, kërkesat,
ankesat, aktgjykimet apo shkresat tjera të rëndësishme për procedurën penale mbahen në shkresat
e lëndës.

2. Shkresat e lëndës mbahen në mënyrë të rregullt nga procesmbajtësi përgjegjës.

3. Këshilli Prokurorial i Kosovës dhe Këshilli Gjyqësor i Kosovës janë kompetent për të përcaktuar
rregulla mbi trajtimin e brendshëm të shkresave të lëndëve në kuadër të zyrave prokuroriale,
respektivisht gjykatave.









96

B. Shikimi i procesverbalit dhe shkresave të lëndës

Neni 213
Qasja e të dyshuarit dhe të pandehurit në shkresat e lëndës

1. Gjatë hapave fillestarë të policisë, i dyshuari duhet të ketë qasje në dëshmitë që janë duke u
mbledhur me kërkesë të tij, përveç rasteve ku paragrafi 6. ose 7. i këtij neni mund të aplikohet
mutatis mutandis.

2. Me fillimin e hetimit, prokurori i shtetit është i detyruar që t’i sigurojë cilitdo të pandehur apo
mbrojtësve të tyre qasje në shkresat e lëndës, përveç përjashtimeve të parapara me këtë nen.

3. Në asnjë fazë të hetimit mbrojtjes nuk mund t’i mohohet shikimi i shkresave lidhur me procesin e
marrjes në pyetje të të pandehurit, shikimi i materialit të marrë nga i pandehuri apo materialit që i
përket atij, shikimi i materialit lidhur me veprimet hetimore në të cilat është lejuar ose është dashur
të lejohet pjesëmarrja e mbrojtësit ose shikimi i ekspertizave.

4. Pas përfundimit të hetimit, mbrojtja ka të drejtë të shikojë, të kopjojë ose t’i fotografojë të gjitha
shkresat dhe provat materiale me të cilat disponon gjykata.

5. Pas ngritjes së aktakuzës, të pandehurit ose të pandehurve të cekur në aktakuzë mund t’u
sigurohet kopja ose kopjet e shkresave të lëndëve.

6. Përveç të drejtave që i gëzon mbrojtja nga paragrafët 2., 3. dhe 4. të këtij neni, mbrojtjes i lejohet
nga prokurori i shtetit që të shikojë, të kopjojë ose të fotografojë shkresa, libra, dokumente, fotografi
dhe objekte të tjera materiale në posedim, ruajtje ose kontroll të prokurorit të shtetit, materiale të
cilat shërbejnë për përgatitjen e mbrojtjes ose të cilat kanë për qëllim që të shfrytëzohen nga
prokurori i shtetit si prova gjatë shqyrtimit gjyqësor, ose që janë marrë nga i pandehuri apo kanë
qenë pronë e tij, varësisht nga rasti. Prokurori i shtetit mund t’i refuzojë mbrojtjes shikimin, kopjimin
ose fotografimin e shkresave të caktuara, të librave, dokumenteve, fotografive dhe objekteve të
tjera materiale në posedim, ruajtje ose nën kontroll të tij, nëse ka gjasa reale se shikimi, kopjimi ose
fotografimi mund të rrezikojë qëllimin e hetimit, jetën ose shëndetin e njerëzve. Në rast të tillë,
mbrojtja mund të kërkojë nga gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i
trupit gjykues që të lejojë shikimin, kopjimin ose fotokopjimin. Vendimi i gjyqtarit është përfundimtar.

7. Informacionet mund të redaktohet ose të shënjohen nga prokurori i shtetit me vijë të trashë të
zezë për të fshehur të dhëna të caktuara në kopjet e shkresave të cilat përmbajnë të dhëna të
ndjeshme. I pandehuri mund të kundërshtojë redaktimin te gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i
vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues brenda tre (3) ditëve nga pranimi i kopjes së redaktuar.
Prokurorit të shtetit i jepet mundësia që të shpjegojë bazën ligjore të redaktimit pa zbuluar
informacionin e ndjeshëm. Gjyqtari shqyrton informacionin e ndjeshëm dhe merr vendim brenda tre
(3) ditëve nëse redaktimi është ligjërisht i arsyetuar.

8. Dispozitat e këtij neni varen nga masat për mbrojtjen e të dëmtuarve, dëshmitarëve dhe
privatësisë së tyre si dhe për mbrojtjen e informacioneve konfidenciale, siç parashihet me ligj.

Neni 214
Qasja e të dëmtuarit dhe mbrojtësit të viktimës në shkresat e lëndës

1. I dëmtuari, përfaqësuesi i tij ligjorë apo përfaqësuesi i autorizuar, ose mbrojtësi i viktimës kanë të
drejtë të shikojnë, kopjojnë ose fotografojnë shkresat dhe provat materiale që i disponon gjykata
ose prokurori i shtetit nëse ka interes legjitim për të bërë një gjë të tillë.

2. Gjykata ose prokurori i shtetit mund të refuzojnë lejimin e shikimit, të kopjimit ose të fotokopjimit
të shkresave ose provave materiale nëse interesi legjitim i të pandehurit dhe i personave të tjerë
kalon interesin e të dëmtuarit, ose nëse ka gjasa reale që shikimi, kopjimi ose fotokopjimi mund të
rrezikojë qëllimin e hetimit ose jetën dhe shëndetin e njerëzve apo do të zvarriste në mënyrë të
konsiderueshme procedurën dhe nëse i dëmtuari ende nuk është pyetur si dëshmitar.

97

3. Nëse prokurori i shtetit refuzon shikimin e shkresave, i dëmtuari mund t’i paraqesë ankesë
gjyqtarit të procedurës paraprake. Vendimi i gjyqtarit të procedurës paraprake është përfundimtar.

4. Nëse gjyqtari i procedurës paraprake refuzon shikimin e shkresave me të cilat disponon gjykata,
atëherë mund të paraqitet ankesë në kolegjin shqyrtues.

5. Të dhënat mund të redaktohen apo të shënjohen nga prokurori i shtetit me vijë të trashë të zezë
për të fshehur të dhëna të caktuara në kopjet e shkresave të cilat përmbajnë të dhëna të ndjeshme.

6. Dispozitat e këtij neni varen nga masat për mbrojtjen e të dëmtuarve, dëshmitarëve dhe
privatësisë së tyre si dhe mbrojtjen e informacioneve konfidenciale siç parashihet me ligj, përfshirë
Kapitullin XIII të këtij Kodi.

Neni 215
Kualifikimet e interpretëve ose përkthyesve

1. Personi i cili shërben si interpreto ose përkthyes nga ky Kod duhet të jetë i kualifikuar për të
interpretuar ose përkthyer si në vijim:

1.1. Nëse është në dispozicion, interpreti ose përkthyesi duhet të certifikohet si interpreto
ose përkthyes në gjuhët përkatëse në pajtim me rregullat nga paragrafi 2. të këtij neni ;

1.2. Nëse interpreti ose përkthyesi nga paragrafi 1, nën-paragrafi 1.1. i këtij neni nuk është
në dispozicion, interpreti ose përkthyesi duhet të jetë i diplomuar në gjuhën ose gjuhët
përkatëse dhe të ketë së paku dy (2) vjet përvojë si interpret ose përkthyes;

1.3. Nëse interpreti ose përkthyesi nga paragrafi 1. nën-paragrafët 1.1. dhe 1.2. të këtij neni
nuk është në dispozicion, interpreti ose përkthyesi duhet të ketë së paku katër (4) vjet
përvojë si interpret ose përkthyes në gjuhën ose gjuhët përkatëse;

1.4. Nëse interpreti ose përkthyesi nga paragrafi 1. nën-paragrafët 1.1., 1.2. dhe 1.3. nuk
është në dispozicion, interpreti ose përkthyesi duhet të ketë treguar aftësi të mjaftueshme
për të interpretuar ose përkthyer saktë dhe pa anim në gjuhët përkatëse.

2. Ministria e Drejtësisë ka kompetencë për të nxjerr rregullore mbi çertifikimin e interpretove ose
përkthyesve që janë kompetent për të interpretuar ose përkthyer profesionalisht në procedura
penale në ato gjuhë që kryesisht përdoren në procedura penale.


KAPITULLI XII
PROVAT GJATE HETIMIT


A. Kërkesa e të pandehurit ose të dëmtuarit për marrjen apo ruajtjen e provave

Neni 216
Kërkesa e të pandehurit për marrjen apo ruajtjen e provave

1. Gjatë hetimit, i pandehuri mund të kërkojë nga prokurori i shtetit marrjen e ndonjë prove konkrete.

2. Prokurori i shtetit merr provën apo dëshminë e tillë nëse është e rëndësishme për procedurën
dhe:

2.1. kur ekziston rrezik për humbjen e provës apo dëshmisë ose kur ka gjasa që të mos
jetë e mundshme në shqyrtim gjyqësor;

2.2. kur prova e tillë arsyeton lirimin e të pandehurit nga paraburgimi;

2.3. kur ka gjasa të arsyeshme që prova apo dëshmia që kërkohet të merret të jetë
shfajësuese; ose
98

2.4. kur ekzistojnë shkaqe të tjera të arsyeshme për marrjen e provës apo dëshmisë së
tillë.

3. Nëse i pandehuri ose mbrojtësi i tij kërkon nga prokurori i shtetit që të merr prova të caktuara të
cilat gjenden jashtë Kosovës, prokurori i shtetit mund të mbledh provat e tilla në pajtim me nenin
219 të këtij Kodi.

4. Nëse prokurori i shtetit refuzon kërkesën për marrjen e provës, ai merr aktvendim të arsyetuar
dhe njofton të pandehurin. I pandehuri mund të ankohet te gjyqtari i procedurës paraprake ndaj
aktvendimit të tillë.

Neni 217
Kërkesa e të dëmtuarit për marrjen apo ruajtjen e provave

1. Gjatë hetimit, i dëmtuari mund të kërkojë nga prokurori i shtetit marrjen e ndonjë prove konkrete.

2. Prokurori i shtetit merr provën apo dëshminë e tillë nëse është e rëndësishme për procedurën
dhe:

2.1. kur ekziston rrezik për humbjen e provës apo dëshmisë ose kur ka gjasa që të mos
jetë e mundshme në shqyrtim gjyqësor;

2.2. kur prova e tillë mund të jetë e efektshme për t’u marrë së bashku me prova tjera nga
prokurori i shtetit; ose

2.3. kur është drejtpërdrejt e rëndësishme për kërkesën e paraqitur nga i dëmtuari në
procedurë penale.

3. Nëse i dëmtuari kërkon nga prokurori i shtetit që të merr prova të caktuara të cilat gjenden jashtë
Kosovës, prokurori i shtetit mund të mbledh provat e tilla në pajtim me nenin 219 të këtij Kodi.

4. Nëse prokurori i shtetit refuzon kërkesën për marrjen e provës, ai merr aktvendim të arsyetuar
dhe njofton të dëmtuarin, përfaqësuesin e autorizuar të palës së dëmtuar ose mbrojtësin e viktimës.
I dëmtuari, përfaqësuesi i autorizuar i të dëmtuarit ose mbrojtësi i viktimës mund të ankohet te
gjyqtari i procedurës paraprake ndaj aktvendimit të tillë.

Neni 218
Deklarimi i dëmit nga i dëmtuari

1. Gjatë fazës së hetimit ose brenda gjashtëdhjetë (60) ditëve prej ngritjes së aktakuzës, i dëmtuari
mund të paraqesë një deklaratë të thjeshtë të dëmit të shkaktuar nga vepra penale. Mbrojtësi i
viktimave mund të ndihmojë të dëmtuarin në paraqitjen e deklaratës së dëmit. Zyra e mbrojtësve të
viktimave mund të nxjerr një formë standarde për deklarimin e dëmit që është në pajtim me këtë
nen.

2. Deklarimi mund të paraqitet edhe në mënyrë anonime nëse lejohet nga gjykata dhe nëse
identiteti i viktimës i zbulohet gjykatës.

3. Deklarimi i dëmit duhet të përmbajë:

3.1. emrin e personit i cili ka shkaktuar dëmin;

3.2. mënyrën se si ka ardhur deri te dëmi;

3.3. si është shkaktuar dëmi nga vepra penale apo si ka qenë dëmi rezultat i parashikuar i
veprës penale; dhe

3.4. nëse ka pasur shpenzime të shkaktuara si rezultat i dëmit apo humbjeve të shkaktuar
nga vepra penale, në deklaratë caktohet vlerësimi i arsyeshëm i shpenzimeve apo
humbjeve.
99

4. Gjykata mund të mos urdhërojë kompensimin e të dëmtuarit i cili nuk paraqet deklaratën e dëmit
në mënyrën e duhur.

5. I dëmtuari nuk konsiderohet nga gjykata si palë në procedurë penale nëse nuk ka paraqitur
deklaratën e dëmit.

6. Nëse deklarata e dëmit përmban vlerësimin e shpenzimeve apo humbjeve, gjithashtu shërben si
kërkesë pasurore.

Neni 219
Kërkesat ndërkombëtare

1. Prokurori i shtetit ose gjyqtari kompetent, sa më parë që është e mundur, fillon kërkesat për
ndihmë juridike ndërkombëtare, kërkesat për ekstradime, kërkesat për transferimin e të burgosurve
ose kërkesat për ekzekutimin e aktgjykimeve.

2. Të gjitha kërkesat ndërkombëtare bëhen në pajtim me Ligjin për Bashkëpunim Juridik
Ndërkombëtar në Çështje Penale, Ligji nr. 04/L-31 ose me ligjet pasuese.

3. Prokurori i shtetit ose gjyqtari kompetent paraqet të gjitha kërkesat ndërkombëtare në konsultim
dhe pajtim me Departamentin për Bashkëpunim Juridik Ndërkombëtar të Ministrisë së Drejtësisë,
ose organin pasues.

4. Ministri i Drejtësisë ka të drejtën e miratimit përfundimtar të të gjitha kërkesave ndërkombëtare që
i paraqiten qeverive të huaja.

5. Prokurori i shtetit ose gjyqtari kompetent nuk flasin për media lidhur me kërkesat ndërkombëtare
që janë në procedurë e sipër por i drejtojnë mediat te Ministria e Drejtësisë.

6. Provat e siguruara përmes rrugëve joformale nga qeveritë e huaja, organet për zbatimin e ligjit,
prokuroritë apo gjykatat janë të pranueshme nëse atyre provave u bashkëngjitet deklarata nga
qeveritë e huaja, organet për zbatimin e ligjit, prokuroria apo gjykatat që tregon se provat janë të
bazuara dhe janë marrë në pajtim me ligjin e atij shtetit të huaj. Provat e tilla nuk mund të jenë bazë
e vetme apo vendimtare për gjetjen e fajësisë. Të dhënat e tilla në shqyrtim gjyqësor shoqërohen
me mbështetje të pohimit nga neni 263 i këtij Kodi.

7. Nëse Departamenti për Bashkëpunim Juridik Ndërkombëtar pranon apo miraton kërkesën e
qeverisë së huaj për ndihmë juridike, Departamenti për Bashkëpunim Juridik Ndërkombëtar i
dërgon kërkesën prokurorit kompetent të shtetit, i cili fillon procedurën penale me qëllimin e kufizuar
në sigurimin e informacioneve të kërkuara apo kryerjen e veprimit të kërkuar. Nëse kërkesa apo
veprimi i kërkuar nuk lejohet me ligj ose nuk është e mundur të sigurohet apo të kryhet, prokurori i
shtetit njofton Departamentin për Bashkëpunim Juridik Ndërkombëtar dhe pushon procedurën
penale.



KAPITULLI XIII
MBROJTJA E TË DËMTUARVE DHE DËSHMITARËVE


Neni 220
Përkufizimet

1. Për qëllime të këtij Kapitulli, shprehjet e mëposhtme kanë këtë kuptim:

1.1. “Rrezik serioz” do të thotë frikë e justifikueshme për rrezikim të jetës, shëndetit fizik
apo mendor, pronës së të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues, dëshmitarit ose anëtarit të
familjes së të dëmtuarit apo të dëshmitarit, si pasojë që pritet për faktin se i dëmtuari,
dëshmitari bashkëpunues ose dëshmitari ka dhënë prova gjatë marrjes në pyetje apo
dëshmimit në gjykatë;
100

1.2. “Anëtar i familjes” është bashkëshorti, bashkëshorti jashtëmartesor, personi në gjini
të gjakut në vijë të drejtë, prindi adoptues, fëmija i adoptuar, vëllai, motra ose prindi
birësues;

1.3. “Anonimitet” do të thotë mungesa e informatave të dhëna për identitetin ose
vendndodhjen e të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues apo të dëshmitarit, identitetin ose
vendndodhjen e anëtarit të familjes së të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues apo
dëshmitarit, ose identiteti i cilitdo personi që ka lidhje me të dëmtuarin, dëshmitarin
bashkëpunues apo me dëshmitarin.

Neni 221
Kërkesa për masë mbrojtëse apo anonimitet

1. Prokurori i shtetit, i pandehuri, mbrojtësi, i dëmtuari, dëshmitari bashkëpunues apo dëshmitari, në
cilëndo fazë të procedurës mund t’i paraqesin gjyqtarit kompetent kërkesë me shkrim për masën
mbrojtëse ose urdhrin për anonimitet kur ka rrezik serioz për të dëmtuarin, dëshmitarin
bashkëpunues, dëshmitarin apo anëtarët e familjeve të tyre.

2. Kërkesa përmban deklaratën e pretendimeve faktike. Gjyqtari kompetent evidencon kërkesën
dhe deklaratën në një zarf të mbyllur dhe përmbajtjeve të tyre gjatë rrjedhës së procedurës kanë
mundësi t’u qasen vetëm gjyqtari kompetent dhe prokurori i shtetit.

3. Pas marrjes së kërkesës, gjyqtari kompetent mund të urdhërojë masa të përshtatshme mbrojtëse
për të dëmtuarin, dëshmitarin bashkëpunues ose dëshmitarin, e nëse ai e sheh të nevojshme para
se të marrë vendim për kërkesën, thërret seancë dëgjimore të mbyllur për të dëgjuar informata
shtesë nga prokurori i shtetit, i pandehuri, mbrojtësi, të dëmtuarit, dëshmitarët bashkëpunues ose
dëshmitarët. Në rast të dorëzimit të kërkesës me të cilën kërkohet urdhër në pajtim me nenet 223
dhe 224 të këtij Kodi, gjyqtari kompetent thërret seancë të mbyllur dëgjimore.

4. Gjyqtari mund të urdhërojë masën mbrojtëse për të dëmtuarin, dëshmitarin bashkëpunues ose
dëshmitarin kur ai konstaton se:

4.1. ekziston rrezik serioz për të dëmtuarin, dëshmitarin bashkëpunues, dëshmitarin ose
për anëtarin e familjes së tij; dhe

4.2. masa mbrojtëse është e domosdoshme për të parandaluar rrezikun serioz për të
dëmtuarin, dëshmitarin bashkëpunues, dëshmitarin ose anëtarin e familjes së tij.

5. Prokurori i shtetit njoftohet menjëherë nga gjyqtari kompetent për çdo kërkesë të bërë nga i
pandehuri, mbrojtësi, i dëmtuari, dëshmitari bashkëpunues ose dëshmitari dhe ai ka të drejtë të
bëjë rekomandime e deklarata lidhur me faktet te gjyqtari kompetent në seancë dëgjimore, ose me
shkrim nëse nuk është urdhëruar seancë dëgjimore nga gjyqtari kompetent.

Neni 222
Urdhri për masa mbrojtëse

1. Gjyqtari kompetent mund të jep urdhër për masa të tilla mbrojtëse kur e sheh të nevojshme, duke
përfshirë por pa u kufizuar në:

1.1. lënien bosh ose shlyerjen e emrave, adresave, vendit të punës, profesionit ose ndonjë
të dhëne apo informate tjetër që mund të përdoret për të identifikuar të dëmtuarin,
dëshmitarin bashkëpunues ose dëshmitarin;

1.2. moszbulimin e ndonjë shkrese që identifikon të dëmtuarin, dëshmitarin bashkëpunues
ose dëshmitarin;

1.3. përpjekjen për të fshehur veçoritë ose përshkrimin fizik të të dëmtuarit, dëshmitarit
bashkëpunues apo dëshmitarit që jep dëshminë, duke përfshirë dhënien e dëshmisë prapa
një mburoje jo të tejdukshme apo përmes pajisjeve për ndryshimin e fotografisë ose të zërit,
ose marrjen në pyetje të njëkohshme nga një vend tjetër që komunikon me gjykatoren me
101

anën e qarkut të mbyllur televiziv, ose videoregjistrimin para seancës dëgjimore në praninë
e mbrojtësit;

1.4. caktimin e pseudonimit;

1.5. seancën e mbyllur për publikun;

1.6. urdhrat ndaj mbrojtësit për të mos zbuluar identitetin e të dëmtuarit, dëshmitarit
bashkëpunues apo dëshmitarit, ose për të mos zbuluar ndonjë material apo informacion që
mund të shpie në zbulimin e identitetit;

1.7. largimin e përkohshëm të të pandehurit nga gjykatorja nëse dëshmitari bashkëpunues
ose dëshmitari refuzon të dëshmojë në prani të të pandehurit apo nëse rrethanat ia bëjnë të
ditur gjykatës se dëshmitari nuk do ta flasë të vërtetën në prani të të pandehurit; ose

1.8. cilido kombinim i metodave të përmendura më lart për të parandaluar zbulimin e
identitetit të të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues ose dëshmitarit.

2. Dispozitat tjera të këtij Kodi nuk vlejnë atëherë kur janë në kundërshtim me masat mbrojtëse nga
paragrafi 1. i këtij neni.

3. Urdhri për masë mbrojtëse bëhet me shkrim dhe nuk përfshin informata të cilat mund të çojnë në
zbulimin e identitetit të të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues, dëshmitarit ose të anëtarit të
familjes së tij, ose të cilat mund ta zbulojnë ekzistimin ose seriozisht të rrezikojë sigurinë e
veprimeve hetimore të policisë dhe fshehtësinë e tyre.

4. Kur urdhërohet masa mbrojtëse për të dëmtuarin, dëshmitarin bashkëpunues apo dëshmitarin,
pala që ka paraqitur kërkesën mund të kërkojë ndryshimin e masës mbrojtëse. Vetëm gjyqtari
kompetent në këtë fazë të procedurës mund t’i ndryshojë apo anulojë urdhrat, ose të autorizojë
dhënien e materialit të mbrojtur një gjyqtari tjetër për ta përdorur në procedura të tjera. Nëse në
kohën kur bëhet kërkesa për ndryshim apo heqje gjykata fillestare nuk ka më kompetencë mbi
rastin, gjyqtari kompetent i gjykatës që ka kompetencë mund të urdhërojë ndryshimin apo heqjen e
tillë pasi të ketë njoftuar me shkrim dhe të ketë dëgjuar çfarëdo argumenti të prokurorit të shtetit.

Neni 223
Urdhri për anonimitet nga publiku

1. Kur masat mbrojtëse nga neni 222, paragrafi 1. i këtij Kodi janë të pamjaftueshme për të
garantuar mbrojtjen e dëshmitarit i cili është propozuar nga mbrojtja, në rrethana të
jashtëzakonshme gjyqtari kompetent mund të urdhërojë anonimitet, ku dëshmitari të cilin e ka
propozuar mbrojtja mbetet anonim për publikun, të dëmtuarin dhe përfaqësuesit e tij ligjorë ose
përfaqësuesit e autorizuar.

2. Para marrjes së urdhrit për anonimitet, gjyqtari kompetent mban seancë dëgjimore me dyer të
mbyllura, në të cilën merren në pyetje dëshmitari përkatës dhe personat tjerë të nevojshëm, siç janë
personeli policor dhe personeli ushtarak që kujdesen për sigurinë. Përveç këtyre personave, të
pranishëm mund të jenë vetëm prokurori i shtetit, personeli i domosdoshëm i gjykatës e i
prokurorisë dhe mbrojtësi.

3. Gjyqtari kompetent mund të nxjerrë urdhër për anonimitet vetëm kur ai çmon se:

3.1. ekziston rrezik serioz për dëshmitarin ose anëtarin e familjes së tij dhe anonimiteti i
plotë i dëshmitarit është i nevojshëm për të parandaluar rrezikun e tillë serioz;

3.2. dëshmia e dëshmitarit është e rëndësishme për çështjen sa që e bën të padrejtë
realizimin e mbrojtjes pa të;

3.3. besueshmëria e dëshmitarit është hetuar dhe zbuluar plotësisht për gjyqtarin në
seancë të mbyllur; dhe

102

3.4. nevoja për anonimitetin e dëshmitarit është më e rëndësishme për vënien e drejtësisë
se sa interesi i publikut apo të dëmtuarit për ta ditur identitetin e dëshmitarit në zbatimin e
procedurës.

Neni 224
Urdhri për anonimitet prej të pandehurit

1. Kur masat mbrojtëse të parapara në neni 222, paragrafi 1. i këtij Kodi janë të pamjaftueshme për
të garantuar mbrojtjen e të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues ose të dëshmitarit i cili nuk është
propozuar nga mbrojtja, gjyqtari kompetent në rrethana të jashtëzakonshme mund të marrë urdhër
për anonimitet me të cilin i dëmtuari, dëshmitari bashkëpunues ose dëshmitari mbetet anonim për
të pandehurin dhe mbrojtësin.

2. Prokurori i shtetit kërkon urdhër për anonimitet prej të pandehurit vetëm me propozim me shkrim
të mbyllur ku paraqiten fakte të cilat tregojnë se:

2.1. ekziston rrezik serioz për të dëmtuarin, dëshmitarin bashkëpunues ose dëshmitarin
për të cilin kërkohet urdhri për anonimitet; dhe

2.2. anonimiteti do të parandalonte rrezikun serioz për të dëmtuarin, dëshmitarin
bashkëpunues ose dëshmitarin.
3. Gjykata nuk lëshon urdhër nga ky nen bazuar në kërkesën nga paragrafi 2. i këtij neni e cila
bazohet në përshkrim të përgjithshëm të rreziqeve që i kanosen dëshmitarëve në raste të
ngjashme.

4. Para se të merret urdhër për anonimitet, gjyqtari kompetent zbaton seancë dëgjimore me dyer të
mbyllura, në të cilën merren në pyetje i dëmtuari, dëshmitari bashkëpunues ose dëshmitari në fjalë
dhe personat tjerë të nevojshëm siç është personeli policor ose ushtarak që kujdesen për rendin.
Përveç këtyre personave, të pranishëm mund të jenë vetëm prokurori i shtetit, personeli i
domosdoshëm i gjykatës dhe i prokurorisë.

5. Gjyqtari kompetent mund të nxjerrë urdhër të tillë për anonimitet vetëm kur ai çmon se:

5.1. ekziston rrezik serioz për të dëmtuarin, dëshmitarin bashkëpunues ose dëshmitarin apo
anëtarin e familjes së tij dhe anonimiteti i plotë i të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues ose
dëshmitarit është i nevojshëm për të parandaluar rrezikun e tillë serioz;

5.2. dëshmia e të dëmtuarit, dëshmitari bashkëpunues ose dëshmitarit është e
rëndësishme për çështjen sa që e bën të padrejtë realizimin e ndjekjes pa të;

5.3. besueshmëria e të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues ose dëshmitarit është hetuar
dhe zbuluar plotësisht për gjyqtarin kompetent në seancë të mbyllur; dhe

5.4. nevoja për anonimitetin e të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues ose dëshmitarit
është më e rëndësishme për vënien e drejtësisë se sa interesi i të pandehurit për ta ditur
identitetin e të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues apo dëshmitarit në zbatimin e
mbrojtjes.

Neni 225
Forma e urdhrit për anonimitet

1. Urdhri për anonimitet duhet bërë me shkrim dhe nuk përmban ndonjë informacion që mund të
çojë në zbulimin e identitetit të të dëmtuarit, dëshmitarit bashkëpunues, dëshmitarit apo anëtarit të
familjes së tij, ose që do të mund të zbulonte ekzistimin ose do të ekspozonte ndaj një rreziku serioz
sigurinë operacionale të hetimit të fshehtë të policisë.

2. Të dhënat nga procesverbali i seancës së mbyllur hiqen nga procesverbali, mbyllen dhe ruhen si
fshehtësi zyrtare menjëherë pas identifikimit dhe para marrjes në pyetje të të dëmtuarit, dëshmitarit
bashkëpunues ose dëshmitarit.

103

3. Të dhënat e kufizuara mund të inspektohen dhe të përdoren nga prokurori i shtetit dhe gjyqtari
kompetent vetëm në procedurën e ankimit kundër urdhrit të shqiptuar nga neni 223 ose 224 të këtij
Kodi. Ankesa kundër urdhrit për anonimitet dhe përdorimi i metodave për të parandaluar zbulimin e
identitetit ndaj publikut, të dëmtuarit, dëshmitarëve, mbrojtësit dhe të pandehurit mund t’i paraqitet
kolegjit shqyrtues kur urdhri është dhënë nga gjyqtari i procedurës paraprake. Në të kundërtën,
mund të ushtrohet ankesë vetëm kundër aktgjykimit.

Neni 226
Ndalimi i parashtrimit të pyetjeve që mund të zbulojnë identitetin

Gjykata ndalon të gjitha pyetjet, përgjigja e të cilave mund të zbulojë identitetin e të dëmtuarit,
dëshmitarit bashkëpunues ose të dëshmitarit të mbrojtur me masa mbrojtëse apo të dhëna të
kufizuara.

Neni 227
Mbrojtja e dëshmitarëve

Masat e veçanta dhe të jashtëzakonshme, mënyrat dhe procedurat për mbrojtje të dëshmitarëve
dhe dëshmitarët bashkëpunues rregullohen me Ligjin për Mbrojtje të Dëshmitarëve, Ligji nr. 04/L-
015.

Neni 228
Masat tjera mbrojtëse në rastet e dhunës në familje

Masat mbrojtëse në rastet e dhunës në familje para gjykatës themelore rregullohen me Ligjin për
Mbrojtje nga Dhuna në Familje, Ligji nr. 03/L-182.


KAPITULLI XIV
PROCEDURAT ALTERNATIVE


Neni 229
Procedurat alternative

Prokurori i shtetit shqyrton dhe shfrytëzon procedurat alternative nga ky kapitull ose diversionin nga
neni 184 i këtij Kodi kur procedura e tillë apo diversioni është në pajtim me detyrat dhe kompetencat
e prokurorit të shtetit nga neni 49 i këtij Kodi.

Neni 230
Pezullimi i përkohshëm i procedurës

1. Prokurori i shtetit, me pëlqimin e të dëmtuarit mund të pezullojë ndjekjen për vepër penale të
dënueshme me gjobë ose me burgim deri në tre (3) vjet, duke pasur parasysh natyrën, rrethanat
dhe karakterin e veprës penale dhe të kryerësit, nëse i pandehuri zotohet se do të sillet siç është
udhëzuar nga prokurori i shtetit dhe se do t’i përmbushë detyrimet e caktuara që pakësojnë ose
mënjanojnë pasojat e dëmshme të veprës penale, duke përfshirë:

1.1. eliminimin ose kompensimin e dëmit;

1.2. pagesën e një kontributi ndaj një institucioni publik ose humanitar apo të fondeve për
kompensimin e dëmit të viktimave të veprave penale; ose

1.3. kryerjen e punës në interes të përgjithshëm.

2. Nëse brenda një afati prej jo më shumë se gjashtë (6) muajsh i pandehuri i përmbush detyrimet,
kallëzimi penal hudhet ose pushohet hetimi.

3. Kur i pandehuri nuk i ndërmerr veprimet në pajtim me paragrafin 1. të këtij neni, prokurori i shtetit
mund të rifillojë ndjekjen e veprës penale.
104

4. Në rastet e dhunës në familje ose dhunës seksuale ky nen nuk zbatohet.

Neni 231
Kushtet kur ndjekja nuk është e detyrueshme

1. Prokurori i shtetit nuk detyrohet të fillojë ndjekjen penale ose mund të heqë dorë nga ndjekja:

1.1. kur ligji penal parasheh që gjykata mund ta lirojë nga dënimi kryerësin e veprës penale
dhe prokurori i shtetit çmon se nga aspekti i rrethanave aktuale të çështjes vetëm gjykimi pa
sanksion nuk është i nevojshëm; ose

1.2. kur kryerësi i veprës penale të dënueshme me gjobë ose burgim deri në një (1) vit
sinqerisht pendohet për veprën penale dhe ndalon pasojat e dëmshme ose bën
kompensimin e dëmit, kurse prokurori i shtetit çmon se nga aspekti i rrethanave të çështjes
sanksioni penal nuk do të ishte i arsyeshëm.

Neni 232
Procedura e ndërmjetësimit

1. Prokurori i shtetit mund ta dërgojë kallëzimin penal për një vepër penale të dënueshme me gjobë
ose me burgim deri në tre (3) vjet për ndërmjetësim. Para se të veprojë kështu, prokurori i shtetit
merr parasysh llojin dhe natyrën e veprës, rrethanat në të cilat ajo është kryer, personalitetin e
kryerësit dhe dënimet e mëparshme të tij për të njëjtën vepër penale apo për vepra penale të
ndryshme, si dhe nivelin e përgjegjësisë penale të tij.

2.. Ndërmjetësimi bëhet nga ndërmjetësi i pavarur. Ndërmjetësi detyrohet ta pranojë çështjen e
dërguar nga prokurori i shtetit dhe të ndërmarrë masa për të siguruar se përmbajtja e marrëveshjes
është në proporcion me seriozitetin dhe pasojat e veprës.

3. Marrëveshja mund të arrihet përmes ndërmjetësimit vetëm me pëlqimin e të pandehurit dhe të
dëmtuarit.

4. Me marrjen e njoftimit për arritjen e marrëveshjes, prokurori i shtetit e hudh kallëzimin penal.
Ndërmjetësi detyrohet të informojë prokurorin e shtetit për dështim në arritjen marrëveshjes dhe për
arsyet e dështimit të tillë. Kohëzgjatja për arritje të marrëveshjes nuk mund të kalojë tre (3) muaj.

5. Procedura mbi zbatimin e ndërmjetësimit zbatohet përshtatshmërisht sipas dispozitave të Ligjit
mbi Marrëdhëniet e Detyrimeve, dhe Ligjin për ndërmjetësim.

Neni 233
Negocimi i marrëveshjes mbi pranimin e fajësisë

1. Në çdo kohë para ngritjes së aktakuzës, prokurori i shtetit dhe mbrojtësi mund të negociojnë
kushtet e marrëveshjes së shkruar për pranimin e fajësisë, në bazë të së cilës i pandehuri dhe
prokurori i shtetit pajtohen për akuzat e përfshira në aktakuzë dhe i pandehuri pajtohet të pranojë
fajësinë në shkëmbim për:

1.1. pajtimin e prokurorit të shtetit që t’i rekomandojë gjykatës dënim më të butë, por jo nën
minimumin e paraparë me ligj ose minimumin e përcaktuar në paragrafin 7. të këtij neni;
ose

1.2. konsiderime tjera në interes të drejtësisë, siç është lirimi nga dënimi sipas nenit 234 të
këtij Kodi.

2. Në çdo kohë pas ngritjes së aktakuzës dhe para përfundimit të shqyrtimit gjyqësor, prokurori i
shtetit dhe mbrojtësi mund të negociojnë kushtet e marrëveshjes së shkruar për pranimin e fajësisë,
në bazë të së cilës i pandehuri pranon fajësinë në shkëmbim për:

105

2.1. pajtimin e prokurorit të shtetit që t’i rekomandojë gjykatës dënim më të butë, por jo nën
minimumin e parashikuar me ligj ose minimumin e përcaktuar në paragrafin 7. të këtij nenin;
ose

2.2. konsiderime tjera në interes të drejtësisë, siç është lirimi nga dënimi sipas nenit 234 të
këtij Kodi.

3. Në rastet kur i pandehuri dëshiron të arrijë marrëveshje mbi pranimin e fajësisë, mbrojtësi i të
pandehurit, ose i pandehuri nëse nuk përfaqësohet nga mbrojtësi, kërkon nga prokurori i shtetit një
takim paraprak për të filluar negocimin për marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë. Në të gjitha
negociatat e tilla, i pandehuri duhet të përfaqësohet nga mbrojtësi, në pajtim me paragrafin 1. të
këtij neni.

4. Pas pranimit të kërkesës për takim paraprak, prokurori i shtetit informon kryeprokurorin e zyrës
së tij përkatëse, i cili jep autorizim me shkrim për mbajtjen e takimit për diskutimet mbi pranimin e
fajësisë, në të cilin deklaratave të të pandehurit do t’i jepet imunitet i kufizuar, siç parashihet me
paragrafin 11. të këtij neni. Të gjitha marrëveshjet mbi pranimin e fajësisë duhet të jenë në formë të
shkruar dhe të pranuara nga kryeprokurori i zyrës përkatëse të prokurorisë para se formalisht t’i
ofrohen të pandehurit.

5. Në rastet kur prokurori i shtetit dëshiron të arrijë marrëveshje mbi pranimin e fajësisë, prokurori i
shtetit merr miratimin e kryeprokurorit të zyrës së tij përkatëse për të filluar negociatat për
marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë. Pas miratimit nga kryeprokurori i zyrës së tij përkatëse,
prokurori i shtetit:

5.1. i dërgon letër mbrojtësit të të pandehurit në të cilën përshkruhet marrëveshja e ofruar,
përfshirë kushtet e përcaktuara në paragrafin 12. të këtij neni; ose

5.2. takohet me mbrojtësin dhe të pandehurin për të negociuar mundësinë dhe kushtet e
marrëveshjes mbi pranimin e fajësisë. Paragrafi 4. i këtij neni zbatohet përshtatshmërisht.

6. Marrëveshja me shkrim mbi pranimin e fajësisë mund të përfshijë dispozitën që prokurori i shtetit,
në pajtim me nenin 236 të këtij Kodi, do të kërkojë nga gjykata dhënien e urdhrit që të shpall të
pandehurin si “dëshmitar bashkëpunues”, siç përkufizohet në nenin 235 të këtij Kodi. Nëse i
pandehuri i ndihmon si dëshmitar bashkëpunues, prokurori i shtetit do t’i rekomandojë gjykatës një
dënim më të butë në pajtim me paragrafin 7. të këtij neni që reflekton nivelin e ndihmës dhe
bashkëpunimit të dhënë nga i pandehuri, duke pasur parasysh shkallën e rrezikshmërisë së veprës
penale.

7. Në pajtim me marrëveshjen me shkrim mbi pranimin e fajësisë, prokurori i shtetit mund të
rekomandojë dënim më të butë nga paragrafi 1. nën-paragrafi 1.1., paragrafi 2. nën-paragrafi 2.1.
dhe paragrafi 6. të këtij neni por vetëm deri në atë shkallë që lejohet sipas formulimit të mëposhtëm:

7.1. për marrëveshjet mbi pranimin e fajësisë të arritura në shqyrtim gjyqësor, i pandehuri
mund të dënohet së paku 90% të minimumit të dënimit të përcaktuar me dispozitat
përkatëse të Kodit Penal.

7.2. për marrëveshjet mbi pranimin e fajësisë të arritura para shqyrtimit gjyqësor, i
pandehuri mund të dënohet së paku 80% të minimumit të dënimit të përcaktuar me
dispozitat përkatëse të Kodit Penal.

7.3. për marrëveshjet mbi pranimin e fajësisë të arritura para shqyrtimit gjyqësor, në rastet
kur i pandehuri merr pjesë si dëshmitarë bashkëpunues dhe siguron prova në procedurë
penale, i pandehuri mund të dënohet së paku 60% të minimumit të dënimit të përcaktuar
me dispozitat përkatëse të Kodit Penal.

7.4. për marrëveshjet mbi pranimin e fajësisë të arritura para shqyrtimit gjyqësor, në rastet
kur i pandehuri merr pjesë si dëshmitarë bashkëpunues në hetim të fshehtë dhe siguron
prova në procedurë penale, i pandehuri mund të dënohet së paku 40% të minimumit të
dënimit të përcaktuar me dispozitat përkatëse të Kodit Penal.
106

8. I pandehuri dhe mbrojtësi i tij duhet të jenë të pranishëm gjatë takimeve mbi negocimin e pranimit
të fajësisë dhe duhet të pajtohen me kushtet e marrëveshjes me shkrim mbi pranimin e fajësisë
para se ajo ti paraqitet gjykatës. Kur i pandehuri nuk merr pjesë si dëshmitarë bashkëpunues,
zbatohen kushtet e mëposhtme. Prokurori i shtetit informon të dëmtuarin për marrëveshjen e arritur,
pasi që marrëveshja të jetë në formën përfundimtare. Kur i dëmtuari ka paraqitur kërkesë pasurore
juridike që rrjedh nga vepra penale e cekur ne aktakuzë, marrëveshja mbi pranimin e fajësisë duhet
ta adresojë kërkesën e të dëmtuarit dhe prokurori i shtetit duhet të njoftojë të dëmtuarin se i
pandehuri kërkon të arrijë marrëveshje mbi pranimin e fajësisë. Të dëmtuarit duhet t’i jepet rasti që
t’i paraqesë deklaratë gjykatës mbi kërkesën e tillë pasurore juridike para se gjykata ta pranojë
marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë.

9. Kur i pandehuri merr pjesë si dëshmitar bashkëpunues, prokurori i shtetit siguron që kërkesa
pasurore juridike e të dëmtuarit të trajtohet me marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë. Kur i dëmtuari
ka paraqitur kërkesë pasurore juridike që rrjedh nga vepra penale e cekur ne aktakuzë,
marrëveshja mbi pranimin e fajësisë duhet ta trajtoj kërkesën e të dëmtuarit. Të dëmtuarit duhet t’i
jepet rasti që t’i paraqesë deklaratë gjykatës mbi kërkesën e tillë pasurore juridike para se gjykata t’i
shqiptojë dënimin të pandehurit sipas marrëveshjes mbi pranimin e fajësisë.

10. Gjykata nuk merr pjesë në negocimin e pranimit të fajësisë, por mund të caktoj afat të
arsyeshëm kohor, jo më të gjatë se tre (3) muaj, për përfundimin e negociatave në mënyrë që të
pengohen zvarritja e procedurës.

11. Në çdo kohë para se gjykata të pranojë marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë, prokurori i shtetit
ose i pandehuri mund të refuzojnë marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë dhe gjyqtari i vetëm
gjykues ose kryetari i trupit gjykues do të caktoj shqyrtimin gjyqësor siç parashihet me Kapitullin XIX
të këtij Kodi. Në qoftë se prokurori i shtetit dhe mbrojtësi apo i pandehuri nuk arrijnë marrëveshje
mbi pranimin e fajësisë, ose nëse marrëveshja nuk pranohet nga gjykata, deklaratat e të pandehurit
të dhëna gjatë negocimit të pranimit të fajësisë, siç parashihet në paragrafët 3., 4. dhe 5. të këtij
neni janë provë e papranueshme në shqyrtim gjyqësor ose në procedurë tjetër të ndërlidhur.

12. Marrëveshja me shkrim mbi pranimin e fajësisë duhet të përmbajë të gjitha kushtet e
marrëveshjes, e cila duhet të jetë e nënshkruar nga kryeprokurori i zyrës përkatëse, mbrojtësi dhe i
pandehuri, dhe është detyruese për të gjitha palët nënshkruese. Marrëveshja mbi pranimin e
fajësisë duhet së paku të përfshijë:

12.1. pikat e aktakuzës për të cilat i pandehuri pranon fajësinë;

12.2. nëse i pandehuri pranon të bashkëpunojë;

12.3. të drejtat nga të cilat hiqet dorë;

12.4. përgjegjësia e të pandehurit për kompensimin e të dëmtuarit dhe konfiskimi i të gjitha
pasurive të cilat i nënshtrohen konfiskimit nga Kapitulli XVIII i këtij Kodi.

13. Marrëveshja po ashtu mund të përfshijë dispozitën ku palët pajtohen për kufijtë e dënimit që do
të propozohet nga ana e prokurorit të shtetit nëse i pandehuri bashkëpunon substancialisht, ndërsa
nëse gjykata shqipton dënim jashta këtyre kufijve në dëm të ndonjërës prej palëve, ajo palë ka të
drejtë ankese kundër vendimit mbi dënimin.

14. Marrëveshja me shkrim mbi pranimin e fajësisë i paraqitet gjykatës në seance dëgjimore të
hapur për publikun, përveç në rastet e përcaktuara në paragrafin 16. të këtij neni.

15. Nëse marrëveshja me shkrim mbi pranimin e fajësisë negociohet para ngritjes së aktakuzës,
kundër të pandehurit i cili ka arritur marrëveshje paraqitet aktakuzë e veçantë në të njëjtën kohë me
marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë. Të dy këto mund të paraqiten në zarf të mbyllur dhe të
vulosur. Shqyrtimi fillestar para gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit të trupit gjykues mund të
shërbejë gjithashtu si seancë dëgjimore nga ky nen.

16. Gjykata zyrtarisht mund ta pranoj apo refuzoj marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë në pajtim
me kushtet që duhet të merren parasysh nga paragrafi 18. i këtij neni. Marrëveshja mbi pranimin e
107

fajësisë hyn në fuqi vetëm pasi që të evidentohet në procesverbal se është pranuar zyrtarisht nga
gjykata.

17. Nëse i pandehuri pajtohet të jetë dëshmitarë bashkëpunues dhe kur masat e parapara në
Kapitullin XIII të këtij Kodi i janë siguruar atij, pas kërkesës së cilësdo palë, gjykata mund të
urdhërojë që seanca dëgjimore për shqyrtimin e marrëveshjes mbi pranimin e fajësisë të jetë e
mbyllur për publik dhe mund të urdhërojë që marrëveshja me shkrim për pranim të fajësisë të jetë e
mbyllur.

18. Gjatë shqyrtimit se a duhet pranuar marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë, gjykata duhet të
dëgjoj të pandehurin, mbrojtësin e tij dhe prokurorin e shtetit dhe të përcaktojë nëse:

18.1. i pandehuri ka kuptuar natyrën dhe pasojat e pranimit të fajësisë;

18.2. pranimi i fajësisë është bërë vullnetarisht nga i pandehuri pas konsultimeve të
mjaftueshme me mbrojtësin e tij, nëse ka mbrojtës, dhe se i pandehuri nuk ka qenë i
detyruar ose i shtrënguar në asnjë mënyrë që të pranojë fajësinë;

18.3. pranimi i fajësisë mbështetet në fakte dhe prova materiale të rastit konkret, të cilat
paraqiten në aktakuzë, apo me provat materiale të paraqitura nga prokurori për plotësimin e
aktakuzës dhe të pranuara nga i pandehuri, si dhe me dëshmi tjera, siç mund të jenë
deklaratat e dëshmitarëve të paraqitura nga prokurori apo i pandehuri; dhe

18.4. nuk ekzistojnë asnjë nga rrethanat e parapara në nenin 253, paragrafët 1. dhe 2. të
këtij Kodi.

19. Me rastin e shqyrtimit të marrëveshjes mbi pranimin e fajësisë, gjykata duhet të dëgjojë
pikëpamjet e prokurorit të shtetit, mbrojtësit dhe të dëmtuarit. Nëse marrëveshja e të pandehurit për
bashkëpunim dhe pranim të fajësisë është e mbyllur në pajtim me paragrafin 17. të këtij neni,
gjykata i lejon të dëmtuarit të jep deklaratë në përfundim të bashkëpunimit të të pandehurit, para
shqiptimit të dënimit.

20. Nëse gjykata nuk bindet se janë përmbushur të gjitha kushtet e parapara në paragrafin 18. të
këtij neni, gjykata refuzon marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë dhe rasti vazhdon në gjykim të
rregullt ashtu siç parashihet me këtë Kod.

21. Nëse gjykata bindet se janë përmbushur të gjitha kushtet e parapara në paragrafin 18. të këtij
neni, gjykata pranon marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë dhe urdhëron që marrëveshja të
vendoset në shkresat e lëndës në gjykatë. Gjykata cakton datën kur palët do të japin deklaratat e
tyre në lidhje me dënimin, pas së cilës gjykata shqipton dënimin. Megjithatë, kjo datë mund të
shtyhet në mënyrë që i pandehuri të shërbejë si dëshmitar bashkëpunues.

22. Pas pranimit të marrëveshjes me shkrim mbi pranimin e fajësisë nga gjykata, por para shqiptimit
të dënimit, gjykata mund të mos i lejojë të pandehurit tërheqjen e pranimit të fajësisë ose mund të
mos i lejojë prokurorit që të tërheq marrëveshjen mbi pranimin e fajësisë, përveç nëse gjykata çmon
se ndonjë prej kushteve nga paragrafi 18. i këtij neni nuk është përmbushur. Pala e cila kërkon të
tërhiqet nga marrëveshja ka barrën e të provuarit gjatë parashtrimit të kërkesës së tillë në gjykatë.

Neni 234
Lirimi nga dënimi

1. Me kërkesë të prokurorit të shtetit, gjykata mund të lirojë nga dënimi kryerësin i cili nuk është
dëshmitarë bashkëpunues, ose këtë dënim ta ulë në pajtim me nenin 75 të Kodit Penal, kur kryerësi
bashkëpunon vullnetarisht dhe kur bashkëpunimi i tij ka parandaluar vepra të tjera penale nga të
tjerët ose ka rezultuar me ndjekje të suksesshme të kryerësve të tjerë të veprave penale.

2. Kur kryerësi shpallet fajtor për vepër penale për të cilën mund të shqiptohet dënim me të paktën
dhjetë (10) vjet burgim, gjykata nuk e pezullon ose nuk e heq dënimin.


108

Neni 235
Dëshmitarët bashkëpunues

1. Sipas këtij kapitulli, shprehja “dëshmitar bashkëpunues” do të thotë i dyshuari ose i pandehuri për
të cilin ende nuk është lexuar aktakuza në shqyrtimin gjyqësor dhe i cili pritet të dëshmojë në
gjykatë kur:

1.1. ka gjasa të parandalojë vepra të tjera penale nga personi tjetër;

1.2. ka gjasa të shpie drejt zbardhjes së të vërtetës në procedurën penale;

1.3. është bërë vullnetarisht dhe me marrëveshje të plotë për të dëshmuar të vërtetën në
gjykatë;

1.4. është vlerësuar nga gjykata si e vërtetë dhe e plotë; ose

1.5. mund të shpie drejt ndjekjes së suksesshme të kryerësve të tjerë të veprës penale.

Neni 236
Kërkesa për shpalljen e personit dëshmitar bashkëpunues

1. Prokurori i shtetit mund të bëjë kërkesë me shkrim pranë gjykatës për të urdhëruar që personi të
shpallet dëshmitar bashkëpunues. Kërkesa përfshin deklaratën e veçantë të pretendimeve faktike
nga prokurori i shtetit.

2. Prokurori i shtetit mund të bëjë kërkesë të arsyetuar për urdhër që pretendimet faktike në
deklarim të mbahen të fshehta nga palët tjera dhe mbrojtësit e tyre.

3. Gjykata në çdo kohë pas pranimit të kërkesës së prokurorit të shtetit për fshehtësi, mund të
urdhërojë fshehtësinë lidhur me pretendimet faktike të përfshira në deklaratë.

4. Çdo shkelje e urdhrit për fshehtësi e bazuar në paragrafin 2. të këtij neni ndiqet nga prokurori i
shtetit sipas nenit 202 të Kodit Penal dhe neni 202, paragrafi 2. i Kodit Penal nuk zbatohet.

Neni 237
Procedura për shpalljen e personit dëshmitar bashkëpunues

1. Pas marrjes së kërkesës, gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i
trupit gjykues dëgjon kërkesën në seancë të mbyllur. Prokurori i shtetit dhe mbrojtësi i dëshmitarit
bashkëpunues mund të jenë të pranishëm në seancën dëgjimore për të vlerësuar besueshmërinë e
dëshmitarit bashkëpunues dhe për të siguruar plotësimin e kushteve nga neni 235 i këtij Kodi.
Deklarimet e bëra te gjyqtari gjatë marrjes në pyetje nuk mund të përdoren në procedurë penale
kundër dëshmitarit bashkëpunues ose kundër ndonjë personi tjetër si prova që mbështesin zbulimin
e fajësisë.

2. Dispozitat e zbatueshme për marrjen në pyetje të dëshmitarëve zbatohen përshtatshmërisht
gjatë marrjes në pyetje të dëshmitarit bashkëpunues dhe marrja në pyetje shënohet në
procesverbal në pajtim me dispozitat e këtij Kodi.

3. Në mbyllje të seancës dëgjimore, gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose
kryetari i trupit gjykues mund të urdhërojë shpalljen e personit dëshmitar bashkëpunues kur ai çmon
se janë plotësuar kriteret për dëshmitar bashkëpunues nga neni 235 i këtij Kodi.

4. Urdhri përcakton:

4.1. veprat penale, me përshkrimin e veprimeve dhe të kualifikimit të tyre për të cilat
urdhërohet ndalimi i fillimit ose i vazhdimit të procedurës penale apo shqiptimi i dënimit;

109

4.2. ndalimin e fillimit ose të vazhdimit të procedurës penale kundër dëshmitarit
bashkëpunues dhe shqiptimit të dënimit ndaj dëshmitarit bashkëpunues për vepër penale të
përcaktuar në urdhër;

4.3. natyrën dhe përmbajtjen e bashkëpunimit të dhënë nga dëshmitari bashkëpunues; dhe

4.4. kushtet për revokimin e urdhrit.

5. Gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues nuk lëshojnë
urdhër të tillë kur dëshmitari bashkëpunues dyshohet nga prokurori i shtetit ose akuzohet me
aktakuzë si organizator apo udhëheqës i grupit prej dy (2) apo më shumë personave të cilët kanë
kryer vepër penale.

6. Urdhri nuk e ndalon fillimin apo vazhdimin e procedurës penale kundër dëshmitarit
bashkëpunues për vepra penale të kryera pas lëshimit të urdhrit ose për vepra penale që dënohen
me të paktën dhjetë (10) vjet burgim.

Neni 238
Revokimi i shpalljes si dëshmitar bashkëpunues

1. Me kërkesë të prokurorit të shtetit, urdhri i paraparë në nenin 237 të këtij Kodi mund të revokohet
nga kolegji shqyrtues kur dëshmia e dëshmitarit bashkëpunues vërtetohet si e rreme në ndonjë
pjesë të rëndësishme të saj, ose kur dëshmitari bashkëpunues nuk tregon të vërtetën e plotë.

2. Dëshmitari bashkëpunues paralajmërohet për pasojat e dhënies së dëshmisë së rreme në
ndonjë pjesë të rëndësishme të saj ose kur qëllimisht nuk e tregon të vërtetën e plotë para se të
merret në pyetje nga gjyqtari i procedurës paraprake sipas nenit 237, paragrafi 1. i këtij Kodi dhe
para se të dëshmojë nën mbrojtjen e urdhrit. Çdo dëshmim i tillë duhet të jetë ose në formë të
shkruar në gjuhën e dëshmitarit bashkëpunues dhe e nënshkruar nga ai për të vërtetuar saktësinë
e saj, ose e incizuar në audio apo videotrakë e cila për gjykatën është autentike.

Neni 239
Njoftimi i të pandehurit për identitetin e dëshmitarit bashkëpunues

Të pandehurit kundër të cilit duhet të dëshmojë dëshmitari bashkëpunues i jepet një kopje e urdhrit
me të cilin personi i tillë është shpallur dëshmitar bashkëpunues para shqyrtimit gjyqësor të të
pandehurit.


KAPITULLI XV
FAZA E NGRITJES SË AKTAKUZËS DHE DEKLARIMIT


Neni 240
Gjykimi penal që zbatohet vetëm pas ngritjes së aktakuzës

1. Pas përfundimit të hetimit ose kur prokurori i shtetit konsideron se informacionet me të cilat ai
disponon për veprën penale dhe kryerësin e saj paraqesin dyshim të bazuar mirë se i pandehuri ka
kryer vepër penale apo vepra penale, procedura para gjyqit mund të zbatohet vetëm në bazë të
aktakuzës së ngritur nga prokurori i shtetit.

2. Nëse hetimi ka përfunduar dhe nuk ka prova të mjaftueshme për të mbështetur dyshimin e
bazuar mirë se i pandehuri ka kryer vepër penale ose vepra penale, prokurori i shtetit nxjerr
aktvendim për pushimin e hetimit.

Neni 241
Aktakuza

1. Aktakuza përmban:

110

1.1. përcaktimin e gjykatës ku do të mbahet shqyrtimi gjyqësor;

1.2. emrin dhe mbiemrin e të pandehurit dhe të dhënat e tij personale;

1.3. të dhënat nëse është shqiptuar paraburgimi dhe sa kohë ka zgjatur ose masat e
urdhëruara kundër të pandehurit për sigurimin e pranisë së tij, nëse ai ndodhet në liri dhe
nëse ai është liruar para ngritjes së aktakuzës, sa është mbajtur në paraburgim.

1.4. kohën dhe vendin e kryerjes së veprës penale, objektin në të cilin është kryer dhe
mjetin me të cilin është kryer vepra penale, si dhe rrethanat tjera të nevojshme për të
përcaktuar me saktësi veprën penale;

1.5. emërtimin ligjor të veprës penale duke i’u referuar dispozitave të Kodit Penal;

1.6. Rekomandimin për provat që duhet prezentuar në shqyrtimin gjyqësor së bashku me
emrat e dëshmitarëve dhe ekspertëve, shkresat që duhet lexuar dhe sendet që duhet marrë
si provë.

1.7. Shpjegimin e arsyeve për ngritjen e aktakuzës bazuar në rezultatet e hetimit dhe
provat që vërtetojnë faktet kryesore;

1.8. Nëse është zbatuar mundësia hetuese e veçantë, në aktakuzë duhet të ceken emrat e
gjyqtarëve të kolegjit që ka drejtuar mundësinë hetuese të veçantë.

1.9. Aktakuza përcakton me saktësi çdo ndërtesë, pasuri të paluajtshme, pasuri të
luajtshme, fonde apo pasuri tjera që mund t’i nënshtrohen konfiskimit. Aktakuza po ashtu
përshkruan provat e nevojshme që kërkohen për të arsyetuar konfiskimin nga Kapitulli XVIII
i këtij Kodi.

2. Nëse i pandehuri gjendet në liri, prokurori i shtetit në aktakuzë mund të propozojë që të jepet
urdhri për paraburgim, e kur i pandehuri gjendet në paraburgim, prokurori i shtetit mund të
propozojë që ai të lirohet.

3. Një aktakuzë mund të ngritët për disa vepra të ndryshme penale ose ndaj disa të pandehurve
vetëm kur në pajtim me nenin 35 të këtij Kodi mund të zbatohet procedura e përbashkët.

Neni 242
Procedura për ngritjen e aktakuzës

1. Aktakuza i paraqitet gjykatës kompetente në aq kopje sa ka të pandehur dhe mbrojtës të tyre dhe
një kopje shtesë për gjykatën. Gjithashtu, gjykatës i dërgohet edhe lënda komplete e hetimit nga
prokurori i shtetit.

2. Gjykata cakton gjyqtarin ose trupin gjykues me kryetarin e tijnëpërmjet një procesi transparent e
të drejtë për caktimin e çështjeve, ashtu siç duhet. Nëse është zbatuar mundësia hetuese e
veçantë, njëri nga gjyqtarët e kolegjit caktohet si gjyqtar i vetëm gjykues ose si kryetar i trupit
gjykues ose si anëtar i trupit gjykues.

3. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues përcakton sipas detyrës zyrtare nëse ka
kompetencë mbi çështjen që përbën aktakuzën.

4. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues cakton menjëherë shqyrtimin fillestar, i cili
duhet të mbahet brenda tridhjetë (30) ditëve pas ngritjes së aktakuzës.

5. Nëse i pandehuri është në mbajtje në paraburgim, shqyrtimi fillestar mbahet në mundësinë e
parë, jo më vonë se pesëmbëdhjetë (15) ditë pas ngritjes së aktakuzës.
6. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues njofton prokurorin e shtetit, të pandehurit dhe
mbrojtësit e tyre për kohën dhe vendin e mbajtjes së shqyrtimit fillestar.


111

Neni 243
Shkresat që plotësojnë aktakuzën

1. Në të njëjtën kohë me paraqitjen e aktakuzës, prokurori i shtetit paraqet edhe dokumentet e
mëposhtme kur është e nevojshme:

1.1. prokurori i shtetit paraqet mbështetjen e pohimit nga neni 263 të këtij Kodi së bashku
me deklaratat e marra nga neni 132 të këtij Kodi apo provat e siguruara nga neni 219,
paragrafi 6. të këtij Kodi të cilat synon ti paraqesë si prova të drejtpërdrejta pa praninë e
dëshmitarëve. Mbështetja e pohimit përshkruan provat e pavarura që vërtetojnë deklaratat
të cilat prokurori i shtetit synon t’i paraqesë si prova të drejtpërdrejta. Kjo mbështetje e
pohimit mund të plotësohet ose të paraqitet në një kohë më të vonshme nëse dëshmitari
për të cilin zbatohet kjo dispozitë nuk është më në dispozicion për të dëshmuar në shqyrtim
gjyqësor.

1.2. prokurori i shtetit paraqet kërkesë për të vazhduar apo për të zbatuar ndonjë nga
masat për sigurimin e pranisë së të pandehurit. Nenet 173 deri 193 të këtij Kodi zbatohen
përshtatshmërisht për çfarëdo kërkese nga ky paragraf.
2. Prokurori i shtetit mund të paraqesë mbështetje të pohimit apo kërkesa nga ky nen edhe më pas
nëse nuk ka mundur ta dijë bazën për paraqitjen e njoftimit apo kërkesës në kohën kur është ngritur
aktakuza.

Neni 244
Materialet të cilat i jepen të pandehurit me ngritjen e aktakuzës

1. Jo më vonë se nga ngritja e aktakuzës, prokurori i shtetit i siguron mbrojtësit apo mbrojtësit
kryesor materialet e mëposhtme ose kopjen e tyre të cilat janë në posedim, në kontroll ose në
mbrojtje të tij, nëse këto materiale nuk i janë dhënë mbrojtësit gjatë hetimit:

1.1. procesverbalet mbi deklarimet ose pohimet, të nënshkruara apo të panënshkruara nga
i pandehuri;

1.2. emrat e dëshmitarëve të cilët prokurori i shtetit ka ndërmend t’i thërret për dëshmim
dhe çdo deklarim të mëhershëm të dhënë nga dëshmitarët e tillë;

1.3. të dhënat mbi identifikimin e personave për të cilët prokurori i shtetit e di se posedojnë
prova të pranueshme dhe shfajësuese ose informata lidhur me çështjen dhe çdo
procesverbal të deklarimeve, të nënshkruar apo të panënshkruar nga personat e tillë për
këtë çështje;

1.4. rezultatet e ekzaminimit fizik dhe mendorë, testet shkencore ose eksperimentet e bëra
lidhur me çështjen;

1.5. kallëzimet penale dhe raportet e policisë; dhe

1.6. përmbledhjet ose referencat për provat materiale të mbledhura gjatë hetimit.

2. Deklarimet e dëshmitarëve i vihen në disponim të pandehurit në gjuhën që ai e kupton dhe e flet.

3. Pas ngritjes së aktakuzës, prokurori i shtetit i siguron mbrojtësit çfarëdo materiali të ri të paraparë
në paragrafin 1. të këtij neni brenda dhjetë (10) ditëve nga pranimi i tyre.

4. Për dispozitat e këtij neni vlejnë masat për mbrojtjen e të dëmtuarit, dëshmitarëve, të privatësisë
së tyre dhe të dhënave konfidenciale, siç parashihet me ligj.

Neni 245
Shqyrtimi fillestar

1. Gjatë shqyrtimit fillestar duhet të jenë të pranishëm prokurori i shtetit, i pandehuri apo të
pandehurit dhe mbrojtësit.
112

2. Gjatë shqyrtimit fillestar, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues i jep kopjen e
aktakuzës të pandehuri apo të pandehurve, nëse ata nuk i kanë pranuar këto kopje të aktakuzës
më parë.

3. Gjatë shqyrtimit fillestar, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupi gjykues vendos për të gjitha
propozimet për të vazhduar apo zbatuar masat për sigurinë e pranisë së të pandehurit.

4. Gjatë shqyrtimit fillestar, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues siguron që prokurori
i shtetit të ketë përmbushur detyrimet që kanë të bëjnë me zbulimin e provave nga neni 244 i këtij
Kodi.

5. Gjatë shqyrtimit fillestar, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues cakton shqyrtimin e
dytë jo më herët se tridhjetë (30) ditë pas shqyrtimit fillestar dhe jo më vonë se dyzet (40) ditë pas
shqyrtimit fillestar. Në të kundërtën, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të
kërkojë vetëm paraqitjen e propozimeve deri në datën e caktuar e cila nuk mund të jetë më vonë se
tridhjetë (30) ditë nga shqyrtimi fillestar.

6. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues njofton të pandehurin dhe mbrojtësin se para
shqyrtimit të dytë, ata duhet që:

6.1. të paraqesin kundërshtimet e tyre për provat e cekura në aktakuzë;

6.2. të paraqesin kërkesat për hudhjen e aktakuzës nëse është e ndalur ligjërisht; dhe

6.3. të paraqesin kërkesat për hudhjen e aktakuzës për shkak të mospërshkrimit të veprës
penale sipas ligjit.

7. Asnjë dëshmitar apo ekspert nuk merret në pyetje dhe asnjë provë nuk paraqitet gjatë shqyrtimit
fillestar, përveç nëse dëshmitari është i nevojshëm për marrjen e vendimit mbi vazhdimin ose
zbatimin e masave për të siguruar praninë e të pandehurit nga paragrafi 3. të këtij neni.

Neni 246
Pranimi i fajësisë

1. Në fillim të shqyrtimit fillestar, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupi gjykues e udhëzon të
pandehurin për të drejtën e tij për të mos u deklaruar në çështjen e tij ose të mos përgjigjet në
pyetje dhe nëse ai deklaron për çështjen, se nuk ka për detyrë të inkriminojë vetveten ose të
afërmin, as të pranojë fajësinë; të mbrohet vetë ose nëpërmjet ndihmës juridike nga mbrojtësi sipas
zgjedhjes së tij; të kundërshtojë aktakuzën dhe pranueshmërinë e provave të paraqitura në
aktakuzë.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupi gjykues pastaj çmon nëse e drejta e të pandehurit në
mbrojtës është respektuar dhe nëse prokurori i shtetit ka përmbushur detyrimet që kanë të bëjnë
me zbulimin e provave nga neni 244 i këtij Kodi.

3. Pastaj prokurori i shtetit ia lexon aktakuzën të pandehurit.

4. Pasi që gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupi gjykues bindet se i pandehuri e kupton
aktakuzën, të pandehurit i ofron mundësinë të pranojë fajësinë ose të deklarohet i pafajshëm. Nëse
i pandehuri nuk e ka kuptuar aktakuzën, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupi gjykues thërret
prokurorin e shtetit që t’ia shpjegojë aktakuzën të pandehurit në mënyrë që ai ta kuptojë pa
vështirësi. Nëse i pandehuri nuk dëshiron të bëjë ndonjë deklarim lidhur me fajësinë e tij,
konsiderohet se ai nuk e pranon fajësinë.

Neni 247
Marrëveshjet mbi pranimin e fajësisë gjatë shqyrtimit fillestar

1. Nëse marrëveshja mbi pranimin e fajësisë nga neni 233 i këtij Kodi paraqitet së bashku me
aktakuzën, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues çmon marrëveshjen mbi pranimin e
113

fajësisë dhe e pranon atë, e refuzon atë ose cakton shqyrtim të veçantë në pajtim me procedurat
nga neni 248 dhe neni 233 të këtij Kodi.

2. Nëse i pandehuri deklarohet i pafajshëm, gjykata nuk mund ta dënojë të pandehurin, përveç nëse
i pandehuri e ndryshon deklaratën e tij dhe pranon fajësinë, ose nëse gjykata e shpall fajtor të
pandehurin pas shqyrtimit gjyqësor, pavarësisht nga marrëveshja mbi pranimin e fajësisë.

3. Shqyrtimet nga ky kapitull mund të mbahen nën masa të fshehta pas kërkesës së prokurorit të
shtetit nga Kapitulli XIII të këtij Kodi.

4. Marrëveshja mbi pranimin e fajësisë nga neni 233 i këtij Kodi ose pranimi i fajësisë nga neni 248 i
këtij Kodi mund të shqyrtohen nga gjykata në çdo kohë para përfundimit të shqyrtimit gjyqësor.

Neni 248
Pranimi i fajësisë gjatë shqyrtimit fillestar

1. Kur i pandehuri pranon fajësinë për të gjitha pikat e aktakuzës sipas nenit 246 ose 247 të këtij
Kodi, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues përcakton nëse:

1.1. i pandehuri kupton natyrën dhe pasojat e pranimit të fajit;

1.2. pranimi bëhet vullnetarisht nga i pandehuri pas këshillimeve të mjaftueshme me
mbrojtësin, nëse i pandehuri ka mbrojtës;

1.3. pranimi i fajit mbështetet në faktet e çështjes që përmban aktakuza, në materialet e
prezantuara nga prokurori i shtetit për plotësimin e aktakuzës të pranuar nga i pandehuri
dhe çdo provë tjetër, siç është dëshmia e dëshmitarëve e paraqitur nga prokurori i shtetit
ose i pandehuri; dhe

1.4. aktakuza nuk përmban asnjë shkelje të qartë ligjore ose gabime faktike.

2. Në vlerësimin e pranimit të fajësisë së të pandehurit, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues mund të kërkojë mendimin e prokurorit të shtetit, mbrojtësit dhe të dëmtuarit.

3. Kur gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues nuk bindet se janë vërtetuar faktet nga
paragrafi 1. i këtij neni, ai merr aktvendim me të cilin refuzon pranimin e fajësisë dhe procedon
shqyrtimin fillestar sikur pranimi i fajësisë të mos ishte bërë.

4. Kur gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues bindet se janë vërtetuar faktet nga
paragrafi 1. i këtij neni, ai merr aktvendim me të cilin pranon pranimin e fajësisë nga i pandehuri dhe
vazhdon me shqiptimin e dënimit, caktimin e seancës për vërtetimin e ndonjë fakti relevant për
dënimin ose pezullon dënimin deri në përfundimin e bashkëpunimit të të pandehurit me prokurorin e
shtetit.

5. I pandehuri i cili nuk pranon fajësinë gjatë shqyrtimit fillestar mund të ndryshojë deklaratën e tij
dhe të pranojë fajësinë në çdo kohë. Për cilindo të pandehur që dëshiron të pranojë fajësinë nga ky
paragraf, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupi gjykues zbaton përshtatshmërisht shqyrtimin
nga ky nen.

Neni 249
Kundërshtimi i provave

1. Para shqyrtimit të dytë, i pandehuri mund të paraqesë kundërshtim ndaj provave të caktuara në
aktakuzë, bazuar në këto arsye:

1.1. provat nuk janë marrë në mënyrë të ligjshme nga policia, prokurori i shtetit ose organi
tjetër qeveritar;

1.2. provat janë në kundërshtim me rregullat nga Kapitulli XVI i këtij Kodi; ose

114

1.3. ka bazë të artikulueshme që gjykata të çmojë provën si thelbësisht të
pambështetshme.

2. Prokurorit të shtetit i jepet mundësia që t’i përgjigjet kundërshtimit gojarisht ose me shkrim.

3. Për të gjitha provat për të cilat është paraqitur kundërshtim, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i
trupit gjykues merr aktvendim me shkrim të arsyetuar për lejimin ose përjashtimin e provës.

4. Provat e papranueshme ndahen nga shkresat dhe mbyllen. Provat e tilla mbahen nga gjykata të
ndara nga shkresat dhe provat tjera. Provat e papranueshme nuk mund të shqyrtohen apo të
shfrytëzohen në procedurë penale, përveç në rastin e ankesës kundër aktvendimit mbi
pranueshmërinë.

5. Të gjitha provat kundër të cilave nuk është paraqitur kundërshtim janë të pranueshme në
shqyrtim gjyqësor, përveç nëse gjykata sipas detyrës zyrtare përcakton se pranueshmëria e provës
së caktuar do të cenonte të drejtat e të pandehurit të garantuara me Kushtetutën e Republikës së
Kosovës.

6. Secila palë mund të paraqesë ankesë kundër aktvendimit nga paragrafi 3. të këtij neni. Ankesa
duhet të bëhet brenda pesë (5) ditëve nga pranimi i aktvendimit me shkrim.

Neni 250
Kërkesa për hudhjen e aktakuzës

1. Para shqyrtimit të dytë, i pandehuri mund të paraqesë kërkesë për hudhjen e aktakuzës, bazuar
në këto arsye:

1.1. vepra për të cilën akuzohet nuk përbën vepër penale;

1.2. ekzistojnë rrethana të cilat e përjashtojnë përgjegjësinë penale;

1.3. ka kaluar afati i parashkrimit të veprës penale, vepra penale është e përfshirë në falje
ose ekzistojnë rrethana të tjera të cilat e pengojnë ndjekjen; ose

1.4. nuk ka prova të mjaftueshme për të mbështetur një dyshim të bazuar mirë se i
pandehuri ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet në aktakuzë.

2. Prokurorit të shtetit duhet t’i jepet mundësia që të përgjigjet ndaj kërkesës gojarisht apo me
shkrim.

3. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues merr aktvendim me shkrim të arsyetuar me
të cilin refuzon kërkesën ose hudh aktakuzën.

4. Secila palë mund të paraqesë ankesë kundër aktvendimit nga paragrafi 3. të këtij neni Ankesa
duhet të bëhet brenda pesë (5) ditëve nga pranimi i aktvendimit me shkrim.

Neni 251
Përgjigjet

1. Prokurorit të shtetit i jepet mundësia që të përgjigjet në kundërshtimin nga neni 249 ose në
kërkesën nga neni 250 të këtij Kodi.

2. Përgjigja nga paragrafi 1. i këtij neni mund të bëhet gojarisht gjatë shqyrtimit të dytë ose me
shkrim.

3. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues i jep prokurorit të shtetit kohë prej një (1) javë
për të paraqitur përgjigje me shkrim ndaj kundërshtimit nga neni 249 ose kërkesës nga neni 250 të
këtij Kodi.

115

4. Në vend të përgjigjes ndaj kërkesës nga neni 250, prokurori i shtetit mund të paraqesë aktakuzë
të ndryshuar nga neni 252 të këtij Kodi.

Neni 252
Aktakuza e ndryshuar

1. Nëse kërkesa e paraqitur nga i pandehuri për hudhjen e aktakuzës nga neni 250 të këtij Kodi
mund të rregullohet me ndryshim të aktakuzës, prokurori i shtetit paraqet aktakuzë të ndryshuar në
pajtim me nenin 241 të këtij Kodi brenda një (1) jave nga shqyrtimit i dytë.

2. Nëse aktakuza e ndryshuar paraqitet kundër një të pandehuri apo disa të pandehurve, gjyqtari i
vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues cakton shqyrtim fillestar nga neni 245 i këtij Kodi sikurse
aktakuza të ishte e re.

3. I pandehuri mund të paraqesë kundërshtime të reja nga neni 249 ose kërkesa nga neni 250 i këtij
Kodi por vetëm për ato pjesë të aktakuzës të cilat janë ndryshuar.

4. I pandehuri mund të paraqesë sërish kundërshtimet e mëparshme nga neni 249 ose kërkesat
nga neni 250 i këtij Kodi. Nëse i pandehuri nuk i paraqet sërish kundërshtimet apo kërkesat e
mëparshme, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues vendosë që ato kundërshtime apo
kërkesa nuk janë relevante për aktakuzën e ndryshuar dhe nuk i shqyrtojnë më tej.

5. Prokurori i shtetit mund të ndryshojë aktakuzën një herë, përveç në rastet kur siguron të dhëna të
reja që bëjnë të nevojshme ndryshimin e aktakuzës.

Neni 253
Hudhja e aktakuzës

1. Për çdo kërkesë për hudhjen e aktakuzës nga neni 250 i këtij Kodi, gjyqtari i vetëm gjykues ose
kryetari i trupit gjykues merr aktvendim për hudhjen e aktakuzës dhe pushimin e procedurës penale
kur çmon se:

1.1. vepra me të cilën akuzohet nuk përbën vepër penale;

1.2. ekzistojnë rrethana të cilat e përjashtojnë përgjegjësinë penale;

1.3. ka kaluar afati i parashkrimit të veprës penale, vepra është përfshirë me amnesti apo
falje, ose ekzistojnë rrethana të tjera të cilat e pengojnë ndjekjen; ose

1.4. nuk ka prova të mjaftueshme për të mbështetur një dyshim të bazuar mirë se i
pandehuri ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet në aktakuzë.

2. Me rastin e marrjes së aktvendimit nga ky nen, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues nuk detyrohet me cilësimin juridik të veprës penale siç është parashtruar nga prokurori i
shtetit në aktakuzë.

3. Në përgjigjen ndaj kërkesës nga neni 250, prokurori i shtetit mund të hudhë aktakuzën nëse
kërkesa nga neni 250 të këtij Kodi është e bazuar.

Neni 254
Shqyrtimi i dytë dhe caktimi i shqyrtimit gjyqësor

1. Në shqyrtimin e dytë marrin pjesë prokurori i shtetit, i pandehuri ose të pandehurit dhe mbrojtësit,
përveç nëse gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues ka kërkuar vetëm paraqitjen e
propozimeve deri në datën e shqyrtimit të dytë.

2. Gjatë shqyrtimit të dytë, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues sigurohet që
mbrojtësi të ketë përmbushur të gjitha detyrimet lidhur me zbulimin e provave nga neni 256 i këtij
Kodi.

116

3. Gjatë shqyrtimit të dytë, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues shqyrton
kundërshtimet nga neni 249 ose kërkesat nga neni 250 të këtij Kodi. Ai mund të kërkojë nga
prokurori i shtetit që të përgjigjet gojarisht gjatë shqyrtimit ose me shkrim, në pajtim me nenet 249-
253 të këtij Kodi.

4. Gjatë shqyrtimit të dytë, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues cakton seanca
dëgjimore në pajtim me nenin 255 të këtij Kodi, nëse seancat e tilla janë të nevojshme.

5. Gjatë shqyrtimit të dytë, gjyqtari i procedurës paraprake ose kryetari i trupit gjykues cakton
shqyrtimin gjyqësor, përveç nëse ende nuk ka marr aktvendim mbi kundërshtimet e paraqitura nga
neni 249 apo kërkesat nga neni 250 të këtij Kodi.

6. Nëse gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues ende nuk ka vendosur për
kundërshtimet nga neni 249 apo kërkesat nga neni 250 të këtij Kodi, ai merr aktvendim me shkrim
të arsyetuar për të gjitha propozimet e pazgjidhura pas shqyrtimit të dytë. Ai cakton shqyrtimin
gjyqësor me urdhër me shkrim, të cilin e nxjerr në të njëjtën kohë me aktvendimin apo aktvendimet
me shkrim për propozimet e lartpërmendura.

7. Asnjë dëshmitar apo ekspert nuk merret në pyetje dhe nuk paraqiten prova gjatë shqyrtimit të
dytë.

Neni 255
Shqyrtimet për përcaktimin e vlefshmërisë së propozimeve

1. Nëse gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues çmon se është e nevojshme mbajtja e
shqyrtimit për të vlerësuar kundërshtimet e të pandehurit nga neni 249 apo kërkesat nga neni 250
të këtij Kodi, ai cakton dhe zbaton shqyrtimin e tillë sa më parë që të jetë e mundur dhe jo më vonë
se tre (3) javë nga dita e shqyrtimit të dytë.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues nxjerr aktvendim me shkrim të arsyetuar sa
më parë që të jetë e mundur pas shqyrtimit të mbajtur sipas këtij neni dhe jo më vonë se tre (3)
javë nga dita e mbajtjes së shqyrtimit nga ky nen.

Neni 256
Paraqitja e materialeve nga mbrojtja

1. Në shqyrtim të dytë, mbrojtja i paraqet prokurorit të shtetit:

1.1. njoftimin për qëllimin e prezentimit të alibit, duke precizuar vendin ose vendet ku i
pandehuri pohon të ketë qenë në kohën e kryerjes së veprës penale dhe emrat e
dëshmitarëve dhe çdo provë tjetër që e mbështet alibinë;

1.2. njoftimin për qëllimin e prezentimit të arsyeve për përjashtim të përgjegjësisë penale,
duke precizuar emrat e dëshmitarëve dhe çdo prove tjetër që e mbështet arsyen e tillë; dhe

1.3. njoftimin për emrat e dëshmitarëve të cilët mbrojtja synon t’i thërret për të dëshmuar.

2. Në çdo kohë para shqyrtimit gjyqësor, mbrojtësi mund të plotësojë me shkrim informatat e dhëna
sipas paragrafit 1. të këtij neni prokurorit të shtetit.

3. Nëse mbrojtësi nuk kryen detyrimin nga paragrafët 1. dhe 2. të këtij neni ndërsa gjykata nuk gjen
shkaqe të arsyeshme për një gjë të tillë, gjykata mund të shqiptojë gjobë deri në dyqindepesëdhjetë
(250) Euro ndaj mbrojtësit dhe njofton Odën e Avokatëve për këtë.







117

KAPITULLI XVI
PROVAT


Neni 257
Rregullat e përgjithshme për prova

1. Rregullat e provës të parapara në këtë nen zbatohen në të gjitha procedurat penale para
gjykatës dhe, në rastet kur e parasheh ky Kod, ato gjithashtu zbatohen në procedurat para
prokurorit të shtetit dhe policisë.

2. Provat e marra me shkelje të dispozitave të procedurës penale janë të papranueshme kur ky Kod
ose dispozita të tjera të ligjit shprehimisht parashikojnë kështu.

3. Gjykata nuk mund ta mbështesë vendimin e saj në prova të papranueshme.

4. Gjatë çdo intervistimi ose marrjeje në pyetje ndalohet që:

4.1. liria e të pandehurit për të formuluar dhe shprehur mendimin e tij të ndikohet nëpërmjet
keqtrajtimit, lodhjes së shkaktuar, ndërhyrjes fizike, përdorimit të drogës, torturës,
shtrëngimit ose hipnotizimit;

4.2. i pandehuri të kanoset me masa të ndaluara me ligj;

4.3. të premtohet ndonjë përfitim që nuk parashihet me ligj; dhe

4.4. të dobësohet kujtesa e të pandehurit ose aftësia e tij për të kuptuar.

5. Ndalesa nga paragrafi 4. i këtij neni zbatohet pavarësisht nga pëlqimi i personit të intervistuar ose
të marrë në pyetje.

6. Kur intervistimi ose marrja në pyetje është zbatuar në kundërshtim me paragrafin 4. të këtij neni,
procesverbali i intervistimit ose marrjes së tillë në pyetje është i papranueshëm.

Neni 258
Provat dhe rendi në gjykatë

1. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues është përgjegjës për funksionimin e mirëfilltë
të shqyrtimit gjyqësor, përfshirë marrjen e provave.

2. Gjykata mund të ndalojë marrjen e provave nëse:

2.1. marrja e provave të tilla për të plotësuar provat tjera është e panevojshme dhe e tepërt
sepse çështja në fjalë është e njohur në vija të përgjithshme;

2.2. fakti që do të provohet është i parëndësishëm për vendimin apo është provuar;

2.3. prova është tërësisht e papërshtatshme, e pamundshme ose e paarritshme; ose

2.4. kërkesa bëhet për të zvarritur procedurën.

3. Gjykata mund të ndalojë marrjen e provës apo të përjashtojë provën.

Neni 259
Provat qartazi të parëndësishme apo thelbësisht të pambështetshme janë të papranueshme

1. Cilado provë që nuk ka të bëjë me të provuarit e ndonjë elementi të veprës penale, dëmit të
shkaktuar me vepër penale, mbrojtjes nga ndjekja apo ndonjë çështjeje tjetër të rëndësishme mund
të çmohet si provë qartazi e parëndësishme dhe është provë e papranueshme.

118

2. Cilado provë që është thelbësisht e pambështetshme, siç përkufizohet në nenin 19, paragrafi 1.,
nën-paragrafi 1.29 të këtij Kodi është provë e papranueshme.

Neni 260
Shqyrtimi i provave të pranueshme në shqyrtim kryesor

1. Pasi që gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues të ketë përjashtuar provat në pajtim
me nenin 249 të këtij Kodi, ato prova mund të shqyrtohen nga gjykata vetëm gjatë rigjykimit nëse
aktvendimi i gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit të trupit gjykues për të përjashtuar provat
ndryshohet pas ankesës.

2. Prova mund të shqyrtohen nga gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues gjatë
shqyrtimit kryesor nëse nuk është përjashtuar sipas nenit 249 apo nëse nuk është e papranueshme
sipas nenit 259 të këtij Kodi.

3. Gjyqtari i vetëm gjykues, kryetari i trupit gjykues apo anëtari i trupit gjykues, çmon
besueshmërinë, rëndësinë dhe vlerën provuese të provës së pranuar nga paragrafi 2. i këtij neni.

Neni 261
Përdorimi i deklaratave të mëparshme në shqyrtim gjyqësor

1. Deklarimi i të pandehurit dhënë policisë ose prokurorit të shtetit mund të jetë provë e
pranueshme në gjykatë vetëm kur është marrë në pajtim me dispozitat e nenit 73, paragrafi 1. nenit
131 ose nenit 132 dhe në pajtim me nenet 151 deri 155 të këtij Kodi. Deklaratat e tilla mund të
përdoren për ta kundërshtuar deklarimin e të pandehurit në gjyq ose si provë e drejtpërdrejtë në
pajtim me nenin 262 paragrafi 2. të këtij Kodi.

2. Marrja në pyetje në procedurë paraprake mund të përdoret si provë në pajtim me nenin 123
paragrafi 2. të këtij Kodi.

3. Deklarata në procedurë paraprake mund të përdoret si provë në pajtim me nenin 123, paragrafi
3. të këtij Kodi.

4. Mundësia hetuese e veçantë mund të përdoret si provë në pajtim me nenin 123, paragrafi 4. të
këtij Kodi.

Neni 262
Provat për përcaktimin e fajësisë

1. Gjykata nuk e shpall të akuzuarin fajtor duke u mbështetur vetëm në një dëshmi ose duke i
dhënë rëndësi vendimtare një dëshmie apo një prove tjetër e cila nuk mund të kundërshtohet nga i
pandehuri ose mbrojtësi përmes marrjes në pyetje gjatë ndonjë faze të procedurës penale.

2. Gjykata nuk e shpall të akuzuarin fajtor duke u mbështetur vetëm në një deklaratë ose duke i
dhënë rëndësi vendimtare deklarimit të dhënë nga i pandehuri në polici ose para prokurorit të
shtetit.

3. Gjykata nuk e shpall të akuzuarin fajtor vetëm në një deklaratë ose duke i dhënë rëndësi
vendimtare dëshmisë së dhënë nga një dëshmitar, identiteti i të cilit është i panjohur për mbrojtësin
dhe të akuzuarin.

4. Gjykata nuk e shpall personin fajtor vetëm mbi bazën e dëshmisë së dhënë nga dëshmitari
bashkëpunues.

Neni 263
Mbështetja e pohimit

1. Prokurori i shtetit i cili synon të mbështetet në deklaratat e mëparshme nga neni 261 ose
deklaratat e siguruara nga neni 219 paragrafi 6. i këtij Kodi duhet të paraqesë mbështetjen e
pohimit.
119

2. Mbështetja e pohimit përmban:

2.1. Përshkrimin e dëshmive, deklaratën apo provën tjetër në të cilën prokurori i shtetit
synon të mbështetet e që do të ishte e kufizuar sipas nenit 262 të këtij Kodi;

2.2. Përshkrimin e shkurtë të dëshmisë, shkresës apo provës që vërteton të dhënat
fajësuese nga provat e cekura në nën-paragrafin 2.1. të këtij paragrafi.

3. Mbështetja e pohimit paraqitet së bashku me aktakuzë dhe jo më vonë se deri në fillim të
shqyrtimit gjyqësor.


KAPITULLI XVII
NGRIRJA E ASETEVE DHE URDHRAT NDALUES


Neni 264
Ngrirja e përkohshme e aseteve

1. Nëse hetimi është autorizuar për vepër penale nga neni 90 i këtij Kodi, prokurori i shtetit mund të
lëshojë urdhër për ndalimin e shitjes, shkëmbimit të pronësisë ose tërheqjen nga llogaria të cilitdo
send të përshkruar në paragrafin 2 ose 3. të këtij neni.

2. Çdo ndërtesë, pasuri e paluajtshme, pasuri e luajtshme ose aset për të cilin prokurori i shtetit ka
prova të artikulueshme që tregojnë dyshim të bazuar se:

2.1. ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti është përdorur në
veprën penale nën hetim;

2.2. ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti është provë e veprës
penale nën hetim; ose

2.3. ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti është fituar nga vepra
penale nën hetim.
3. Çfarëdo llogarie financiare që i takon të pandehurit nën hetim, në të cilën mund të ketë mjete të
cilat janë:

3.1. të ardhura nga vepra penale nën hetim; ose

3.2. përdorur në kryerjen e vazhdueshme të veprës penale nën hetim.

4. Urdhri i prokurorit të shtetit nga ky nen ka efektin e mëposhtëm:

4.1. çdo bankë apo institucion financiar që pranon urdhrin nga ky nen menjëherë ndalon
çfarëdo aktiviteti të mëtejmë të llogarisë bankare të përshkruar në urdhër. Banka nuk është
përgjegjëse ndaj mbajtësit të llogarisë bankare për veprimet e saj në pajtim me urdhrin nga
ky paragraf.

4.2. cilado palë tjetër që pranon urdhrin nga ky nen duhet të ndërmerr hapat e arsyeshëm
për t’iu bindur urdhrit.

5. Urdhri i prokurorit të shtetit nga ky nen mund të lëshohet vetëm një herë dhe është i vlefshëm
vetëm për shtatëdhjetë e dy (72) orë nga koha e lëshimit të urdhrit.

6. Në urdhrin e prokurorit të shtetit përshkruhet ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e
luajtshme, llogaria financiare ose aseti dhe i urdhëron pranuesit të urdhrit që të ndalojë shitjen,
shkëmbimin e pronësisë ose tërheqjen nga llogaria për shtatëdhjetë e dy (72) orë nga koha e
lëshimit të urdhrit. Në urdhër ceket koha e lëshimit dhe koha e skadimit të urdhrit.

120

7. Urdhri nga ky paragraf mund të lëshohet nga prokurori i shtetit nëse ai i paraqet kërkesë gjyqtarit
të procedurës paraprake për urdhër ndalues nga neni 265 i këtij Kodi për asetin e përcaktuar në
urdhër.

Neni 265
Urdhri ndalues

1. Prokurori i shtetit i cili lëshon urdhrin për ngrirjen e përkohshme të aseteve nga neni 264 i këtij
Kodi menjëherë i paraqet gjyqtarit të procedurës paraprake kërkesë për urdhër ndalues për asetin e
përcaktuar në urdhrin për ngrirjen e përkohshme të asetit.

2. Kërkesa për urdhër ndalues përmban:

2.1. kopjen e urdhrit për ngrirjen e përkohshme të aseteve;

2.2. përshkrimin e provave të artikulueshme që arsyetojnë urdhrin;

2.3. përshkrimin e arsyeve që urdhri ndalues të ndalojë shitjen, shkëmbimin apo tërheqjen
nga llogaria e asetit të përshkruar; dhe

2.4. identitetin e të gjithë personave që kanë interes pasuror në asetin e përshkruar, siç
përcaktohet në regjistrat kadastral apo regjistrat tjerë qeveritar.

3. Gjyqtari i procedurës paraprake lëshon urdhër ndalues për secilin aset që kërkohet nëse
prokurori i shtetit me anë të provave të artikulueshme tregon shkak të bazuar për të arsyetuar
urdhrin.

4. Gjyqtari i procedurës paraprake refuzon ose lëshon urdhrin ndalues para skadimit të urdhrit për
ngrirjen e përkohshme të aseteve.

5. Urdhri ndalues i lëshuar nga gjyqtari i procedurës paraprak në Kosovë vlen për të gjithë territorin
e Kosovës.

6. Urdhri ndalues përcakton ndërtesën, pasurinë e paluajtshme, pasurinë e luajtshme, llogarinë
financiare apo asetin dhe urdhëron pranuesin e urdhrit që të ndalojë shitjen, shkëmbimin e
pronësisë ose tërheqjen nga llogaria për tridhjetë (30) ditë nga koha e lëshimit të urdhrit. Në urdhër
ceket koha e lëshimit dhe koha e skadimit të urdhrit.

7. Urdhri i dërgohet institucionit financiar ose palës tjetër për të cilën është lëshuar urdhri për
ngrirjen e përkohshme të aseteve.

8. Urdhri ndalues po ashtu i dërgohet të pandehurit dhe të gjithë personave që kanë interes në
asetin e përcaktuar. Urdhri ndalues cakton shqyrtimin brenda tre (3) javësh dhe në të thuhet:
“Pasuria e përcaktuar në urdhrin ndalues është ngrirë për tridhjetë (30) ditë. Shqyrtimi është
caktuar. Nëse pretendoni të kundërshtoni ngrirjen e kësaj pasurie, ju duhet të merrni pjesë në
shqyrtim dhe do të keni mundësinë të paraqitni argumentet tuaja për heqjen e kësaj ngrirjeje.
Ndalimi afatgjatë i kësaj pasurie mund të urdhërohet në këtë shqyrtim dhe kjo prek të drejtën tuaj në
këtë pasuri.”

9. Urdhri ndalues nga ky nen ka efektin e mëposhtëm:

9.1. çdo bankë apo institucion financiar që pranon urdhrin nga ky paragraf menjëherë
ndalon çfarëdo aktiviteti të mëtejmë të llogarisë bankare të përshkruar në urdhër. Banka
nuk është përgjegjëse ndaj mbajtësit të llogarisë bankarë për veprimet e saj në pajtim më
urdhrin nga ky paragraf.

9.2. cilado palë tjetër që pranon urdhrin nga ky paragraf duhet të ndërmerr hapat e
arsyeshëm për t’iu bindur urdhrit.


121

Neni 266
Shqyrtimi për konfirmimin e ndalimit të pasurisë

1. Gjyqtari i procedurës paraprake mund të marrë parasysh provat apo dëshmitarët në mbështetje
të urdhrit ndalues të lëshuar më parë gjatë çmuarjes nëse duhet lëshuar urdhër për ndalim afatgjatë
në përfundim të shqyrtimit për ndalim. Ai poashtu mbështet urdhrin për ndalim afatgjatë në provat e
paraqitura gjatë shqyrtimit për ndalim nga paragrafët 2., 3. dhe 4. të këtij neni.

2. Prokurori i shtetit paraqet prova ose dëshmitarë në mbështetje të urdhrit ndalues.

3. I pandehuri mund të paraqet prova ose dëshmitarë për të kundërshtuar provat në mbështetje të
urdhrit ndalues, ose mund të paraqesë argumente kundër bazës ligjore për urdhrin ndalues.

4. Palët tjera që kanë të drejta në pasuri paraqesin prova ose dëshmitarë për të kundërshtuar
provat në mbështetje të urdhrit ndalues, ose mund të paraqesin argumente kundër bazës ligjore për
urdhrin ndalues.

5. Gjyqtari i procedurës paraprake lëshon urdhër për ndalim afatgjatë për secilin aset që kërkohet
nëse ka prova të artikulueshme që tregojnë shkak të bazuar për të arsyetuar urdhrin.

6. Në përfundim të shqyrtimit, gjyqtari i procedurës paraprake lëshon urdhër, me të cilin:

6.1. refuzon ndalimin e pasurisë dhe lëshon urdhër për lirimin e menjëhershëm të pasurisë;
ose

6.2. konfirmon ndalimin e pasurisë dhe menjëherë lëshon urdhër për ndalim afatgjatë.

7. Në përfundim të shqyrtimit, gjykata mund të urdhërojë që pasuria të administrohet nga Agjencia
për Administrimin e Pasurisë së Sekuestruar ose të Konfiskuar vetëm nëse gjykata është e bindur
se me urdhër ndalues nuk do të arrihet të parandalohet që pasuria të mos largohet nga kompetenca
territoriale e saj.

8. Përveç mjeteve të mbajtura në llogari financiare të ngrirë apo llogari financiare të ndaluar, i
pandehuri ose shfrytëzuesi i pasurisë vazhdon shfrytëzimin e pasurisë por nuk mund ta shesë apo
ta shkëmbejë në ndonjë mënyrë tjetër pronësinë mbi pasurinë.

9. Urdhri për ndalim afatgjatë i lëshuar nga gjyqtari i procedurës paraprak në Kosovë vlen për të
gjithë territorin e Kosovës.

10. Urdhri për ndalim afatgjatë i lëshuar nga gjyqtari i procedurës paraprake nuk skadon deri në
përfundim të shqyrtimit gjyqësor, pushimit të hetimit ose sipas paragrafit 11. të këtij neni.

11. Nëse pasuria e përcaktuar në urdhrin për ndalim afatgjatë nuk ceket në aktakuzën nga neni 241
të këtij Kodi, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të vendos për lirimin e
pasurisë për të gjitha palët e përfshira në urdhrin për ndalim afatgjatë.

12. Urdhri për ndalim afatgjatë mund të ankimohet në Gjykatën e Apelit brenda dhjetë (10) ditëve
nga lëshimi i urdhrit. Ankesa nuk e pezullon ekzekutimin e urdhrit për ndalim afatgjatë.












122

KAPITULLI XVIII
KONFISKIMI


1. PROCEDURAT PARA NGRITJES SË AKTAKUZËS

Neni 267
Konfiskimi i përkohshëm

1. Ndërtesat, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme dhe asetet e konfiskuara përkohësisht nga
neni 112 i këtij Kodi duhet ose:

1.1 të i kthehen pronarit nga neni 116 i këtij Kodi;

1.2 të mbahen deri në shfrytëzimin e tyre si prova dhe/apo deri në konfiskimin e
përhershëm nga neni 268 i këtij Kodi.

2. Sendet e ndaluara të cilat janë sekuestruar përkohësisht sipas nenit 105 të këtij Kodi nuk i
kthehen pronarit dhe asgjësohen pasi të mos ketë më nevojë për shfrytëzim si provë.

3. Asetet e sekuestruara të cilat i nënshtrohen konfiskimit sipas ligjit konsiderohet se janë
sekuestruar ose konfiskuar përkohësisht nga ky Kapitull.

4. Brenda gjashtëdhjetë (60) ditëve nga konfiskimi i ndërtesës, pasurisë së paluajtshme, pasurisë
së luajtshëm apo asetit, prokurori i shtetit kërkon masë të përkohshme për sigurimin e pasurisë nga
neni 268 i këtij Kodi.

Neni 268
Kërkesa për masat e përkohshme për sigurimin e pasurisë

1. Për ndërtesat, pasuritë e paluajtshme, pasuritë e luajtshme dhe asetet e konfiskuara
përkohësisht dhe të cilat do të shfrytëzohen si provë ose të cilat mund t’i nënshtrohen konfiskimit të
përhershëm, prokurori i shtetit i paraqet kërkesë me shkrim gjyqtarit të procedurës paraprake për
masa të përkohshme për sigurimin e pasurisë.

2. Në kërkesë për masë të përkohshme përcaktohet:

2.1. ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti që është objekt i
kërkesës,

2.2. dyshimi i bazuar se ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme apo aseti
është:

2.2.1. rrjedhojë e veprës penale nën hetim; ose

2.2.2. përdorur ose ka pasur për qëllim të përdoret në kryerjen e veprës penale;

2.3. nëse ka gjasa të konsiderueshme se ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e
luajtshme apo aseti nuk do të jetë e mundur të konfiskohet në përfundim të procedurës
penale ose që do të përdoret në kryerjen e veprës penale nëse nuk merren masa
mbrojtëse;

2.4. të gjithë personat që kanë ndonjë të drejtë ligjore në ndërtesë, pasuri të paluajtshme,
pasuri të luajtshme apo aset; dhe

2.5. masat e përkohshme që propozohen të merren nga neni 269 i këtij Kodi.

3. Prokurori i shtetit i dërgon kopjen e kërkesës për masën e përkohshme secilit person të cekur në
nën-paragrafin 2.4. paragrafi 2. i këtij neni. Nëse kopja e kërkesës për masë të përkohshme nuk
mund t’i dërgohet secilit person nga paragrafi 2. nën-paragrafi 2.4. i këtij neni prokurori i shtetit bën
123

përpjekje të arsyeshme për të njoftuar secilin person nga nën-paragrafi 2.4. i këtij neni për
ekzistimin dhe pasojat e kërkesës për masë të përkohshme.

Neni 269
Masat e përkohshme për sigurimin e pasurisë

1. Prokurori i shtetit mund të kërkojë, dhe Agjencia për Administrimin e Pasurisë së Sekuestruar
ose të Konfiskuar është përgjegjëse për ekzekutimin e këtyre masave të përkohshme për sigurimin
e pasurisë:

1.1. mbajtja e pasurisë në kasafortë;

1.2. mbajtja e pasurisë në depo të sigurt;

1.3. mbajtja e pasurisë së paluajtshme nga administratori i pasurisë së paluajtshme;

1.4. mbajtja e mjeteve në llogarinë bankare të autorizuar nga gjykata;

1.5. tjetërsimin e pasurisë nga paragrafi 2. ose 3. të këtij neni;

1.6. masa të arsyeshme për mbajtjen e pasurisë si provë; ose

1.7. masa të arsyeshme për mbajtjen e pasurisë ose ekuivalentit të saj si aset.

2. Për pasurinë për të cilën kërkohen shpenzime të jashtëzakonshme për administrimin,
mirëmbajtjen, ushqimin apo vendosja në depo, prokurori i shtetit mund të kërkojë masë të
arsyeshme që do të minimizonte shpenzimet e jashtëzakonshme por do të ruante vlerë e pasurisë.
Përpjekjet nga ky paragraf mund të përfshijnë shitjen e pasurisë për vlerën e saj aktuale në treg,
shitjen apo prerjen e bagëtisë ose përpunimin e të lashtave në produkte për konsum.

3. Për pasurinë e cila shpejt humb vlerën ose që është plotësisht e zëvendësueshme, prokurori i
shtetit mund të kërkojë masë të arsyeshme që do të parandalonte humbjen e vlerës apo
shpenzimet e panevojshme të mirëmbajtjes. Përpjekjet nga ky paragraf mund të përfshijnë shitjen e
pasurisë për vlerën e saj aktuale në treg, përzierjen e pasurisë ose përpunimin e të lashtave apo
materialeve në produkte.
4. Shitja e pasurisë nga ky nen zbatohet në pajtim me nenin 8 të Ligjit për Administrimin e Pasurisë
së Sekuestruar ose të Konfiskuar, Ligji nr. 03/L-141.

5. Mjetet nga shitja e pasurisë nga ky nen mbahen në pajtim me nenin 9 të Ligjit për Administrimin e
Pasurisë së Sekuestruar ose të Konfiskuar, Ligji nr. 03/L-141.

Neni 270
Kundërshtimet nga palët e treta

1. Të gjithë personat që kanë ndonjë të drejtë në ndërtesën, pasurinë e paluajtshme, pasurinë e
luajtshme ose asetet nga neni 268, paragrafi 4. i këtij Kodi duhet t’u jepet mundësia për të
kundërshtuar masat e përkohshme të propozuara nga prokurori i shtetit.

2. Nëse pretendohet se ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti janë
përdorur në kryerjen e veprës penale, personi i cili kundërshton masën e përkohshme duhet të
vërtetojë se:

2.1. ai nuk ka ditur për përdorimin e pasurisë në kryerjen e veprës penale;

2.2. ai nuk ka mundur ta dijë për përdorimin e pasurisë në kryerjen e veprës penale;

2.3. pasuria nuk mund të përdoret prapë për vepër penale; dhe

2.4. masa e përkohshme e propozuar do të dëmtonte në mënyrë të paarsyeshme të drejtat
e personit që kundërshton atë.
124

3. Nëse pretendohet se ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti janë, dobi
pasurore e fituar me vepër penale personi i cili kundërshton masën e përkohshme duhet të vërtetojë
se:

3.1. ai ka pasur të drejtë pronësore në ndërtesën, pasurinë e paluajtshme, pasurinë e
luajtshme ose asetin për më shumë se gjashtë muaj para konfiskimit të përkohshëm të
pasurisë;

3.2. ai ka paguar çmimin e tregut për të drejtën pronësore në ndërtesë, pasuri të
paluajtshme, pasuri të luajtshme apo aset;

3.3. ai nuk ka ditur për veprimet që kanë mbështetur veprën penale;

3.4. i dyshuari apo i pandehuri nuk do të mund të shfrytëzonte, shkëmbente ose në ndonjë
formë tjetër të siguronte qasje në ndërtesën, pasurinë e paluajtshme, pasurinë e luajtshme
ose asetin; dhe

3.5. masa e përkohshme e propozuar do të dëmtonte në mënyrë të paarsyeshme të drejtat
e personit që kundërshton atë.

4. Në kundërshtim mund të propozohet që të urdhërohet një masë e përkohshme më pak kufizuese
ose që të mos urdhërohet asnjë masë e përkohshme.

5. Në kundërshtim mund të kundërshtohet saktësia e përshkrimit të ndërtesës, pasurisë së
paluajtshme, pasurisë së luajtshme ose asetit të përfshirë në kërkesë.

Neni 271
Kundërshtimet nga i pandehuri

1 I pandehuri mund të kundërshtojë kërkesën për masë të përkohshme nga neni 268 i këtij Kodi.

2. Në kundërshtim mund të kundërshtohet:

2.1. saktësia e përshkrimit të ndërtesës, sendit të paluajtshëm, sendit të luajtshëm ose
asetit të përfshirë në kërkesë.

2.2. nëse ka dyshim të bazuar se ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose
aseti është:

2.2.1. rrjedhojë e veprës penale nën hetim; ose

2.2.2. është përdorur ose ka pasur qëllim që të përdoret në kryerjen e veprës
penale.

2.3. nëse ka gjasa të konsiderueshme se ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e
luajtshme apo aseti nuk do të jetë e mundur të konfiskohet në përfundim të procedurës
penale ose që do të përdoret në kryerjen e veprës penale nëse nuk merren masa të
përkohshme;

2.4. nëse masat e përkohshme të propozuara nga neni 269 i këtij Kodi janë të arsyeshme
ose të nevojshme.

Neni 272
Mbajtja e shqyrtimit për urdhrin mbi masat e përkohshme

1. Gjyqtari i procedurës paraprake merr aktvendim mbi kërkesën për masë të përkohshme të
paraqitur nga prokurori i shtetit sipas nenit 273 të këtij Kodi nëse gjykata nuk pranon kundërshtim
brenda katërmbëdhjetë (14) ditëve nga paraqitja e kërkesës.

125

2. Nëse brenda katërmbëdhjetë (14) ditëve nga paraqitja e kërkesës gjyqtari i procedurës
paraprake pranon kundërshtim nga i pandehuri ose nga pala e tretë, gjyqtari i procedurës
paraprake mund të lëshojë urdhër me shkrim nga neni 273 i këtij Kodi pa mbajtur shqyrtim ose pas
shqyrtimit.

3. Gjyqtari i procedurës paraprake mund të caktojë shqyrtim para se të urdhërojë masën e
përkohshme nga neni 273 i këtij Kodi, nëse i pandehuri ose pala e tretë ka ngritur çështje faktike që
kërkojnë marrjen e provave dhe sqarimin e fakteve.

Neni 273
Urdhri për masë të përkohshme

1. Gjyqtari i procedurës paraprake urdhëron, ndryshon ose refuzon kërkesën për masë të
përkohshme të paraqitur nga prokurori i shtetit sipas nenit 268 të këtij Kodi.

2. Urdhri nga paragrafi 1. i këtij neni me të cilin urdhërohet ose ndryshohet masa e përkohshme e
kërkuar nga prokurori i shtetit sipas nenit 268 të këtij Kodi, duhet të përcaktojë:

2.1. ndërtesën, pasurinë e paluajtshme, pasurinë e luajtshme apo asetin që është objekt i
kërkesës;

2.2. dyshimin e bazuar se ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti
është:

2.2.1. rrjedhojë e veprës penale nën hetim; ose

2.2.2. është përdorur ose ka pasur qëllim që të përdoret në kryerjen e veprës
penale.

2.3. nëse ka gjasa të konsiderueshme që ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e
luajtshme apo aseti nuk do të jetë e mundur të konfiskohet në përfundim të procedurës
penale ose që do të përdoret në kryerjen e veprës penale nëse nuk merren masa
mbrojtëse;

2.4. masën e përkohshme nga neni 269 i këtij Kodi që duhet zbatuar;

2.5. urdhri po ashtu duhet të përmbajë arsyetimin për refuzimin e kundërshtimeve të
pranuara nga neni 270 ose 271 i këtij Kodi, ose arsyetimin për ndryshimin e masës së
përkohshme në bazë të atyre kundërshtimeve;

2.6. urdhri mund të përcaktojë një afat kohor të arsyeshëm për masën e përkohshme;

2.7. urdhri i dërgohet Agjencisë për Administrimin e Pasurisë së Sekuestruar ose të
Konfiskuar brenda dhjetë (10) ditëve.

2.8. agjencia për Administrimin e Pasurisë së Sekuestruar ose të Konfiskuar ekzekuton
urdhrin brenda pesëmbëdhjetë (15) ditëve nga lëshimi i urdhrit, përveç nëse paraqitet
ankesë nga paragrafi 4. i këtij neni.

3. Me urdhër nga paragrafi 1. i këtij neni me të cilin refuzohet masa e përkohshme e kërkuar nga
prokurori i shtetit sipas nenit 268 të këtij Kodi urdhërohet që pasuria t’i lirohet pronarit apo
poseduesit.

3.1. urdhri i dërgohet Agjencisë për Administrimin e Pasurisë së Sekuestruar ose të
Konfiskuar brenda dhjetë (10) ditëve.

3.2. Agjencia për Administrimin e Pasurisë së Sekuestruar ose të Konfiskuar ekzekuton
urdhrin brenda pesëmbëdhjetë (15) ditëve nga lëshimi i urdhrit, përveç nëse paraqitet
ankesë nga paragrafi 4. i këtij neni

126

4. Kundërshtimi i urdhrit për masë të përkohshme nga ku nen mund të dëgjohet nga kolegji
shqyrtues. Kundërshtimi e pezullon ekzekutimin e urdhrit nga ky nen deri në marrjen e aktvendimit
nga kolegji shqyrtues.


2. PROCEDURAT PAS NGRITJES SË AKTAKUZËS

Neni 274
Përfshirja në aktakuzë, e pasurisë që është objekt i konfiskimit

1. Nëse ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti që është objekt i urdhrit nga
neni 273 ose i urdhrit për ndalim afatgjatë nga neni 266 të këtij Kodi nuk ceket në aktakuzë në
pajtim me nenin 241, paragrafi 1. nën-paragrafi 1.9 të këtij Kodi, para shqyrtimit të dytë, pronari ose
poseduesi mund të paraqesë kërkesë te gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues për t’i
liruar pasurinë pronarit apo poseduesit.

2. Nëse ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti që është objekt i urdhrit nga
neni 273 ose i urdhrit për ndalim afatgjatë nga neni 266 i këtij Kodi është objekt i ndonjë procedure
tjetër ligjore të konfiskimit, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues refuzon kërkesën nga
paragrafi 1. i këtij neni.

3. Nëse ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti që është objekt i urdhrit nga
neni 273 ose i urdhrit për ndalim afatgjatë nga neni 266 i këtij Kodi nevojitet si provë në shqyrtim
gjyqësor, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupi gjykues refuzon kërkesën nga paragrafi 1. i
këtij neni.

4. Nëse ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti që është objekt i urdhrit nga
neni 273 ose i urdhrit për ndalim afatgjatë nga neni 266 i këtij Kodi mund të ceket në aktakuzën e
cila ende nuk është ngritur, prokurori i shtetit njofton gjyqtarin e vetëm gjykues ose kryetarin e trupit
gjykues. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues pezullon kërkesën nga paragrafi 1. i
këtij neni, por i lejon paraqitësit të kërkesës që të ripërtërijë kërkesën pas gjashtë (6) muajve nëse
nuk ngritet aktakuzë tjetër.

5. Nëse nuk ngritet aktakuzë tjetër dhe paraqitësi i kërkesës ripërtërinë kërkesën pas gjashtë (6)
muajve, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues nxjerr urdhër nga paragrafi 6. të këtij
neni. Prokurori i shtetit mund të kërkojë vazhdim prej tre (3) muajve vetëm në rrethana të
jashtëzakonshme.

6. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues miraton kërkesën nga paragrafi 1. i këtij neni
pasi të ketë vërtetuar se ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti që është
objekt i urdhrit nga neni 273 ose i urdhrit për ndalim afatgjatë nga neni 266 i këtij Kodi nuk është
cekur në aktakuzën në pajtim me nenin 241, paragrafi 1. nën-paragrafi 1.9. të këtij Kodi

7. Urdhri nga ky nen mund të ankimohet. Ankesa nga ky paragraf nuk e zvarrit procedurën penale
ose ekzekutimin e urdhrit nga ky nen.

Neni 275
Provat e nevojshme për konfiskimin e dobisë pasurore, të fituar me vepër penale

1. Para se gjykata të lëshojë urdhër përfundimtar për konfiskimin penal të ndërtesës, pasurisë së
paluajtshme, pasurisë së luajtshme ose aseteve të përcaktuara në aktakuzë, në aktakuzë duhet të
pretendohet dhe prokurori i shtetit duhet ta provojë në shqyrtim gjyqësor se ndërtesa, pasuria e
paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti ka qenë dobi pasurore e veprës penale nën hetim, në
pajtim me nenet 276-280 të këtij Kodi.

2. Prokurori i shtetit, i dëmtuari ose i pandehuri mund të marrin në pyetje dëshmitarët dhe të
paraqesin prova në shqyrtim gjyqësor për të mbështetur ose kundërshtuar provat nga paragrafi 1. i
këtij neni.

127

3. Në raportin nga neni 148 i këtij Kodi dhe gjatë dëshmisë në shqyrtim gjyqësor, eksperti financiar i
kualifikuar mund të shpreh mendimin e tij nëse ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e
luajtshme apo aseti i përcaktuar në aktakuzë është rrjedhojë e veprës penale që është nën hetim.

4. Nëse i dëmtuari ka paraqitur kërkesë pasurore juridike për rikthimin e sendit të humbur nga vepra
penale ose për kompensimin monetar ekuivalent për vlerën e sendit, kjo kërkesë pasurore juridike
mund të mbështet dëshminë që kërkohet në paragrafin 1. të këtij neni, por nuk mund të merret si
provë e vetme apo vendimtare nga paragrafi 1. i këtij neni.

Neni 276
Përcaktimi i dobisë pasurore të fituar me vepër penale

1. Ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti që është fituar drejtpërdrejt
nëpërmjet veprimeve që përbëjnë vepër penale është dobi pasurore e fituar me atë vepër penale.

2. Mjetet e përfituara drejtpërdrejt si rezultat i veprimeve që përbëjnë vepër penale janë dobi
pasurore e fituar me atë vepër penale.

3. Ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti që është blerë me mjetet e
përfituara drejtpërdrejt nga veprimet që përbëjnë vepër penale është dobi pasurore e fituar me atë
vepër penale.

4. Mjetet e përfituara në mënyrë indirekte si rezultat i veprimeve që përbëjnë vepër penale,
përfshirë interesin, fitimin bruto, ose rritjen nga kursi këmbimor i valutës, janë dobi pasurore e
veprës penale nëse mjetet e përfituara në mënyrë indirekte nuk do të krijoheshin pa mjete nga
paragrafi 2. i këtij neni.

5. Ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti i blerë me mjetet e përfituara në
mënyrë indirekte në pajtim me paragrafin 4. të këtij neni është dobi pasurore e fituar me atë vepër
penale.

Neni 277
Llogaritja e dobisë pasurore të fituar me vepër penale

1. Për qëllim të këtij Kodi, nëse mjetet të cilat janë dobi pasurore e veprës penale përzihen me
mjete që nuk janë dobi pasurore e veprës penale, çdo shumë që është e mundshme për konfiskim
dhe e cila është e barabartë apo më e ultë se shuma e dobisë pasurore konsiderohet si dobi
pasurore e veprës penale.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues mbështeten në rregullat e kontabilitetit dhe provat që
kanë në dispozicion për të përcaktuar një vlerësim të arsyeshëm të shumës së dobisë pasurore të
veprës penale.

Neni 278
Dobia pasurore nga vepra penale që gjendet në posedim të palës së tretë

1. Nëse të ardhurat nga vepra penale i kalohen personit tjetër, organizatës afariste apo personit
juridik para se të bëhet konfiskimi, këto të ardhura konfiskohen nëse:

1.1. të ardhurat nga vepra penale janë kaluar nga posedimi i të pandehurit;

1.2. kalimi i të ardhurave nga vepra penale ka qenë për një shumë substancialisht më të
ultë se sa çmimi real i tregut; dhe

1.3. ka prova se i pandehuri ende kontrollon ose shfrytëzon të ardhurat nga vepra penale.

2. Nëse të ardhurat nga vepra penale janë në posedim të ndonjë personi tjetër, organizate afariste
apo personi juridik, këto të ardhura konfiskohen nëse:

128

2.1. personi, organizata afariste apo personi juridik ka siguruar posedimin e të ardhurave
nga vepra penale si rezultat i drejtpërdrejtë i veprës penale;

2.2. ka prova se i pandehuri kontrollon ose shfrytëzon të ardhurat nga vepra penale ose
mban kontrollin mbi organizatën afariste apo personin juridik.

Neni 279
Të drejtat e palës së tretë që posedon dobinë pasurore nga vepra penale

1. Kur shqyrtohet konfiskimi i dobisë pasurore të fituar me vepër penale, personi të cilit i është
kaluar dobia pasurore si dhe përfaqësuesi i organizatës afariste ose personi juridik thirren për t’u
marrë në pyetje gjatë hetimit dhe në shqyrtim gjyqësor. Në thirrje paralajmërohet se procedura
mund të zbatohet edhe pa praninë e tij.

2. Përfaqësuesi i organizatës afariste ose personi juridik në shqyrtim gjyqësor merret në pyetje pas
të akuzuarit. Në mënyrë të njëjtë veprohet edhe me personin të cilit i është kaluar dobia pasurore e
fituar me vepër penale, nëse ai nuk është thirrur si dëshmitar.

3. Personi të cilit i është kaluar dobia pasurore dhe përfaqësuesi i organizatës afariste ose personi
tjetër juridik kanë të drejtë të propozojnë marrjen e provave për përcaktimin e dobisë pasurore, dhe
me lejen e gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit të trupit gjykues t’u bëjnë pyetje të pandehurit,
dëshmitarëve dhe ekspertëve.

4. Përjashtimi i publikut nga shqyrtimi gjyqësor nuk vlen për personin në të cilin ka kaluar dobia
pasurore, përfshirë përfaqësuesin e ndërmarrjes afariste apo personin tjetër juridik.

5. Kur gjykata vetëm në shqyrtim gjyqësor mëson se është ngritur çështja e konfiskimit të dobisë
pasurore të fituar me kryerjen e veprës penale, e ndërpret shqyrtimin gjyqësor dhe e thërret
personin në të cilin ka kaluar dobia pasurore e fituar me vepër penale ose përfaqësuesin e
organizatës afariste apo personin tjetër juridik.

Neni 280
Procedura për palën e tretë që posedon dobinë pasurore nga vepra penale

1. Gjykata mund të shqiptojë konfiskim të dobisë pasurore të fituar me kryerjen e veprës penale në
aktgjykim me të cilin i akuzuari shpallet fajtor ose në aktgjykim mbi vërejtjen gjyqësore, si dhe në
aktvendim me të cilin shqiptohet masa e trajtimit të detyrueshëm për rehabilitim të kryerësve të
veprave penale të varur nga alkooli ose droga.

2. Në dispozitivin e aktgjykimit ose të aktvendimit, gjykata përcakton shumën e parave dhe sendin e
konfiskuar. Kur ka shkaqe të arsyeshme, gjykata mund të lejojë pagesë me këste të dobisë
pasurore të fituar nga veprat penale dhe cakton afatin e pagesës dhe shumën e saj.

3. Kur gjykata ka shqiptuar konfiskim të dobisë pasurore të fituar me vepër penale ndaj personit,
organizatës afariste apo ndaj personit tjetër juridik, kopja e vërtetuar e aktgjykimit ose e aktvendimit
i dërgohet edhe personit në të cilin ka kaluar dobia pasurore si dhe përfaqësuesit të organizatës
afariste apo personit tjetër juridik.

Neni 281
Pasuria që rezulton nga veprimet korruptive

1. Në rastet kur procedura penale nuk përfundohet me aktgjykim me të cilin i akuzuari shpallet
fajtor, sendet e fituara me vepër penale nga neni 344 i Kodit Penal dhe marrja ose dhënia e
kundërligjshme e shpërblimit, dhuratës ose përfitimit nga nenet 214, 314, 315, 428, 429, 430 dhe
431 të Kodit Penal gjithashtu konfiskohen kur:

1.1. vërtetohen elementet ligjore të veprës penale nga neni 344 i Kodit Penal ose
vërtetohet se sende të caktuara janë fituar me vepër penale nga neni 344 i Kodit Penal; ose

129

1.2. vërtetohen elemente ligjore të veprës penale nga nenet 214, 314, 315, 428, 429, 430
dhe 431 të Kodit Penal si dhe dhënia ose marrja e shpërblimit, dhuratës ose dobisë tjetër
pasurore.

2. Me kërkesë të arsyetuar të prokurorit të shtetit, gjykata merr aktvendim të posaçëm për konfiskim
nga paragrafi 1. i këtij neni. Prokurori i shtetit në kërkesë shënon të gjitha të dhënat dhe rrethanat e
rëndësishme për përcaktimin e dobisë pasurore të fituar me vepër penale, të sendeve të fituara nga
vepra penale ose dhënies të kundërligjshme të shpërblimit, dhuratës apo përfitimit.

3. Kopja e vërtetuar e aktvendimit me shkrim nga paragrafi 2. i këtij neni i dërgohet pronarit të
parave ose pasurisë së konfiskuar nëse ai dihet. Kur pronari nuk dihet, aktvendimi shpallet në
stendën e gjykatës dhe pas tetë ditëve konsiderohet se i është dorëzuar pronarit të panjohur.

4. Pronarët e parave ose të pasurisë së konfiskuar kanë të drejtë ankese kundër aktvendimit nga
paragrafi 2. i këtij neni kur ata mendojnë se nuk ka bazë ligjore për konfiskim.

Neni 282
Pasuria që i nënshtrohet automatikisht konfiskimit

1. Pasuria që është qenësisht e rrezikshme ose e paligjshme i nënshtrohet automatikisht
konfiskimit, pa marrë parasysh gjetjet e gjyqtarit të vetëm gjykues ose trupit gjykues lidhur me
fajësinë apo pafajësinë e të pandehurit. Poseduesi, shfrytëzuesi ose i pandehuri nuk ka të drejtë
ankese.

2. Pasuria nga paragrafi 1. të këtij neni përfshinë:

2.1. armët të cilat janë krijuar apo përdorur në veprën penale nga nenet 371 deri 376 të
Kodit Penal.

2.2. kimikatet, sendet, substancat, pajisjet ose armët që janë krijuar apo përdorur në
veprën penale nga nenet 121, 122, 124, 125, 127, 128, 129, 135, 136, 137, 138, 139, 140,
143, 144, 147, 148, 149, 150, 151, 152, 153, 158, 159, 161, 163, 172, 173, 174, 175, ose
176 të Kodit Penal.

2.3. kimikatet ose substancat e krijuara apo të përdorura në veprën penale nga nenet 262,
263, 264, 265, 266, 269, 270, 346, 347, 348, 350, 353, 354 ose 355 të Kodit Penal, si dhe
kafshët, të lashtat, ushqimi apo uji i kontaminuar me vepër penale.

2.4. kimikatet, fabrikat, pajisjet laboratorike apo substancat e krijuara apo të përdorura në
veprën penale nga nenet 272-280 të Kodit Penal.

2.5. paratë apo sendet e falsifikuara të krijuara apo të përdorura në veprën penale nga
neni 292, 293, 301 303 ose i Kodit Penal.

3. Për sendet e cekura në paragrafin 2. të këtij neni të cilat janë të nevojshme për shfrytëzim si
prova në shqyrtim gjyqësor, sendi shkatërrohet ose në ndonjë mënyrë tjetër sigurohet, por
fotografitë, testet laboratorike ose ekspertiza shërbejnë si prova të pranueshme për ekzistimin,
identitetin dhe përbërjen e mjetet qenësisht të rrezikshëm. Për sendet nga paragrafi 2, nën-
paragrafët 2.2., 2.3., 2.4. dhe 2.5., të këtij neni një mostër e vogël ruhet.

4. Policia njofton prokurorin e shtetit për veprimet e ndërmarra sipas paragrafit 3. të këtij neni
brenda njëzet e katër (24) orëve.

Neni 283
Provat që kërkohen për konfiskimin e pasurisë së përdorur, në kryerjen e veprës penale

1. Para se gjykata të jep urdhrin përfundimtar për konfiskimin penal të ndërtesës, pasurisë së
paluajtshme, pasurisë së luajtshme apo asetit të përcaktuar në aktakuzë, në aktakuzë duhet të
pretendohet dhe prokurori i shtetit duhet të provojë në shqyrtim gjyqësor se ndërtesa, sendi i
paluajtshëm, sendi i luajtshëm ose aseti është përdorur në kryerjen e veprës penale.
130

2. Për qëllim të këtij neni, ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti është
përdor në vepër penale nëse:

2.1. ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti është përdorur
drejtpërdrejt për kryerjen e veprimit në mbështetje të veprës penale;

2.2. ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti ka ofruar strehimin e
nevojshëm për kryerjen e veprimit në mbështetje të veprës penale;

2.3. ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti është përdorur për
financimin e veprimit apo veprimeve në mbështetje të veprës penale; ose

2.4. ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose aseti është i nevojshëm për
të lehtësuar veprimin në mbështetje të veprës penale. Ndërtesa, sendi i paluajtshëm, sendi
i luajtshëm ose aseti është i nevojshëm për lehtësimin e veprimit nëse vepra penale nuk do
të kishte ndodhur po të mos ishte përdorur ndërtesa, sendi i paluajtshëm, sendi i luajtshëm
apo aseti.

3. Prokurori i shtetit, i dëmtuari ose i pandehuri mund të merr në pyetje dëshmitarët dhe të
paraqesë prova në shqyrtim gjyqësor për të mbështetur apo kundërshtuar dëshmitë nga paragrafi
1. të këtij neni.

4. Në raportin nga neni 148 i këtij Kodi dhe gjatë dëshmisë në shqyrtim gjyqësor, eksperti financiar i
kualifikuar mund të shpreh mendimin e tij nëse ndërtesa, sendi i paluajtshëm, sendi i luajtshëm apo
aseti i përcaktuar në aktakuzë është rrjedhojë e veprës penale që është nën hetim.

5. Nëse i dëmtuari ka paraqitur kërkesë pasurore juridike për rikthimin e sendit të humbur nga vepra
penale ose për kompensimin monetar ekuivalent për vlerën e sendit, kjo kërkesë pasurore juridike
mund të mbështet dëshminë që kërkohet në paragrafin 1., por nuk mund të merret si provë e vetme
apo vendimtare nga paragrafi 1. i këtij neni.

Neni 284
Urdhri i arsyetuar për konfiskimin e pasurisë

1. Gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues, së bashku me aktgjykimin lëshon edhe urdhrin e
arsyetuar që përcakton nëse duhet të konfiskohen apo të lirohen ndërtesat, pasuritë e paluajtshme,
pasuritë e luajtshme apo asetet e përcaktuara në aktakuzë, në pajtim me nenin 241, paragrafi 1,
nën-paragrafi 1.9. të këtij Kodi
2. Çdo ndërtesë, pasuri e paluajtshme, pasuri e luajtshme apo aset i përcaktuar në aktakuzë në
pajtim me nenin 241, paragrafi 1. nën-paragrafi 1.9. të këtij Kodi duhet të shqyrtohet veçmas në
urdhrin nga paragrafi 1. të këtij neni.

3. Prokurori i shtetit mund të kërkojë që ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose
aseti të shitet apo të likuidohet. Mjetet e grumbulluara nga shitja apo likuidimi përdoren në pajtim
me paragrafin 5. të këtij neni.

4. Prokurori i shtetit mund të kërkojë që ndërtesa, pasuria e paluajtshme, pasuria e luajtshme ose
aseti të mbahen për shfrytëzim nga Qeveria e Kosovës.

5. Nëse mjetet konfiskohen drejtpërdrejt apo nëpërmjet paragrafit 3. të këtij neni, prokurori i shtetit, i
dëmtuari ose mbrojtësi i viktimave mund të kërkojë që mjetet të përdoren për kompensimin e të
dëmtuarit. Mjetet e mbetura i kalohen buxhetit të shtetit.

6. Urdhri nga paragrafi 1. i këtij neni udhëzon Agjencinë për Administrimin e Pasurisë së
Sekuestruar ose të Konfiskuar që të shesë, likuidojë ose të mbajë ndërtesën, pasurinë e
paluajtshme, pasurinë e luajtshme ose asetin. Nëse paraqitet kërkesë nga paragrafi 5. të këtij neni.
I këtij neni, gjykata mund të urdhërojë kompensimin e të dëmtuarit. Gjyqtari i vetëm gjykues ose
trupi gjykues mund të përcaktojë kushte shtesë lidhur më përdorimin e pasurisë, nëse pasuria
mbahet nga Qeveria.

131

7. Urdhri i dërgohet cilitdo person që ka të drejtë pronësore në ndërtesën, pasurinë e paluajtshme,
pasurinë e luajtshme ose asetin, i cili mund të ankimojë urdhrin.

8. Nëse nuk paraqitet ankesë kundër urdhrin brenda një (1) jave, urdhri i dërgohet për ekzekutim
Agjencisë për Administrimin e Pasurisë së Sekuestruar ose të Konfiskuar.


KAPITULLI XIX
SHQYRTIMI GJYQËSOR


1. Përgatitja për shqyrtim gjyqësor

Neni 285
Caktimi i shqyrtimit gjyqësor

1. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues me urdhër cakton ditën, orën dhe vendin e
shqyrtimit gjyqësor në pajtim me nenin 254 të këtij Kodi.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues cakton fillimin e shqyrtimin gjyqësor brenda
një (1) muaji nga shqyrtimi i dytë ose nga urdhri i fundit i lëshuar nga neni 254, paragrafi 5. i këtij
Kodi.

3. Nëse gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues çmon se shqyrtimi gjyqësor nuk mund
të mbahet brenda afati kohor të përcaktuar në paragrafin 2. të këtij neni, gjyqtari i vetëm gjykues
ose kryetari i trupit gjykues nxjerr aktvendim për shtyrjen e shqyrtimit gjyqësor deri në datën e parë
të mundshme.

4. Nëse gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues çmon se shqyrtimi gjyqësor nuk mund
të mbahet brenda afati kohor të përcaktuar në paragrafin 2. të këtij neni për shkak të mungesës së
të pandehurit, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues lëshon urdhërarrest për të
pandehurin. Nëse i pandehuri nuk ka qenë i pranishëm në shqyrtimin fillestar apo shqyrtimin e dytë,
gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues nxjerr aktvendim për pezullimin e shqyrtimit
gjyqësor për shkak të mungesës së të pandehurit. Shqyrtimi gjyqësor rifillon kur arrestohet i
pandehuri.

Neni 286
Vendi i mbajtjes së shqyrtimit gjyqësor

1. Shqyrtimi gjyqësor mbahet në selinë e gjykatës dhe në ndërtesën e gjykatës.

2. Kur në raste të caktuara, lokalet në ndërtesën e gjykatës nuk janë të përshtatshme për mbajtjen
e shqyrtimit gjyqësor për shkak të mungesës së hapësirës ose për shkaqe tjera të arsyeshme,
kryetari i gjykatës mund të caktojë që shqyrtimi gjyqësor të mbahet në ndonjë ndërtesë tjetër.

Neni 287
Personat e thirrur në shqyrtim gjyqësor

1. Në shqyrtim gjyqësor thirret i akuzuari dhe mbrojtësi i tij, prokurori i shtetit, i dëmtuari dhe
përfaqësuesit e tyre ligjor, përfaqësuesit e autorizuar si dhe përkthyesi. Dëshmitarët dhe ekspertët e
propozuar nga prokurori i shtetit në aktakuzë dhe nga i akuzuari sipas nenit 256 të këtij Kodi thirren
po ashtu në shqyrtimin gjyqësor.

2. Lidhur me përmbajtjen e thirrjes për të akuzuarin dhe dëshmitarët zbatohen nenet 174 dhe 132 të
këtij Kodi. Në thirrje, të akuzuarit i bëhet me dije se do të konsiderohet se ka hequr dorë nga
ankesa nëse nuk e paralajmëron ankesën brenda tetë (8) ditëve nga dita e shpalljes së aktgjykimit.
Kur mbrojtja nuk është e detyrueshme, i akuzuari në thirrje udhëzohet për të drejtën e tij në
mbrojtës, por shqyrtimi gjyqësor nuk mund të shtyhet nëse mbrojtësi nuk vjen në shqyrtimin
gjyqësor ose për shkak se i akuzuari ka angazhuar mbrojtës në shqyrtimin gjyqësor.

132

3. Të akuzuarit i dërgohet thirrja jo më vonë se tetë (8) ditë para shqyrtimit gjyqësor që ai të ketë
kohë të mjaftueshme ndërmjet dërgimit të thirrjes dhe ditës së shqyrtimit gjyqësor për përgatitjen e
mbrojtjes. Me kërkesën e të akuzuarit ose të prokurorit të shtetit dhe me pëlqimin e të akuzuarit, ky
afat mund të shkurtohet.

4. Gjykata në thirrje e njofton të dëmtuarin i cili nuk thirret si dëshmitar se shqyrtimi gjyqësor do të
mbahet edhe pa praninë e tij dhe se deklarata e tij për kërkesën pasurore juridike do të lexohet.

5. I akuzuari, dëshmitari dhe eksperti njoftohen në thirrje për pasojat e mosparaqitjes në shqyrtimin
gjyqësor.
6. Me kërkesë të Ombudspersonit të Kosovës, Ombudspersoni gjithashtu njoftohet për shqyrtimin
gjyqësor me qëllim të monitorimit të procedurës penale në kufijtë e autorizimeve të tij.

Neni 288
Kërkesat pas caktimit të shqyrtimit gjyqësor

1. Palët, mbrojtësi dhe i dëmtuari edhe pas caktimit të shqyrtimit gjyqësor mund të kërkojnë që në
shqyrtim gjyqësor të thirren dëshmitarë dhe ekspertë të rinj ose të mblidhen prova të reja. Kërkesa
e palëve duhet të jetë e arsyetuar dhe të shënojë se cilat fakte duhet provuar dhe me cilat prova të
propozuara.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues aprovon kërkesën nga paragrafi 1. i këtij neni
nëse dëshmitari i ri, eksperti i ri apo prova e re ka qenë e panjohur në kohën e shqyrtimit të dytë,
ose nuk e përsërit në mënyrë të konsiderueshme dëshmitarin, ekspertin apo provën tjetër dhe e
drejta e të pandehurit në gjykim të drejtë mund të dëmtohet duke refuzuar kërkesën.

3. Nëse gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues e refuzon kërkesën për mbledhjen e
provave të rejë, refuzimi i tillë mund të ankimohet brenda dyzet e tetë (48) orëve nga pranimi i
urdhrit për refuzimin e kërkesës.

4. Palët dhe mbrojtësi njoftohen për vendimin me të cilin urdhërohet mbledhja e provave të reja
para fillimit të shqyrtimit gjyqësor.

Neni 289
Gjyqtarët zëvendësues

Nëse parashihet se shqyrtimi gjyqësor do të zgjasë, kryetari i trupit gjykues mund të kërkojë nga
kryetari i gjykatës të caktojë një gjyqtar për të marrë pjesë në shqyrtim gjyqësor në mënyrë që të
zëvendësojë anëtarët e trupit gjykues në rast se nuk mund të marrin pjesë në shqyrtim gjyqësor. Ky
gjyqtar quhet gjyqtar zëvendësues. Nëse mundësia hetuese e veçantë është zbatuar gjatë
procedurës penale, një nga dy (2) gjyqtarët që kanë shërbyer në atë kolegj, por që nuk kanë qenë
gjyqtar në procedurë paraprake, shërben si anëtar i trupit gjykues ndërsa tjetri si gjyqtar
zëvendësues.

Neni 290
Marrja në pyetje e dëshmitarëve ose ekspertëve jashtë gjykimit

1. Kur dëshmitari ose eksperti i thirrur në shqyrtim gjyqësor nuk mund të paraqitet për shkak të
sëmundjes kronike ose për shkak të pengesave të tjera, dëshmitari i tillë ose eksperti mund të
merret në pyetje në vendin ku ai banon, përveç nëse dëshmitari apo eksperti i tillë është marrë në
pyetje gjatë mundësisë hetuese të veçantë.

2. Palët, mbrojtësi dhe i dëmtuari njoftohen për kohën dhe vendin e marrjes në pyetje nëse kjo
është e mundshme duke pasur parasysh ngutin e procedurës. Nëse i akuzuari ndodhet në
paraburgim, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues vendos nëse prania e tij gjatë
marrjes në pyetje është e nevojshme, duke siguruar që në mungesë të të akuzuarit, mbrojtësi i tij të
jetë i pranishëm. Kur palët, mbrojtësi dhe i dëmtuari janë të pranishëm, ata i gëzojnë të drejtat nga
neni 149, paragrafi 6. i këtij Kodi.


133

Neni 291
Shtyrja e shqyrtimit gjyqësor

1. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues për shkaqe të rëndësishme mund ta shtyjë
ditën e shqyrtimit gjyqësor me propozim të palëve, të mbrojtësit ose sipas detyrës zyrtare.

2. Nëse gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues shtyn ditën e shqyrtimit gjyqësor nga
paragrafi 1. i këtij neni, ai mund të caktojë shqyrtime të herëpashershme për të diskutuar rreth
statusit të lëndës, çështjeve të pazgjidhura dhe për të siguruar zgjedhjen në kohë të lëndës ose
caktimin e shqyrtimit gjyqësor.

Neni 292
Tërheqja e aktakuzës para fillimit të shqyrtimit gjyqësor

1. Prokurori i shtetit mund të tërheqë aktakuzën para fillimit të shqyrtimit gjyqësor, nëse paraqet
njoftimin për tërheqjen nga aktakuza. Në rast të tillë, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues, e hedhë aktakuzën.

2. Aktakuza e tërhequr nuk mund të paraqitet sërish nga prokurori i shtetit.


2. Karakteri publik i shqyrtimit gjyqësor

Neni 293
Publiciteti i shqyrtimit gjyqësor


1. Shqyrtimi gjyqësor është i hapur.

2. Në shqyrtim gjyqësor mund të marrin pjesë personat madhor.

3. Personat e pranishëm në shqyrtim gjyqësor nuk mund të mbajnë armë ose mjete të rrezikshme,
me përjashtim të zyrtarëve të policisë që ruajnë të akuzuarin, të cilët mund të jenë të armatosur.

Neni 294
Përjashtimi i publikut

1. Nga fillimi deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues me
propozimin e palëve ose sipas detyrës zyrtare, por gjithnjë pas dëgjimit të tyre, mund të përjashtojë
publikun gjatë gjithë shqyrtimit gjyqësor ose nga një pjesë e tij, kur kjo është e nevojshme për:

1.1. ruajtjen e fshehtësisë zyrtare;

1.2. ruajtjen e informacionit të fshehtë i cili do të rrezikohej nga shqyrtimi i hapur;

1.3. ruajtjen e rendit dhe respektimin e ligjit;

1.4. mbrojtjen e jetës personale ose familjare të të akuzuarit, të dëmtuarit ose të
pjesëmarrësve të tjerë në procedurë;

1.5. mbrojtjen e interesave të fëmijëve; ose

1.6. mbrojtjen e të dëmtuarve, dëshmitarëve bashkëpunues ose dëshmitarëve, siç
parashihet në Kapitullin XIII të këtij Kodi.






134

Neni 295
Personat që nuk përjashtohen nga shqyrtimi gjyqësor dhe ruajtja e fshehtësisë

1. Përjashtimi i publikut nuk zbatohet për palët, të dëmtuarin, përfaqësuesit e tyre dhe mbrojtësin,
përveç nën kushtet e dispozitave për mbrojtjen e të dëmtuarve, dëshmitarëve bashkëpunues ose të
dëshmitarëve, siç parashihet në kapitullin XIII të këtij Kodi.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të lejojë që në shqyrtimin gjyqësor në
të cilën është përjashtuar publiku të marrin pjesë zyrtarë të caktuar, akademikë, figura publike dhe,
me kërkesën e të akuzuarit, mund të lejojë pjesëmarrjen e bashkëshortit ose bashkëshortit
jashtëmartesor si dhe të afërmit e tij.

3. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues paralajmëron personat që marrin pjesë në
shqyrtimin gjyqësor të mbyllur se detyrohen të ruajnë fshehtësinë e informatave të cilat i kanë
mësuar në shqyrtimin gjyqësor dhe se zbulimi i informatës së tillë përbën vepër penale.

Neni 296
Aktvendimi për përjashtimin e publikut

1. Vendimin për mbajtjen e shqyrtimit gjyqësor të mbyllur e merr gjyqtari i vetëm gjykues ose
kryetari i trupit gjykues me aktvendim, i cili duhet të arsyetohet dhe të shpallet publikisht.

2. Aktvendimi për mbajtjen e seancës së mbyllur mund të kundërshtohet vetëm me ankesë kundër
aktgjykimit.


3. Zbatimi i shqyrtimit gjyqësor

Neni 297
Shqyrtimi gjyqësor para gjyqtarit të vetëm gjykues

1. Gjyqtari i vetëm gjykues, procesmbajtësi dhe gjyqtari zëvendësues i caktuar duhet të jenë
vazhdimisht të pranishëm në shqyrtimin gjyqësor që mbahet para gjyqtarit të vetëm gjykues.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues detyrohet të vërtetojë nëse gjykata është përbërë në pajtim me ligjin dhe
nëse ka arsye për përjashtimin e procesmbajtësit.

Neni 298
Shqyrtimi gjyqësor para trupit gjykues

1. Kryetari i trupit gjykues, anëtarët e trupit gjykues, procesmbajtësi dhe gjyqtari zëvendësues i
caktuar duhet të jenë vazhdimisht të pranishëm në shqyrtimin gjyqësor që mbahet para trupit
gjykues.

2. Kryetari i trupit gjykues detyrohet të vërtetojë nëse trupi gjykues është përbërë në pajtim me ligjin
dhe nëse ka arsye për përjashtimin e anëtarit të trupit gjykues ose procesmbajtësit.

Neni 299
Kryesimi i shqyrtimit gjyqësor nga gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues

1. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues drejton shqyrtimin gjyqësor dhe fton palët, të
dëmtuarin, përfaqësuesit ligjorë, përfaqësuesit e autorizuar, mbrojtësin dhe ekspertët për t’i
prezantuar dëshmitë e tyre ose për të parashtruar pyetje.

2. Anëtarët e trupit gjykues mund t’i parashtrojnë pyetje cilitdo dëshmitar apo ekspert.

3. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues detyrohet të kujdeset për shqyrtimin e
gjithanshëm dhe të drejtë të çështjes në pajtim me administrimin e provave siç parashihet me këtë
Kod.

135

4. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues siguron që provat të merren në pajtim me
Kapitullin XVI të këtij Kodi.

5. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues vendos për propozimet e palëve.

6. Aktvendimet e gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit të trupit gjykues gjithmonë shpallen dhe
shënohen në procesverbal të shqyrtimit gjyqësor me sqarim të shkurtër.

Neni 300
Radha e shqyrtimit të provave në shqyrtimin gjyqësor

Shqyrtimi gjyqësor zbatohet sipas rregullave të parapara me këtë Kod. Por, për shkaqe të
arsyeshme, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të ndryshojë radhën e
zakonshme të shqyrtimit të provave, sidomos për shkak të numrit të të akuzuarve, numrit të veprave
penale ose të vëllimit të materialit provues.

Neni 301
Mbajtja e rendit dhe mediat në gjykatore

1. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues detyrohet të kujdeset për mbajtjen e rendit në
gjykatore dhe dinjitetin e gjykatës. Ai menjëherë pas hapjes së seancës paralajmëron personat e
pranishëm në shqyrtimin gjyqësor që të sillen si duhet dhe të mos e pengojnë punën e gjykatës.
Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të urdhërojë kontrollin personal të
personave të pranishëm në shqyrtimin gjyqësor.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të urdhërojë largimin e publikut nga
shqyrtimi gjyqësor, kur me masat për mbajtjen e rendit të parapara me këtë Kod nuk është e
mundur të sigurohet mbajtja pa pengesë e shqyrtimit gjyqësor.

3. Fotografimi, filmimi, regjistrimi televiziv dhe regjistrime të tjera përpos regjistrimit zyrtar të
shqyrtimit gjyqësor lejohen, përveç nëse gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues kufizon
fotografimin, filmimin, regjistrimin televiziv ose regjistrimet tjera me aktvendim të arsyetuar me
shkrim.

Neni 302
Prishja e rendit dhe mosbindja ndaj urdhrave të gjykatës

1. Kur i akuzuari, mbrojtësi, i dëmtuari, përfaqësuesi ligjor ose përfaqësuesi i autorizuar, dëshmitari,
eksperti, përkthyesi ose personi tjetër që merr pjesë në shqyrtim gjyqësor prish rendin ose nuk u
bindet urdhrave të gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit të trupit gjykues për mbajtjen e rendit,
gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues ia tërheq vërejtjen. Kur vërejtja është e
pasuksesshme, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të urdhërojë që i akuzuari
të nxirret jashtë gjykatores, kurse personat tjerë jo vetëm që mund t’i nxjerrë jashtë, por mund t’i
dënojë me gjobë deri në njëmijë (1.000) Euro.

2. Me urdhër të gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit të trupit gjykues, i akuzuari mund të nxirret
përkohësisht nga gjykatorja, por nëse ai është marrë në pyetje në shqyrtimin gjyqësor, atëherë
mund të nxirret gjatë tërë kohës së shqyrtimit të provave. Para përfundimit të procedurës së
provave, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues thërret të akuzuarin dhe e njofton për
rrjedhën e shqyrtimit gjyqësor. Kur i akuzuari vazhdon të prishë rendin dhe të ofendojë dinjitetin e
gjykatës, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues përsëri mund ta nxjerrë nga seanca.
Në këtë rast, seanca përfundon pa praninë e të akuzuarit, kurse aktgjykimin ia komunikon gjyqtari i
vetëm gjykues, kryetari i trupit gjykues ose gjyqtari anëtar i trupit gjykues në praninë e
procesmbajtësit.

3. Mbrojtësit ose përfaqësuesit të autorizuar, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues
mund t’ia mohojë të drejtën për të mbrojtur ose përfaqësuar klientët e tyre në shqyrtim gjyqësor kur
pas dënimit ata vazhdojnë të prishin rendin dhe në këtë rast kërkon nga pala që të angazhojë një
mbrojtës tjetër apo përfaqësues të autorizuar. Kur i akuzuari nuk mund të angazhojë mbrojtës tjetër
menjëherë, apo kur gjykata atë nuk mund ta caktojë më vonë pa e dëmtuar mbrojtjen, shqyrtimi
136

gjyqësor ndërpritet ose shtyhet. Aktvendimi për këtë çështje së bashku me arsyetimin shënohet në
procesverbalin e shqyrtimit gjyqësor. Kundër këtij aktvendimi nuk lejohet ankesë e veçantë.

4. Kur prokurori i shtetit e prish rendin, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues për këtë
e njofton mbikëqyrësin e prokurorit të shtetit dhe gjithashtu mund të pezullojë shqyrtimin gjyqësor
dhe të kërkojë nga mbikëqyrësi i prokurorit të shtetit që për këtë çështje të caktojë një prokuror
tjetër të shtetit.

5. Kur gjykata e largon nga gjykatorja ose e gjobit anëtarin e Odës së Avokatëve apo avokatin
praktikant për prishjen e rendit, për këtë e njofton Odën e Avokatëve.

Neni 303
Ankesat kundër aktvendimeve në shqyrtim gjyqësor

1. Kundër aktvendimit për dënimin lejohet ankesë dhe gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues
mund ta revokojë aktvendimin e tillë.

2. Kundër aktvendimeve lidhur me mbajtjen e rendit dhe drejtimin e shqyrtimit gjyqësor nuk lejohet
ankesë.

Neni 304
Veprat penale të kryera në shqyrtim gjyqësor

1. Kur i akuzuari kryen vepër penale në shqyrtim gjyqësor, zbatohen dispozitat e nenit 351 të këtij
Kodi.

2. Kur personi, përpos të akuzuarit, kryen vepër penale në seancë të shqyrtimit gjyqësor, gjyqtari i
vetëm gjykues ose trupi gjykues në bazë të akuzës gojore të prokurorit të shtetit mund ta ndërpresë
shqyrtimin gjyqësor dhe menjëherë të gjykojë veprën e kryer penale ose ta shqyrtojë këtë pas
përfundimit të shqyrtimit gjyqësor.

3. Kur ka arsye për të dyshuar se dëshmitari ose eksperti ka dhënë dëshmi të rreme në shqyrtim
gjyqësor, vepra e tillë penale nuk gjykohet menjëherë. Në rastin e tillë, gjyqtari i vetëm gjykues ose
kryetari i trupit gjykues mund të urdhërojë që për dëshminë e dëshmitarit apo të ekspertit të
përpilohet procesverbal i veçantë, i cili i dërgohet prokurorit të shtetit.

4. Kur nuk është e mundur që kryerësi i veprës penale i cili ndiqet sipas detyrës zyrtare të gjykohet
menjëherë, njoftohet prokurori i shtetit që është kompetent për ndërmarrjen e veprimeve të
mëtejshme.


4. Parakushtet për mbajtjen e shqyrtimit gjyqësor

Neni 305
Hapja e seancës

Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues hap seancën, shpall çështjen për gjykim në
shqyrtim gjyqësor dhe përbërjen e trupit gjykues, nëse seanca mbahet nga trupi gjykues. Pastaj
konstaton nëse kanë ardhur të gjithë personat e thirrur dhe kur nuk kanë ardhur, verifikon se a u
janë dorëzuar thirrjet dhe a i kanë arsyetuar mungesat e tyre.

Neni 306
Mosparaqitja e prokurorit të shtetit në shqyrtim gjyqësor

Kur prokurori i shtetit nuk paraqitet në shqyrtim gjyqësor të caktuar në bazë të aktakuzës së
prokurorit të shtetit, shqyrtimi gjyqësor shtyhet dhe për këtë gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i
trupit gjykues e njofton kryeprokurorin e prokurorit të shtetit.



137

Neni 307
Mosparaqitja e të akuzuarit në shqyrtim gjyqësor

1. Kur i akuzuari i thirrur me rregull nuk paraqitet në shqyrtim gjyqësor dhe nuk e arsyeton
mungesën, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues për të akuzuarin lëshon urdhërarrest
në pajtim me nenin 175 të këtij Kodi. Kur i akuzuari nuk mund të sillet menjëherë, gjyqtari i vetëm
gjykues ose trupi gjykues e shtyn shqyrtimin gjyqësor dhe urdhëron që i akuzuari në seancën e
ardhshme të sillet me forcë. Kur i akuzuari e arsyeton mungesën para arrestimit të tij, gjyqtari i
vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues e revokon urdhërarrestin.

2. Kur shihet qartazi se i akuzuari i thirrur me rregull i shmanget paraqitjes së tij në shqyrtim
gjyqësor dhe nuk ekzistojnë shkaqe për paraburgimin e tij nga neni 187 i këtij Kodi, gjyqtari i vetëm
gjykues ose trupi gjykues mund të caktojë paraburgim për sigurimin e pranisë së të akuzuarit në
shqyrtimin gjyqësor. Ankesa nuk e pezullon ekzekutimin e aktvendimit. Për paraburgimin i cili është
caktuar për këto shkaqe, përshtatshmërisht zbatohen dispozitat e neneve 185 deri 203 të këtij Kodi.
Po qe se paraburgimi i tillë nuk hiqet më parë, ai zgjat derisa të shpallet aktgjykimi, por jo më
shumë se një (1) muaj.

Neni 308
Mosparaqitja e mbrojtësit në shqyrtim gjyqësor

Kur në shqyrtim gjyqësor nuk paraqitet mbrojtësi i thirrur me rregull dhe për arsyet e mosardhjes
nuk e njofton gjykatën posa të ketë mësuar për ato, ose nëse mbrojtësi lëshon shqyrtimin gjyqësor
pa lejen e gjyqtarit të vetëm gjykues apo të trupit gjykues, gjykata kërkon menjëherë nga i akuzuari
që të angazhojë mbrojtës tjetër. Nëse i akuzuari nuk e bën këtë, kurse caktimi i mbrojtësit nuk mund
të bëhet pa e dëmtuar mbrojtjen, shqyrtimi gjyqësor shtyhet.

Neni 309
Mosparaqitja e dëshmitarit apo ekspertit në shqyrtim gjyqësor

1. Kur dëshmitari ose eksperti i thirrur me rregull nuk paraqitet në shqyrtim gjyqësor pa arsye,
gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues mund të urdhërojë sjelljen e tij të menjëhershme me forcë.

2. Shqyrtimi gjyqësor mund të fillojë edhe pa praninë e dëshmitarit ose ekspertit të thirrur. Në rast të
tillë, gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues gjatë shqyrtimit gjyqësor vendos nëse shqyrtimi
gjyqësor duhet të vazhdojë ose të ndërpritet apo të shtyhet për shkak të mungesës së dëshmitarit
ose të ekspertit.


5. Shtyrja dhe ndërprerja e shqyrtimit gjyqësor

Neni 310
Arsyet për shtyrjen e shqyrtimit gjyqësor

1. Përveç rasteve të përcaktuara me këtë Kod, shqyrtimi gjyqësor mund të shtyhet me aktvendim të
gjyqtarit të vetëm gjykues apo të trupit gjykues, kur duhet mbledhur prova të reja ose kur gjatë
shqyrtimit gjyqësor vërtetohet se tek i akuzuar, pas kryerjes së veprës penale është paraqitur
çrregullim ose paaftësi mendore e përkohshme ose kur ekzistojnë pengesa të tjera për zbatim të
suksesshëm të shqyrtimit gjyqësor.

2. Kur është e mundur, në aktvendim me të cilin shtyhet shqyrtimi gjyqësor caktohet dita dhe ora e
vazhdimit të shqyrtimit gjyqësor. Me të njëjtin aktvendim, gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues
mund të urdhërojë mbledhjen provave të cilat me kalimin e kohës mund të humbin.

3. Kundër aktvendimit nga paragrafi 2. i këtij neni nuk lejohet ankesë.

Neni 311
Ndryshimi i përbërjes së trupit gjykues gjatë shtyrjes

138

1. Kur përbërja e trupit gjykues është ndryshuar, shqyrtimi gjyqësor i shtyrë fillon rishtas. Por, në
rastin e tillë, trupi gjykues pas dëgjimit të palëve mund të vendosë që dëshmitarët dhe ekspertët të
mos merren sërish në pyetje dhe të mos bëhet këqyrja e re e vendit, por të lexohen deklarimet e
dëshmitarëve dhe ekspertëve të dhëna në shqyrtimin e mëparshëm gjyqësor apo të lexohet
procesverbali i këqyrjes së vendit.

2. Kur përbërja e trupit gjykues nuk ka ndryshuar, shqyrtimi gjyqësor i shtyrë vazhdohet para të
njëjtit trup gjykues dhe kryetari i trupit gjykues shkurtimisht paraqet rrjedhën e shqyrtimit gjyqësor të
mëparshëm. Por, edhe në këtë rast, trupi gjykues mund të caktojë që shqyrtimi gjyqësor të fillojë
rishtas.

3. Kur shtyrja ka zgjatur më shumë se tre (3) muaj ose kur shqyrtimi gjyqësor mbahet para një
kryetari tjetër të trupit gjykues, shqyrtimi gjyqësor duhet të fillojë rishtas dhe përsëri të shqyrtohen të
gjitha provat.

Neni 312
Ndërprerja e shqyrtimit gjyqësor

1. Përveç rasteve të përcaktuara me këtë Kod, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues
mund të ndërpresë shqyrtimin gjyqësor për pushim për shkak të kalimit të orarit të punës, për të
lejuar një kohë të shkurtër që të sigurohet provë konkrete ose për përgatitjen e akuzës apo
mbrojtjes.

2. Shqyrtimi gjyqësor i ndërprerë gjithmonë vazhdon para të njëjtit gjyqtar të vetëm gjykues apo trup
gjykues.

3. Kur shqyrtimi gjyqësor nuk mund të vazhdojë para të njëjtit trup gjykues, ose kur ndërprerja e tij
zgjat më tepër se tetë (8) ditë, atëherë zbatohen dispozitat nga neni 311 i këtij Kodi.

Neni 313
Ndryshimi i përbërjes së trupit gjykues për shkak të mungesë së kompetencës

Kur gjatë shqyrtimit gjyqësor të drejtuar nga gjyqtari i vetëm gjykues, faktet në të cilat bazohet
akuza tregojnë se për shqyrtimin e asaj vepre penale është kompetent trupi gjykues prej tre (3)
gjyqtarëve, gjykimi i kalohet trupit përkatës në kuadër të gjykatës themelore dhe shqyrtimi gjyqësor
fillon rishtas.
Neni 314
Koha për përfundimin e shqyrtimit gjyqësor

1. Përveç në rastet kur gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues shtyn shqyrtimin gjyqësor nga neni
310 i këtij Kodi, shqyrtimi gjyqësor duhet të përfundojë brenda këtyre afateve kohore:

1.1. nëse shqyrtimit gjyqësor mbahet para gjyqtarit të vetëm gjykues, shqyrtimi gjyqësor
duhet të përfundohet brenda nëntëdhjetë (90) ditësh, përveç nëse gjyqtari i vetëm gjykues
nxjerr aktvendim të arsyetuar për vazhdimin e kohës për shqyrtim gjyqësor për shkak të
ndonjërës prej arsyeve nga paragrafi 2. i këtij neni;

1.2. nëse shqyrtimit gjyqësor mbahet para trupit gjykues, shqyrtimi gjyqësor duhet të
përfundohet brenda njëqindenjëzet (120) ditësh, përveç nëse trupi gjykues nxjerr aktvendim
të arsyetuar për vazhdimin e kohës për shqyrtim gjyqësor për shkak të ndonjërës prej
arsyeve nga paragrafi 2. i këtij neni.

2. Shqyrtimi gjyqësor mund të vazhdohet me aktvendimin të arsyetuar nga paragrafi 1. i këtij neni
kur ekzistojnë rrethana të cilat kërkojnë më shumë kohë, përfshirë por pa u kufizuar në:

2.1. numër të shumtë të dëshmitarëve;

2.2. dëshmia e një apo më shumë dëshmitarëve është shumë e gjatë;

2.3. numri i provave është jashtëzakonisht i madh;
139

2.4. siguria e shqyrtimit gjyqësor bën të nevojshme vazhdimin.

3. Shqyrtimi gjyqësor mund të vazhdohet për tridhjetë (30) ditë për secilin aktvendim nga paragrafi
1. i këtij neni.


6. Procesverbali i shqyrtimit gjyqësor

Neni 315
Procesverbali i shqyrtimit gjyqësor

1. Procesverbali i shqyrtimit gjyqësor duhet të përpilohet me shkrim. Në procesverbal duhet të
shënohet thelbi i rrjedhës së shqyrtimit gjyqësor.

2. Përveç kësaj, shqyrtimi gjyqësor regjistrohet në mënyrë audio ose video ose në mënyrë
stenografike, përveç nëse ka shkaqe të arsyeshme për të mos bërë një gjë të tillë.

3. Procesverbali i shqyrtimit gjyqësor përfshin kopjen e transkriptit të regjistrimit audio të shqyrtimit
gjyqësor dhe shënimin mbi rrjedhën e shqyrtimit gjyqësor, pjesët kryesore të tij dhe vendimet e
marra, siç parashihet në nenet 317, 318 dhe 319 të këtij Kodi.

4. Kur i akuzuari është dënuar me burgim ose pas paralajmërimit të paraqitjes së ankesës në një
shkallë më të lartë, regjistrimet audio ose video të shqyrtimit gjyqësor përshkruhen tërësisht brenda
tri (3) ditëve të punës nga përfundimi i shqyrtimit gjyqësor. Ky afat mund të zgjatet nga gjyqtari i
vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues kur ekzistojnë rrethana të arsyeshme për një afat prej
pesëmbëdhjetë (15) ditëve. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues rishikon dhe
konfirmon përshkrimin dhe atë e vendos në procesverbal si pjesë përbërëse të procesverbalit të
shqyrtimit gjyqësor.

5. Për mënyrën e regjistrimit të shqyrtimi gjyqësor vendos gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i
trupit gjykues.

Neni 316
Procesverbali tekstual

1. Kur shqyrtimi gjyqësor regjistrohet vetëm me shkrim, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues, me propozim të palës ose sipas detyrës zyrtare, mund të urdhërojë që deklarimet që i
konsideron të një rëndësie të veçantë të përfshihen tekstualisht në procesverbal.

2. Kur është e nevojshme, dhe veçanërisht kur deklarimi është shënuar tekstualisht në
procesverbal, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të urdhërojë që pjesë të
caktuara të procesverbalit të lexohen menjëherë. Deklarimet e regjistruara tekstualisht lexohen
menjëherë kur kërkon pala, mbrojtësi ose personi deklarimi i të cilit është përfshirë në procesverbal.

Neni 317
Kontrollimi, korrigjimi dhe nënshkrimi i procesverbalit të shqyrtimit gjyqësor, shqyrtimit
fillestar dhe shqyrtimit të dytë

1. Procesverbali i shqyrtimit gjyqësor, shqyrtimit fillestar dhe shqyrtimit të dytë përfundohet me
mbarimin e seancës. Ai nënshkruhet nga procesmbajtësi, gjyqtari i vetëm gjykues, kryetari i trupit
gjykues dhe palët e pranishme.

2. Palët kanë të drejtë të kontrollojnë procesverbalin e përfunduar dhe pjesët shtojcë, të bëjnë
komente mbi përmbajtjen dhe të kërkojnë korrigjimin e tij.

3. Korrigjimet e emrave të shënuar gabimisht, të numrave jo të saktë dhe të gabimeve të qarta në
shkrim mund të bëhen me urdhrin e gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit të trupit gjykues sipas
detyrës zyrtare apo sipas propozimit të palës ose të personit që merret në pyetje. Korrigjime ose
shtesa të tjera në procesverbal mund të urdhërohen vetëm nga gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi
gjykues.
140

4. Komentet dhe propozimet e palëve lidhur me procesverbalin, si dhe korrigjimet dhe ndryshimet
në procesverbal përfshihen si shtojcë në procesverbalin e përfunduar. Në shtojcë shënohen arsyet
e mospranimit të sugjerimeve dhe komenteve të caktuara. Shtojcën e procesverbalit e
nënshkruajnë procesmbajtësi dhe gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues.

Neni 318
Përmbajtja e procesverbalit të shqyrtimit gjyqësor

1. Pjesa hyrëse e procesverbalit të shqyrtimit gjyqësor duhet të përfshijë: gjykatën ku mbahet
shqyrtimi gjyqësor, numrin e lëndës, vendin dhe kohën e seancës, emrin e gjyqtarit të vetëm
gjykues ose kryetarit të trupit gjykues, të anëtarëve të trupit gjykues, të procesmbajtësit, prokurorit
të shtetit, të akuzuarit dhe mbrojtësit të tij, të dëmtuarit dhe përfaqësuesit të tij ligjor ose
përfaqësuesit të autorizuar, mbrojtësit të viktimës dhe emrin e përkthyesit, veprën penale që
shqyrtohet dhe nëse dëgjimi zbatohet në shqyrtim gjyqësor të hapur apo të mbyllur.

2. Procesverbali veçanërisht përfshin të dhënat vijuese: identifikimin e aktakuzës, nëse prokurori i
shtetit e ka ndryshuar apo e zgjeruar aktakuzën, cilat propozime janë bërë nga palët dhe çka është
vendosur për to nga gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues ose trupi gjykues, cilat
prova janë paraqitur, nëse provat ose shkrimet e tjera janë lexuar ose nëse regjistrimi audio dhe
regjistrimet tjera janë riprodhuar, si dhe komentet e palëve për këtë. Nëse publiku përjashtohet nga
shqyrtimi gjyqësor, në procesverbal shënohet se gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues ka paralajmëruar të pranishmit për pasojat e zbulimit të paautorizuar të informacionit të
fshehtë që e kanë mësuar në shqyrtimin gjyqësor.

3. Në procesverbal përfshihet vetëm përmbajtja kryesore e deklarimit të prokurorit, akuzuarit,
dëshmitarëve dhe ekspertëve. Me kërkesë të palës, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues urdhëron leximin e një deklarimi të mëparshëm ose ndonjë pjese të tij nga procesverbali.

4. Me kërkesë të palës, në procesverbal shënohet edhe pyetja ose përgjigjja e refuzuar si a
palejueshme nga gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues.

Neni 319
Përfshirja e dispozitivit të aktgjykimit në procesverbalin e shqyrtimit gjyqësor

1. Në procesverbal të shqyrtimit gjyqësor në tërësi shënohet dispozitivi i aktgjykimit dhe fakti se
aktgjykimi është shpallur publikisht. Formulimi i dispozitivit të shkruar në procesverbal konsiderohet
të jetë origjinal.

2. Kur urdhërohet vendim për paraburgim, ky vendim gjithashtu shënohet në procesverbalin e
shqyrtimit gjyqësor.

Neni 320
Procesverbali për këshillim dhe votim i trupit gjykues

1. Kur shqyrtimi gjyqësor zbatohet para trupit gjykues:

1.1. për këshillim dhe votim të trupit gjykues përpilohet procesverbali i veçantë.

1.2. procesverbali për këshillim dhe votimin e trupit gjykues përfshin rrjedhën e votimit dhe
vendimin e marrë.

1.3. procesverbalin e nënshkruajnë të gjithë anëtarët e trupit gjykues dhe procesmbajtësi.
Mendimet e ndara i bashkëngjiten procesverbalit për këshillim dhe votim, nëse nuk janë
shënuar në procesverbal.

1.4. procesverbali për këshillim dhe votim i trupit gjykues mbyllet në zarf të posaçëm. Qasje
në këtë procesverbal ka vetëm gjykata më e lartë kur vendos lidhur me mjetin juridik dhe në
këtë rast detyrohet që procesverbalin ta mbyllë përsëri në zarf të posaçëm në të cilin
shënon se e ka shqyrtuar procesverbalin.

141


7. Fillimi i shqyrtimit gjyqësor dhe deklarimi i të akuzuarit

Neni 321
Prania e personave të thirrur në shqyrtim gjyqësor dhe vërtetimi i identitetit të të pandehurit

Kur gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues konstaton se në shqyrtim gjyqësor janë të
pranishëm të gjithë personat e thirrur, ose kur gjyqtari i vetëm gjykues apo trupi gjykues vendos që
shqyrtimi gjyqësor të mbahet në mungesë të ndonjë personi të thirrur apo vendimin për këto çështje
e ka lënë për më vonë, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues e thërret të akuzuarin
dhe prej tij merr të dhënat personale, përveç të dhënave mbi dënimet e mëparshme, për të
vërtetuar identitetin e tij.

Neni 322
Udhëzimet fillestare të gjykatës lidhur me dëshmitarët dhe të dëmtuarit

1. Pasi të vërtetohet identiteti i të akuzuarit, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues i
dërgon dëshmitarët dhe ekspertët në vendin e caktuar për ta dhe ata presin derisa të ftohen për të
dëshmuar. Në rast nevoje, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund t’i ndalë
ekspertët në gjykatore që të përcjellin zbatimin e shqyrtimit gjyqësor.

2. Kur i dëmtuari është i pranishëm dhe ende nuk ka paraqitur kërkesën pasurore juridike, gjyqtari i
vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues e udhëzon se mund të paraqesë propozim për realizimin
e kësaj kërkese në procedurën penale.

3. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të ndërmarrë masat e nevojshme për
të penguar marrëveshjen e fshehtë midis dëshmitarëve, ekspertëve dhe palëve.

Neni 323
Udhëzimet për të akuzuarin

1. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues e fton të akuzuarin të përcjellë me vëmendje
zbatimin e shqyrtimit gjyqësor dhe e udhëzon se mund të paraqesë fakte, t’u shtrojë pyetje të
bashkakuzuarve, dëshmitarëve dhe ekspertëve, të bëjë vërejtje dhe të jep shpjegime rreth
deklarimeve të tyre.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues pastaj e udhëzon të akuzuarin se:

2.1. ka të drejtë të mos deklarohet lidhur me çështjen e tij ose të mos përgjigjet në asnjë
pyetje;

2.2. nëse deklarohet lidhur me çështjen, ai nuk detyrohet të inkriminojë vetveten ose të
afërmin e tij, e as të pranojë fajësinë; dhe
2.3. ai mund të mbrohet personalisht ose nëpërmjet ndihmës juridike të mbrojtësit sipas
zgjedhjes së tij.

Neni 324
Leximi i aktakuzës

Shqyrtimi gjyqësor fillon me leximin e aktakuzës nga prokurori i shtetit kundër të pandehurit. I
pandehuri mund të heq dorë nga leximi i akuzave kundër tij.

Neni 325
Deklarimi i të pandehurit për aktakuzën

1. Gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues bindet se i akuzuari e kupton aktakuzën dhe
të akuzuarit i jep mundësinë të pranojë ose të mos e pranoj fajësinë.

142

2. Kur i akuzuari nuk e kupton akuzën, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues kërkon
nga prokurori që ta shpjegojë atë në mënyrë që i akuzuari të mund ta kuptojë pa vështirësi.

3. Kur i akuzuari nuk dëshiron të bëjë deklaratë lidhur me fajësinë e tij, konsiderohet se nuk e
pranon fajësinë.

Neni 326
Pranimi i fajësisë nga i pandehuri në shqyrtim gjyqësor

1. Kur i akuzuari pranon fajësinë për të gjitha pikat e aktakuzës në shqyrtim gjyqësor, trupi gjykues
vendos nëse janë përmbushur kërkesat nga neni 248, paragrafi 1. i këtij Kodi.

2. Në shqyrtimin e pranimit të fajësisë së të akuzuarit, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues mund të dëgjojë mendimin e prokurorit të shtetit, të mbrojtësit dhe të dëmtuarit.

3. Kur trupi gjykues vlerëson se kërkesat nga neni 248, paragrafi 1. i këtij Kodi nuk janë
përmbushur, atëherë procedohet sikur pranimi i fajësisë të mos ishte bërë.

4. Kur trupi gjykues vlerëson se kërkesat nga neni 248, paragrafi 1. i këtij Kodi janë përmbushur,
shqyrtimi gjyqësor vazhdon me fjalën përfundimtare të palëve.

5. Kur ka disa të pandehur dhe një apo më shumë prej tyre pranojnë fajësinë, shqyrtimi gjyqësor
vazhdon vetëm për të pandehurit të cilët janë deklaruar të pafajshëm. Gjyqtari i vetëm gjykues ose
kryetari i trupit gjykues shtyn shqiptimin e dënimit për të pandehurit të cilët pranojnë fajësinë në
fillim të shqyrtimit gjyqësor deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor. Nëse provat te cilat janë
paraqitur ne shqyrtimin gjyqësor e inkriminojnë te pandehurin i cili ka pranuar fajësinë, por nuk janë
prova relevante kundër te pandehurve te tjerë te cilët nuk e kane pranuar fajësinë, provat e tilla nuk
mund te merren parasysh kundër te pandehurve tjerë.

6. Kur i pandehuri pranon fajësinë sipas marrëveshjes mbi pranimin e fajësisë, gjyqtari i vetëm
gjykues ose kryetari i trupit gjykues zbaton përshtatshmërisht nenin 233 dhe nenin 247 të këtij Kodi.


8. Radha e paraqitjes së provave

Neni 327
Rendi i paraqitjes së provave në shqyrtim gjyqësor

1. Provat në shqyrtim gjyqësor paraqiten sipas radhës së mëposhtme:

1.1. fjala hyrëse;

1.2. provat e paraqitura nga prokurori i shtetit;

1.3. provat e paraqitura nga i dëmtuari, nëse ka të dëmtuar;

1.4. provat e paraqitura nga mbrojtësi; dhe

1.5. fjala përfundimtare.


9. Fjala hyrëse

Neni 328
Fjala hyrëse

1. Nëse i pandehuri nuk e pranon fajësinë në fillim të shqyrtimit gjyqësor, gjyqtari i vetëm gjykues
apo kryetari i trupit gjykues thërret prokurorin e shtetit, të dëmtuarin dhe mbrojtësin për të
përmbledhur provat që mbështesin rastin apo kërkesën e tyre. Prokurori i shtetit flet i pari, pastaj i
dëmtuari dhe mbrojtësi.
143

2. Personat në fjalën hyrëse mund t’u referohen provave të pranueshme, ligjit në fuqi dhe mund të
përdorin tabela, diagrame, transkripte të kasetave të lejuara nga gjykata, përmbledhje dhe
krahasime të provave nëse ato bazohen në prova të pranueshme, si dhe zmadhim të ekzemplarëve
të tyre për t’i demonstruar ose për t’i paraqitur si ilustrim në gjykatë.

3. Prezantimi i fjalëve hyrëse nga palët mund të kufizohet në kohë nga gjyqtari i vetëm gjykues apo
kryetari i trupit gjykues.


10. Paraqitja e provave

Neni 329
Rregullat e përgjithshme të paraqitjes së provave

1. Prezentimi i provave përfshin të gjitha faktet që gjykata i konsideron të rëndësishme për një
gjykim të saktë dhe të drejtë.

2. Gjatë shqyrtimit gjyqësor zbatohen rregullat e procedimit të provave të parapara në Kapitullin XIV
të këtij Kodi.

3. Deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, palët dhe i dëmtuari mund të propozojnë shqyrtimin e
fakteve të reja, mbledhjen e provave të reja dhe të përsërisin propozimet të cilat gjyqtari i vetëm
gjykues, kryetari i trupit gjykues ose trupi gjykues më herët i ka refuzuar.

4. Përveç provave të propozuara nga palët dhe i dëmtuari, trupi gjykues ka të drejtë të shqyrtojë
provën që e konsideron të nevojshme për verifikimin e drejtë dhe të plotë të çështjes penale.

Neni 330
Marrja në pyetje e dëshmitarit apo ekspertit pa praninë e dëshmitarëve të tjerë

Në parim, dëshmitari i cili ende nuk është marrë në pyetje, nuk është i pranishëm gjatë shqyrtimit të
provave dhe eksperti i cili ende nuk ka dhënë konstatimin dhe mendimin e tij, nuk mund të jetë i
pranishëm në seancë derisa eksperti tjetër të jep deklarimin e tij mbi çështjen e njëjtë.

Neni 331
Dëshmitë e dhëna nga dëshmitarët në shqyrtim gjyqësor

1. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues cakton radhën e marrjes në pyetje të
dëshmitarëve, duke filluar me dëshmitarët e propozuar nga prokurori i shtetit, dëshmitarët e
propozuar nga i dëmtuari apo mbrojtësi i viktimave, dhe në fund me dëshmitarët e propozuar nga i
pandehuri apo mbrojtësi i tij. Po qe se është e mundshme, dëshmitarët thirren duke respektuar
radhën e propozuar nga prokurori i shtetit, i dëmtuari, mbrojtësi i viktimave, i pandehuri dhe
mbrojtësi.

2. Prokurori i shtetit, i pandehuri apo i dëmtuari mund të kërkojnë nga gjykata që të dëgjojë
dëshmitarët për të kundërshtuar dëshmitë apo provat e paraqitura nga pala e kundërt sipas
paragrafit 1. të këtij neni.

Neni 332
Marrja e drejtpërdrejtë në pyetje, marrja e tërthortë në pyetje dhe rimarrja në pyetje e
dëshmitarit

1. Pala e cila paraqet provën merr në pyetje dëshmitarin ose paraqet provën e para.

2. Palëve tjera pastaj u jepet mundësia për marrjen e tërthortë në pyetje të dëshmitarit ose
kundërshtimin e besueshmërisë së dëshmitarit.

3. Palës e cila ka paraqitur provën i jepet mundësia në fund që të sqarojë përgjigjet me dëshmitarin
ose të rehabilitojë besueshmërinë e dëshmitarit.

144

4. Nëse pala përfaqësohet nga më shumë se një mbrojtës, vetëm mbrojtësi kryesor mund të merr
në pyetje dëshmitarët, t’u parashtrojë pyetje të tërthorta dhe të rehabilitojë besueshmërinë e
dëshmitarëve.

Neni 333
Marrja e drejtpërdrejtë në pyetje e dëshmitarëve

1. Dëshmitari merret në pyetje së pari nga pala e cila e ka propozuar.

2. Pala e cila merr në pyetje dëshmitarin mund t’i parashtrojë pyetje në pajtim me rregullat për
procedimin e provave.

3. Pala mund t’i paraqesë dëshmitarit provën materiale në pajtim me nenin 336 të këtij Kodi.

4. Nëse dëshmitari apo eksperti nuk mund të rikujtojë faktet të cilat i ka paraqitur në dëshmimet e
mëparshme, pala e cila ka propozuar dëshmitarin mund t’i paraqesë provën e pranueshme për t’ia
rifreskuar kujtesën.

Neni 334
Marrja e tërthortë në pyetje e dëshmitarëve

1. Pala e cila bën marrjen e tërthortë në pyetje të dëshmitarit mund:

1.1. t’i parashtrojë pyetje dëshmitarit në pajtim me rregullat për procedimin e provave; dhe

1.2. të pyesë dëshmitarin të konfirmoj ose të mohoj një fakt. Nëse dëshmitari jep përgjigje
që është në kundërshtim me provën e pranueshme, pala e cila bën marrjen e tërthortë në
pyetje pastaj mund t’ia paraqet ose t’ia lexojë dëshmitarit provën që është në kundërshtim.
Pala e cila zbaton marrjen e tërthortë në pyetje ose gjykata mund të kërkojë nga dëshmitari
që të shpjegojë mospërputhjet.

1.3. t’i parashtrojë dëshmitarit pyetje të cilat shqyrtojnë besueshmërinë e dëshmisë së
dëshmitarit apo paragjykimet që dëshmitari mund të ketë.

2. Provat materiale të përdorura gjatë marrjes së tërthortë në pyetje duhet të identifikohen qartë për
gjykatën dhe përdorimi i provës së tillë shënohet në procesverbal.

Neni 335
Rimarrja në pyetje

Pas marrjes së tërthortë në pyetje të dëshmitarit, pala e cila ka propozuar dëshmitarin ka
mundësinë që t’i parashtrojë pyetje të cilat sqarojnë dëshminë e paqartë, shpjegojnë mospërputhjet
në dëshmi, dyshimet lidhur me besueshmërinë e dëshmisë së dëshmitarit apo çfarëdo paragjykimi
që i dëshmitari mund të ketë.


11. Rregullat për dëshmitarët

Neni 336
Provat materiale që mbështesin dëshminë e dëshmitarit

1. Pala mund t’i paraqesë dëshmitarit provën materiale dhe t’i parashtrojë pyetje dëshmitarit lidhur
me atë provë materiale gjatë marrjes në pyetje, marrjes së tërthortë në pyetje ose rimarrjes në
pyetje.

2. Provë materiale mund të jetë dokumenti, tabela, përmbledhja, videokaseta, audiokaseta apo
prova tjetër materiale.

3. Çdo provë materiale që përmbledh ose tregon provë të pranueshme që është e shumtë, e madhe
apo që është asgjësuar së pari i paraqitet dëshmitarit i cili mund të identifikojë këtë provën të
145

pranueshme, të shpjegojë si është krijuar prova dhe të vërtetojë se prova është e vërtetë, e bazuar
dhe paraqet saktësisht provën e pranueshme origjinale.

4. Cilado provë nga paragrafët 2. apo 3. të këtij neni është e pranueshme nëse është e vërtetë, e
bazuar dhe paraqet saktësisht provën e pranueshme origjinale. Prova materiale shënohet në
procesverbal nëse nuk është shënuar më parë.

Neni 337
Përdorimi i dëshmisë së mëparshme të dëshmitarit

1. Pala mund të propozojë marrjen e provës në shqyrtim gjyqësor nga dëshmia e mëparshme e
dëshmitarit, nëse dëshmia e tillë është marrë gjatë mundësisë hetuese të veçantë nga neni 149 të
këtij Kodi.

2. Pala mund të propozojë marrjen e provës në shqyrtim gjyqësor nga dëshmia e mëparshme e
dëshmitarit nëse dëshmia e tillë është marrë gjatë seancës për marrjen e deklaratës në procedurë
paraprake nga neni 132 i këtij Kodi, dëshmitari nuk është në dispozicion për të dëshmuar dhe është
paraqitur mbështetje e pohimit në pajtim me nenin 263 të këtij Kodi.

3. Prokurori i shtetit mund të propozojë marrjen e provës në shqyrtim gjyqësor nga audiokasetat
apo videokasetat e të akuzuarit të marra në pajtim me nenin 88 ose nenin 92 të këtij Kodi.

4. Nëse është bërë videokaseta ose audiokaseta e dëshmisë ose deklaratës nga paragrafi 1. deri 3.
të këtij neni ajo reprodukohet në tërësi gjatë shqyrtimit gjyqësor, përveç nëse gjyqtari i vetëm
gjykues ose trupi gjykues vendosin që dëgjimi i tërësishëm i videokasetës apo audiokasetës
përmban tepër shumë informata të parëndësishme. Në rast të tillë, gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi
gjykues mund të urdhërojë që pjesë të veçanta dhe të rëndësishme të videokasetës apo
audiokasetës të reprodukohen në shqyrtim gjyqësor.

5. Ky nen nuk ndalon përdorimin e deklaratave të mëparshme të dëshmitarit gjatë marrjes së
tërthortë në pyetje të atij dëshmitari.

Neni 338
Leximi i deklaratave të tjera të dhëna më parë

1. Përveç rasteve të parapara me këtë Kod, procesverbalet mbi deklarimet e dëshmitarëve, të
bashkakuzuarve ose pjesëmarrësve të dënuar për vepër penale, si dhe procesverbalet dhe
shkresat tjera mbi konstatimin dhe mendimin e ekspertit, sipas vendimit të trupit gjykues mund të
lexohen vetëm në këto raste:

1.1. kur personat e marrë në pyetje kanë vdekur, kanë çrregullime ose paaftësi mendore,
nuk mund të gjenden ose ardhja e tyre në gjykatë është e pamundur apo dukshëm e
vështirësuar për shkak të pleqërisë, sëmundjes ose shkaqeve të tjera të rëndësishme;

1.2. kur dëshmitarët ose ekspertët, pa arsye ligjore, nuk dëshirojnë të dëshmojnë në
shqyrtim gjyqësor; ose

1.3. kur palët pajtohen që, në vend të marrjes së drejtpërdrejtë në pyetje të dëshmitarit apo
ekspertit i cili nuk është i pranishëm, pavarësisht se ka qenë i thirrur, të lexohet
procesverbali mbi dëshminë e tij të mëparshme.

2. Procesverbalet mbi marrjen e mëparshme në pyetje të personave të cilët janë liruar nga detyra e
dëshmimit nuk lexohen nëse këta persona nuk janë thirrur në shqyrtim gjyqësor ose nëse kanë
deklaruar se nuk dëshirojnë të dëshmojnë në shqyrtimin gjyqësor. Kur personat e tillë, pasi të kenë
dëshmuar më parë, e përdorin të drejtën e tyre për të mos dëshmuar në shqyrtim gjyqësor, ose
nëse nuk kanë ardhur në shqyrtim kur janë thirrur, procesverbali mbi dëshminë e mëparshme është
provë e
papranueshme.

146

3. Arsyet e leximit të procesverbalit shënohen në procesverbalin e shqyrtimit gjyqësor, e me rastin e
leximit tregohet nëse dëshmitari ose eksperti është betuar.

Neni 339
Dëshmitarët nën mbrojtje të veçantë

1. Në shqyrtimin gjyqësor nuk lejohet marrja në pyetje e personit nën moshën gjashtëmbëdhjetë
(16) vjeç që është viktimë e veprës penale nga Kapitulli XX i Kodit Penal, nëse dëshmia e tij veç
është marrë sipas nenit 132 ose nenit 149 të këtij Kodi dhe nëse trupi gjykues çmon se marrja e
sërishme në pyetje nuk është e nevojshme. Nëse dëshmitari i tillë merret në pyetje, trupi gjykues
mund të vendosë të përjashtojë publikun.

2. Kur fëmija është i pranishëm në seancë si dëshmitar ose si i dëmtuar, ai largohet nga gjykatorja
posa prania e tij të mos jetë më e nevojshme

3. Masat për mbrojtjen e të dëmtuarve dhe dëshmitarëve, siç parasheh kapitulli XIII i këtij Kodi,
zbatohen gjatë shqyrtimit gjyqësor.

Neni 340
Betimi

1. Para marrjes në pyetje të dëshmitarit, gjyqtari i vetëm gjykues, kryetari i trupit gjykues ose
gjyqtari i procedurës paraprake kur vepron sipas nenit 149 të këtij Kodi, nga dëshmitari mund të
kërkojë dhënien e betimit. Fëmija dhe personi për të cilin është vërtetuar të ketë kryer vepër penale
ose me arsye dyshohet se ka kryer vepër penale ose ka marrë pjesë në kryerjen e veprës penale
për të cilën merret në pyetje, nuk i nënshtrohet betimit. Nëse dëshmitari është betuar në procedurë
paraprake, në shqyrtim gjyqësor i bëhet me dije se është nën betim.

2. Teksti i betimit të dëshmitarit është: “I ndërgjegjshëm për rëndësinë e dëshmisë sime dhe
përgjegjësinë time ligjore, solemnisht betohem se do të them të vërtetën, gjithë të vërtetën dhe
vetëm të vërtetën dhe se nuk do të fsheh asgjë për të cilën kam dijeni.

3. Para marrjes në pyetje të ekspertit, gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues mund të
kërkojë nga ai dhënien e betimit. Para shqyrtimit gjyqësor, eksperti mund të betohet vetëm para
gjykatës dhe vetëm kur ekziston rreziku se ai nuk do të jetë i pranishëm në shqyrtim gjyqësor.
Arsyeja e dhënies së betimit shënohet në procesverbal. Ekspertit të përhershëm, i cili ka dhënë
betim të përgjithshëm për ekzaminime përkatëse, në shqyrtimin gjyqësor vetëm i përkujtohet betimi
i dhënë.

4. Teksti i betimit të ekspertit është: “I ndërgjegjshëm për rëndësinë e deklaratës sime dhe
përgjegjësinë time ligjore, solemnisht betohem se do të kryejë ekspertizën me ndërgjegje dhe me
aq sa kam njohuri dhe konstatimin e mendimin tim do ta paraqes saktësisht dhe plotësisht”.

5. Dëshmitari dhe eksperti memec që dinë shkrim dhe lexim e bëjnë betimin me nënshkrim të tekstit
të betimit, ndërsa dëshmitari dhe eksperti shurdh e lexojnë tekstin e betimit. Nëse dëshmitari dhe
eksperti shurdh ose memec janë analfabetë, betimi bëhet përmes përkthyesit.

Neni 341
Deklarimi i ekspertit

1. Eksperti ia komunikon gjykatës konstatimin dhe mendimin e tij nëpërmjet raportit të përpiluar
sipas nenit 138 të këtij Kodi.

2. Në shqyrtim gjyqësor, raporti futet në procesverbal. Eksperti përshkruan konstatimet dhe
shpjegon analizat e tij. Eksperti mund të përdorë provat materiale në mbështetje të dëshmisë së tij.

3. Pala e cila nuk ka kërkuar ekspertizën mund të bëjë marrjen e tërthortë në pyetje të ekspertit
lidhur me raportin, analizat, arsimimin, përvojën, ose bazën e ekspertizës së tij.


147

Neni 342
Prania e dëshmitarëve në gjykatore

1. Dëshmitarët dhe ekspertët e marrur në pyetje mbeten në gjykatore, përpos nëse gjyqtari i vetëm
gjykues ose kryetari i trupit gjykues, pas marrjes në pyetje të palëve, i lejon të shkojnë ose
përkohësisht të largohen nga gjykatorja.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues, me propozim të palëve ose sipas detyrës
zyrtare, mund të urdhërojë që dëshmitarët dhe ekspertët e marrur në pyetje të largohen nga
gjykatorja dhe më vonë të thirren përsëri dhe të merren në pyetje edhe një herë në prani ose në
mungesë të dëshmitarëve dhe ekspertëve të tjerë.

Neni 343
Provat e marra jashtë gjykatës

1. Kur në shqyrtim gjyqësor mësohet se dëshmitari ose eksperti i thirrur nuk mund të vijë në gjykatë
ose kur paraqitja e tij do të shkaktonte vështirësi të konsiderueshme, gjyqtari i vetëm gjykues ose
trupi gjykues, kur çmon se deklarimi i tij është i rëndësishëm, urdhëron që ta merr në pyetje gjyqtari
i vetëm gjykues, kryetari i trupit gjykues ose gjyqtari anëtar i trupit gjykues jashtë shqyrtimit
gjyqësor, ose marrja në pyetje të bëhet nga gjyqtari i procedurës paraprake brenda kompetencës
territoriale ku banon dëshmitari apo eksperti.

2. Kur është e nevojshme të zbatohet këqyrja ose rikonstruksioni jashtë shqyrtimit gjyqësor, këtë e
bën gjyqtari i vetëm gjykues, kryetari i trupit gjykues ose gjyqtari anëtarë i trupit gjykues.

3. Palët dhe i dëmtuari gjithmonë njoftohen kur dhe në cilin vend do të merret në pyetje dëshmitari
apo do të zbatohet këqyrja ose rikonstruksioni dhe njoftohen se kanë të drejtë të jenë të pranishëm
në këto veprime. Kur palët dhe i dëmtuari janë të pranishëm gjatë kryerjes së këtyre veprimeve, ata
gëzojnë të drejtat e parapara në nenin 149, paragrafi 2. i këtij Kodi.

Neni 344
Leximi i procesverbaleve ose riprodhimi i regjistrimeve

1. Procesverbalet për këqyrjen e vendit jashtë shqyrtimit gjyqësor, për kontroll të lokaleve dhe të
personit, marrjen e sendeve, dokumenteve, librave, dosjeve dhe shkresave të tjera si dhe incizime
teknike me vlerë provuese lexohen ose riprodhohen në shqyrtim gjyqësor për vërtetimin e
përmbajtjes së tyre. Trupi gjykues gëzon të drejtë diskrecioni të lejojë prezentim të përmbledhur
gojor të këtyre të dhënave, si dhe riprodhim të regjistrimit audio ose video të rrjedhës së këtyre
veprimeve hetimore. Dokumentet që kanë rëndësinë e provës, sipas mundësisë, dorëzohen në
formë origjinale.

2. Sendet që gjatë shqyrtimit gjyqësor mund të shërbejnë për sqarimin e çështjes, mund t’i tregohen
të akuzuarit, e në rast nevoje, edhe dëshmitarëve dhe ekspertëve.

Neni 345
Marrja në pyetje e të akuzuarit pas paraqitjes së provave

1. Pas marrjes në pyetje të dëshmitarëve e ekspertëve dhe pas prezentimit të provave materiale
vazhdohet me marrjen në pyetje të të akuzuarit i cili nuk ka pranuar fajësinë.

2. Dispozitat e zbatueshme gjatë marrjes në pyetje të të pandehurit në procedurë paraprake
zbatohen përshtatshmërisht edhe gjatë marrjes në pyetje të të akuzuarit në shqyrtim gjyqësor.

3. Të bashkakuzuarit të cilët ende nuk janë marrë në pyetje nuk do të jenë të pranishëm gjatë
pyetjes së të akuzuarit.





148

Neni 346
Marrja në pyetje e të akuzuarit

1. I akuzuari ka të drejtë që të mos deklarojë. Nëse ai zgjedh që të deklarojë, marrja e tij në pyetje
zbatohet në pajtim me paragrafin 2. deri 4. të këtij neni.

2. Mbrojtësi kryesor merr në pyetje të pandehurin në pajtim me nenin 333 të këtij Kodi.

3. Prokurori i shtetit merr në pyetje të pandehurin në pajtim me nenin 334 të këtij Kodi.

4. Nëse ka të bashkëpandehur, ata mund të marrin në pyetje të pandehurin në pajtim me nenin 334
të këtij Kodi.

5. I dëmtuari mund të merr në pyetje të pandehurin në pajtim me nenin 334 të këtij Kodi.

6. Mbrojtësi mund të rimerr në pyetje të pandehurin në pajtim me nenin 335 të këtij Kodi.

7. Pasi gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues sigurohet se palët nuk kanë pyetje të
tjera, ai mund të vazhdojë t’i shtrojë pyetje të akuzuarit nëse në deklarimin ose në përgjigjet e tij ka
zbraztësi, paqartësi apo kundërthënie. Pas kësaj, anëtarët e trupit gjykues mund t’i bëjnë pyetje të
drejtpërdrejta të akuzuarit.

8. Pas përfundimit të marrjes në pyetje, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues e pyet
të akuzuarin nëse ka diçka për të shtuar për mbrojtjen e tij. Kur i akuzuari shtjellon më tej mbrojtjen
e tij, mund të pyetet përsëri.

Neni 347
Marrja në pyetje e të bashkakuzuarit

1. Pas përfundimit të marrjes në pyetje të të akuzuarit të parë, secili prej të akuzuarve të tjerë, nëse
ka, merren në pyetje me radhë në pajtim me nenin 346 të këtij Kodi. Çdo i akuzuar ka të drejtë t’u
bëjë pyetje të bashkakuzuarve të tjerë të pyetur më parë.

2. Deklarimet e mëparshme të të bashkakuzuarve gjatë shqyrtimit gjyqësor mund të përdoren nga
palët sipas nenit 334 të këtij Kodi. Kur deklarimet e të bashkakuzuarve për rrethana të njëjta
ndryshojnë, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues mund të bëjë ballafaqimin e të
bashkakuzuarve.

Neni 348
Propozimet për plotësimin e procedurës së provave

1. Pas përfundimit të procedurës së provave, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues i
pyet palët dhe të dëmtuarin nëse kanë propozim për plotësimin e procedurës së provave.

2. Nëse askush nuk ka propozim për plotësim të procedurës së provave, ose propozimi refuzohet
dhe gjykata çmon se çështja është sqaruar, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues
shpall të përfunduar procedurën e provave.

Neni 349
Të dhënat penale të të akuzuarit

Të dhënat penale nga evidenca e të dënuarve, si dhe të dhënat tjera për dënimet për vepra penale
mund të lexohen pas përfundimit të procedurës së provave. Kur i akuzuari pranon fajësinë, të gjitha
informatat lidhur me dënimet e mëparshme të të akuzuarit lexohen para se palët të paraqesin fjalën
përfundimtare.





149

12. Ndryshimi dhe zgjerimi i aktakuzës

Neni 350
Ndryshimi i aktakuzës në shqyrtim gjyqësor

1. Kur prokurori i shtetit gjatë shqyrtimit gjyqësor konstaton se provat e shqyrtuara tregojnë se
gjendja faktike e paraqitur në aktakuzë është ndryshuar, ai në shqyrtim gjyqësor mund ta ndryshojë
aktakuzën gojarisht dhe mund të propozojë që shqyrtimi gjyqësor të ndërpritet për përgatitjen e
aktakuzës së re.

2. Nëse trupi gjykues lejon ndërprerjen e shqyrtimit gjyqësor për përgatitjen e aktakuzës së re,
atëherë cakton afatin kur prokurori i shtetit detyrohet të paraqesë aktakuzën e re. Të akuzuarit i
dërgohet kopja e aktakuzës së re. Nëse prokurori i shtetit në afatin e caktuar nuk paraqet aktakuzë
të re, gjykata vazhdon shqyrtimin gjyqësor në bazë të aktakuzës së mëparshme.

3. Kur ndryshohet aktakuza, i akuzuari ose mbrojtësi mund të propozojnë ndërprerjen e shqyrtimit
gjyqësor për përgatitjen e mbrojtjes. Trupi gjykues mund të ndërpresë shqyrtimin gjyqësor për
përgatitjen e mbrojtjes kur thelbi i aktakuzës është ndryshuar ose është zgjeruar.

Neni 351
Zgjerimi i aktakuzës në shqyrtimin gjyqësor

1. Nëse i akuzuari gjatë shqyrtimit gjyqësor kryen vepër penale ose nëse vepra penale e
mëparshme e të akuzuarit zbulohet gjatë shqyrtimit gjyqësor, trupi gjykues në shqyrtimin gjyqësor
mund të përfshijë edhe këtë vepër në bazë të akuzës së prokurorit të shtetit, e cila mund të
paraqitet edhe gojarisht.

2. Në rastin e tillë, gjykata mund të ndërpresë shqyrtimin gjyqësor për t’i dhënë kohë mbrojtjes për
t’u përgatitur, e pas dëgjimit të palëve, mund të vendosë që për veprën nga paragrafi 1. i këtij neni
të gjykojë veçmas të akuzuarin.

3. Nëse për gjykimin e çështjes nga paragrafi 1. i këtij neni është kompetent departamenti tjetër në
kuadër të gjykatës themelore, trupi gjykues, pas dëgjimit të palëve, vendos se a do t’ia dërgojë
çështjen për të cilën është duke e drejtuar shqyrtimin gjyqësor gjykatës drejtpërdrejt më të lartë
kompetente për të marrë vendim.


13. Fjala përfundimtare

Neni 352
Fjala përfundimtare e palëve

1. Pas përfundimit të procedurës së provave, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues u
jep fjalën palëve, të dëmtuarit dhe mbrojtësit për t’i përmbledhur argumentet e tyre. Së pari, fjalën e
merr prokurori i shtetit, pastaj i dëmtuari, mbrojtësi dhe në fund i akuzuari.

2. Personat në fjalën përfundimtare mund t’u referohen provave të pranueshme, si dhe procedurës,
ligjit në fuqi, karakterit dhe sjelljes së dëshmitarëve gjatë procedurës gjyqësore; ata mund të
përdorin tabela, diagrame, përshkrime incizimesh të lejuara nga gjykata, përmbledhje dhe
krahasime të provave nëse ato bazohen në prova të pranueshme, si dhe zmadhim të ekzemplarëve
të tyre për t’i demonstruar ose për t’i paraqitur si ilustrim në gjykatë.

Neni 353
Fjala përfundimtare e prokurorit të shtetit

1. Prokurori i shtetit në fjalën e tij përfundimtare paraqet vlerësimin e tij për provat e shqyrtuara në
shqyrtim gjyqësor, shpjegon konkluzionet e tij mbi faktet e rëndësishme për marrjen e vendimit,
paraqet dhe arsyeton propozimin e tij për përgjegjësinë penale të të akuzuarit, për dispozitat e Kodit
Penal të cilat duhet zbatuar si dhe për rrethanat lehtësuese dhe rënduese që duhet të merren
parasysh me rastin e caktimit të dënimit. Prokurori i shtetit nuk mund të propozojë lartësinë e
150

dënimit, por mund të propozojë shqiptimin e vërejtjes gjyqësore ose ndonjë dënim alternativ nga
neni 49 i Kodit Penal.

2. Në rastet kur i akuzuari i cili është dëshmitar bashkëpunues pranon fajësinë në bazë të
marrëveshjes mbi fajësinë, prokurori mund të rekomandojë gjykatës kufijtë e dënimit, qortimin
gjyqësor ose njërën nga dënimet alternative të parashikuara me Kodin Penal të Kosovës.

Neni 354
Fjala përfundimtare në emër të të dëmtuarit

I dëmtuari ose përfaqësuesi i tij i autorizuar, në fjalën e tij përfundimtare mund të shpjegojë
kërkesën e tij pasurore juridike dhe potencon provat që ndërlidhen me përgjegjësinë penale të të
akuzuarit.

Neni 355
Fjala përfundimtare dhe komentet në emër të të akuzuarit

1. Mbrojtësi ose i akuzuari në fjalën përfundimtare paraqet personalisht argumente për mbrojtjen tij
dhe mund të komentojë pretendimet e prokurorit dhe të dëmtuarit.

2. Pasi mbrojtësi të ketë prezentuar argumentet për mbrojtjen, i akuzuari ka të drejtë të deklarohet
personalisht nëse pajtohet me mbrojtjen e prezentuar nga mbrojtësi i tij dhe mbrojtjen e tillë ta
plotësojë.

3. Prokurori i shtetit dhe i dëmtuari kanë të drejtë të përgjigjen në mbrojtje, kurse mbrojtësi apo i
akuzuari kanë të drejtë që këto përgjigje t’i komentojnë.

4. Fjalën e fundit gjithmonë e merr i akuzuari.

Neni 356
Paraqitja e fjalëve përfundimtare

1. Paraqitja e fjalës përfundimtare nga palët mund të kufizohet në kohë nga gjyqtari i vetëm gjykues
apo kryetari i trupit gjykues.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues, pasi të ketë bërë vërejtje paraprake, mund
të ndërpresë personin i cili në fjalën e tij përfundimtare fyen rendin publik dhe moralin, fyen personin
tjetër, përsërit ose jep shpjegime të gjata të cilat qartazi nuk ndërlidhen me çështjen. Në
procesverbal të shqyrtimit gjyqësor shënohet koha dhe arsyeja e ndërprerjes së fjalës
përfundimtare.

3. Kur akuzën e përfaqësojnë disa persona ose mbrojtjen e përfaqësojnë disa mbrojtës, vetëm
prokurori apo mbrojtësi kryesor ose mbrojtësi i caktuar nga mbrojtësi kryesor mund të paraqet fjalën
përfundimtare në emër të palës së tyre.

4. Pas paraqitjes së fjalës përfundimtare nga të gjithë, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit
gjykues pyet nëse ndokush ka edhe ndonjë deklaratë tjetër.

Neni 357
Përfundimi i shqyrtimit gjyqësor, këshillimi dhe votimi

1. Nëse pas përfundimit të fjalës përfundimtare të palëve, gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues
nuk çmon se duhet marrë prova të tjera, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues shpall
shqyrtimin gjyqësor të përfunduar.

2. Pas kësaj, gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues tërhiqet për këshillim dhe votim për marrjen
e aktgjykimit.



151

Neni 358
Hudhja e aktakuzës

1. Trupi gjykues me aktvendim e hudh aktakuzën kur:

1.1. procedura është zbatuar pa kërkesën e prokurorit të shtetit;

1.2. ka munguar propozimi i kërkuar i të dëmtuarit ose leja e organit publik kompetent, apo
nëse organi publik kompetent e ka tërhequr lejen; ose

1.3. ekzistojnë rrethana të tjera të cilat e pengojnë ndjekjen.

2. Aktvendimin mbi hudhjen e aktakuzës mund ta merr gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues
edhe pas caktimit të shqyrtimit gjyqësor.


KAPITULLI XX
AKTGJYKIMI


1. Marrja e aktgjykimit

Neni 359
Marrja dhe shpallja e aktgjykimit

1. Nëse gjykata gjatë këshillimit çmon se nuk nevojitet që përsëri të hapet shqyrtimi gjyqësor për
plotësimin e procedurës ose për sqarimin e ndonjë çështjeje konkrete, atëherë e merr aktgjykimin.

2. Aktgjykimi merret dhe shpallet në emër të popullit.

Neni 360
Identiteti subjektiv dhe objekti i aktgjykimit me aktakuzën

1. Aktgjykimi mund t’i referohet vetëm personit të akuzuar dhe vetëm veprës që është objekt i
akuzës të përfshirë në aktakuzën e paraqitur fillimisht, të ndryshuar ose të zgjeruar në shqyrtimin
gjyqësor.

2. Gjykata nuk detyrohet me propozimet e prokurorit të shtetit lidhur me kualifikimin ligjor të veprës.

3. Gjykata nuk detyrohet me marrëveshje ndërmjet prokurorit të shtetit dhe mbrojtjes lidhur me
ndryshimin e akuzës ose pranimin e fajit, përveç marrëveshjes mbi pranimin e fajësisë të pranuar
nga gjykata sipas nenit 233 të këtij Kodi.

Neni 361
Baza e aktgjykimit

1. Gjykata e bazon aktgjykimin vetëm në faktet dhe në provat e proceduara në shqyrtimin gjyqësor.

2. Gjykata detyrohet që me ndërgjegje të vlerësojë çdo provë një nga një dhe në lidhje me provat e
tjera, dhe në bazë të vlerësimit të tillë të nxjerrë përfundim nëse fakti konkret është provuar.


2. Llojet e aktgjykimeve

Neni 362
Forma e aktgjykimit

1. Me aktgjykim ose refuzohet akuza, ose i akuzuari lirohet nga akuza, ose shpallet fajtor.

152

2. Kur akuza përfshin disa vepra penale, në aktgjykim shënohet nëse dhe për cilën vepër është
refuzuar akuza, apo nëse dhe për cilën vepër i akuzuari lirohet ose shpallet fajtor.

Neni 363
Aktgjykimi refuzues

1. Gjykata merr aktgjykim me të cilin akuza refuzohet kur:

1.1. prokurori i shtetit është tërhequr nga akuza nga hapja deri në përfundim të shqyrtimit
gjyqësor;

1.2. i akuzuari për të njëjtën vepër është gjykuar me aktgjykim të formës së prerë ose
procedura kundër tij është pushuar me aktvendim të formës së prerë; ose

1.3. ka kaluar afati i parashkrimit dhe vepra përfshihet në amnisti ose falje, ose kur
ekzistojnë rrethana të tjera që përjashtojnë ndjekjen penale.

Neni 364
Aktgjykimi lirues

1. Gjykata merr aktgjykim me të cilin i akuzuari lirohet nga akuza nëse:

1.1. vepra me të cilën i akuzuari akuzohet nuk përbën vepër penale;

1.2. ka rrethana që përjashtojnë përgjegjësinë penale; ose

1.3. nuk është provuar se i akuzuari ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet.

Neni 365
Aktgjykimi fajësues

1. Gjykata, në aktgjykimin me të cilin të akuzuarin e shpall fajtor shënon:

1.1. veprën penale për të cilën shpallet fajtor, së bashku me faktet dhe rrethanat që
përbëjnë figurën e veprës penale, si dhe faktet dhe rrethanat nga të cilat varet zbatimi i
dispozitës përkatëse të Kodit Penal;

1.2. emërtimin ligjor të veprës penale dhe dispozitat e ligjit penal të zbatuara gjatë marrjes
së aktgjykimit;

1.3. dënimin e shqiptuar të akuzuarit, duke përfshirë edhe dënimin alternativ nga Kodi
Penal ose lirimin nga dënimi;

1.4. urdhrin për shqiptimin e masës për trajtim të detyrueshëm rehabilitues të kryerësve të
varur nga droga dhe alkooli, ose për konfiskimin e dobisë pasurore që i nënshtrohet
konfiskimit;

1.5. vendimin për llogaritjen e paraburgimit ose dënimit të mëparshëm në lartësinë e
dënimit; dhe

1.6. vendimin për shpenzimet e procedurës penale, për kërkesën pasurore juridike, si dhe
përcaktimin se a duhet shpallur aktgjykimin e formës së prerë në shtyp, në radio apo në
televizion.

2. Kur i akuzuari dënohet me gjobë, në aktgjykim shënohet afati kur duhet paguar gjoba dhe
mënyra e zëvendësimit të gjobës kur gjoba forcërisht nuk mund të arkëtohet.




153

3. Shpallja e aktgjykimit

Neni 366
Shpallja e aktgjykimit

1. Pasi gjykata merr aktgjykimin, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues e shpall
menjëherë. Kur gjykata nuk ka mundësi që në të njëjtën ditë pas përfundimit të shqyrtimit gjyqësor
të merr aktgjykimin, shpalljen e aktgjykimit e shtyn më së shumti tri (3) ditë dhe e cakton kohën dhe
vendin e shpalljes së aktgjykimit.

2. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues në prani të palëve, të përfaqësuesve të tyre
ligjorë, të përfaqësuesve të autorizuar dhe të mbrojtësve lexon në seancë të hapur dispozitivin dhe
shkurtimisht prezenton arsyet e aktgjykimit.

3. Shpallja e aktgjykimit bëhet edhe kur pala, përfaqësuesi ligjor, përfaqësuesi i autorizuar ose
mbrojtësi nuk janë të pranishëm. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupi gjykues mund të
urdhërojë që të akuzuarit i cili nuk është i pranishëm t’ia komunikojë gojarisht aktgjykimin ose t’i
dërgohet me shkrim aktgjykimi.

4. Kur publiku është përjashtuar nga shqyrtimi gjyqësor, dispozitivi i aktgjykimit gjithmonë lexohet
në seancë të hapur. Trupi gjykues vendos se a do ta përjashtojë publikun me rastin e prezentimit të
arsyeve të aktgjykimit dhe në ç’masë e përjashton.

5. Të gjithë të pranishmit e dëgjojnë leximin e dispozitivit të aktgjykimit duke qëndruar në këmbë.

Neni 367
Paraburgimi pas shpalljes së aktgjykimit

1. Me rastin e marrjes së aktgjykimit me të cilin i akuzuari dënohet me burgim, gjyqtari i vetëm
gjykues ose trupi gjykues:

1.1. cakton, vazhdon paraburgim kur ekzistojnë kushtet nga neni 187paragrafi 1. i këtij
Kodi; ose

1.2. ndërprenë paraburgimin nëse i akuzuari ndodhet në paraburgim kur pushojnë së
ekzistuari shkaqet për të cilat është paraburgosur.

2. Nëse gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues shqipton dënim prej pesë (5) ose më shumë vjet
burg të akuzuarit ia cakton paraburgimin, nëse ai nuk gjendet në paraburgim, ose ia vazhdon atë
kur i akuzuari gjendet në paraburgim.

3. Nëse dënimi i shqiptuar është më i ulët së pesë (5) vjet, atëherë paraburgimi caktohet ose
vazhdohet nëse janë plotësuar kushtet e përcaktuara me nenin 187 par. 1. i këtij Kodi.

4. Trupi gjykues gjithmonë ndërpren paraburgimin dhe urdhëron lirimin e të akuzuarit nëse:

4.1. është liruar nga akuza;

4.2. është deklaruar fajtor, por është liruar nga dënimi;

4.3. është dënuar vetëm më gjobë ose i është shqiptuar vërejtja gjyqësore;

4.4. i është shqiptuar një nga dënimet alternative, përveç dënimit me gjysmëliri nga neni 61
i Kodit Penal;

4.5. për shkak të llogaritjes së paraburgimit në lartësinë e dënimit, ai veç e ka mbajtur
dënimin; ose

4.6. akuza është refuzuar, përveç në rastin kur është refuzuar për shkak të
moskompetencës së gjykatës.
154

5. Para caktimit ose heqjes së paraburgimit nga paragrafi 3. ose 4. i këtij neni, gjyqtari i vetëm
gjykues ose trupi gjykues së pari dëgjon mendimin e prokurorit të shtetit, nëse procedura është
filluar me kërkesën e tij, dhe pastaj dëgjon të akuzuarin apo mbrojtësin e tij.

6. Kur i akuzuari gjendet në paraburgim dhe gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues çmon se
ende ekzistojnë shkaqet për të cilat ishte caktuar paraburgimi, paraburgimin e vazhdon me
aktvendim të posaçëm. Gjithashtu, me aktvendim të posaçëm e cakton ose e heq paraburgimin.
Ankesa kundër aktvendimit nuk e pezullon ekzekutimin e aktvendimit.

7. Paraburgimi i caktuar ose i vazhduar sipas dispozitave të paragrafëve 3. deri 6. të këtij neni
mund të zgjasë derisa aktgjykimi të merr formë të prerë, por jo më shumë se koha e dënimit të
shqiptuar në aktgjykimin e gjykatës themelore.

8. I akuzuari i dënuar me burgim, i cili gjendet në paraburgim, me kërkesën e tij mund të
transferohet me aktvendim të gjyqtarit të vetëm gjykues ose të kryetarit të trupit gjykues në
institucionin për mbajtjen e dënimit para se aktgjykimi të merr formë të prerë.

Neni 368
Udhëzimet dhe paralajmërimet që shoqërojnë aktgjykimin

1. Pas shpalljes së aktgjykimit, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues i udhëzon palët
për të drejtën në ankesë. Udhëzimi shënohet në procesverbal të shqyrtimit gjyqësor.

2. Kur shqiptohet dënim alternativ nga neni 49 i Kodit Penal, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i
trupit gjykues paralajmëron të akuzuarin për rëndësinë e dënimit dhe kushtet të cilat duhet
respektuar.

3. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues përkujton palët për detyrimet e tyre që, deri
në përfundim të procedurës, të njoftojnë gjykatën për çdo ndryshim të adresës.


4. Përpilimi dhe dorëzimi i aktgjykimit

Neni 369
Koha dhe dorëzimi i aktgjykimit me shkrim

1. Aktgjykimi i shpallur duhet të përpilohet me shkrim brenda pesëmbëdhjetë (15) ditëve nga
shpallja e tij, kur i akuzuari gjendet në paraburgim ose i është caktuar paraburgimi, ndërsa në raste
të tjera brenda tridhet (30) ditëve nga dita e shpalljes. Kur rasti është i ndërlikuar, gjyqtari i vetëm
gjykues apo kryetari i trupit gjykues mund të kërkojë nga presidenti i gjykatës që të zgjasë afatin për
përpilimin me shkrim të aktgjykimit deri në gjashtëdhjetë (60) ditë.

2. Aktgjykimin e nënshkruajnë gjyqtari i vetëm gjykues apo kryetari i trupit gjykues dhe
procesmbajtësi.

3. Kopja e vërtetuar e aktgjykimit e cila përmban udhëzimin për të drejtën në ankesë i dërgohet
palëve.

4. Kopja e vërtetuar e aktgjykimit, së bashku me udhëzimin për të drejtën në ankesë i dërgohet të
dëmtuarit, personit të cilit i është konfiskuar sendi me aktgjykim, si dhe personit juridik të cilit i është
konfiskuar dobia pasurore e fituar me vepër penale.

5. Kur gjykata gjatë zbatimit të dispozitave për caktimin e dënimit unik për vepra penale në bashkim
shqipton aktgjykim duke i marrë parasysh edhe aktgjykimet që i kanë shqiptuar gjykatat tjera, atyre
gjykatave u dërgon kopje të vërtetuara të aktgjykimit të formës së prerë.





155

Neni 370
Përmbajtja dhe forma e aktgjykimit me shkrim

1. Aktgjykimi i përpiluar me shkrim duhet të jetë në përputhje me aktgjykimin e shpallur. Aktgjykimi
përfshinë hyrjen, dispozitivin dhe arsyetimin.

2. Hyrja e aktgjykimit përfshin: shënimin se aktgjykimi merret në emër të popullit, emrin e gjykatës,
emrin dhe mbiemrin e gjyqtarit të vetëm gjykues ose kryetarit dhe të anëtarëve të trupit gjykues dhe
të procesmbajtësit, emrin dhe mbiemrin e të akuzuarit, veprën penale për të cilën i akuzuari është
dënuar dhe nëse ka qenë i pranishëm në shqyrtimin gjyqësor, ditën e shqyrtimit gjyqësor, nëse
shqyrtimi gjyqësor ka qenë i hapur, emrin dhe mbiemrin e prokurorit të shtetit, mbrojtësit,
përfaqësuesit ligjor dhe të përfaqësuesit të autorizuar të cilët kanë qenë të pranishëm në shqyrtim
gjyqësor, datën e shpalljes së aktgjykimit të shqiptuar dhe datën e përpilimit të aktgjykimit.

3. Dispozitivi i aktgjykimit përfshin të dhënat personale të të akuzuarit dhe vendimin me të cilin i
akuzuari shpallet fajtor për vepër penale për të cilën akuzohet, ose me të cilin lirohet nga akuza për
atë vepër apo me të cilin refuzohet aktakuza.

4. Kur i akuzuari është dënuar, dispozitivi i aktgjykimit përfshin të gjitha të dhënat e nevojshme të
parapara në nenin 365 të këtij Kodi, ndërsa kur ai është liruar nga akuza ose akuza është refuzuar,
dispozitivi i aktgjykimit përfshin përshkrimin e veprës për të cilën është akuzuar dhe vendimin për
shpenzimet e procedurës penale dhe kërkesën pasurore juridike, nëse një kërkesë e tillë është
paraqitur.

5. Në rastin e gjykimit të veprave penale në bashkim, gjykata në dispozitivin e aktgjykimit shënon
dënimet e shqiptuara për secilën vepër penale, e pastaj dënimin për të gjitha veprat në bashkim.

6. Gjykata në arsyetimin e aktgjykimit paraqet arsyet për çdo pikë të aktgjykimit.

7. Gjykata paraqet qartë dhe në mënyrë të plotë se cilat fakte dhe për çfarë arsyesh i konsideron të
vërtetuara apo të pavërtetuara. Gjykata gjithashtu, në mënyrë të veçantë vlerëson saktësinë e
provave kundërthënëse, arsyet e mosmiratimit të propozimit konkret të palëve, si dhe arsyet në të
cilat është bazuar me rastin e zgjidhjes së çështjeve juridike, veçanërisht me rastin e vërtetimit të
ekzistimit të veprës penale dhe përgjegjësisë penale të të akuzuarit, si dhe me rastin e zbatimit të
dispozitave të caktuara të ligjit penal ndaj të akuzuarit dhe veprës së tij.

8. Kur i akuzuari dënohet me burgim, arsyetimi përfshin rrethanat të cilat gjykata i ka marrë
parasysh me rastin e caktimit të dënimit. Gjykata veçanërisht arsyeton se në cilat shkaqe është
bazuar kur ka konstatuar se ka të bëjë veçanërisht me rast të rëndë dhe se duhet shqiptuar dënim
më të rëndë se dënimi i paraparë, ose ka konstatuar se është e nevojshme të ulë apo të heqë
dënimin, të shqiptojë dënim alternativ ose masën për trajtim të detyruar rehabilitimi ose të
konfiskohet dobia pasurore e fituar me vepër penale.

9. Kur në aktakuzë përcaktohet pasuria që i nënshtrohet konfiskimit, aktgjykimi përcakton nëse
pasuria konfiskohet apo jo. Aktgjykimi përmban arsyetimin për konfiskimin e secilës pasuri për të
cilën urdhërohet konfiskimi dhe arsyetimin për secilën pasuri për të cilën nuk urdhërohet konfiskimi.

10. Kur i akuzuari lirohet nga akuza, në arsyetim veçanërisht shënohet arsyeja e paraparë në nenin
364 të këtij Kodi sipas së cilës ka vepruar.

11. Në arsyetimin e aktgjykimit me të cilin refuzohet akuza, gjykata nuk e vlerëson çështjen
kryesore, por kufizohet vetëm në arsyet e refuzimit të akuzës.

Neni 371
Gabimet e imëta në aktgjykim

1. Gabimet në emra dhe numra, gabimet tjera në shkrim dhe llogaritje, parregullsitë në mënyrën e
përpilimit të aktgjykimit me shkrim dhe mospërputhja e aktgjykimit me shkrim me origjinalin, me
kërkesë të palëve, të mbrojtësit ose sipas detyrës zyrtare përmirësohen nga gjyqtari i vetëm
gjykues apo kryetari i trupit gjykues me aktvendim të posaçëm.
156

2. Nëse gabimet e imëta apo të padëmshme në aktgjykim janë objekt i ankesës, Gjykata e Apelit
mund ta përmirësojë aktgjykimin nga neni 403 i këtij Kodi.

3. Kur të dhënat nga neni 365, paragrafi 1. nën-paragrafët 1.1. deri në 1.4. dhe nën-paragrafi 1.6. i
këtij Kodi në aktgjykimin e përpiluar me shkrim ndryshojnë nga origjinali, aktvendimi për përmirësim
u dërgohet personave nga neni 369 i këtij Kodi. Në rastin e tillë, afati i ankesës kundër aktgjykimit
llogaritet nga dita e dorëzimit të aktvendimit. Kundër këtij aktvendimi nuk lejohet ankesë e posaçme.

Neni 372
Ekzekutimi i sanksioneve penale

1. Kur gjykata vendos për vazhdimin ose caktimin e paraburgimit pas shpalljes së aktgjykimit dhe i
akuzuari pajtohet me këtë, ose kur gjykata e cakton dënimin konform dispozitës së nenit 369
paragrafit 5. të këtij kodi, konsiderohet së i akuzuari është në vuajtje të dënimit konform dispozitave
të Ligjit për ekzekutimin e sanksioneve penale.

2. Kur me aktgjykim shqiptohet sanksioni penal nga neni 367 paragrafi 2. ose 3. ose kur me
aktgjykim të formës së prerë me shkrim shqiptohet dënimi nga neni 369, paragrafi 5. i këtij Kodi
ndërsa i akuzuari ka ikur jashtë Kosovës apo i shmanget mbajtjes së dënimit, gjyqtari i vetëm
gjykues ose kryetari i trupit gjykues lëshon urdhërarrest për të akuzuarin në pajtim me nenin 175 të
këtij Kodi.

Neni 373
Aktgjykimi kundër personave juridik dhe ekzekutimi i aktgjykimit

Investitorët, aksionarët apo kreditorët e personit juridik nuk mund të kundërshtojnë aktgjykimet dhe
ekzekutimin e tyre kundër personit juridik, përveç nëse personi i tillë është përfaqësues i personit
juridik të pandehur nga neni 20 i Ligjit për Përgjegjësinë e Personave Juridik për Vepra Penale, Ligji
nr. 04/L-030 ose ligji pasues.


KAPITULLI XXI
MJETET JURIDIKE


1. Mjetet juridike

Neni 374
Llojet e mjeteve juridike

1. Përveç rasteve kur parashihet ndryshe me këtë Kod, pala mund të paraqesë mjetin juridik në
gjykatën e shkallës drejtpërdrejtë më të lartë përmes:

1.1. ankesës kundër aktgjykimit të Gjykatës Themelore në Gjykatën e Apelit.

1.2. ankesës kundër aktgjykimi të Gjykatës së Apelit në Gjykatën Supreme të Kosovës
sipas paragrafit 1. të nenit 407 të këtij Kodi ose kur me aktgjykim shqiptohet dënimi me
burgim të përjetshëm.

1.3. ankesës kundër aktvendimit të Gjykatës Themelore në Gjykatën e Apelit.

1.4. kërkesës për mjetin e jashtëzakonshëm juridik nga Gjykata Themelore apo Gjykata e
Apelit në Gjykatën Supreme të Kosovës.

2. Kur lejohet me këtë Kod, urdhri i gjyqtarit të procedurës paraprake mund të shqyrtohet nga
kolegji i përbërë prej tre (3) gjyqtarëve të gjykatës themelore. Urdhri i shqyrtuar nga kolegji
shqyrtues nga ky paragraf mund të shqyrtohet nga Gjykata e Apelit apo Gjykata Supreme vetëm
me rastin e ankesës kundër aktgjykimit të gjykatës themelore.


157

2. Rregullat e përgjithshme të procedurës ankimore

Neni 375
Paanshmëria në shqyrtimin e mjetit juridik

1. Asnjëra palë nuk lejohet të ketë komunikim në prezencën e vetëm njërës palë me kolegjin
shqyrtues, Gjykatën e Apelit apo Gjykatën Supreme lidhur me kundërshtimin apo kërkesën për mjet
juridik që pret zgjidhjen nga kolegji shqyrtues, Gjykata e Apelit ose Gjykata Supreme, apo të cilën
pala pretendon ta paraqesë te kolegji shqyrtues, Gjykata e Apelit ose Gjykata Supreme.

2. Asnjë gjyqtari i kolegjit shqyrtues, Gjykatës së Apelit apo Gjykatës Supreme nuk komunikon
lidhur me kundërshtimin apo kërkesën për mjet juridik me palën e cila ka interes në këtë mjet juridik
që pret vendimin e Gjykatës së Apelit apo Gjykatës Supreme, apo të cilën pala pretendon ta
paraqesë para kolegjit shqyrtues, Gjykatës së Apelit apo Gjykatës Supreme.

3. Gjyqtari me të cilin pala tenton të komunikojë pa praninë e palës tjetër, në kundërshtim me
paragrafin 1. ose 2. të këtij neni, refuzon komunikimin menjëherë dhe informon palët tjera për
tentimin e palës për të komunikuar pa praninë e tyre.

Neni 376
Forma e kundërshtimit apo kërkesa për mjet juridik

1. Si rregull e përgjithshme, kundërshtimi apo kërkesa për mjet juridik duhet të përmbajë:

1.1. numrin e lëndës;

1.2. emrin e të pandehurit;

1.3. përshkrimin e statusit ligjor të lëndës, përfshirë shënimin nëse kundërshtimi apo
kërkesa është paraqitur brenda afatit kohor të lejuar;

1.4. përshkrimin e fakteve të rëndësishme që janë të përfshira në procesverbal;

1.5. përshkrimin e bazës ligjore të kundërshtimit apo kërkesës;

1.6. përshkrimin e mjetit juridik që kërkohet;

1.7. përshkrimin e bazës ligjore të mjetit juridik;

1.8. nëse kundërshtimi apo kërkesa paraqitet në emër të të pandehurit, duhet të
bashkëngjitet deklarata e të pandehurit me të cilën jep pëlqimin për ankesën apo kërkesën.

2. Kundërshtimi apo kërkesa duhet të identifikojë qartë të dhënat në pajtim me paragrafin 1. të këtij
neni.

3. Kundërshtimi apo kërkesa paraqitet në gjykatë themelore, e cila ia dërgon ankesën apo kërkesën
palës së kundërt.

4. Asnjë kundërshtimi apo kërkesë që nuk është në pajtim me këtë nen nuk shqyrtohet.

Neni 377
Forma e përgjigjes në kundërshtim apo në kërkesën për mjet juridik

1. Përgjigja në kundërshtimin ose në kërkesën për mjet juridik duhet të përmbajë:

1.1. numrin e lëndës;

1.2. emrin e të pandehurit;

158

1.3. përshkrimin e statusit ligjor të lëndës, përfshirë shënimin nëse përgjigja është paraqitur
brenda afatit kohor të lejuar;

1.4. përshkrimin e fakteve të rëndësishme që janë të përfshira në procesverbal;

1.5. përshkrimin e bazës ligjore të kundërshtimit apo kërkesës së paraqitur nga ankuesi
apo pala kërkuese;

1.6. përshkrimin e mjetit juridik të kërkuar nga pala kërkuese;

1.7. përshkrimin e bazës ligjore të mjetit juridik të kërkuar nga pala kërkuese;

2. Përgjigja në kundërshtim apo në kërkesë duhet të identifikojë qartë të dhënat në pajtim me
paragrafin 1. të këtij neni.

3. Përgjigja në kundërshtim apo në kërkesë paraqitet në gjykatë themelore, e cila ia dërgon
përgjigjen palës kundërshtare.

4. Asnjë përgjigje në kundërshtim apo në kërkesë që nuk është në pajtim me këtë nen nuk
shqyrtohet.

Neni 378
Afati për paraqitjen e kundërshtimit, kërkesës për mjet juridik dhe përgjigjes

1. Kundërshtimi i cili shqyrtohet nga kolegji shqyrtues duhet të paraqitet brenda dyzet e tetë (48)
orëve, përveç nëse përcaktohet ndryshe me ligj.

2. Kërkesa e cila shqyrtohet nga Gjykata e Apelit duhet të paraqitet brenda pesë (5) ditëve nga
aktgjykimi apo aktvendimi i formës së prerë, përveç nëse përcaktohet ndryshe me ligj.

3. Kërkesa e cila shqyrtohet nga Gjykata Supreme e Kosovës duhet të paraqitet brenda dhjetë (10)
ditëve, përveç nëse përcaktohet ndryshe me ligj.

4. Përgjigja në kundërshtim duhet të paraqitet brenda njëzet e katër (24) orëve nga kundërshtimi i
cili shqyrtohet nga kolegji shqyrtues.

5. Përgjigja në kërkesë duhet të paraqitet brenda pesë (5) ditëve nga kërkesa e cila shqyrtohet nga
Gjykata e Apelit.

6. Përgjigja në kërkesë duhet të paraqitet brenda dhjetë (10) ditëve nga kërkesa e cila shqyrtohet
nga Gjykata Supreme e Kosovës.

Neni 379
Të gjitha kundërshtimet, kërkesat për mjet juridik dhe përgjigjet duhet të jenë në pajtim

Asnjë mendim, kundërshtim, kërkesë për mjet juridik apo përgjigje që nuk është në pajtim me nenet
375 deri 378 të këtij Kodi, nuk shqyrtohet nga gjyqtari i gjykatës themelore, kolegji shqyrtues,
Gjykata e Apelit apo Gjykata Supreme e Kosovës.


3. Ankesa kundër aktgjykimit

Neni 380
Ankesa kundër aktgjykimit

1. Kundër aktgjykimit të marrë në nga gjyqtari i vetëm gjykues ose trupi gjykues i gjykatës
themelore, ankesë mund të paraqesin personat e autorizuar brenda pesëmbëdhjetë (15) ditësh nga
dita e dorëzimit të kopjes së aktgjykimit.

159

2. Ankesa e personit të autorizuar e paraqitur brenda afatit të caktuar e pezullon ekzekutimin e
aktgjykimit.

Neni 381
Personat e autorizuar për të paraqitur ankesë kundër aktgjykimit

1. Ankesë mund të paraqesin prokurori i shtetit, i akuzuari, mbrojtësi, përfaqësuesi ligjor i të
akuzuarit dhe i dëmtuari.

2. Prokurori i shtetit mund të paraqesë ankesë në dëm dhe në dobi të të akuzuarit.

3. I dëmtuari mund të ushtrojë ankesë ndaj aktgjykimit vetëm për vendimin e gjykatës lidhur me
sanksionet penale për veprat penale kundër jetës dhe trupit, kundër integritetit seksual, kundër
sigurisë së trafikut publik dhe për shpenzimet e procedurës penale.

4. Ankesë mund të paraqesë edhe personi, pasuria e të cilit është konfiskuar ose nga i cili është
konfiskuar dobia pasurore e fituar me vepër penale, si dhe personi juridik, pasuria e të cilit është
konfiskuar.

Neni 382
Përmbajtja e ankesës kundër aktgjykimit

1. Ankesa kundër aktgjykimit duhet të jetë në pajtim me nenin 376 të këtij Kodi por përfshinë edhe:

1.1. të dhënat mbi aktgjykimin i cili ankimohet;

1.2. arsyet për kundërshtimin e aktgjykimit nga neni 383 i këtij Kodi;

1.3. propozimin për anulim të tërësishëm apo të pjesërishëm të aktgjykimit ose për
ndryshim të tij; dhe

1.4. nënshkrimin e ankuesit.

2. Kur ankesën e paraqet i akuzuari ose i dëmtuari i cili nuk përfaqësohet nga mbrojtësi, dhe
ankesa nuk është përpiluar në pajtim me dispozitat e paragrafit 1. të këtij neni, gjyqtari i vetëm
gjykues ose kryetari i trupit gjykues kërkon nga ankuesi që në afat të caktuar të ndryshojë ankesën
me parashtresën me shkrim. Nëse ankuesi nuk e përmbush kërkesën e tillë, ndërsa ankesa nuk
përfshin informatat nga neni 376 të këtij Kodi ose paragrafi 1. i këtij neni, gjyqtari i vetëm gjykues
ose kryetari i trupit gjykues e hudh ankesën nëse të dhënat nuk mund të zbulohen lehtë.

3. Në ankesë mund të paraqiten fakte dhe prova të reja, por ankuesi detyrohet të arsyetojë përse
ato nuk i ka paraqitur më parë. Kur ankuesi thirret në fakte të reja, ai detyrohet të paraqesë prova
me të cilat këto fakte mund të provohen, e kur u referohet provave të reja, detyrohet të paraqesë
faktet që ai synon t’i vërtetojë me to.

4. Kur ankuesi pretendon në ankesë arsye të cilat nuk i ka ngritur në gjykatën themelore gjatë
shqyrtimit fillestar, shqyrtimit të dytë apo shqyrtimit gjyqësor, ankuesi nuk mund të ankohet mbi këto
baza, përveç nëse vërteton se ka pasur shkaqe të jashtëzakonshme apo prova ose fakte të reja
nga paragrafi 3. të këtij neni.

Neni 383
Arsyet për ushtrimin e ankesës ndaj aktgjykimit

1. Ndaj aktgjykimit mund të ushtrohet ankesë:

1.1. për shkak të shkeljes esenciale të dispozitave të procedurës penale;

1.2. për shkak të shkeljes së ligjit penal;

1.3. për shkak të vërtetimit të gabueshëm ose jo të plotë të gjendjes faktike; ose
160

1.4. për shkak të vendimit lidhur me sanksionet penale, konfiskimit të dobisë pasurore të
fituar me vepër penale, shpenzimeve të procedurës penale, kërkesave pasurore juridike, si
dhe për shkak të vendimit mbi publikimin e aktgjykimit.

2. Ndaj aktgjykimit nuk mund të ushtrohet ankesë për shkak të vërtetimit të gabueshëm ose jo të
plotë të gjendjes faktike kur ka marrëveshje mbi pranim të fajësisë apo kur i akuzuari ka pranuar
fajësinë për të gjitha pikat e aktakuzës dhe trupi gjykues është pajtuar me pranimin e tillë.

Neni 384
Shkelja esenciale e dispozitave të procedurës penale

1. Shkelje esenciale e dispozitave të procedurës penale konsiderohet nëse:

1.1. përbërja e gjykatës nuk ka qenë në pajtim me ligjin ose kur në marrjen e aktgjykimit ka
marrë pjesë gjyqtari i cili nuk ka qenë i pranishëm në shqyrtimin gjyqësor, ose kur me
vendim të formës së prerë është përjashtuar nga gjykimi;

1.2. në shqyrtim gjyqësor ka marrë pjesë gjyqtari i cili është dashur të përjashtohet;

1.3. shqyrtimi gjyqësor është mbajtur pa personat, prania e të cilëve në shqyrtim gjyqësor
kërkohet me ligj, ose kur të akuzuarit apo mbrojtësit, pavarësisht nga kërkesa e tij, i është
mohuar përdorimi i gjuhës së vet në shqyrtim gjyqësor dhe përcjellja e zbatimit të shqyrtimit
gjyqësor në gjuhën e tij;

1.4. publiku është përjashtuar nga shqyrtimi gjyqësor në kundërshtim me ligjin;

1.5. gjykata ka shkelur dispozitat e procedurës penale lidhur me çështjen nëse ekziston
akuza e prokurorit të autorizuar, propozimi i të dëmtuarit ose leja e organit publik
kompetent;

1.6. aktgjykimin e ka marrë gjykata e cila nuk ka pasur kompetencë lëndore për gjykimin e
çështjes.

1.7. gjykata me aktgjykim nuk e ka gjykuar plotësisht lëndën e akuzës;

1.8. aktgjykimi bazohet në provë të papranueshme;

1.9. i akuzuari i thirrur të deklarohet mbi fajësinë nuk e ka pranuar fajësinë për të gjitha
pikat e akuzës ose ndonjë pikë të saj dhe është marrë në pyetje para prezentimit të
provave;

1.10. aktgjykimi ka tejkaluar akuzën;

1.11. me aktgjykim është shkelur dispozita e nenit 395 të këtij Kodi; ose

1.12. aktgjykimi nuk është përpiluar në pajtim me nenin 370 të këtij Kodi.

2. Shkelje esenciale e dispozitave të procedurës penale konsiderohet edhe kur gjatë procedurës
penale, duke përfshirë edhe procedurën paraprake, gjykata, prokurori i shtetit dhe policia:

2. 1. nuk kanë zbatuar ndonjë dispozitë të këtij kodi ose kanë zbatuar gabimisht; ose

2.2. kanë shkelur të drejtat e mbrojtjes, dhe kjo ka ndikuar ose ka mundur të ndikojë në
marrjen e aktgjykimit të ligjshëm dhe të drejtë.

Neni 385
Shkelja e ligjit penal

1. Shkelje e ligjit penal ekziston kur:

161

1.1. vepra për të cilën i akuzuari ndiqet nuk është vepër penale;

1.2. ekzistojnë rrethana që përjashtojnë përgjegjësinë penale;

1.3. ekzistojnë rrethana që përjashtojnë ndjekjen penale, e sidomos nëse ndjekja penale
është parashkruar ose është përjashtuar për shkak të amnistisë apo faljes, ose më parë
është gjykuar me aktgjykim të formës së prerë;

1.4. lidhur me veprën e gjykuar penale është zbatuar ligji i cili nuk mund të zbatohet;

1.5. në marrjen e vendimit për dënim, dënim alternativ, vërejtje gjyqësore ose në marrjen e
vendimit për masën e trajtimit të detyrueshëm për rehabilitim apo për konfiskim të dobisë
pasurore të fituar me vepër penale gjykata ka tejkaluar kompetencat ligjore; ose

1.6. janë shkelur dispozitat mbi llogaritjen e paraburgimit dhe të dënimit të mbajtur.

Neni 386
Vërtetimi i gabueshëm ose jo i plotë i gjendjes faktike

1. Aktgjykimi mund të kundërshtohet për shkak të vërtetimit të gabueshëm ose jo të plotë të
gjendjes faktike.

2. Vërtetimi i gabuar i gjendjes faktike ekziston kur gjykata ka vërtetuar gabimisht ndonjë fakt të
rëndësishëm apo kur përmbajtja e dokumentit, procesverbalit mbi provat e shqyrtuara ose të
incizimit teknik vënë në pikëpyetje saktësinë ose bazueshmërinë e vërtetimit të fakteve të
rëndësishme.

3. Vërtetimi jo i plotë i gjendjes faktike ekziston kur gjykata nuk ka vërtetuar ndonjë fakt të
rëndësishëm.

Neni 387
Ankesa kundër aktgjykimit lidhur me vendimin mbi sanksionin penal dhe vendimeve të tjera

1. Ndaj aktgjykimit mund të ushtrohet ankesë lidhur me vendimin mbi shqiptimin e dënimit ose
vërejtjes gjyqësore kur gjykata, duke pasur parasysh të gjitha rrethanat përkatëse, përkundër
mostejkalimit të kompetencave ligjore nuk e ka caktuar drejt dënimin ose vërejtjen gjyqësore.

2. Ndaj aktgjykimit gjithashtu mund të ushtrohet ankesë kur gjykata ka zbatuar ose nuk ka zbatuar
dispozitat për zbutjen ose lirimin nga dënimi apo të vërejtjes gjyqësore.

3. Vendimi për masën e trajtimit të detyrueshëm rehabilitues të personave të varur nga droga ose
alkooli ose për konfiskimin e dobisë pasurore të fituar me vepër penale mund të kundërshtohet kur
gjykata, përkundër faktit se nuk ka bërë shkelje të nenit 385, nën-paragrafi 1.5. i këtij Kodi, ka marrë
vendim jo të drejtë ose nuk e ka shqiptuar masën e trajtimit të detyrueshëm me rehabilitim për
personat e varur nga droga ose alkooli ose masën për konfiskimin e dobisë pasurore të fituar me
vepër penale, përkundër ekzistimit të bazës ligjore për këtë.

4. Ndaj vendimit mbi shpenzimet e procedurës penale mund të ushtrohet ankesë kur gjykata për
shpenzimet e tilla ka vendosur në mënyrë jo të drejtë ose në kundërshtim me dispozitat e këtij Kodi.

5. Ndaj vendimit mbi kërkesën pasurore juridike ose vendimit mbi publikimin e aktgjykimit mund të
ushtrohet ankesë kur gjykata për çështjet e tilla ka marrë vendim në kundërshtim me dispozitat
ligjore.

Neni 388
Procedura për paraqitjen e ankesës kundër aktgjykimit

1. Ankesa kundër aktgjykimit paraqitet në gjykatën e cila ka nxjerr aktgjykimin.

162

2. Kjo gjykatë i dërgon një kopje të ankesës palëve kundërshtare, të cilat mund të paraqesin
përgjigje në ankesë brenda tetë (8) ditëve nga pranimi i kopjes së ankesës.

3. Kjo gjykatë i përcjell ankesën, përgjigjën dhe shkresat tjera përkatëse në gjykatën që është
kompetente për shqyrtimin e ankesës.

4. Ankesa apo kërkesa nga ky nen paraqitet në numër të mjaftueshëm të kopjeve për gjykatën dhe
palët kundërshtare.

Neni 389
Procedura lidhur me ankesën kundër aktgjykimit në gjykatën e apelit

1. Kur Gjykata e Apelit pranon lëndën me ankesë, ato ia dorëzon kryetarit të kolegjit të caktuar
sipas orarit të gjykatës.

2. Kryetari i kolegjit të apelit cakton seancën e kolegjit.

3. Me rastin e kthimit të lëndës, prokurori i shtetit mund të paraqesë propozim ose të deklarojë se
atë do ta paraqesë në seancën e kolegjit të apelit.

4. Gjyqtari raportues, sipas nevojës, mund të kërkojë nga gjykata themelore raport për shkeljen e
dispozitave të procedurës penale, e nëpërmjet kësaj gjykate ose në ndonjë mënyrë tjetër të
vërtetojë pretendimet e ankesës lidhur me provat dhe faktet e reja ose ai siguron raportet dhe
dokumentet e nevojshme nga organet ose nga persona të tjerë juridikë.

5. Nëse i akuzuari është në paraburgim, gjyqtari raportues brenda pesë (5) ditësh pas pranimit të
shkresave të lëndës shqyrton sipas detyrës zyrtare nëse ende ekzistojnë arsyet për mbajtje në
paraburgim.

Neni 390
Seanca para kolegjit të apelit

1. Kur të akuzuarit i është shqiptuar dënimi me burgim, njoftimi për seancën e kolegjit të apelit i
dërgohet prokurorit kompetent të shtetit, të dëmtuarit, të akuzuarit dhe mbrojtësit të tij.

2. Në qoftë se i akuzuari i cili gjendet në paraburgim ose në mbajtje të dënimit dëshiron të merr
pjesë në seancë, pjesëmarrja i mundësohet atij.

3. Seanca e kolegjit fillon me raportim të gjyqtarit raportues mbi faktet. Kolegji mund të kërkojë nga
palët dhe mbrojtësi që prezantojnë në seancë sqarime të nevojshme lidhur me pretendimet e tyre
në ankesë. Palët dhe mbrojtësi mund të propozojnë që për plotësim të raportit të lexohet ndonjë
shkresë dhe mund të japin shpjegime të nevojshme për qëndrimet e tyre në ankesë apo përgjigje
në ankesë, pa përsëritur përmbajtjen e raportit.

4. Mosardhja e palëve të njoftuara me rregull nuk pengon mbajtjen e seancës së kolegjit. Kur i
akuzuari nuk e ka njoftuar gjykatën për ndërrimin e adresës ose të vendqëndrimit, seanca e kolegjit
mund të mbahet edhe pa njoftimin e të akuzuarit.

5. Publiku mund të përjashtohet nga seanca e kolegjit që mbahet me prani të palëve vetëm nën
kushtet e parapara me këtë kod.

6. Procesverbali i seancës i bashkëngjitet shkresave të gjykatës.

7. Aktvendimet nga nenet 399 dhe 400 të këtij Kodi mund të merren edhe pa njoftimin e palëve për
seancën e kolegjit.

Neni 391
Vendimet e kolegjit të apelit të marra në seancë apo në shqyrtim

1. Gjykata e Apelit merr vendim në seancë të kolegjit ose në shqyrtim.
163

2. Gjykata e Apelit në seancë të kolegjit vendos nëse do ta mbajë shqyrtimin.

Neni 392
Arsyet për mbajtjen e shqyrtimit në gjykatën e apelit

1. Shqyrtimi para Gjykatës së Apelit mbahet vetëm kur është e nevojshme që, për shkak të
vërtetimit të gabueshëm ose jo të plotë të gjendjes faktike, të merren prova të reja ose të përsëritën
provat e marra më parë dhe kur ekzistojnë shkaqe të arsyeshme që lënda të mos i kthehet gjykatës
themelore në rigjykim.

2. Në shqyrtim të Gjykatës së Apelit thirren i akuzuari dhe mbrojtësi i tij, prokurori i shtetit, i
dëmtuari, përfaqësuesi ligjor dhe përfaqësuesi i autorizuar i të dëmtuarit, si dhe dëshmitarët dhe
ekspertët të cilët gjykata me propozim të palëve apo sipas detyrës zyrtare vendos t’i pyesë.

3. Në qoftë se i akuzuari gjendet në paraburgim ose në mbajtje të dënimit, kryetari i trupit gjykues i
Gjykatës së Apelit ndërmerr masa të nevojshme për të siguruar praninë e të akuzuarit në shqyrtim.

Neni 393
Shqyrtimi para kolegjit të apelit

1. Shqyrtimi para Gjykatës së Apelit fillon me raportim të gjyqtarit raportues, i cili paraqet gjendjen
faktike pa dhënë mendimin e tij për bazueshmërinë e ankesës.

2. Aktgjykimi ose pjesa e tij për të cilën është ushtruar ankesë, dhe sipas nevojës, edhe
procesverbali i shqyrtimit gjyqësor lexohet me propozim ose sipas detyrës zyrtare.

3. Pas kësaj thirret ankuesi ta arsyetojë ankesën dhe pastaj pala kundërshtare që t’i përgjigjet. I
akuzuari dhe mbrojtësi i tij gjithmonë e kanë fjalën të fundit.

4. Palët gjatë shqyrtimit mund të paraqesin prova dhe fakte të reja.

5. Prokurori i shtetit, mbështetur në rezultatet e shqyrtimit, mund të tërhiqet tërësisht ose pjesërisht
nga aktakuza ose ta ndryshojë atë në dobi të të akuzuarit.

Neni 394
Kufijtë e shqyrtimit të ankesës nga gjykata e apelit

1. Gjykata e Apelit shqyrton aktgjykimin në pjesën për të cilën është ushtruar ankesë, por çdo herë
sipas detyrës zyrtare shqyrton:

1.1. nëse ekziston shkelje e dispozitave të procedurës penale nga neni 384, paragrafi 1.,
nën-paragrafët 1.1., 1.2., 1.6. dhe 1.8. deri në 1.12. të këtij Kodi;

1.2. nëse shqyrtimi gjyqësor është mbajtur në mungesë të të akuzuarit në kundërshtim me
dispozitat e këtij Kodi;

1.3. nëse në çështjen e mbrojtjes së detyrueshme është mbajtur shqyrtimi gjyqësor pa
praninë e mbrojtësit; dhe

1.4. nëse është shkelur ligji penal në dëm të të akuzuarit.

2. Nëse ankesa e paraqitur në dobi të të akuzuarit nuk përfshin të dhënat nga neni 382, paragrafi
1., nën-paragrafi 1.2. ose 1.3. i këtij Kodi, Gjykata e Apelit kufizohet vetëm në shqyrtimin e
shkeljeve nga paragrafi 1. nën-paragrafët 1.1. deri në 1.4. të këtij neni dhe në shqyrtimin e vendimit
për dënimin, caktimin e masës për trajtim të detyrueshëm për rehabilitim dhe konfiskimin e dobisë
pasurore të fituar me vepër penale.




164

Neni 395
Reformatio in Peius

Në qoftë se është paraqitur ankesë vetëm në dobi të të akuzuarit, aktgjykimi përsa i përket cilësimit
juridik të veprës dhe sanksionit penal nuk mund të ndryshohet në dëm të tij.

Neni 396
Efekti shtesë i ankesës së paraqitur për shkak të vërtetimit të gabueshëm ose jo të plotë të
gjendjes faktike ose shkeljes së ligjit penal

Ankesa e paraqitur në dobi të të akuzuarit për shkak të vërtetimit të gabueshëm ose jo të plotë të
gjendjes faktike, ose për shkak të shkeljes së ligjit penal përfshin edhe ankesën kundër vendimit
lidhur me dënimin, trajtimin e detyrueshëm për rehabilitim dhe marrjen e dobisë pasurore të fituar
me vepër penale.

Neni 397
Beneficium Cohaesionis

Kur me rastin e paraqitjes së ankesës së cilitdo të akuzuar, Gjykata e Apelit çmon se arsyet për të
cilat ka marrë vendim në dobi të të akuzuarit, e që nuk janë të natyrës personale, shkojnë në dobi
edhe të ndonjërit nga të bashkakuzuarit i cili nuk ka paraqitur ankesë ose nuk e ka paraqitur në atë
drejtim, gjykata vepron sipas detyrës zyrtare sikurse ankesa e tillë të ishte paraqitur edhe nga i
bashkakuzuari.

Neni 398
Vendimi i Gjykatës së Apelit lidhur me ankesën ndaj aktgjykimit të gjykatës themelore

1. Gjykata e Apelit në seancë të kolegjit ose në bazë të shqyrtimit:

1.1. e hudh ankesën si të paafatshme ose të palejuar;

1.2. e refuzon ankesën si të pabazë dhe e vërteton aktgjykimin e gjykatës themelore;

1.3. e anulon aktgjykimin dhe çështjen ia kthen gjykatës themelore për rigjykim dhe
vendim; ose

1.4. e ndryshon aktgjykimin e gjykatës themelore.

2. Gjykata e Apelit mund të urdhërojë gjykatën themelore që të caktojë një tjetër gjyqtar të vetëm
gjykues, kryetar të trupit gjykues ose trup gjykues sipas një sistemi të caktimit të lëndëve që të jetë
objektiv dhe transparent, nëse Gjykata e Apelit vlerëson se gjyqtari i vetëm gjykues, kryetari i trupit
gjykues ose trupi gjykues që e ka gjykuar rastin në mënyrë të vazhdueshme nuk e ka zbatuar ligjin
siç duhet, ka vlerësuar shumë gabimisht provat ose moscaktimi i gjyqtarit apo trupit gjykues tjetër
do të rezultonte në keqpërdorim të drejtësisë ose konflikt të interesit.

3. Gjykata e Apelit vendos për të gjitha ankesat kundër të njëjtit aktgjykim me një vendim.

4. Vendimi i Gjykatës së Apelit nënshkruhet nga të gjithë gjyqtarët e kolegjit, përveç vendimit të
marrë sipas nenit 399 ose 400 të këtij Kodi. Një anëtar i kolegjit mund të jep mendim të ndarë,
mospajtues ose pajtues për çështjet juridike ose faktike lidhur me ankesën, dhe mendimi i tillë i
bashkëngjitet vendimit kryesor.

Neni 399
Hudhja e ankesave të paafatshme

Gjykata e Apelit me aktvendim e hudh ankesën si të paafatshme kur konstaton se është paraqitur
pas kalimit të afatit ligjor.



165

Neni 400
Hudhja e ankesës së palejueshme

Gjykata e Apelit me aktvendim e hudh ankesën si të palejueshme kur konstaton se është paraqitur
nga personi pa të drejtë ankese ose nga personi që ka hequr dorë nga ankesa, apo kur ankesa
është tërhequr, ose kur ankesa e tërhequr paraqitet sërish apo ankesa nuk është e lejuar me ligj.

Neni 401
Refuzimi i ankesës së pabazë dhe vërtetimi i aktgjykimit të gjykatës themelore

Gjykata e Apelit me aktgjykim refuzon ankesën si të pabazë dhe vërteton aktgjykimin e gjykatës
themelore kur vërteton se nuk ekzistojnë shkaqet për të cilat është ushtruar ankesë ndaj aktgjykimit
dhe nuk ka shkelje të ligjit sipas nenit 394, paragrafi 1. i këtij Kodi.

Neni 402
Anulimi i aktgjykimit të gjykatës themelore

1. Gjykata e Apelit, në raste të caktuara, anulon aktgjykimin e gjykatës themelore dhe çështjen e
kthen në rigjykim kur vërteton se:

1.1. ekziston shkelje esenciale e dispozitave të procedurës penale, dhe Gjykata e Apelit
nuk mund të procedojë sipas nenit 403 të këtij Kodi; ose

1.2. për shkak të vërtetimit të gabueshëm ose jo të plotë të gjendjes faktike duhet
urdhëruar shqyrtim të ri gjyqësor në gjykatë themelore dhe Gjykata e Apelit nuk mund të
procedojë sipas nenit 403 të këtij Kodi.

2. Gjykata e Apelit me aktvendim e anulon aktgjykimin e gjykatës themelore edhe refuzon
aktakuzën nëse konstaton rrethanat nga neni 358, paragrafi 1. i këtij Kodi. Gjykata e Apelit
procedon në të njëjtën mënyrë kur gjen se gjykata themelore nuk ka pasur kompetencë lëndorë për
gjykimin e rastit, përveç kur ankesa është paraqitur vetëm në favor të të akuzuarit.

3. Gjykata e Apelit mund të anulojë pjesërisht aktgjykimin e gjykatës themelore kur pjesë të
posaçme të aktgjykimit mund të veçohen pa ndonjë pasojë për gjykim të drejtë.

4. Në qoftë se i akuzuari gjendet në paraburgim, Gjykata e Apelit shqyrton nëse ende ekzistojnë
shkaqet për paraburgim dhe vendos me aktvendim për vazhdimin ose heqjen e paraburgimit.
Kundër këtij aktvendimi nuk lejohet ankesë.

Neni 403
Ndryshimi i aktgjykimit të gjykatës themelore

1. Gjykata e Apelit e ndryshon aktgjykimin e gjykatës themelore me aktgjykim kur vërteton se
gjykata themelore ka bërë vërtetim të gabuar apo jo të plotë të fakteve, dhe për këtë qëllim:
1.1. në bazë të kërkesës së palëve ose sipas detyrës zyrtare, zbaton shqyrtim për të marrë
prova të reja apo për të përsëritur shqyrtimin e provave në mënyrë që të vlerësojë drejtë
dhe të çmojë provat materiale; ose

1.2. mund të vërtetojë dhe të çmojë provat materiale pa mbajtur shqyrtim, nëse nuk ka
nevojë për të marrë prova të reja apo për të përsëritur shqyrtimin e provave.

2. Kur Gjykata e Apelit çmon se ekzistojnë kushtet ligjore për shqiptimin e vërejtjes gjyqësore, e
ndryshon aktgjykimin e gjykatës themelore me aktgjykim dhe shqipton vërejtjen gjyqësore.

3. Kur për shkak të ndryshimit të aktgjykimit të gjykatës themelore ka arsye për caktimin ose heqjen
e paraburgimit, për këtë Gjykata e Apelit merr aktvendim të posaçëm. Kundër këtij aktvendimi nuk
lejohet ankesë.



166

Neni 404
Arsyetimi i vendimeve të Gjykatës së Apelit

1. Në arsyetim të aktgjykimit apo të aktvendimit, Gjykata e Apelit vlerëson pretendimet e ankesës
dhe tregon shkeljet e ligjit të cilat i ka shqyrtuar sipas detyrës zyrtare.

2. Kur aktgjykimi i gjykatës themelore anulohet për shkak të shkeljeve esenciale të dispozitave të
procedurës penale, në arsyetim shënohen dispozitat e shkelura dhe në çka konsistojnë shkeljet, në
pajtim me nenin 384 të këtij Kodi.

3. Kur aktgjykimi i gjykatës themelore anulohet për shkak të vërtetimit të gabueshëm ose jo të plotë
të gjendjes faktike, në arsyetim shënohen të metat në vërtetimin e gjendjes faktike apo arsyet përse
provat dhe faktet e reja janë të rëndësishme dhe me ndikim në marrjen e vendimit të drejtë.

Neni 405
Rikthimi i vendimeve në gjykatë themelore për t’ua dërguar palëve

1. Gjykata e Apelit ia kthen të gjitha shkresat gjykatës themelore bashkë me kopje të mjaftueshme
të vërtetuara të vendimit të saj për t’ua dërguar palëve dhe personave të tjerë të interesuar.

2. Në qoftë se i akuzuari është në paraburgim, Gjykata e Apelit ia dërgon vendimin dhe shkresat
gjykatës themelore jo më vonë se tre (3) muaj nga dita e marrjes së shkresave nga kjo gjykatë.

Neni 406
Procedura e rigjykimit në Gjykatë Themelore sipas aktvendimit të Gjykatës së Apelit

1. Gjykata themelore të cilës i është dërguar lënda për gjykim procedon në bazë të aktakuzës së
mëparshme. Kur aktgjykimi i gjykatës themelore anulohet pjesërisht, gjykata merr për bazë atë
pjesë të akuzës që ka të bëjë me pjesën e anuluar të aktgjykimit.

2. Në shqyrtim të ri gjyqësor palët kanë të drejtë të prezentojnë fakte dhe prova të reja.

3. Gjykata themelore ndërmerr të gjitha veprimet procedurale dhe shqyrton të gjitha çështjet
kontestuese të theksuara në vendimin e Gjykatës së Apelit.

4. Me rastin e marrjes së aktgjykimit të ri, gjykata themelore detyrohet me ndalesën e paraparë në
nenin 395 të këtij Kodi.

5. Në qoftë se i akuzuari është në paraburgim, kolegji i gjykatës themelore procedon sipas nenit
193, paragrafi 2. i këtij Kodi.

Neni 407
Ankesa në Gjykatën Supreme kundër aktgjykimit të Gjykatës së Apelit

1. Ankesë kundër aktgjykimit të Gjykatës së Apelit mund të paraqitet në Gjykatën Supreme të
Kosovës në rastin kur Gjykata e Apelit e ndryshon aktgjykimin lirues të gjykatës themelore dhe e
zëvendëson me aktgjykim dënues për të akuzuarin ose kur me aktgjykimin e Gjykatës Themelore,
ose Gjykatës së Apelit i është shqiptuar dënimi me burg të përjetshëm.

2. Nenet 389 deri 406 të këtij Kodi zbatohen përshtatshmërisht për procedurën ankimore para
Gjykatës Supreme.

3. Aktgjykimet e Gjykatës Supreme nënshkruhen nga të gjithë gjyqtarët e kolegjit. Një anëtar i
kolegjit mund të paraqesë mendim të ndarë, mospajtues ose pajtues mbi çështje ligjore ose faktike
lidhur me ankesën dhe mendimi i tillë i bashkëngjitet aktgjykimit.





167

4. Ankesa kundër aktvendimit

Neni 408
Llojet e aktvendimeve që mund të ankimohen

1. Kundër aktvendimeve të gjyqtarit të procedurës paraprake dhe kundër aktvendimeve tjera të
gjykatës themelore, palët dhe personat të drejtat e të cilëve janë shkelur, në pajtim me nenin 411 të
këtij Kodi mund të paraqesin ankesë, me përjashtim kur me dispozitat e këtij Kodi shprehimisht nuk
lejohet ankesë e tillë.

2. Kundër aktvendimit të marrë në procedurë paraprake nga kolegji shqyrtues i përbërë nga tre (3)
gjyqtarë nuk lejohet ankesë, me përjashtim të rasteve kur ky Kod parasheh ndryshe.
3. Aktvendimet që merren për përgatitjen e shqyrtimit gjyqësor dhe të aktgjykimit mund të
kundërshtohen vetëm me ankesë kundër aktgjykimit, përveç kur ky Kod parasheh ndryshe.

4. Kundër aktvendimit të Gjykatës Supreme të Kosovës nuk lejohet ankesë.

Neni 409
Afati për ankesë kundër aktvendimit

1. Ankesa i paraqitet gjykatës e cila ka marrë aktvendimin.

2. Me përjashtim të rasteve kur ky Kod parasheh ndryshe, ankesa kundër aktvendimit paraqitet
brenda tri (3) ditëve nga dita e dorëzimit të aktvendimit.

Neni 410
Efekti suspenziv i ankesës kundër aktvendimit

Me përjashtim të rasteve kur ky Kod parasheh ndryshe, paraqitja e ankesës pezullon ekzekutimin e
aktvendimit ndaj të cilit është ushtruar ankesë.

Neni 411
Procedura për paraqitjen e ankesës kundër aktvendimit

1. Pala e autorizuar paraqet ankesë në pajtim me këtë Kapitull.

2. Ankesa e cila nuk paraqitet në pajtim me këtë Kapitull mund të hudhet menjëherë nga Gjykata e
Apelit pasi të jetë siguruar se në ankesë nuk ngritet ndonjë çështje e rëndësishme lidhur me të
drejtat kushtetuese të garantuara.

3. Ankesa kundër vendimit të gjykatës themelore paraqitet nga ankuesi në gjykatë themelore.

4. Gjykata themelore i dërgon palës kundërshtare kopjen e ankesës.

5. Gjykata themelore i përcjellë ankesën, përgjigjen dhe shkresat e ndërlidhura Gjykatës së Apelit.

6. Ankesa mbi aktvendimin e Gjykatës së Apelit paraqitet nga pala e autorizuar në Gjykatën e
Apelit.

7. Gjykata e Apelit i dërgon palës kundërshtare kopjen e ankesës.

8. Gjykata e Apelit i përcjellë ankesën, përgjigjen dhe shkresat e ndërlidhura Gjykatës Supreme.

9. Ankesa e paraqitur nga paragrafi 6. i këtij neni që nuk është në pajtim me këtë Kapitull mund të
hudhet menjëherë nga Gjykata Supreme pasi të ketë siguruar se në ankesë nuk ngritet ndonjë
çështje e rëndësishme lidhur me të drejtat kushtetuese të garantuara.

10. Në rastet nga paragrafi 2. ose paragrafi 9. i këtij neni kur ankesa ngrit çështje të rëndësishme
për të drejtat e garantuara kushtetuese, por nuk është në pajtim me këtë Kapitull, ankuesit i jepet
mundësia që të korrigjojë ankesën.
168

11. Ankesa apo kërkesa nga ky nen paraqitet në numër të mjaftueshëm të kopjeve për gjykatën dhe
palët kundërshtare.

Neni 412
Procedura lidhur me ankesë kundër aktvendimit në Gjykatën e Apelit

1. Kur Gjykata e Apelit pranon lëndën me ankesë, ajo ia dërgon lëndën prokurorit kompetent të
shtetit në kuadër të Prokurorisë së Apelit, i cili e shqyrton lëndën dhe pa vonesë ia kthen gjykatës.

2. Me rastin e kthimit të lëndës, prokurori i shtetit mund të paraqesë propozim ose të deklarojë se
atë do ta paraqesë në seancën e kolegjit të apelit.

3. Pasi që prokurori i shtetit e kthen lëndën, kryetari i kolegjit të apelit cakton seancën e kolegjit.

Neni 413
Aktvendimet e kolegjit të apelit bazuar në shkresat e paraqitura apo të marra gjatë seancës

1. Gjykata e Apelit merr aktvendim bazuar në ankesën dhe propozimet e paraqitura ose gjatë
seancës së kolegjit.

2. Gjykata e Apelit merr aktvendim bazuar në ankesën dhe propozimet e paraqitura vetëm kur:

2.1. nuk ka ndonjë kundërshtim ligjor apo faktik; ose

2.2. kolegji çmon se aktvendimi është aq i qartë sa që mbajtja e seancës do të ishte e
panevojshme.

3. Aktvendimi i kolegjit të Gjykatës së Apelit në pajtim me paragrafin 2. të këtij neni duhet të
përmbajë arsyetimin për aktvendimin nga paragrafi 2. i këtij neni.

Neni 414
Seanca para kolegjit të apelit

1. Kur Gjykata e Apelit pranon ankesë kundër aktvendimit kolegji mund të vendos për mbajtjen e
seancës në të cilën njoftohen: prokurori kompetent i shtetit, të dëmtuarit, të akuzuarit dhe mbrojtësit
e tij.

2. Në qoftë se i akuzuari i cili gjendet në paraburgim ose në mbajtje të dënimit dëshiron të merr
pjesë në seancë, atij i mundësohet pjesëmarrja.

3. Kolegji mund të kërkojë nga palët dhe mbrojtësi që prezantojnë në seancë sqarime të nevojshme
lidhur me pretendimet e tyre në ankesë. Palët dhe mbrojtësi mund të japin shpjegime të nevojshme
për qëndrimet e tyre në ankesë apo përgjigjen në ankesë

4. Mosardhja e palëve të thirrur me rregull nuk pengon mbajtjen e seancës së kolegjit. Kur i
akuzuari nuk e ka njoftuar gjykatën për ndërrimin e adresës ose të vendqëndrimit, seanca e kolegjit
mund të mbahet edhe pa njoftimin e të akuzuarit.

5. Publiku mund të përjashtohet nga seanca e kolegjit që mbahet me prani të palëve vetëm nën
kushtet e parapara me këtë kod.

6. Procesverbali i seancës i bashkëngjitet shkresave të gjykatës.

7. Aktvendimet nga nenet 399 dhe 400 të këtij Kodi mund të merren edhe pa njoftimin e palëve për
seancën e kolegjit.





169

Neni 415
Arsyet e ankesës kundër aktvendimit

1. Aktvendimi i gjyqtarit të procedurës paraprake, gjyqtarit të vetëm gjykues, kryetarit të trupit
gjykues ose trupit gjykues mund të ankimohet kur ai aktvendim shkel:

1.1. të drejtën e cila i njihet palës me Kushtetutën e Republikës së Kosovës;

1.2. të drejtën thelbësore të palës të paraparë me këtë Kodi;

1.3. të drejtën thelbësore të palës të paraparë me ndonjë ligj tjetër të Kosovës; dhe

1.4. të drejtën procedurale që ka për qëllim garantimin e të drejtës nga nën-paragrafët 1.1.
deri 1.3. të këtij neni;

2. Pala e cila kundërshton aktvendimin e gjykatës themelore duhet të demonstrojë se shkelja e së
drejtës i shkakton asaj dëm të parevokueshëm.

3. Nëse arsyet e ankesës nuk janë në pajtim me paragrafët 1. dhe 2. të këtij neni, Gjykata e Apelit
mund të hudhë ankesën. Ankesa e cila hudhet sipas këtij paragrafi mund të paraqitet sërish me
ankesë kundër aktgjykimit nga neni 380 i këtij Kodi.

Neni 416
Vendimet mbi ankesën kundër aktvendimit

1. Me përjashtim të rasteve kur parashihet ndryshe me këtë Kod, ankesat kundër aktvendimit të
gjykatës themelore vendosen në seancë të kolegjit të Gjykatës së Apelit.

2. Kur vendos për ankesë, gjykata me aktvendim mund ta hudhë ankesën si të paafatshme ose të
papranueshme, ta refuzojë si të pabazë, ta aprovojë ankesën dhe ta ndryshojë aktvendimin ose ta
anulojë dhe, sipas nevojës, çështjen ta kthejë për rivendosje.

3. Kur vendos mbi ankesën kundër aktvendimit me të cilin hudhet aktakuza, gjykata mund të
refuzojë ankesën e tillë me aktgjykim nëse mëson se ka arsye për aktgjykim të tillë.

4. Kur e shqyrton ankesën, gjykata interesohet sipas detyrës zyrtare për të mësuar nëse gjykata
themelore ka pasur kompetencë lëndore për marrjen e aktvendimit dhe nëse aktvendimi është
marrë nga organi i autorizuar.

Neni 417
Shqyrtimi nga kolegji shqyrtues i gjykatës themelore

1. Kundërshtimi kundër urdhrit të gjyqtarit të procedurës paraprake vendoset nga kolegji shqyrtues i
gjykatës së njëjtë nëse ashtu parashihet me këtë Kod.

2. Kryetari i gjykatës themelore cakton kolegjin shqyrtues prej tre (3) gjyqtarësh. Këta tre (3)
gjyqtarë janë kompetent për të shqyrtuar kundërshtimin. Gjyqtari i procedurës paraprake apo cilido
gjyqtar që ka marrë pjesë në mundësinë hetuese të veçantë nuk lejohet të marrin pjesë në kolegjin
shqyrtues.

3. Përveç nëse përcaktohet ndryshe me këtë Kod, kolegji shqyrtues i shqyrton kundërshtimet e
palëve brenda tre (3) ditë nga paraqitja e ankesës.
4. Përveç nëse përcaktohet ndryshe me këtë Kod, kolegji shqyrtues merr aktvendim mbi ankesën e
palëve brenda një jave (1) nga paraqitja e kundërshtimit.

5. Përveç nëse përcaktohet ndryshe me këtë Kod, aktvendimi i kolegjit shqyrtues mbi kundërshtimin
shqyrtohet nga Gjykata e Apelit vetëm në bazë të ankesës kundër aktgjykimit të gjykatës themelore.



170

5. Mjetet e jashtëzakonshme juridike

Neni 418
Mjetet e jashtëzakonshme juridike

1. Pala mund të kërkojë rishikimin e procedurës penale brenda dy vjetësh nga aktgjykimi i formës
së prerë ose aktvendimi i formës së prerë për pushimin e procedurës penale. Pala i paraqet
kërkesën gjykatës themelore e cila ka nxjerr aktgjykimin e formës së prerë, e cila ia përcjell të gjitha
kërkesat e vlefshme Gjykatës Supreme.

2. Pala mund të kërkojë zbutjen e jashtëzakonshme të dënimit në çdo kohë gjatë periudhës së
mbajtjes së dënimit, por jo kur kanë mbetur edhe gjashtë (6) muaj deri në përfundim të dënimit me
burgim. Pala i paraqet kërkesën gjykatës themelore e cila ka nxjerr aktgjykimin e formës së prerë, e
cila ia përcjell të gjitha kërkesat e vlefshme Gjykatës Supreme.

3. Pala mund të paraqesë kërkesën për mbrojtje të ligjshmërisë brenda tre (3) muajsh nga
aktgjykimi i formës së prerë ose aktvendimi i formës së prerë kundër të cilit kërkohet mbrojtja e
ligjshmërisë. Pala paraqet kërkesën në gjykatën themelore e cila ka nxjerr aktgjykimin e formës së
prerë, e cila ia përcjell të gjitha kërkesat e vlefshme Gjykatës Supreme.

4. Nenet 375, 376, 377, 378 dhe 379 të këtij Kodi zbatohen për të gjitha kërkesat nga ky nen.


A. Rishikimi i procedurës penale

Neni 419
Dispozita e përgjithshme

Procedura penale e përfunduar me aktvendim të formës së prerë ose me aktgjykim të formës së
prerë mund të rishikohet me kërkesën e personave të autorizuar vetëm në rastet dhe sipas
kushteve të parapara me këtë Kod.

Neni 420
Ndryshimi i aktgjykimit të formës së prerë pa rishikim të procedurës penale

1. Aktgjykimi i formës së prerë mund të ndryshohet edhe pa rishikimin e procedurës penale kur:

1.1. në dy ose më shumë aktgjykime të të njëjtit person të dënuar janë shqiptuar në formë
të prerë disa dënime pa i zbatuar dispozitat për shqiptimin e dënimit unik për vepra penale
në bashkim;

1.2. me rastin e shqiptimit të dënimit unik sipas dispozitave për vepra penale në bashkim,
dënimi i përfshirë në dënimin e shqiptuar sipas një aktgjykimi të mëparshëm për vepra
penale në bashkim gjithashtu është marrë parasysh; ose

1.3. aktgjykimi i formës së prerë me të cilin për disa vepra penale është shqiptuar dënim
unik pjesërisht nuk mund të ekzekutohet për shkak të amnistisë, faljes ose për shkaqe të
tjera.

2. Në rastin nga paragrafi 1. nën-paragrafi 1.1. i këtij neni, gjykata me aktgjykim të ri e ndryshon
aktgjykimin e mëparshëm për dënimet e shqiptuara dhe shqipton dënim unik. Marrja e aktgjykimit të
ri është kompetencë e gjykatës themelore që ka gjykuar çështjen ku është shqiptuar lloji më i rëndë
i dënimit. Kur janë shqiptuar dënime të llojit të njëjtë, aktgjykimi i ri merret nga gjykata e cila ka
shqiptuar dënim më të rëndë, ndërsa kur dënimet janë të njëjta, aktgjykimi merret nga gjykata e cila
e fundit ka shqiptuar dënimin.

3. Në rastin nga paragrafi 1. nën-paragrafi 1.2. i këtij neni, aktgjykimin e ndryshon gjykata e cila me
rastin e shqiptimit të dënimit unik ka përfshirë gabimisht dënimin i cili është përfshirë në ndonjë
aktgjykim të mëparshëm.

171

4. Në rastin nga paragrafi 1. nën-paragrafi 1.3. i këtij neni, gjykata që gjykon në shkallë të parë
ndryshon aktgjykimin e mëparshëm sa i përket dënimit dhe shqipton dënim të ri, ose vendos cila
pjesë e dënimi të shqiptuar me aktgjykim të mëparshëm duhet ekzekutuar.

5. Aktgjykimin e ri e merr gjykata në seancë të kolegjit me propozim të prokurorit të shtetit kur
procedura është filluar me kërkesën e tij ose të të akuzuarit, por pas dëgjimit të palës kundërshtare.

6. Kur në rastet nga paragrafi 1. nën-paragrafi 1.1. ose 1.2. i këtij neni me rastin e shqiptimit të
dënimit janë marrë parasysh aktgjykimet e gjykatave të tjera, kopja e vërtetuar e aktgjykimit të ri të
formës së prerë u dërgohet atyre gjykatave.

Neni 421
Vazhdimi i procedurës

Kur aktakuza hudhet sipas nenit 253, paragrafi 1. nën-paragrafi 1.2. ose nenit 358 të këtij Kodi, me
kërkesën e prokurorit të shtetit vazhdohet procedura posa të pushojnë arsyet për marrjen e
aktvendimit të tillë.

Neni 422
Rishikimi i procedurës penale të pushuar me aktvendim të formës së prerë

1. Procedura penale e pushuar në formë të prerë para fillimit të shqyrtimit gjyqësor mund të
rishikohet kur prokurori i shtetit tërhiqet nga aktakuza dhe vërtetohet se tërheqja është pasojë e
veprës penale të keqpërdorimit të pozitës zyrtare të prokurorit të shtetit. Gjatë provimit të veprës
penale zbatohen dispozitat nga neni 423, paragrafi 2. i këtij Kodi.

2. Kur aktakuza hidhet bazuar në mungesë provash të mjaftueshme për të mbështetur dyshimin e
bazuar mirë se i pandehuri ka kryer veprën penale të përshkruar në aktakuzë dhe nëse zbulohen
dhe mblidhen fakte dhe prova të reja, mund të ngritet aktakuzë e re kur kolegji shqyrtues vendos se
provat dhe faktet e reja e arsyetojnë këtë.

Neni 423
Rishikimi i procedurës penale të përfunduar me aktgjykim të formës së prerë

1. Procedura penale e përfunduar me aktgjykim të formës së prerë mund të rishikohet
vetëm nëse:

1.1. provohet se aktgjykimi është mbështetur në dokument të falsifikuar ose në deklarim të
rremë të dëshmitarit, ekspertit ose përkthyesit;

1.2. provohet se aktgjykimi është pasojë e veprës penale të kryer nga gjyqtari ose personi
që ka ndërmarrë veprimet hetimore;

1.3. zbulohen fakte të reja ose paraqiten prova të reja, të cilat vetë ose së bashku me
provat e mëparshme ka të ngjarë të arsyetojë pafajësinë e personit të dënuar ose dënimin
e tij sipas një dispozite më të butë penale;

1.4. personi për të njëjtën vepër është gjykuar disa herë ose kur disa persona janë dënuar
për vepër të njëjtë të cilën ka mund ta kryejë vetëm një person ose disa prej tyre; ose

1.5. në rastin e dënimit për vepër penale në vazhdim ose vepra tjera penale të cilat sipas
ligjit përfshijnë disa veprime të njëjta ose të ndryshme, zbulohen fakte të reja ose paraqiten
prova të reja që tregojnë se i dënuari nuk ka kryer veprimin që është përfshirë në veprën
penale për të cilën ai është dënuar dhe ekzistimi i fakteve të tilla do të ishte me ndikim
vendimtar në caktimin e dënimit.

2. Procedura penale e përfunduar me aktgjykim të formës së prerë mund të rishikohet vetëm në
favor të të pandehurit, përveç nëse vërtetohet që rrethanat nga paragrafi 1. nën-paragrafët 1.1. dhe
1.2. të këtij neni janë pasojë e veprës penale të kryer nga i pandehuri ose personi që vepron në
emër të tij kundër një dëshmitari, eksperti, përkthyesi, prokurori të shtetit ose gjyqtari apo të
172

afërmve të tyre, me ç’rast procedura penale e përfunduar me aktgjykim të formës së prerë mund të
rishikohet kundër të pandehurit. Rishikimi i procedurës penale kundër të pandehurit lejohet vetëm
brenda pesë (5) vjetëve nga koha e shpalljes së aktgjykimit të formës së prerë.

3. Në rastet nga paragrafi 1. nën-paragrafi 1.1. dhe 1.2. ose paragrafi 2. i këtij neni, me aktgjykim të
formës së prerë duhet vërtetuar se personat e tillë a janë shpallur fajtor për veprat penale
përkatëse. Kur procedura kundër këtyre personave nuk mund të zbatohet për shkak se kanë vdekur
ose ekzistojnë rrethana që përjashtojnë ndjekjen penale, faktet nga paragrafi 1. nën-paragrafi 1.1.
dhe 1.2. ose paragrafi 2. i këtij neni mund të vërtetohen edhe me prova të tjera.

Neni 424
Personat e autorizuar për të kërkuar rishikimin e procedurës penale

1. Rishikimin e procedurës penale mund ta kërkojnë palët dhe mbrojtësi. Pas vdekjes së të
dënuarit, rishikimin mund ta kërkojë prokurori i shtetit, bashkëshorti, bashkëshorti jashtëmartesor,
personi në gjini gjaku në vijë direkte deri në shkallë të parë, prindi adoptues, fëmija i adoptuar,
vëllai, motra ose prindi birësues i të dënuarit.

2. Rishikimi i procedurës penale mund të kërkohet edhe pasi i dënuari mban dënimin, pavarësisht
nga afati i parashkrimit, amnistisë ose faljes.

3. Kur gjykata kompetente për të vendosur mbi rishikimin e procedurës penale mëson se ekzistojnë
shkaqe për rishikimin e procedurës penale, për këtë e njofton të dënuarin apo personin e autorizuar
për paraqitje të kërkesës.

Neni 425
Përmbajtja e kërkesës për rishikim të procedurës penale dhe gjykata që vendos për të

1. Kërkesa për rishikimin e procedurës penale vendoset nga kolegji shqyrtues i gjykatës themelore
e cila ka gjykuar në procedurën e mëparshme.

2. Në kërkesë duhet shënuar bazën ligjore sipas së cilës kërkohet rishikimi, si dhe provat me të cilat
argumentohen faktet në të cilat mbështetet kërkesa. Nëse kërkesa nuk i përmban këto të dhëna,
gjykata e thërret parashtruesin që brenda afatit të caktuar të plotësojë kërkesën.

3. Me rastin e vendosjes së kërkesës për rishikim, në kolegj nuk merr pjesë gjyqtari i cili ka marrë
pjesë në marrjen e aktgjykimit në procedurën e mëparshme.

Neni 426
Baza dhe procedura për hedhjen e kërkesës për rishikim të procedurës penale

1. Gjykata me aktvendim hudh kërkesën kur në bazë të saj dhe shkresave të procedurës së
mëparshme vërteton se:

1.1. kërkesën e ka parashtruar personi i paautorizuar;

1.2. nuk ka bazë ligjore për rishikim të procedurës;

1.3. faktet dhe provat në të cilat mbështetet kërkesa janë paraqitur në kërkesën e
mëparshme për rishikim të procedurës e cila është refuzuar me aktvendim të formës së
prerë;

1.4. faktet dhe provat nuk ofrojnë aryse për lejim të rishikimit të procedurës; ose

1.5. parashtruesi i kërkesës për rishikim të procedurës nuk ka vepruar sipas nenit 425,
paragrafit 2. të këtij Kodi.

2. Kur gjykata nuk e hudh kërkesën, kopja e kërkesës i dërgohet prokurorit të shtetit ose palës
kundërshtare, e cila ka të drejtë që brenda tetë (8) ditëve të përgjigjet në kërkesë. Pasi gjykata të
merr përgjigje në kërkesë ose kur kalon afati për paraqitjen e përgjigjes, kryetari i kolegjit shqyrtues
173

urdhëron gjurmimin dhe shqyrtimin e fakteve dhe provave të paraqitura në kërkesë dhe në
përgjigje.

Neni 427
Vendimet e kolegjit lidhur me kërkesën për rishikim

1. Bazuar në rezultatet e hetimit, gjykata aprovon kërkesën dhe lejon rishikimin e procedurës
penale ose e refuzon kërkesën.

2. Kur gjykata çmon se shkaqet për të cilat ka lejuar rishikimin e procedurës janë edhe në dobi të
një të bashkakuzuari i cili nuk ka paraqitur kërkesë për rishikim të procedurës, vepron sipas detyrës
zyrtare sikur kërkesa e tillë të ishte paraqitur.

3. Në aktvendim me të cilin lejohet rishikimi i procedurës penale, gjykata urdhëron caktimin e
menjëhershëm të shqyrtimi të ri gjyqësor ose kthimin e çështjes në fazën e hetimit, apo fillimin e
hetimit kur hetimi nuk është zbatuar më parë.

4. Gjykata urdhëron që ekzekutimi i aktgjykimit të shtyhet ose të ndërpritet nëse duke u bazuar në
provat e paraqitura çmon se:

4.1. i dënuari në procedurë të përsëritur mund të dënohet me dënim të tillë që pas
llogaritjes së dënimit të mbajtur do të duhej të lirohet;

4.2. ai mund të lirohet nga akuza; ose

4.3. akuza e ngritur kundër tij mund të refuzohet.

5. Kur aktvendimi me të cilin lejohet rishikimi i procedurës penale merr formë të prerë, atëherë
pushohet ekzekutimi i dënimit. Por, nëse ekzistojnë kushtet nga neni 187 paragrafi 1. i këtij Kodi,
gjykata cakton paraburgimin.

Neni 428
Rregullat për procedurën e re të rishikimit

1. Për procedurën e re që zbatohet në bazë të aktvendimit me të cilin lejohet rishikimi i procedurës
penale vlejnë dispozitat e njëjta si ato të procedurës së mëparshme. Në procedurën e re, gjykata
nuk detyrohet me aktvendimet e marra në procedurën e mëparshme.

2. Në qoftë se procedura e re pushohet para fillimit të shqyrtimit gjyqësor, aktgjykimi i mëparshëm
anulohet me aktvendimin mbi pushimin e procedurës.

3. Me rastin e marrjes së aktgjykimit të ri, gjykata anulon aktgjykimin e mëparshëm apo vetëm një
pjesë të tij, ose e lë në fuqi aktgjykimin e mëparshëm. Në dënim të shqiptuar me aktgjykim të ri,
gjykata i llogarit të akuzuarit dënimin e mbajtur, e kur lejohet rishikimi vetëm për ndonjë vepër për të
cilën i akuzuari ka qenë i dënuar ose i liruar, gjykata shqipton dënim të ri unik sipas dispozitave të
Kodit Penal.

4. Gjykata në procedurën e re detyrohet me ndalesën e paraparë në nenin 395 të këtij Kodi.












174

B. Zbutja e jashtëzakonshme e dënimit

Neni 429
Lejimi i zbutjes së jashtëzakonshme të dënimit

Zbutja e jashtëzakonshme e dënimit lejohet kur pas formës së prerë të aktgjykimit paraqiten
rrethana të cilat nuk kanë ekzistuar në kohën e marrjes së aktgjykimit ose, megjithëse kanë
ekzistuar në atë kohë, gjykata nuk ka qenë në dijeni për to, kurse ato dukshëm do të ndikonin në
dënim më të ulët.

Neni 430
Personat e autorizuar për të kërkuar zbutjen e jashtëzakonshme të dënimit dhe efekti i saj

1. Kërkesë për zbutje të jashtëzakonshme të dënimit mund të paraqesë prokurori i shtetit kur
procedura është zbatuar me kërkesë të tij, i dënuari dhe mbrojtësi i tij.

2. Kërkesa për zbutje të jashtëzakonshme të dënimit nuk e pezullon ekzekutimin e dënimit.

Neni 431
Procedura lidhur me kërkesën për zbutjen e jashtëzakonshme të dënimit dhe vendimet e
Gjykatës Supreme

1. Për kërkesën mbi zbutjen e jashtëzakonshme të dënimit vendos Gjykata Supreme e Kosovës.

2. Kërkesa për zbutje të jashtëzakonshme të dënimit në pajtim me nenin 376 të këtij Kodi i paraqitet
gjykatës themelore e cila ka marrë aktgjykimin.

3. Gjykata themelore ia dërgon kërkesën prokurorit të shtetit, i cili përgjigjet në pajtim me nenin 377
të këtij Kodi.

4. Gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues të gjykatës themelore e hudh kërkesën që
nuk është në pajtim me nenin 376 të këtij Kodi.

5. Gjykata themelore vërteton se a ekzistojnë shkaqe për zbutje të jashtëzakonshme të dënimit, e
pastaj shkresat me propozimin e arsyetuar ia dërgon Gjykatës Supreme të Kosovës.

6. Gjykata Supreme e Kosovës refuzon kërkesën kur çmon se nuk ka bazë ligjore për zbutje të
jashtëzakonshme të dënimit. Kur e aprovon kërkesën, gjykata me aktvendim e ndryshon
aktgjykimin e formës së prerë lidhur me vendimin mbi dënimin.


C. Kërkesa për mbrojtjen e ligjshmërisë

Neni 432
Arsyet për paraqitje të kërkesës për mbrojtje të ligjshmërisë

1. Kundër vendimit gjyqësor të formës së prerë ose kundër procedurës gjyqësore e cila i ka
paraprirë marrjes së vendimit të tillë, pas përfundimit të procedurës penale në formë të prerë mund
të paraqitet kërkesë për mbrojtjen e ligjshmërisë në rastet vijuese:

1.1. në rast të shkeljes së ligjit penal;

1.2. në rast të shkeljes esenciale të ligjit të procedurës penale nga neni 384, paragrafi 1. i
këtij Kodi; ose

1.3. në rast të shkeljeve të tjera të dispozitave të procedurës penale kur shkeljet e tilla kanë
ndikuar në ligjshmërinë e vendimit gjyqësor.

175

2. Kërkesa për mbrojtjen e ligjshmërisë nuk mund të ushtrohet për shkak të konstatimit të
gabueshëm ose jo të plotë të gjendjes faktike, as kundër vendimit të Gjykatës Supreme të Kosovës
me të cilën është vendosur mbi kërkesën për mbrojtjen e ligjshmërisë.

3. Pavarësisht nga dispozitat e paragrafit 1. të këtij neni, Kryeprokurori i Shtetit mund të paraqesë
kërkesë për mbrojtjen e ligjshmërisë për cilëndo shkelje ligjore.

4. Pavarësisht nga dispozitat e paragrafit 1. të këtij neni, kërkesë për mbrojtje të ligjshmërisë mund
të paraqitet, gjatë procedurës penale e cila nuk ka përfunduar në formë të prerë, vetëm kundër
vendimeve të formës së prerë lidhur me caktimin ose vazhdimin e paraburgimit.

Neni 433
Personat e autorizuar për të paraqitur kërkesë për mbrojtje të ligjshmërisë

1. Kërkesë për mbrojtje të ligjshmërisë mund të paraqesë Kryeprokurori i Shtetit, i pandehuri dhe
mbrojtësi i tij. Pas vdekjes së të pandehurit, kërkesë për mbrojtje të ligjshmërisë në emër të tij mund
të paraqesin personat e paraparë në nenin 424, paragrafi 1. fjalia e fundit e këtij Kodi.

2. Kryeprokurori i shtetit, i pandehuri, mbrojtësi i tij dhe personat e paraparë në nenin 424, paragrafi
1. fjalia e fundit e këtij Kodi mund të paraqesin kërkesë për mbrojtje të ligjshmërisë brenda tre (3)
muajve nga dita kur të pandehurit i është dorëzuar vendimi gjyqësor i formës së prerë. Nëse kundër
vendimit të gjykatës themelore nuk paraqitet ankesë, afati rrjedh nga dita kur vendimi merr formë të
prerë.

3. Kur me vendim të Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut është vërtetuar se me vendim
përfundimtar janë shkelur të drejtat e njeriut në dëm të të pandehurit, afati për paraqitjen e kërkesës
për mbrojtjen e ligjshmërisë rrjedh nga dita kur vendimi i Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut
i dorëzohet të pandehurit.

4. Pavarësisht nga dispozitat e nenit 432, paragrafi 2. i këtij Kodi, kërkesë për mbrojtje të
ligjshmërisë nga paragrafi 3. i këtij neni mund të paraqitet edhe kundër vendimit të Gjykatës
Supreme të Kosovës.

Neni 434
Paraqitja e kërkesës për mbrojtje të ligjshmërisë në gjykatë themelore

1. Kërkesa për mbrojtje të ligjshmërisë i paraqitet gjykatës themelore që ka marrë vendimin.

2. Gjyqtari i procedurës paraprake, gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i trupit gjykues i gjykatës
themelore me aktvendim hudh kërkesën për mbrojtje të ligjshmërisë nëse:

2.1. kërkesa është paraqitur kundër vendimit të Gjykatës Supreme të Kosovës nga neni
432, paragrafi 2. i këtij Kodi, me përjashtim të rasteve të parapara në nenin 433, paragrafi
4. i këtij Kodi;

2.2. kërkesa është paraqitur nga personi i paautorizuar nga neni 433, paragrafi 1. i këtij
Kodi; ose

2.3. kërkesa është paraqitur jashtë afatit nga neni 433, paragrafi 2. i këtij Kodi.

3. Kundër këtij aktvendimi mund të paraqitet ankesë në Gjykatën e Apelit.

4. Varësisht nga përmbajtja e kërkesës, gjykata themelore mund të vendosë që ekzekutimi i
vendimit gjyqësor i formës së prerë të shtyhet apo të ndërpritet.

Neni 435
Shqyrtimi i kërkesës për mbrojtje të ligjshmërisë nga kolegji i Gjykatës Supreme

1. Për kërkesën e mbrojtjes së ligjshmërisë vendos Gjykata Supreme e Kosovës në seancë të
kolegjit.
176

2. Gjykata Supreme e Kosovës me aktvendim e hudh kërkesën për mbrojtjen e ligjshmërisë nëse
kërkesa është e papranueshme ose është paraqitur jashtë afatit nga neni 434, paragrafi 2. i këtij
Kodi. Në të kundërtën, kopjen e kërkesës ia dërgon palës kundërshtare, e cila në afat prej
pesëmbëdhjetë (15) ditëve nga dita e dorëzimit të kërkesës mund të paraqesë përgjigje në kërkesë.

3. Para marrjes së vendimit mbi kërkesën, gjyqtari raportues, sipas nevojës, mund të kërkojë raport
për shkeljet e pretenduara ligjore.

4. Varësisht nga përmbajtja e kërkesës, Gjykata Supreme e Kosovës mund të caktojë shtyrjen ose
ndërprerjen e ekzekutimit të vendimit gjyqësor të formës së prerë.

Neni 436
Favoret e të pandehurit përkitazi me kërkesën për mbrojtje të ligjshmërisë

1. Me rastin e vendosjes mbi kërkesën për mbrojtjen e ligjshmërisë, Gjykata Supreme e Kosovës
kufizohet vetëm në verifikimin e shkeljeve ligjore në të cilat paraqitësi i kërkesës pretendon.

2. Kur Gjykata Supreme e Kosovës vërteton se shkaqet për të cilat ka marrë vendim në dobi të të
pandehurit ekzistojnë edhe për ndonjërin nga të bashkakuzuarit që nuk ka paraqitur kërkesë për
mbrojtjen e ligjshmërisë, vepron sipas detyrës zyrtare sikurse kërkesa e tillë të ishte paraqitur nga
personi i tillë.

3. Kur kërkesa për mbrojtjen e ligjshmërisë është paraqitur në dobi të të pandehurit, Gjykata
Supreme e Kosovës me rastin e vendosjes detyrohet me ndalesën e paraparë në nenin 395 të këtij
Kodi.

Neni 437
Refuzimi i kërkesës për mbrojtje të ligjshmërisë

Gjykata Supreme e Kosovës me aktgjykim refuzon si të pabazë kërkesën për mbrojtjen e
ligjshmërisë kur vërteton se nuk ekziston shkelje e ligjit për të cilën pretendon paraqitësi i kërkesës,
ose kur kërkesa është paraqitur për shkak të vërtetimit të gabuar ose jo të plotë të gjendjes faktike
nga nenet 386 dhe 432, paragrafi 2. i këtij Kodi.

Neni 438
Aktgjykimi mbi kërkesën për mbrojtjen e ligjshmërisë

1. Kur Gjykata Supreme e Kosovës vërteton se kërkesa për mbrojtjen e ligjshmërisë është e
bazuar, merr aktgjykim me të cilin, duke pasur parasysh llojin e shkeljes:

1.1. ndryshon vendimin e formës së prerë;

1.2. në tërësi ose pjesërisht anulon vendimin e gjykatës themelore dhe të gjykatës më të
lartë ose vetëm vendimin e gjykatës më lartë dhe lëndën për vendim të ri ose për rigjykim ia
kthen gjykatës themelore ose gjykatës më të lartë; ose

1.3. kufizohet vetëm në vërtetimin e shkeljes së ligjit.

2. Kur Gjykata Supreme e Kosovës çmon se kërkesa e paraqitur për mbrojtjen e ligjshmërisë në
dëm të të pandehurit është e bazuar, vetëm konstaton shkeljen e ligjit pa ndikuar në vendimin e
formës së prerë.

3. Kur Gjykata e Apelit sipas këtij Kodi nuk ka pasur të drejtë ta mënjanojë shkeljen e ligjit e cila
është bërë me vendim të shkallës së parë ose në procedurë gjyqësore që i ka paraprirë atij vendimi
dhe Gjykata Supreme e Kosovës vërteton se kërkesa e paraqitur në dobi të të akuzuarit është e
bazuar dhe se për mënjanimin e asaj shkelje duhet anuluar ose ndryshuar vendimin e shkallës së
parë, Gjykata Supreme e Kosovës e anulon ose e ndryshon edhe vendimin e Gjykatës së Apelit,
edhe pse me të nuk është shkelur ligji.


177

Neni 439
Pasojat e dyshimit mbi saktësinë e fakteve në vendimin që kundërshtohet me kërkesë

Kur me rastin e vendosjes mbi kërkesën për mbrojtjen e ligjshmërisë ka dyshim të konsiderueshëm
lidhur me saktësinë e fakteve vendimtare të vërtetuara në vendimin kundër të cilit është paraqitur
kërkesë, Gjykata Supreme e Kosovës me aktgjykim me të cilin vendos mbi kërkesën për mbrojtjen
e ligjshmërisë anulon vendimin dhe urdhëron mbajtjen e shqyrtimit të ri gjyqësor në gjykatën e
njëjtë ose në gjykatën tjetër themelore.

Neni 440
Anulimi i aktgjykimit të formës së prerë të gjykatës themelore

1. Në qoftë se aktgjykimi i formës së prerë anulohet dhe lënda kthehet për gjykim të ri, procedura
merr për bazë aktakuzën e mëparshme ose atë pjesë të saj që ka të bëjë me pjesën e anuluar të
aktgjykimit.

2. Gjykata detyrohet t’i ndërmerr të gjitha veprimet procedurale dhe t’i shqyrtojë të gjitha çështjet
për të cilat e ka paralajmëruar Gjykata Supreme e Kosovës.

3. Në gjykatë themelore apo në Gjykatë të Apelit palët kanë të drejtë të paraqesin fakte dhe prova
të reja.

4. Me rastin e marrjes së vendimit të ri, gjykata detyrohet me ndalesën e paraparë në nenin 395 të
këtij Kodi.

5. Kur krahas vendimit të Gjykatës së Apelit anulohet edhe vendimi i gjykatës themelore, lënda i
dërgohet gjykatës themelore nëpërmjet Gjykatës së Apelit

Neni 441
Kushtetuta e Republikës së Kosovës, Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut dhe
Gjykata Evropiane për të Drejtat e Njeriut

Kërkesë për mjet të jashtëzakonshëm juridik sipas këtij kapitulli mund të paraqitet në bazë të të
drejtave të siguruara me këtë Kod dhe të mbrojtura me Kushtetutën e Republikës së Kosovës ose
Konventën Evropiane për të Drejtat e Njeriut dhe protokollet e saj, si dhe me vendimet e Gjykatës
Evropiane për të Drejtat e Njeriut.


PJESA E TRETË
ADMINISTRIMI I PROCEDURËS


KAPITULLI XXII
PARASHTRESAT


Neni 442
Forma e paraqitjes së parashtresave

1. Aktakuzat, propozimet për ndjekje, aktvendimet e prokurorëve, mjetet juridike dhe deklaratat e
njoftimet tjera paraqiten me shkrim ose gojarisht në procesverbal.

2. Parashtresa e paraqitur nga paragrafi 1. i këtij neni mund të dërgohet në formë elektronike nëse
zyra e regjistrimit të gjykatës ka mundësi për administrimin e parashtresave elektronike. Këshilli
Gjyqësor i Kosovës përcakton mundësitë e gjykatave për të administruar parashtresat elektronike
dhe nxjerr urdhëresë për lejimin e parashtresave të tilla elektronike, si dhe përcakton rregulloret për
parashtresat e tilla.

3. Parashtresat nga paragrafi 1. i këtij neni duhet të jenë të kuptueshme dhe të përmbajnë çdo gjë
të nevojshme që të mund të veprohet sipas tyre.
178

4. Nëse me këtë Kod nuk është paraparë ndryshe, gjykata thërret paraqitësin e parashtresës së
pakuptueshme ose që nuk përmban atë që është e nevojshme që të mund të veprohet në bazë të
saj, që ta korrigjojë apo ta plotësojë parashtresën, e nëse ai nuk e bën këtë brenda afatit të caktuar,
gjykata e hudh poshtë parashtesën.

5. Në thirrjen për korrigjim apo për plotësimin e parashtresës paraqitësit i tërhiqet vërejtja për
pasojat e mosveprimit.

Neni 443
Dërgimi i parashtresave në kopje të mjaftueshme

1. Parashtresat të cilat në bazë të këtij Kodi i dërgohen palës kundërshtare, i dorëzohen gjykatës në
numër të mjaftueshëm kopjesh për gjykatën dhe për palën tjetër.

2. Kur parashtresat e tilla nuk i janë dorëzuar gjykatës në numër të mjaftueshëm kopjesh, gjykata e
urdhëron paraqitësin që në afat të caktuar të dorëzojë kopje të mjaftueshme. Në qoftë se paraqitësi
nuk vepron sipas urdhrit të gjykatës, gjykata kopjon ekzemplarët e nevojshëm në shpenzime të
paraqitësit.

Neni 444
Dënimet për parashtresat me shkrim ose për paraqitjet gojore me përmbajtje ofenduese

Gjykata e dënon me gjobë deri në dyqindepesëdhjetë (250) Euro mbrojtësin ose të dëmtuarin i cili
në parashtresë ose gojarisht ofendon ose fyen gjykatën apo personin që merr pjesë në procedurë.
Aktvendimin lidhur me dënimin e merr gjyqtari apo kolegji para të cilit është dhënë deklarata, e kur
ajo është bërë në parashtresë e merr gjykata e cila duhet të vendosë për parashtresën. Kundër këtij
aktvendimi lejohet ankesë. Kur prokurori i shtetit e ofendon tjetrin, për këtë njoftohet prokurori
kompetent i shtetit që e mbikëqyr atë. Për dënimin e avokatit apo të praktikantit të avokatisë
njoftohet Oda e Avokatëve.


KAPITULLI XXIII
AFATET


Neni 445
Afatet

1. Afatet e parapara me këtë Kod nuk mund të vazhdohen, përveç kur këtë shprehimisht e lejon
ligji. Në qoftë se afati për realizimin e të drejtës së mbrojtjes dhe të drejtave të tjera procedurale të
të pandehurit është paraparë me ligj, me kërkesën e tij me shkrim ose gojarisht në procesverbalin e
gjykatës ky afat mund të shkurtohet.

2. Kur deklarata është e lidhur me afat, konsiderohet se është dhënë brenda afatit nëse i është
dorëzuar marrësit të autorizuar para kalimit të afatit.

3. Kur deklarata dërgohet nëpërmjet postës, postës rekomande apo telegramit ose me ndonjë mjet
tjetër si teleks, telefaks ose mjete të tjera të ngjashme, dita e postimit ose e dërgimit konsiderohet si
ditë e dorëzimit për personin që i është dërguar. Dërguesi i deklaratës konsiderohet se nuk e ka
lëshuar afatin kur personi të cilit tentohet t’i dërgohet deklarata nuk e ka marrë me kohë për shkak
të gabimeve në mjetet e dërgimit për të cilat dërguesi nuk ka qenë në dijeni.

4. I pandehuri i cili gjendet në paraburgim, gjithashtu mund të jep deklaratë që është e lidhur me
afat duke e përfshirë atë në procesverbalin e gjykatës që zbaton procedurën ose duke e dërguar në
drejtorinë e burgut, kurse personi i cili gjendet në mbajtje të dënimit ose ndodhet në ndonjë
institucion tjetër me urdhër për trajtim të detyrueshëm për rehabilitim, mund t’ia dërgojë deklaratën
e tillë drejtorisë së institucionit ku është vendosur ai. Dita kur është përpiluar procesverbali i tillë apo
kur deklarata i është dërguar drejtorisë së institucionit konsiderohet si ditë e dorëzimit të marrësit të
autorizuar.

179

5. Kur parashtresa dorëzimi i së cilës është i lidhur me afat, për arsye të mosdijes ose të gabimit të
qartë të dërguesit i është dërguar gjykatës jokompetente para kalimit të afatit, konsiderohet se
është dorëzuar me kohë, përkundër faktit se te gjykata kompetente arrin pas kalimit të afatit të
paraparë.

Neni 446
Llogaritja e afateve

1. Afatet llogariten me orë, me ditë, me muaj dhe me vite.

2. Ora ose dita kur është bërë dorëzimi, njoftimi apo kur ka ndodhur ngjarja që konsiderohet si fillim
i afatit nuk llogaritet në afat, por për fillim të afatit merret ora apo dita e parë vijuese. Për një ditë
llogariten njëzet e katër (24) orë, kurse muaji llogaritet sipas kalendarit.

3. Afatet e caktuara me muaj apo vite kalojnë në muajin ose vitin e fundit në fund të ditës së njëjtë
të muajit kur ka filluar afati. Nëse një ditë e tillë nuk ekziston në muajin e fundit, afati kalon në ditën
e fundit të atij muaji.

4. Kur dita e fundit e afatit bie në ditë feste zyrtare, të shtunën ose të dielën ose në ndonjë ditë tjetër
kur organi kompetent nuk punon, afati kalon në fund të ditës pasuese të punës.

Neni 447
Kërkesa për kthim në gjendje të mëparshme

1. Nëse i pandehuri për shkaqe të arsyeshme nuk paraqet ankesë kundër aktgjykimit ose
aktvendimit për konfiskimin e dobisë pasurore brenda afatit, gjykata i lejon kthim në gjendje të
mëparshme për paraqitjen e ankesës nëse brenda tetë (8) ditësh nga pushimi i shkaqeve për
mosrespektimin e afatit i pandehuri paraqet kërkesë për kthim në gjendje të mëparshme dhe
paraqet paralajmërimin për ankesë ose ankesën së bashku me kërkesë.

2. Kërkesa për kthim në gjendje të mëparshme nuk mund të paraqitet nëse kanë kaluar tre (3) muaj
nga dita e kalimit të afatit.

Neni 448
Aktvendimi për kthim në gjendje të mëparshme

1. Kryetari i trupit gjykues, i cili ka marrë aktgjykimin ose aktvendim kundër të cilit është ushtruar
ankesë, merr aktvendim për kthim në gjendje të mëparshme.

2. Kundër aktvendimit me të cilin lejohet kthimi në gjendje të mëparshme nuk lejohet ankesë.

3. Kur i pandehuri paraqet ankesë kundër aktvendimit me të cilin refuzohet kthimi në gjendje të
mëparshme, gjykata detyrohet që këtë ankesë ose ankesën kundër aktgjykimit apo aktvendimit për
konfiskimin e dobisë pasurore, përgjigjen në ankesë dhe të gjitha procesverbalet t’ia dërgojë
gjykatës më të lartë për marrjen e vendimit.

Neni 449
Efekti i kërkesës për kthim në gjendje të mëparshme

Në parim, kërkesa për kthim në gjendje të mëparshme nuk e pezullon ekzekutimin e aktgjykimit apo
ekzekutimin e aktvendimit për konfiskimin e dobisë pasurore, por gjykata kompetente për marrjen e
vendimit lidhur me kërkesën mund të vendosë ndërprerjen e ekzekutimit derisa të merret vendimi
lidhur me kërkesën.







180

KAPITULLI XXIV
SHPENZIMET E PROCEDURËS PENALE


Neni 450
Lloji i shpenzimeve të procedurës penale

1. Shpenzimet e procedurës penale janë shpenzime të bëra gjatë procedurës penale dhe
shpenzimet e shkaktuara lidhur me të.

2. Shpenzimet e procedurës penale përfshijnë:

2.1. shpenzimet për dëshmitarë, ekspertë, përkthyes, specialistë, stenografim, regjistrime
teknike dhe për këqyrjen e vendit;

2.2. shpenzimet e transportit të të pandehurit;

2.3. shpenzimet për shoqërimin e të pandehurit apo të personit të paraburgosur;

2.4. shpenzimet e transportit dhe të udhëtimit të personave zyrtarë;

2.5. shpenzimet e mjekimit të të pandehurit gjatë kohës sa gjendet në paraburgim ose në
institucionin shëndetësor në bazë të vendimit të gjykatës, si dhe shpenzimet e lindjes së
fëmijës;

2.6. shpenzimet paushalle;

2.7. shpërblimet dhe shpenzimet e nevojshme të mbrojtësit; dhe

2.8. shpenzimet e nevojshme për të dëmtuarin dhe përfaqësuesin e tij ligjor, si dhe
kompenzimet dhe shpenzimet e nevojshme të përfaqësuesit të autorizuar.

3. Shuma paushalle caktohet nga Këshilli Gjyqësor i Kosovës me urdhëresë administrative duke
pasur parasysh zgjatjen dhe ndërlikueshmërinë e procedurës dhe gjendjen financiare të personit që
ngarkohet me mbulimin e këtyre shpenzimeve.

4. Shpenzimet nga nën-paragrafët 2.1. deri në 2.5. të paragrafit 2. të këtij neni dhe shpërblimi apo
shpenzimet e nevojshme të mbrojtësit të caktuar dhe të përfaqësuesit të autorizuar të të dëmtuarit
parapaguhen nga fondet e policisë, të prokurorisë së shtetit ose të gjykatës që e zbaton procedurën
penale, kurse arkëtohen më vonë nga personat që detyrohen t’i paguajnë sipas dispozitave të këtij
Kodi. Organi që e zbaton procedurën penale detyrohet të shënojë të gjitha shpenzimet e
parapaguara në listën e cila i bashkëngjitet shkresave.

5. Shpenzimet e përkthimit në gjuhën e të pandehurit, të dëshmitarit dhe të personit tjetër i cili merr
pjesë ne procedurë penale që shkaktohen me zbatimin e dispozitave të këtij Kodi nuk arkëtohen
nga personat që sipas dispozitave të këtij neni detyrohen t’i paguajnë shpenzimet e procedurës
penale.

6. Shpenzimet e përkthimit nuk i ngarkohen të pandehurit i cili nuk e di ose nuk e flet gjuhën në të
cilën zbatohet procedura penale.

7. Shpërblimi dhe shpenzimet e nevojshme të mbrojtësit të caktuar nga neni 57, paragrafi 2. apo 3.
ose neni 58 i këtij Kodi paguhen nga mjetet buxhetore e jo nga i pandehuri.

Neni 451
Aktvendimi për shpenzimet e procedurës penale

1. Në çdo aktgjykim ose aktvendim me të cilin përfundohet procedura penale duhet përfshirë edhe
vendimin për mbulimin e shpenzimeve të procedurës dhe shumën e tyre.

181

2. Kur mungojnë të dhënat për shumën e shpenzimeve, procesmbajtësi merr aktvendim të
posaçëm për shumën e shpenzimeve, i cili aprovohet nga gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i
trupit gjykues kur sigurohen të dhënat. Kërkesa me shënimet për shumën e shpenzimeve mund të
paraqitet brenda tre (3) muajsh nga dita e dorëzimit të aktgjykimit ose të aktvendimit të formës së
prerë për personin që ka të drejtë të paraqesë kërkesë të tillë.

3. Kur për shpenzimet e procedurës penale është vendosur me aktvendim të posaçëm, për ankesë
kundër atij aktvendimi vendos kolegji.

Neni 452
Pagimi i shpenzimeve sipas fajit të personit që i ka shkaktuar

1. I pandehuri, i dëmtuari, mbrojtësi, përfaqësuesi ligjor, përfaqësuesi i autorizuar, dëshmitari,
eksperti, përkthyesi dhe specialisti, pavarësisht nga rezultati i procedurës penale, paguajnë
shpenzimet e shoqërimit të tyre forcërisht, të shtyrjes së një veprimi hetimor, shpenzimet tjera të
procedurës të shkaktuara me fajin e tyre, si dhe pjesën përkatëse të shumës paushalle.

2. Për shpenzimet nga paragrafi 1. i këtij neni merret aktvendim i posaçëm, përveç kur për
shpenzimet që i paguan i pandehuri vendoset me vendim për çështjen kryesore.

Neni 453
Efekti i vendimit fajësues në kompenzimin e shpenzimeve

1. Kur gjykata e shpall të pandehurin fajtor, me aktgjykim vendos se detyrohet t’i kompenzojë
shpenzimet e procedurës penale.

2. Personi i cili është fajësuar për disa vepra penale nuk ngarkohet me kompensim të shpenzimeve
lidhur me veprat për të cilat është liruar nga akuza po qe se këto shpenzime mund të veçohen nga
shpenzimet e përgjithshme.

3. Në aktgjykimin me të cilin disa të pandehur janë shpallur fajtor, gjykata cakton pjesën e
shpenzimeve që duhet paguar secili prej tyre, e kur kjo nuk është e mundur, urdhëron që të gjithë të
pandehurit të ngarkohen me shpenzime në mënyrë solidare. Pagesa e shumës paushalle caktohet
veçmas për secilin të pandehur.

4. Në vendimin me të cilin vendoset për shpenzimet, gjykata mund ta lirojë të pandehurin nga
detyrimi i kompenzimit, në tërësi ose pjesërisht, të shpenzimeve të procedurës penale nga neni
450, paragrafi 2., nën-paragrafët 2.1. deri në 2.6. të këtij Kodi, nëse pagesa e tyre do të rrezikonte
gjendjen materiale të të pandehurit ose të personave që ai detyrohet t’i mbështesë materialisht. Kur
këto rrethana konstatohen pas marrjes së vendimit lidhur me shpenzimet, gjyqtari i vetëm gjykues
ose kryetari i trupit gjykues me aktvendim të posaçëm mund të lirojë të pandehurin nga detyrimi i
kompenzimit të shpenzimeve të procedurës penale ose t’i lejojë që ato t’i paguajë me këste.

Neni 454
Efekti i vendimeve të tjera lidhur me kompensimin e shpenzimeve

1. Kur pushohet procedura penale apo kur merret aktgjykimi me të cilin i pandehuri lirohet nga
akuza ose me të cilin refuzohet akuza, gjykata në aktvendim apo në aktgjykim shënon se
shpenzimet e procedurës penale nga neni 450, paragrafi 2. nën-paragrafi 2.1. deri në 2.5. të këtij
Kodi, shpenzimet e nevojshme të të pandehurit dhe kompenzimi i shpenzimeve të nevojshme të
mbrojtësit paguhen nga mjetet buxhetore, përveç në rastet e caktuara në paragrafët vijues të këtij
neni.

2. Personi i cili me vetëdije ka paraqitur kallëzim të rremë i paguan shpenzimet e procedurës
penale.

3. I dëmtuari i cili është tërhequr nga propozimi për ndjekje penale dhe si rrjedhojë e kësaj
procedura pushon, detyrohet t’i paguajë shpenzimet e procedurës penale nëse i pandehuri nuk ka
paralajmëruar se do t’i paguajë ato.

182

Neni 455
Shpërblimi dhe shpenzimet e nevojshme të mbrojtësit ose të përfaqësuesit të autorizuar

1. Shpërblimi dhe shpenzimet e nevojshme të mbrojtësit ose të dëmtuarit detyrohet t’i paguajë
personi i përfaqësuar pavarësisht se kush detyrohet të paguajë shpenzimet e procedurës penale në
bazë të urdhrit të gjykatës, përveç kur mbrojtësi caktohet sipas nenit 57 paragrafi 2. ose 3. apo
nenit 58 të këtij Kodi.

2. Mbrojtësi ose përfaqësuesi i autorizuar, të cilët nuk janë anëtarë të Odës së Avokatëve, nuk kanë
të drejtë në kompenzim. Ata kanë të drejtë në shpenzimet e nevojshme, kurse anëtarët e Odës së
Avokatëve kanë të drejtë edhe në fitimin e humbur.

Neni 456
Vendimi përfundimtar mbi detyrimin për pagesën e shpenzimeve

1. Vendimin përfundimtar lidhur me detyrimin për pagesën e shpenzimeve që shkaktohen në
gjykatën themelore e merr gjyqtari apo kolegji kompetent i gjykatës themelore në pajtim me këtë
Kapitull.

2. Vendimin përfundimtar lidhur me detyrimin për pagesën e shpenzimeve që shkaktohen në
Gjykatën e Apelit e merr kryetari i kolegjit të Gjykatës së Apelit në pajtim me këtë Kapitull.

3. Vendimin përfundimtar lidhur me detyrimin për pagesën e shpenzimeve që shkaktohen në
Gjykatën Supreme e merr kryetari i kolegjit të Gjykatës Supreme në pajtim me këtë Kapitull.

4. Kushtet e këtij Kapitulli zbatohen përshtatshmërisht për shpenzimet e shkaktuara në procedurën
e mjeteve të jashtëzakonshme juridike.

Neni 457
Rregulloret për shpenzimet

Këshilli Gjyqësor i Kosovës nxjerr urdhëresë administrative me të cilën rregullohen më detajisht
çështjet e pagesës së shpenzimeve të shkaktuara në procedurën penale në gjykatë, e cila mund të
ndryshohet për çdo vit.


KAPITULLI XXV
KËRKESAT PASURORE JURIDIKE


Neni 458
Kërkesat pasurore juridike

1. Kërkesa pasurore juridike si rrjedhojë e kryerjes së veprës penale vendoset me propozimin e
personave të autorizuar në procedurën penale në qoftë se kjo nuk e zvarrit procedurën në mënyrë
të konsiderueshme.

2. Kërkesa pasurore juridike mund të përfshijë kompensimin e dëmit, kthimin e sendit ose anulimin
e një veprimi të caktuar juridik.

Neni 459
Personat e autorizuar për paraqitjen e propozimit për realizimin e kërkesës pasurore juridike

1. Propozimin për realizimin e kërkesës pasurore juridike në procedurë penale mund ta paraqesë
personi i cili është i autorizuar për ta ushtruar këtë kërkesë në kontest civil.

2. Në qoftë se me vepër penale është dëmtuar pasuria në pronësi publike, shtetërore ose
shoqërore, organi ose personi kompetent i cili është i autorizuar me ligj të kujdeset për mbrojtjen e
kësaj pasurie, mund të merr pjesë në procedurë penale në pajtim me autorizimet që ka në bazë të
ligjit të tillë.
183

Neni 460
Paraqitja e propozimit për realizimin e kërkesës pasurore juridike

1. Propozimi për realizimin e kërkesës pasurore juridike në procedurë penale i paraqitet organit
kompetent të cilit i është parashtruar kallëzimi penal ose gjykatës para së cilës zbatohet procedura.

2. Propozimi mund të paraqitet jo më vonë se deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor në gjykatën
themelore.

3. Personi i autorizuar për paraqitjen e propozimit detyrohet ta parashtrojë në mënyrë të qartë
kërkesën e vet dhe të paraqesë prova.

4. Kur personi i autorizuar nuk e ka paraqitur propozimin për realizimin e kërkesës pasurore juridike
në procedurë penale para ngritjes së aktakuzës, ai duhet njoftuar se propozimin mund ta paraqesë
deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor. Kur me vepër penale është shkaktuar dëm në pasurinë në
pronësi publike, shtetërore ose shoqërore dhe nuk është paraqitur propozim, gjykata për këtë e
njofton organin ose personin kompetent sipas nenit 459, paragrafi 2. i këtij Kodi.

Neni 461
Tërheqja dhe heqja dorë nga propozimi për realizimin e kërkesës pasurore juridike

1. Personat e autorizuar mund të tërhiqen nga propozimi për realizimin e kërkesës pasurore juridike
në procedurë penale deri në përfundim të shqyrtimit gjyqësor dhe atë ta realizojnë në kontest civil.
Kur propozimi tërhiqet, i njëjti propozim nuk mund të paraqitet përsëri, përveç nëse me këtë Kod
është paraparë ndryshe.

2. Në qoftë se pas paraqitjes së propozimit dhe para përfundimit të shqyrtimit gjyqësor e drejta në
kërkesë pasurore juridike sipas rregullave të së drejtës pasurore i ka kaluar personit tjetër, ai
person thirret të deklarohet se a mbetet pranë propozimit. Në qoftë se personi i thirrur me rregull
nuk i përgjigjet thirrjes, konsiderohet se ka hequr dorë nga propozimi.

Neni 462
Shqyrtimi i propozimit për realizimin e kërkesës pasurore juridike

1. Gjykata që zbaton procedurën penale merr në pyetje të pandehurin për faktet e deklaruara në
propozim dhe heton rrethanat që janë të rëndësishme për vërtetimin e kërkesës pasurore juridike.
Por gjykata edhe para paraqitjes së propozimit të tillë detyrohet të mbledhë prova dhe të kryejë
hetimin e nevojshëm për marrjen e vendimit lidhur me kërkesën.

2. Në qoftë se hetimi i kërkesës pasurore juridike do të zvarriste procedurën penale në masë të
konsiderueshme, gjykata kufizohet në mbledhjen e atyre të dhënave, vërtetimi i të cilave më vonë
nuk do të ishte i mundur ose do të ishte dukshëm i vështirësuar.

Neni 463
Vendimi mbi propozimin për realizimin e kërkesës pasurore juridike

1. Për kërkesat pasurore juridike vendos gjykata.

2. Në aktgjykim me të cilin i akuzuari shpallet fajtor, gjykata mund të vendosë për kërkesën
pasurore juridike të të dëmtuarit në tërësi ose pjesërisht dhe për pjesën e mbetur e udhëzon në
kontest civil. Kur të dhënat e mbledhura në procedurë penale nuk paraqesin bazë të sigurt për
gjykim të plotë e as të pjesërishëm, gjykata e udhëzon të dëmtuarin që kërkesën pasurore juridike
mund ta realizojë në kontest civil.

3. Kur gjykata merr aktgjykim me të cilin i pandehuri lirohet nga akuza ose me të cilin akuza
refuzohet apo kur me aktvendim pushohet procedura penale, e udhëzon të dëmtuarin që kërkesën
pasurore juridike ta realizojë në kontest civil. Kur gjykata shpallet jokompetente për procedurën
penale, e udhëzon të dëmtuarin që kërkesën pasurore juridike ta ushtrojë në procedurë penale të
filluar ose të vazhduar nga gjykata kompetente.

184

Neni 464
Kthimi i sendit

Kur kërkesa pasurore juridike ka të bëjë me kthimin e sendit dhe gjykata konstaton se sendi i takon
të dëmtuarit dhe se gjendet tek i pandehuri ose tek njëri nga pjesëmarrësit në veprën penale apo te
personi të cilit ia kanë dhënë për ta ruajtur, me aktgjykim urdhëron që sendi t’i dorëzohet të
dëmtuarit.

Neni 465
Anulimi i veprimit të caktuar juridik

Kur kërkesa pasurore juridike ka të bëjë me anulimin e veprimit të caktuar juridik, kurse gjykata
çmon se kërkesa është e bazuar, me aktgjykim e urdhëron anulimin e plotë ose të pjesërishëm të
atij veprimi juridik me pasojat që rrjedhin nga veprimi i tillë, pa cenuar të drejtat e personave të tretë.

Neni 466
Ndryshimi i aktgjykimit të formës së prerë lidhur me kërkesën pasurore juridike

1. Gjykata që zbaton procedurën penale, mund ta ndryshojë aktgjykimin e formës së prerë me të
cilin është vendosur për kërkesën pasurore juridike vetëm në rastin e rishikimit të procedurës
penale ose kërkesës për mbrojtjen e ligjshmërisë.

2. Në të gjitha rastet tjera, i dënuari apo trashëgimtarët e tij mund të kërkojnë ndryshimin e
aktgjykimit të formës së prerë të gjykatës penale me të cilin është vendosur për kërkesën pasurore
juridike vetëm në kontest civil, me kusht të ekzistimit të arsyeve për rishikim sipas dispozitave të
zbatueshme në procedurën kontestimore civile.

Neni 467
Masat e përkohshme për sigurimin e kërkesës pasurore juridike

1. Masat e përkohshme për sigurimin e kërkesës pasurore juridike si rrjedhojë e kryerjes së veprës
penale mund të urdhërohen në procedurë penale sipas dispozitave të zbatueshme për procedurën
e përmbarimit me propozimin e personave të autorizuar nga neni 459 i këtij Kodi.

2. Aktvendimi nga paragrafi 1. i këtij neni merret në procedurën paraprake nga gjyqtari i procedurës
paraprake. Pas ngritjes së aktakuzës, aktvendimin e merr gjyqtari i vetëm gjykues ose kryetari i
trupit gjykues për rastet jashtë shqyrtimit gjyqësor, kurse në shqyrtim gjyqësor aktvendimin e merr i
tërë trupi gjykues.

3. Kundër aktvendimit të trupit gjykues për masat e përkohshme të sigurimit të kërkesës nuk lejohet
ankesë. Në raste të tjera, për ankesë vendos kolegji prej tre (3) gjyqtarësh. Ankesa nuk e pezullon
ekzekutimin e aktvendimit.

Neni 468
Kthimi i pasurisë të dëmtuarit

1. Në qoftë se kërkesa përfshin sendet të cilat padyshim i takojnë të dëmtuarit e nuk shërbejnë si
provë në procedurë penale, sendet e tilla i dorëzohen të dëmtuarit edhe para përfundimit të
procedurës.

2. Në qoftë se pronësia e sendeve kontestohet nga disa të dëmtuar, ata udhëzohen në kontest civil,
ndërsa gjykata në procedurë penale urdhëron vetëm ruajtjen e sendeve si masë të përkohshme për
sigurimin e kërkesës.

3. Sendet që shërbejnë si provë përkohësisht sekuestrohen dhe i kthehen pronarit pas përfundimit
të procedurës. Kur sendi i tillë është shumë i nevojshëm për pronarin, ai mund t’i kthehet edhe para
përfundimit të procedurës nëse ai zotohet se do ta kthejë kur t’i kërkohet.



185

Neni 469
Masat për sigurimin e përkohshëm të kërkesës pasurore juridike të drejtuar kundër
personave të tretë

1. Në qoftë se i dëmtuari ka parashtruar kërkesë kundër personit të tretë për shkak se ai disponon
me sendet që i ka fituar me vepër penale ose përmes veprës penale ka realizuar dobi pasurore,
gjykata në procedurë penale, me propozimin e personave të autorizuar dhe sipas dispozitave që
zbatohen në procedurën e përmbarimit, mund të urdhërojë masa të përkohshme për sigurimin e
kërkesës kundër asaj pale të tretë. Në këtë rast zbatohen edhe dispozitat e nenit 467, paragrafët 2.
dhe 3. të këtij Kodi.

2. Në aktgjykim me të cilin i akuzuari shpallet fajtor, gjykata revokon masat nga paragrafi 1. i këtij
neni nëse nuk janë revokuar më parë ose e udhëzon të dëmtuarin në kontest civil, në të cilin rast
këto masa revokohen, përpos nëse kontesti civil nuk është filluar brenda afatit të caktuar nga
gjykata.


KAPITULLI XXVI
MARRJA DHE KOMUNIKIMI I VENDIMEVE


Neni 470
Llojet dhe marrja e vendimeve

1. Në procedurën penale vendimet merren në formë të aktgjykimit, të aktvendimit dhe të urdhrit.

2. Aktgjykimin mund ta marrë vetëm gjykata, aktvendimin mund ta marrë edhe prokurori i shtetit,
ndërsa urdhrin mund marrin edhe organet e tjera publike që marrin pjesë në procedurën penale.

3. Urdhri merret dhe shpallet në pajtim me dispozitat e këtij kodi.

Neni 471
Procedura për marrjen e vendimeve në seancë për këshillim dhe votim nga trupi gjykues

1. Vendimi i trupit gjykues merret pas këshillimit gojor dhe votimit. Vendimi miratohet kur për të
voton shumica e anëtarëve të trupit gjykues.

2. Kryetari i trupit gjykues drejton këshillimin dhe votimin, kurse vetë voton i fundit. Ai detyrohet të
kujdeset për shqyrtimin e tërësishëm të të gjitha çështjeve nga çdo këndvështrim.

3. Kur votat për ndonjë çështje individuale për të cilën duhet votuar ndahen në disa mendime të
ndryshme, kështu që asnjëri prej tyre nuk e ka shumicën, çështjet ndahen dhe votimi përsëritet
derisa të arrihet shumica e votave. Nëse në këtë mënyrë nuk arrihet shumica, atëherë merret
vendim sipas të cilit votat të cilat janë më të pafavorshme për të pandehurin u shtohen votave të
cilat janë më pak të pafavorshme se këto derisa të arrihet shumica e nevojshme.

4. Anëtarët e trupit gjykues nuk mund ta refuzojnë votimin për çështjet që i parashtron kryetari i
trupit gjykues, por anëtari i trupit gjykues i cili ka votuar për lirimin e të akuzuarit ose për revokimin e
vendimit dhe ka mbetur në pakicë nuk detyrohet të votojë për dënimin. Në qoftë se ai nuk voton,
konsiderohet se pajtohet me votën që është më e favorshme për të pandehurin.

Neni 472
Radha e shqyrtimit të çështjeve për të cilat votohet

1. Me rastin e marrjes së vendimit, së pari votohet për kompetencën e gjykatës, pastaj për nevojën
e plotësimit të procedurës dhe për çështje të tjera paraprake.

2. Me rastin e marrjes së vendimit për çështjen kryesore, së pari votohet se a e ka kryer i akuzuari
veprën penale dhe a është ai penalisht përgjegjës, pastaj votohet për dënimin, për sanksionet tjera
186

penale ose masat për trajtim të detyruar, për shpenzimet e procedurës penale, për kërkesën
pasurore juridike dhe për çështje të tjera për të cilat duhet marrë vendim.

3. Nëse një person akuzohet për disa vepra penale, së pari votohet për përgjegjësinë e tij penale
dhe dënimet për secilën vepër penale, pastaj votohet për një dënim unik për të gjitha veprat penale.

Neni 473
Seanca e mbyllur për këshillim dhe votim


1. Këshillimi dhe votimi mbahen në seancë të mbyllur.

2. Në sallën ku gjykata mban këshillimin dhe votimin, të pranishëm mund të jenë vetëm anëtarët e
trupit gjykues dhe procesmbajtësi.

Neni 474
Komunikimi i vendimeve

1. Në qoftë se ky Kod nuk parasheh ndryshe, vendimet u komunikohen palëve të interesuara
gojarisht nëse janë të pranishëm, e kur mungojnë atyre u dërgohet kopja e vërtetuar.

2. Kur vendimi komunikohet gojarisht shënohet në procesverbal ose në shkresë, kurse personi të
cilit i është dërguar vendimi, marrjen e vërteton me nënshkrimin e tij. Kur personi i interesuar
deklaron se nuk do të ankohet, kopja e vërtetuar e vendimit të komunikuar gojarisht nuk i dërgohet
po qe se me këtë Kod nuk është paraparë ndryshe.

3. Kopjet e vendimeve kundër të cilëve lejohet ankesë dërgohen së bashku me udhëzim për të
drejtën në ankesë.


KAPITULLI XXVII
DËRGIMI I SHKRESAVE


Neni 475
Mënyra e dërgimit të shkresave

1. Në parim, shkresat dërgohen me postë. Dërgesa mund të bëhet edhe nëpërmjet organit
kompetent komunal, zyrtarit të organit që ka marrë vendimin ose drejtpërdrejt përmes atij organi.

2. Thirrja për të marrë pjesë në shqyrtim gjyqësor ose thirrjet tjera gjykata mund t’ia komunikojë
edhe gojarisht personit i cili gjendet në gjykatë së bashku me udhëzimin për pasojat e
mosparaqitjes së tij. Thirrja e bërë në këtë mënyrë shënohet në procesverbal të cilin personi i thirrur
e nënshkruan, përveç kur kjo thirrje është shënuar në procesverbalin e shqyrtimit gjyqësor. Kjo
mënyrë konsiderohet si dërgesë e rregullt.

3. Gjykata apo prokurori i shtetit mund të urdhërojë Policinë e Kosovës që të bëjë dërgimin e
shkresave, nëse pas përpjekjes së parë nga paragrafi 1. ose 2. të këtij neni dërgimi është i
pasuksesshëm, është e paqartë nëse dërgimi ka qenë i suksesshëm ose personi i thirrur nuk
paraqitet. Gjykata mund të urdhërojë Policinë e Kosovës për të dërguar thirrjen pa shfrytëzuar
mundësitë nga paragrafi 1. ose 2. të këtij neni nëse çmon se personi me gjasë nuk do të veprojë në
pajtim me thirrjen nga paragrafi 1. dhe 2. të këtij neni.

Neni 476
Dorëzimi personal i shkresave

Shkresa, që sipas këtij Kodi duhet dorëzuar personalisht, i jepet direkt personit të cilit i është
adresuar. Në qoftë se personi, të cilit shkresa duhet dorëzuar personalisht nuk gjendet në vendin ku
duhet bërë dorëzimi, dërguesi mëson se kur dhe ku mund të gjendet ai person dhe le njoftimin me
shkrim te ndonjëri nga personat e paraparë në nenin 477 të këtij Kodi, që marrësi i shkresës të
187

gjendet në banesën e tij ose në vendin e punës në ditën dhe orën e caktuar për të pranuar
shkresën. Kur edhe pas kësaj dërguesi nuk e gjen personin të cilit duhet dorëzuar shkresën, ai
vepron sipas dispozitave të nenit 477, paragrafi 1. i këtij Kodi dhe dorëzimi i tillë konsiderohet se
është kryer.

Neni 477
Alternativat e dorëzimit personal

1. Shkresa, për të cilën me këtë Kod nuk është paraparë dorëzim detyrues personal, dorëzohet
gjithashtu personalisht, por kur marrësi nuk gjendet në banesë ose në vendin e punës, shkresa e
tillë mund t’i dorëzohet ndonjërit nga anëtarët e rritur të familjes së tij i cili detyrohet ta pranojë
shkresën. Në qoftë se ata nuk gjenden në shtëpi, shkresa i dorëzohet kujdestarit ose fqinjit, në
qoftë se ai pajtohet ta pranojë atë. Kur dërgimi bëhet në vendin e punës së personit i cili duhet të
pranojë shkresën, ndërsa ai nuk gjendet aty, mund t’i dorëzohet personit të autorizuar për marrjen e
postës i cili detyrohet ta pranojë shkresën, ose personit të punësuar në të njëjtin vend pune në qoftë
se ai pajtohet ta pranojë shkresën.

2. Kur shkresa nuk mund t’u dorëzohet personave nga paragrafi 1. i këtij neni, marrësit i lihet
njoftimi për postën se ku mund të merret shkresa dhe afati deri kur mund të marrë atë shkresë.
Shkresa e cila nuk merret brenda afatit të paraparë kthehet.

3. Kur vërtetohet se mungon personi të cilit duhet t’i dërgohet shkresa dhe se personat nga
paragrafi 1. i këtij neni nuk mund t’ia dorëzojnë atij shkresën me kohë, shkresa kthehet me
shënimin se ku gjendet personi që mungon.

Neni 478
Shkresat që duhet dorëzuar personalisht

1. Të pandehurit personalisht i dorëzohet thirrja për marrje në pyetje në procedure paraprake dhe
për shqyrtim gjyqësor.

2. Të pandehurit i cili nuk ka mbrojtës i dërgohet personalisht aktakuza, aktgjykimi dhe vendimet
tjera për të cilat afati i ankesës fillon nga dita e dorëzimit, duke përfshirë edhe ankesën e palës
kundërshtare të dorëzuar për përgjigje. Me kërkesën e të pandehurit, aktgjykimi dhe vendimet tjera i
dorëzohen personit të caktuar nga ai.

3. Në qoftë se të pandehurit i cili nuk ka mbrojtës duhet dorëzuar aktgjykimin me të cilin i është
shqiptuar dënimi me burgim, kurse aktgjykimi nuk mund t’i dërgohet në adresën e tij të mëparshme,
gjykata menjëherë i cakton mbrojtës të pandehurit, i cili e ushtron këtë detyrë derisa të gjindet
adresa e re e të pandehurit. Mbrojtësit të caktuar i lihet afat i nevojshëm për t’u njoftuar me
shkresat, e pastaj i dorëzohet aktgjykimi dhe vazhdon procedura. Në rast të ndonjë vendimi tjetër
për të cilin data e dorëzimit konsiderohet si datë e fillimit të ecjes së afatit për parashtrimin e
ankesës, ose në rastin e ankesës së palës kundërshtare e cila dorëzohet për përgjigje dhe dërguesi
nuk ka mund ta gjej adresën e re të të pandehurit, vendimi apo ankesa vihet në stendën e gjykatës
dhe pas tetë (8) ditëve nga dita e vënies në stendë dërgesa konsiderohet valide.

4. Në qoftë se i pandehuri ka mbrojtës, shkresa nga paragrafi 2. i këtij neni i dërgohet mbrojtësit
dhe të pandehurit në pajtim me dispozitat e nenit 477 të këtij Kodi. Në rastin e tillë, afati për
ushtrimin e mjetit juridik apo të përgjigjes në ankesë rrjedhë nga dita e dorëzimit të shkresës të
pandehurit. Kur të pandehurit nuk mund t’i dorëzohet vendimi apo ankesa për shkak të mosdhënies
së adresës, ato vihen në stendën e gjykatës dhe pas tetë (8) ditëve nga dita e vënies në stendë
dërgesa konsiderohet valide.

5. Kur shkresa duhet dorëzuar mbrojtësit të të pandehurit dhe i pandehuri ka më shumë se një
mbrojtës, mjafton t’i dorëzohet njërit prej tyre.





188

Neni 479
Procedura e dorëzimit

1. Marrësi dhe dërguesi e nënshkruajnë fletëdërgesën për të vërtetuar dorëzimin. Marrësi në
flëtëdërgesë shënon personalisht datën e pranimit.

2. Në qoftë se marrësi nuk di shkrim ose nuk është në gjendje të nënshkruajë emrin e tij, për të
nënshkruhet dërguesi duke e shënuar ditën e dorëzimit dhe arsyen përse është nënshkruar në
vend të marrësit.

3. Kur marrësi refuzon të nënshkruajë fletëdërgesën, dërguesi këtë e shënon në fletëdërgesë si dhe
ditën e dorëzimit të dërgesës, ndërsa dërgimi konsiderohet valid.

Neni 480
Refuzimi i marrjes së shkresës

Kur marrësi ose anëtari i rritur i familjes së tij refuzon marrjen e shkresës, dërguesi shënon në
fletëdërgesë ditën, orën dhe shkakun e refuzimit të marrjes dhe shkresën e lë në banesën e
marrësit ose në vendin e tij të punës. Dorëzimi i tillë konsiderohet valid.

Neni 481
Dërgimi i shkresave në rrethana të veçanta

1. Zyrtarëve të policisë, rojeve në institucionet ku mbahen personat e privuar lirie, të punësuarve në
transportin tokësor, ujor dhe ajror u dërgohen thirrjet nëpërmjet komandës së tyre apo eprorit të
drejtpërdrejtë dhe, sipas nevojës, në këtë mënyrë mund t’u dërgohen edhe shkresat tjera.

2. Personave të burgosur u dorëzohet thirrja nëpërmjet gjykatës ose nëpërmjet institucionit ku ata
mbahen të burgosur.

3. Përveç rasteve kur me marrëveshje ndërkombëtare është caktuar ndryshe, personave që
gëzojnë të drejtën e imunitetit në Kosovë u dërgohen thirrjet në pajtim me dispozitat e këtij kapitulli.
Në lokalet e organizatës ndërkombëtare të mbrojtur me të drejtën apo marrëveshjen ndërkombëtare
nuk mund të bëhet dorëzimi personal i thirrjes.

Neni 482
Dërgimi i shkresave prokurorit të shtetit

1. Prokurorit të shtetit vendimet dhe shkresat tjera i dërgohen përmes zyrës së regjistrimit
të prokurorit të shtetit.

2. Në rastin e dërgimit të vendimeve ose shkresave të tjera për të cilat afati fillon të rrjedhë nga dita
e dorëzimit, dita e dorëzimit të shkresës në zyrën e regjistrimit të prokurorit të shtetit konsiderohet
ditë e dorëzimit.

3. Prokurorit të shtetit, me kërkesën e tij, i dërgohen për shqyrtim shkresat e çështjes penale. Kur
afati për ushtrimin e mjetit të rregullt juridik rrjedh ose kur kjo është e nevojshme për arsye të tjera
procedurale, gjykata mund të caktojë një afat kur prokurori i shtetit detyrohet t’i kthejë shkresat.

Neni 483
Dorëzimi sipas dispozitave të procedurës kontestimore

Për rastet që nuk janë paraparë në mënyrë të veçantë me këtë Kod, dërgimi bëhet sipas
dispozitave që vlejnë për procedurën kontestimore.

Neni 484
Dorëzimi i shkresave nëpërmjet pjesëmarrësve të tjerë në procedurë

1. Thirrjet dhe vendimet e marra para përfundimit të shqyrtimit gjyqësor dhe të adresuara për
personin që merr pjesë në procedurë, përpos të pandehurit, mund t’i dorëzohen një pjesëmarrësi në
189

procedurë i cili pranon t’ia dorëzojë personit të adresuar, kur organi përkatës konsideron se në këtë
mënyrë marrja e tyre është e sigurt.

2. Personat nga paragrafi 1. i këtij neni mund të njoftohen për thirrjen për shqyrtim gjyqësor ose për
thirrjet tjera, si dhe për vendimin për shtyrje të shqyrtimit gjyqësor apo të veprimeve të tjera të
planifikuara përmes telekomunikimit, nëse nga rrethanat mund të sigurohet se njoftimi i bërë në
këtë mënyrë do të pranohet nga personi të cilit i është adresuar.

3. Në procesverbal bëhet shënim zyrtar se thirrja ose vendimi janë dërguar në mënyrën e paraparë
në paragrafët 1. dhe 2. të këtij neni.

4. Personi i cili është njoftuar ose të cilit i është dërguar vendimi në pajtim me paragrafin 1. ose 2. të
këtij neni mund të vuajë pasojat e dëmshme për shkak të mosndërmarrjes së veprimeve vetëm
nëse vërtetohet se ai e ka marrë thirrjen apo vendimin me kohë dhe është njoftuar për pasojat e
mosndërmarrjes së veprimit.


KAPITULLI XXVIII
EKZEKUTIMI I VENDIMEVE


Neni 485
Forma e prerë dhe ekzekutueshmëria e vendimit

1. Aktgjykimi merr formë të prerë kur më nuk mund të kundërshtohet me ankesë ose kur nuk lejohet
ankesë.

2. Aktgjykimi i formës së prerë ekzekutohet kur është bërë dorëzimi dhe kur për ekzekutimin e tij
nuk ka pengesa ligjore. Në qoftë se nuk është parashtruar ankesë ose palët kanë hequr dorë nga e
drejta në ankesë apo janë tërhequr nga ankesa e parashtruar, aktgjykimi konsiderohet i
ekzekutueshëm pas kalimit të afatit për ankesë apo nga dita e heqjes dorë ose e tërheqjes së
ankesës.

3. Në qoftë se gjykata e cila ka marrë aktgjykimin në shkallë të parë nuk është kompetente për
ekzekutimin e tij, kopjen e vërtetuar të aktgjykimit ia dërgon organit kompetent për ekzekutim së
bashku me vërtetimin që lejon ekzekutimin.

4. Dispozitat që zbatohen për ekzekutimin e sanksioneve penale përcaktohen me ligj të posaçëm.

Neni 486
Ekzekutimi i dënimit me gjobë

Kur gjoba e shqiptuar me këtë Kod nuk mund të arkëtohet as detyrimisht, gjykata e ekzekuton duke
zbatuar nenin 46 të Kodit Penal.

Neni 487
Ekzekutimi i aktgjykimit lidhur me shpenzimet e procedurës penale, konfiskimin i dobisë
pasurore dhe kërkesën pasurore juridike

1. Në rastin e shpenzimeve të procedurës penale, konfiskimit të dobisë pasurore dhe kërkesës
pasurore juridike, aktgjykimi ekzekutohet nga gjykata kompetente sipas dispozitave të zbatueshme
në procedurën e përmbarimit.

2. Arkëtimi i detyrueshëm i shpenzimeve të procedurës penale që duhet derdhur në buxhet bëhet
sipas detyrës zyrtare. Shpenzimet e arkëtimit të detyrueshëm fillimisht mbulohen nga mjetet
buxhetore të gjykatës.

3. Në qoftë se me aktgjykim shqiptohet dënim plotësues i konfiskimit të sendit, sendet e tilla
menjëherë kalojnë në pronësi të shtetit. Kopja e çertifikuar e aktgjykimit të formës së prerë
menjëherë i dërgohet Agjencisë për Administrimin e Pasurisë së Sekuestruar ose të Konfiskuar, e
190

cila mund të bëjë shitjen e sendeve ose dorëzimin e tyre për shfrytëzim nga Qeveria. Të ardhurat e
fituara nga shitja e sendeve të tilla derdhen në buxhet.

4. Kur merret vendim për konfiskimin e sendeve në bazë të Kapitullit XVIII, pjesa 2 të këtij Kodi,
paragrafi 3. i këtij neni zbatohet përshtatshmërisht.

5. Përveç rishikimit të procedurës penale ose kërkesës për mbrojtje të ligjshmërisë, urdhri i formës
së prerë për konfiskimin e sendit mund të ndryshohet në kontest civil nëse paraqitet kontest lidhur
me pronësinë e sendit të konfiskuar.

Neni 488
Ekzekutimi i aktvendimit dhe i urdhrit

1. Në qoftë se ky Kod nuk parasheh ndryshe, aktvendimi ekzekutohet kur merr formën e prerë.
Urdhri ekzekutohet menjëherë, përpos rasteve kur organi që lëshon urdhrin vendos ndryshe.

2. Aktvendimi merr formën e prerë kur ndaj tij më nuk mund të ushtrohet ankesë ose kur nuk lejohet
ankesë.

3. Nëse nuk është paraparë ndryshe, aktvendimet dhe urdhrat ekzekutohen nga organet që i kanë
marrë ato vendime. Kur gjykata ka vendosur për shpenzimet e procedurës penale me aktvendim,
arkëtimi i këtyre shpenzimeve bëhet sipas dispozitave të nenit 487, paragrafët 1. dhe 2. të këtij
Kodi.

Neni 489
Mëdyshjet për ekzekutimin e vendimit dhe korrigjimet e tij

1. Kur ka mëdyshje lidhur me lejimin e ekzekutimit të vendimit gjyqësor apo për llogaritjen e dënimit,
ose kur me aktgjykimin e formës së prerë nuk është vendosur për llogaritjen e paraburgimit apo të
dënimit të mbajtur më parë apo llogaritja nuk është bërë në mënyrë të saktë, kryetari i trupit gjykues
që ka gjykuar çështjen në shkallë të parë për këto çështje vendos me aktvendim të posaçëm.
Ankesa nuk pezullon ekzekutimin e aktvendimit, përveç nëse gjykata vendos ndryshe.

2. Kur ka mëdyshje lidhur me interpretimin e vendimit gjyqësor, për këtë vendos gjykata që ka
marrë vendimin e formës së prerë.

Neni 490
Lëshimi i kopjes së vërtetuar të vendimit lidhur me kërkesën pasurore juridike

Kur vendimi mbi kërkesën pasurore juridike merr formën e prerë, i dëmtuari mund të kërkojë nga
gjykata e cila ka marrë vendimin në shkallë të parë që atij t’i lëshojë kopjen e vërtetuar të vendimit
me shkrim që thotë se vendimi mund të ekzekutohet.

Neni 491
Mbajtja e evidencës për personat e dënuar

Evidencën mbi procedurat penale dhe evidencën e personave të dënuar e mban organi publik
kompetent në lëmin e çështjeve gjyqësore. Mënyra e mbajtjes së evidencës caktohet me akt
nënligjor.


KAPITULLI XXIX
DISPOZITAT TJERA


Neni 492
Imuniteti sipas të drejtës ndërkombëtare

1. Për përjashtimin e ndjekjes penale të personave të huaj, të cilët gëzojnë imunitet, zbatohen
rregullat e së drejtës ndërkombëtare.
191

2. Në rast të dyshimi nëse një person gëzon imunitet, sipas paragrafit 1. të këtij neni, organi që e
zhvillon procedurën i drejtohet për sqarim Ministrisë për Punë të Jashtme.


PJESA E KATËRT
PROCEDURAT E VEÇANTA


KAPITULLI XXX
PROCEDURAT PËR DHËNIEN E URDHRIT NDËSHKIMOR


Neni 493
Kërkesa për urdhër ndëshkimor

1. Për veprat penale për të cilat parashihet dënim me gjobë ose burgim deri në tri (3) vjet, për të
cilat prokurori i shtetit është informuar në bazë të provave të besueshme nga kallëzimi penal,
prokurori i shtetit mund të kërkojë në aktakuzë që gjykata të jep urdhër ndëshkimor, në të cilin të
akuzuarit do t’i shqiptojë dënim përkatës pa e mbajtur shqyrtimin gjyqësor.

2. Prokurori i shtetit mund të kërkojë shqiptimin e një ose më shumë masave vijuese: dënim me
gjobë, ndalim të drejtimit të automjetit, urdhër për publikim të aktgjykimit, konfiskim të sendit,
vërejtje gjyqësore ose konfiskim të dobisë pasurore të fituar me vepër penale.

Neni 494
Hudhja e kërkesës për urdhër ndëshkimor

1. Një gjyqtar i vetëm hudh kërkesën për dhënien e urdhrit ndëshkimor për vepra penale për të cilat
nuk mund të paraqitet kërkesë e tillë, ose kur prokurori i shtetit kërkon shqiptimin e dënimit i cili
sipas ligjit nuk është i lejueshëm. Kolegji shqyrtues në afat prej dyzet e tetë (48) orëve vendos për
ankesën e prokurorit të shtetit kundër aktvendimit mbi hudhjen e kërkesës.

2. Kur gjyqtari i vetëm çmon se të dhënat në aktakuzë nuk ofrojnë bazë të mjaftueshme për dhënien
e urdhrit ndëshkimor ose nga të dhënat e tilla mund të pritet shqiptim i ndonjë dënimi tjetër nga ai
që e ka propozuar prokurori i shtetit, ai pasi që ta pranojë aktakuzën cakton shqyrtim gjyqësor.

Neni 495
Aktgjykimi për urdhër ndëshkimor

1. Kur gjyqtari i vetëm pajtohet me kërkesën, ai jep urdhër ndëshkimor me aktgjykim.

2. Në urdhrin ndëshkimor shënohet se pranohet kërkesa e prokurorit të shtetit dhe se shqiptohet
dënimi nga kërkesa ndaj të pandehurit, të dhënat personale të të cilit duhet shënuar qartë.
Dispozitivi i aktgjykimit mbi urdhrin ndëshkimor përfshin të dhënat e nevojshme nga neni 365,
paragrafi 1. i këtij Kodi, përfshirë vendimin për kërkesën pasurore juridike nëse është paraqitur
propozimi për realizimin e saj. Në arsyetim shënohen provat që arsyetojnë dhënien e urdhrit
ndëshkimor.

3. Urdhri ndëshkimor përmban udhëzimin për të pandehurin në pajtim me dispozitat e nenit 496
paragrafi 2. i këtij Kodi si dhe njoftimin se pas kalimit të afatit për kundërshtim, kur kundërshtim nuk
paraqitet, urdhri ndëshkimor merr formë të prerë dhe ekzekutohet dënimi i shqiptuar kundër të
pandehurit.

Neni 496
Dërgimi i aktgjykimit për urdhër ndëshkimor dhe kundërshtimi i tij


1. Urdhri ndëshkimor i dërgohet të pandehurit dhe mbrojtësit të tij, nëse ka mbrojtës, si dhe
prokurorit të shtetit.

192

2. I pandehuri ose mbrojtësi i tij në afat prej tetë (8) ditëve pas pranimit mund të paraqesin
kundërshtim me shkrim ose me gojë kundër urdhrit ndëshkimor në procesverbal të gjykatës.
Kundërshtimi nuk duhet domosdo të arsyetohet. Në të mund të propozohen prova në dobi të
mbrojtjes. I akuzuari mund të heqë dorë nga e drejta në kundërshtim, por nga kundërshtimi i
paraqitur nuk mund të tërhiqet pas caktimit të shqyrtimit gjyqësor. Pagimi i gjobës para kalimit të
afatit për kundërshtim nuk konsiderohet heqje dorë nga e drejta në kundërshtim.

3. Të pandehurit i cili për shkaqe të arsyeshme lëshon afatin për paraqitjen e kundërshtimit, gjyqtari
i lejon kthim në gjendje të mëparshme. Me rastin e vendosjes mbi lutjen për kthim në gjendje të
mëparshme zbatohen dispozitat e neneve 447 dhe 448 të këtij Kodi.

4. Kur një gjyqtar i vetëm nuk e hudh kundërshtimin si të paafatshëm ose të paraqitur nga personi i
paautorizuar, cakton shqyrtim gjyqësor lidhur me aktakuzën e prokurorit të shtetit.

5. Kolegji prej tre (3) gjyqtarësh vendos për ankesë kundër aktvendimit mbi hudhjen e kundërshtimit
kundër urdhrit ndëshkimor në afatin e përcaktuar në paragrafin 1. të nenit 494 të këtij Kodi.

Neni 497
Gjyqtari i vetëm gjykues nuk detyrohet nga kërkesa për urdhër ndëshkimor

Me rastin e marrjes së aktgjykimit lidhur me kundërshtimin, gjyqtar i vetëm gjykues nuk detyrohet
me kërkesën e prokurorit të shtetit nga neni 493, paragrafi 2. i këtij Kodi dhe as me ndalesën nga
neni 395 i këtij Kodi.


KAPITULLI XXXI
SHQIPTIMI I VËREJTJES GJYQËSORE


Neni 498
Vërejtja gjyqësore

1. Vërejtja gjyqësore shqiptohet me aktgjykim.

2. Nëse në këtë kapitull nuk është paraparë ndryshe, dispozitat e këtij Kodi lidhur me aktgjykimin
me të cilin i pandehuri shpallet fajtor zbatohen përshtatshmërisht edhe ndaj aktgjykimit për vërejtje
gjyqësore.




Neni 499
Shpallja dhe përmbajtja e dispozitivit të aktgjykimit për vërejtjen gjyqësore

1. Aktgjykimi për vërejtje gjyqësore shpallet menjëherë pas përfundimit të shqyrtimit gjyqësor, së
bashku me arsyet esenciale.

2. Në dispozitiv të aktgjykimit për vërejtje gjyqësore shënohen të dhënat personale të të akuzuarit,
shënohet se është shqiptuar vërejte gjyqësore për veprën që është objekt i aktakuzës dhe emërtimi
ligjor i veprës penale. Dispozitivi i aktgjykimit për vërejtje gjyqësore përfshin edhe të dhënat e
nevojshme nga neni 365, paragrafi 1. nën-paragrafët 1.4. dhe 1.6. të këtij Kodi.

3. Në arsyetim të aktgjykimit, gjykata paraqet shkaqet në të cilat është bazuar me rastin e shqiptimit
të vërejtjes gjyqësore.






193

Neni 500
Arsyet për ankesë kundër aktgjykimit mbi vërejtjen gjyqësore

1. Kundër aktgjykimit për vërejtjen gjyqësore mund të paraqitet ankesë sipas arsyeve të parapara
në nenin 383, paragrafi 1. nën-paragrafët 1.1., 1.2. dhe 1. 3. të këtij Kodi, si dhe për shkak të
mosekzistimit të rrethanave që e arsyetojnë shqiptimin e vërejtjes gjyqësore.

2. Kur aktgjykimi për vërejtjen gjyqësore përmban vendimin mbi masën për trajtim të detyrueshëm
për rehabilitim, konfiskimin e dobisë pasurore të fituar me vepër penale, shpenzimet e procedurës
penale ose kërkesën pasurore juridike, ndaj aktgjykimit të tillë mund të ushtrohet ankesë për shkak
se gjykata nuk e ka zbatuar drejt masën e trajtimit të detyrueshëm për rehabilitim ose të konfiskimit
të dobisë pasurore të fituar me vepër penale apo për arsye se vendimin për shpenzimet e
procedurës penale ose për kërkesën pasurore juridike e ka marrë në kundërshtim me dispozitat
ligjore.

Neni 501
Ndalimi i tejkalimit të autorizimeve gjyqësore të parashikuara me ligj

Përveç shkeljeve të ligjit penal të përcaktuara në nenin 385 të këtij Kodi, me rastin e shqiptimit të
vërejtjes gjyqësore po ashtu ekziston shkelje e ligjit penal kur gjykata tejkalon autorizimet që i ka
me ligj përkitazi me vërejtjen gjyqësore, masën e trajtimit të detyrueshëm për rehabilitimin ose
konfiskimin e dobisë pasurore të fituar me vepër penale.

Neni 502
Efekti i ankesës

1. Kur ankesën kundër aktgjykimit për vërejtje gjyqësore e paraqet prokurori në dëm të të akuzuarit,
Gjykata e Apelit mund të merr aktgjykim me të cilin i akuzuari shpallet fajtor dhe gjykohet me dënim
ose shqiptohet dënim alternativ kur çmon se gjykata themelore saktë ka vërtetuar provat materiale,
por zbatimi i drejtë i ligjit kërkon shqiptimin e dënimit.

2. Gjykata e Apelit mund të vendosë për çdo ankesë kundër aktgjykimit mbi vërejtjen gjyqësore me
aktgjykim me të cilin aktakuza hudhet, ose me aktgjykim me të cilin i akuzuari lirohet nga akuza kur
çmon se gjykata themelore i ka vërtetuar saktë faktet vendimtare, por zbatimi i drejtë i ligjit kërkon
marrjen e ndonjërit nga këto aktgjykime.

3. Kur ekzistojnë arsyet nga neni 401 i këtij Kodi, Gjykata e Apelit merr aktgjykim me të cilin
refuzohet ankesa si e pabazë dhe vërteton aktgjykimin e gjykatës themelore mbi vërejtjen
gjyqësore.


KAPITULLI XXXII
PROCEDURA NDAJ PERSONAVE TË CILËT KANË KRYER
VEPËR PENALE NËN NDIKIMIN E ALKOOLIT OSE DROGËS


Neni 503
Shqiptimi i masës për trajtim të detyrueshëm rehabilitues

1. Me aktgjykim dënues, gjykata mund të shqiptojë masën e trajtimit të detyrueshëm për
rehabilitimin e kryerësve të varur nga alkooli ose nga droga të cilët kanë kryer vepër penale nën
ndikim të alkoolit ose drogës në pajtim me nenet 58 dhe 90 të Kodit Penal.

2. Masën nga paragrafi 1. i këtij neni gjykata mund ta shqiptojë pavarësisht nga sanksioni që i ka
shqiptuar të akuzuarit dhe ekzekutimi i saj bëhet pavarësisht nëse i akuzuari gjendet në liri apo në
mbajtje të dënimit me burgim.

3. Gjykata vendos për zbatimin e masës nga paragrafi 1. i këtij Kodi pas dëgjimit të mendimit të
ekspertit dhe pas dëgjimit të prokurorit të shtetit dhe mbrojtjes. Mendimi i ekspertit duhet t’i analizojë
mundësitë për trajtimin e të pandehurit.
194

4. Koha e qëndrimit në institucionin shëndetësor për masën e trajtimit të detyrueshëm rehabilitues
llogaritet në kohëzgjatjen e dënimit me burgim.

Neni 504
Mbikëqyrja e trajtimit të detyrueshëm rehabilitues nga gjykata

1. Gjykata e cila ka shqiptuar masën e trajtimit të detyrueshëm për rehabilitim në institucionin e
kujdesit shëndetësor, sipas detyrës zyrtare ose me propozimin e institucionit për kujdes
shëndetësor dhe bazuar në mendimin e ekspertit të psikiatrisë, i merr të gjitha vendimet lidhur me
kohëzgjatjen dhe ndryshimin e masës nga neni 90 i Kodit Penal.
2. Vendimet nga paragrafi i mëparshëm merren nga kolegji shqyrtues pas seancës së dëgjimit.
Njoftimi për seancë dëgjimi i dërgohet prokurorit të shtetit dhe mbrojtësit. Para marrjes së vendimit,
gjykata dëgjon mendimin e ekspertit dhe të kryerësit nëse gjendja e tij shëndetësore e lejon këtë.

3. Në procedurë për shqyrtim të vazhdimit ose ndryshimit të masës për trajtim të detyrueshëm për
rehabilitim, kryerësi duhet të ketë mbrojtës.

4. Çdo dy (2) muaj, gjykata në pajtim me paragrafin 2. të këtij neni vendos sipas detyrës zyrtare
nëse ende ekzistojnë kushtet për masën e trajtimit të detyrueshëm për rehabilitim në institucionin
për kujdes shëndetësor. Eksperti i cili nuk punon në institucionin e kujdesit shëndetësor ku kryerësi
i është nënshtruar trajtimit të detyrueshëm për rehabilitim, kryen ekspertimin dhe paraqet
konstatimin e tij me shkrim dhe kur është e nevojshme, bën deklarim në gjykatë.

5. Gjykata pushon zbatimin e masës nga paragrafi 1. i këtij neni kur trajtimi ose rehabilitimi më nuk
janë të nevojshëm ose kur ka kaluar koha e përcaktuar në nenin 90 te Kodit Penal.

Neni 505
Zbatimi përshtatshmërisht i dispozitave të tjera të këtij kodi

Me përjashtim të rasteve kur në këtë Kapitull parashihet ndryshe, dispozitat tjera të këtij Kodi
zbatohen përshtatshmërisht për personat të cilët kanë kryer vepra penale nën ndikimin e alkoolit
dhe drogës.


KAPITULLI XXXIII
PROCEDURA PENALE KU PËRFSHIHEN KRYERËS ME ÇRREGULLIME MENDOR


Neni 506
Përkufizimet

Për qëllime të këtij Kapitulli:

1. “Çrregullim mendor” do të thotë çdo paaftësi apo çrregullim i mendjes apo trurit qoftë i
përhershëm apo i përkohshëm që rezulton me dëmtim apo çrregullim të funksionimit mendor;

2. “Paaftësi mendore” ka kuptimin e paraparë në paragrafin 1. të nenit 18 të Kodit Penal;

3. “Aftësi e zvogëluar mendore” ka kuptimin e paraparë në paragrafin 2. të nenit 18 të Kodit
Penal; dhe

4. “Masë e trajtimit të detyrueshëm psikiatrik” do të thotë masë e trajtimit të detyrueshëm
psikiatrik dhe ndalim në institucionin e kujdesit shëndetësor ose masë a trajtimit të detyrueshëm
psikiatrik në liri.

Neni 507
Masat e trajtimit të detyrueshëm sipas Kodit Penal

Kryerësi më çrregullim mendor apo personi i cili trajtohet si i tillë gëzon të drejtat dhe masat e
trajtimit të detyrueshëm nga Kapitulli V i Kodit Penal.
195

Neni 508
Zbatimi i ekzaminimit psikiatrik

1. Në çdo kohë gjatë procedurës, duke përfshirë kohën gjatë shqyrtimin gjyqësor, nëse ekziston
dyshimi se i pandehuri ka qenë në gjendje të paaftësisë mendore ose në gjendje të aftësisë së
zvogëluar mendore në kohën e kryerjes së veprës penale apo nëse ka ndonjë çrregullim mendor,
gjykata sipas detyrës zyrtare ose me propozimin e prokurorit të shtetit apo të mbrojtësit, mund të
caktojë ekspert sipas nenit 146 të këtij Kodi për të kryer ekzaminimin psikiatrik të të pandehurit për
të konstatuar nëse:

1.1. në kohën e kryerjes së veprës penale i pandehuri ka qenë në gjendje të paaftësisë
mendore ose aftësisë së zvogëluar mendore; ose

1.2. i pandehuri është i paaftë për të përballuar gjykimin.

2. Në urdhër shënohet koha kur duhet kryer ekzaminimin psikiatrik i cili duhet kryer brenda dy (2)
javësh nga lëshimi i urdhërit. Nëse i pandehuri nuk ka angazhuar mbrojtës, gjykata nxjerr një urdhër
për emërimin e mbrojtësit me shpenzime të shtetit .

3. Mbrojtësi mund të merr pjesë në ekzaminimin psikiatrik për të konstatuar aftësinë e të pandehurit
për të përballuar gjykimin, përveç nëse eksperti konstaton se prania e tij do të pengonte vlerësimin
e drejtë të të pandehurit

4. Nëse eksperti konstaton se për ekzaminimin psikiatrik të pandehurit nevojitet observim në një
institucion të kujdesit shëndetësor, ose nëse i pandehuri refuzon ekzaminimin psikiatrik, eksperti i
paraqet kërkesë të arsyetuar gjykatës për marrjen e aktvendimit mbi ndalimin në institucionin e
kujdesit shëndetësor. Pas dëgjimit të prokurorit të shtetit dhe mbrojtësit, gjykata mund të marrë
aktvendim për ndalimin e të pandehurit në institucionin e kujdesit shëndetësor deri në dy (2) javë.
Ankesa kundër këtij aktvendimi nuk e ndalon ekzekutimin e tij

5. Nëse eksperti konstaton se për ekzaminimin psikiatrik të pandehurit në pajtim me paragrafin 1. të
këtij neni ose për observimin e tij në një institucion të kujdesit shëndetësor në pajtim me paragrafin
4. të këtij neni nevojitet më tepër kohë, ai i paraqet kërkesë të arsyetuar gjykatës për zgjatjen e
afatit. Gjykata mund të urdhërojë zgjatjen e afatit deri në dy (2) javë.

6. Nëse observimi në institucionin e kujdesit shëndetësor në pajtim me paragrafin 4. të këtij neni
shqiptohet ndaj personit i cili është në paraburgim, koha e kaluar në institucionin e kujdesit
shëndetësor llogaritet në periudhën e paraburgimit.

7. Në rastin e ekzaminimit psikiatrik të urdhëruar në pajtim me paragrafin 1. nën-paragrafin 1.1. të
këtij neni, eksperti në konstatimin e tij shënon elementet vijuese: natyrën, llojin, shkallën dhe
kohëzgjatjen e sëmundjes mendore të të pandehurit; llojin e ndikimit që kjo gjendje mendore ka
pasur dhe ende ka në të kuptuarit dhe veprimet e të akuzuarit dhe nëse ky çrregullim mendor ka
ekzistuar dhe deri në çfarë shkalle në kohën e kryerjes së veprës penale

8. Në rastin e ekzaminimit psikiatrik të urdhëruar në pajtim me paragrafin 1. nën-paragrafin 1.2. të
këtij neni, eksperti në konstatimin e tij shënon elementet vijuese: natyrën, llojin, shkallën dhe
kohëzgjatjen e sëmundjes mendore të të pandehurit dhe llojin e ndikimit që ky çrregullim mendor e
ka në të kuptuarit dhe veprimet e të akuzuarit, veçmas në aftësinë e tij për ta mbrojtur veten, në
aftësinë që të konsultohet me personat tjerë duke përfshirë mbrojtësin dhe në aftësinë për ta
kuptuar akuzën.

Neni 509
Paraburgimi për personat me çrregullime mendor

1. Përveç rasteve nga neni 187 i këtij Kodi ku mund të urdhërohet paraburgimi, gjykata mund të
urdhërojë paraburgim ndaj personit nëse:

1.1. ekziston dyshim i bazuar se personi i tillë ka kryer vepër penale;

196

1.2. në bazë të ekzaminimit psikiatrik të urdhëruar sipas nenit 508 të këtij Kodi, personi ka
qenë në gjendje të paaftësisë mendore ose në gjendje të aftësisë së zvogëluar mendore në
kohën e kryerjes së veprës penale; dhe

1.3. personi aktualisht vuan nga çrregullimi mendor, dhe si rezultat i kësaj, ka arsye për të
besuar se ai do të rrezikojë jetën apo shëndetin e ndonjë personi tjetër.

2. Paraburgimi në pajtim me paragrafin 1. të këtij neni mund të urdhërohet vetëm nëse prokurori i
shtetit ka paraqitur propozimin e paraparë në nenin 512 të këtij Kodi. Paraburgimi i tillë mbahet në
institucionin e kujdesit shëndetësor dhe mund të zgjasë për aq kohë sa i pandehuri është i
rrezikshëm, por që nuk kalon afatet e parapara për paraburgim në nenin 190 të këtij Kodi.

3. Nëse i pandehuri ndodhet në paraburgim dhe më pas konstatohet se ka qenë në gjendje të
paaftësisë mendore në kohën e kryerjes së veprës penale, gjykata urdhëron që i pandehuri të
mbajë paraburgimin në institucionin e kujdesit shëndetësor nëse ai aktualisht ndodhet në gjendje të
çrregullimit mendor.

4. Gjykata merr aktvendim në pajtim me paragrafin 1. ose 3. të këtij neni vetëm pas dëgjimit të
prokurorit të shtetit, mbrojtësit dhe të pandehurit, nëse gjendja e tij këtë e lejon, dhe pasi të ketë
shqyrtuar mendimin e ekspertit. Aktvendimi i tillë i dërgohet prokurorit të shtetit, të pandehurit dhe
mbrojtësit të tij, institucionit mjekësor dhe qendrës së paraburgimit. Ankesa nuk e pezullon
ekzekutimin e urdhrit

5. Institucioni i kujdesit shëndetësor vendos për masat për të siguruar sigurinë publike dhe sigurinë
e të pandehurit pas konsultimeve me organin kompetent të paraburgimit, duke marrë parasysh
nevojat për siguri dhe nevojat terapeutike.

6. Dispozitat e këtij Kodi mbi paraburgimin zbatohen përshtatshmërisht për paraburgimin e mbajtur
në institucionin e kujdesit shëndetësor

Neni 510
Aktvendimi mbi aftësinë për t’iu nënshtruar gjykimit

1. Gjykata, sipas detyrës zyrtare ose me kërkesë të mbrojtësit apo prokurorit të shtetit, merr
aktvendim mbi aftësinë e të pandehurit për t’iu nënshtruar gjykimit pas shqyrtimit të raportit të
ekspertit të marrë në pajtim me nenin 508 të këtij Kodi dhe pas dëgjimit të prokurorit të shtetit,
mbrojtësit dhe të pandehurit.

2. Gjykata vendos se i pandehuri është i paaftë për t’iu nënshtruar gjykimit nëse ai aktualisht ka
çrregullim mendor dhe për shkak të çrregullimit të tillë mendor ai nuk është i aftë që të mbrohet, të
konsultohet me mbrojtësin apo të kuptojë procedurën.

3. Kundër aktvendimit mbi aftësinë e të pandehurit për t’iu nënshtruar gjykimit mund të ushtrohet
ankesë.

Neni 511
Pushimi apo ndërprerja e procedurës për shkak të aktvendimit mbi paaftësinë për t’iu
nënshtruar gjykimit

1. Nëse gjykata vendos se i pandehuri është i paaftë për t’iu nënshtruar gjykimit gjatë procedurës
për shkak të sëmundjes së përhershme mendore, ajo merr vendim për pushimin e procedures

2. Nëse gjykata vendos se i pandehuri është i paaftë për t’iu nënshtruar gjykimit gjatë procedurës
për shkak se ai ka pësuar ndonjë çrregullim të përkohshëm mendor pas kryerjes së veprës penale,
ndërpriten hetimet ose ndërpritet shqyrtimi gjyqësor në pajtim me këtë Kod.

3. Nëse procedura pushohet në pajtim me paragrafin 1. të këtij neni, procedura rifillohet me
kërkesën e prokurorit të shtetit, posa të pushojnë së ekzistuari arsyet për marrjen e aktvendimit të
tillë

197

4. Nëse gjykata vendos se i pandehuri është i paaftë për t’iu nënshtruar gjykimit në pajtim me këtë
nen, ajo mund të kërkojë fillimin e procedurave për pranimin e tij në ndonjë institucion të kujdesit
shëndetësor në pajtim me ligjin në fuqi për Procedurën Jashtëkontestimore. Në këtë rast, gjykata
mund të merr aktvendim që i pandehuri të ndalet në institucionin e kujdesit shëndetësor për një
periudhë maksimale prej dyzet e tetë (48) orëve në pritje të fillimit të procedurave për pranim në
ndonjë institucion të kujdesit shëndetësor në pajtim me ligjin në fuqi për Procedurën
Jashtëkontestimore, nëse sirezultat i çrregullimit mendor të këtij personi ekzistojnë arsyet për të
dyshuar se ai do të rrezikojë jetën apo shëndetin e ndonjë personi tjetër.

Neni 512
Propozimi i prokurorit për masën e trajtimit të detyrueshëm psikiatrik

1. Para hapjes së shqyrtimit gjyqësor, prokurori I shtetit paraqet propozim që gjykata të shqiptojë
masën e trajtimit të detyrueshëm psikiatrik nëse i pandehuri ka kryer vepër penale në gjendje të
paaftësisë mendore dhe nëse ekzistojnë aryset për shqiptimin e masës së tillë, siç parashihet në
nenet 88 dhe 89 të Kodit Penal.

2. Nëse provat e paraqitura në shqyrtimin gjyqësor dëshmojnë se i pandehuri ka kryer vepër penale
në gjendje të paaftësisë mendore, prokurori I shtetit gjatë shqyrtimit gjyqësor e ndryshon aktakuzën
dhe paraqet propozim që gjykata të shqiptojë masën e trajtimit të detyrueshëm psikiatrik nëse
ekzistojnë aryset për shqiptimin e masës së tillë siç parashihet në nenet 88 dhe 89 të Kodit Penal.

3. I pandehuri duhet të ketë mbrojtës pas dorëzimit të propozimit nga paragrafi 1. ose 2. i këtij neni.

Neni 513
Zbatimi i procedures për shqiptimin e masës së trajtimit të detyrueshëm psikiatrik

1. Masa e trajtimit të detyrueshëm psikiatrik shqiptohet pas mbajtjes së shqyrtimit gjyqësor nga
gjykata e cila është kompetente për gjykimin e çështjes në shkallë të parë.

2. Përveç personave të cilët duhet të thirren në shqyrtimin gjyqësor duhet të thirren edhe ekspertët
dhe psikiatrat nga institucioni i kujdesit shëndetësor të cilëve iu është besuar kryerja e ekzaminimit
psikiatrik mbi aftësinë mendore të të akuzuarit. Bashkëshorti/ja e të pandehurit dhe prindërit e tij
ose prindërit adoptues njoftohen për shqyrtimin gjyqësor.

3. Vendimi mbi shqiptimin e masës së tillë bazohet në dëgjimin e personave të thirrur dhe në
rezultatet dhe mendimet e ekspertëve. Gjatë marrjes së vendimit mbi shqiptimin e masës, gjykata
nuk detyrohet nga propozimi i prokurorit të shtetit.

Neni 514
Vendimet gjyqësore

1. Nëse gjykata konstaton se nuk ekzistojnë arsyet për shqiptimin e masës së trajtimit të
detyrueshëm psikiatrik të parapara në nenet 88 dhe 89 të Kodit Penal, ajo e pushon procedurën e
shqiptimit të masës së trajtimit të detyrueshëm psikiatrik.

2. Gjykata merr aktgjykim lirues për të pandehurin nëse i pandehuri ka qenë në gjendje të
paaftësisë mendore kur e ka kryer veprën penale dhe nëse prokurori i shtetit nuk ka paraqitur
propozimin për shqiptimin e masës së trajtimit të detyrueshëm psikiatrik në pajtim me nenin 512 të
këtij Kodi.

3. Gjykata merr aktvendim për shqiptimin e masës së trajtimit të detyrueshëm psikiatrik nëse
ekzistojnë arsyet për shqiptimin e masës së trajtimit të detyrueshëm psikiatrik siç parashihet në
nenet 88 dhe 89 të Kodit Penal dhe nëse prokurori I shtetit ka paraqitur propozimin për shqiptimin e
masës së trajtimit të detyrueshëm psikiatrik në pajtim me nenin 512 të këtij Kodi. Në aktvendim
theksohet:

3.1. vepra të cilën është vërtetuar se e ka kryer i pandehuri, kualifikimi juridik i veprës dhe
dispozitat e zbatuara të ligjit penal;

198

3.2. vendimin që i pandehuri e ka kryer veprën në gjendje të paaftësisë mendore; dhe

3.3. masën e trajtimit të detyrueshëm psikiatrik që i është shqiptuar të pandehurit.

4. Të gjithë personat të cilët kanë të drejtë të ushtrojnë ankesë kundër aktgjykimit, përveç të
dëmtuarit, kanë të drejtë të paraqesin ankesë kundër aktvendimit të gjykatës brenda tetë (8) ditësh
pas marrjes së aktvendimit.

5. Në rastin kur gjykata vendos të pushojë procedurën në pajtim me paragrafin 1. të këtij neni, pas
konstatimit se në kohën e kryerjes së veprës penale i pandehuri nuk ka qenë në gjendje të
paaftësisë mendore, prokurori I shtetit mund të heqë dorë nga e drejta e parashtrimit të ankesës
kundër këtij vendimi, dhe menjëherë mund të paraqesë aktakuzë. Aktakuza paraqitet brenda tetë
(8) ditësh nga heqja dorë e të drejtës për ankesë.

6. Në rastet nga paragrafi 5. i këtij neni, shqyrtimi gjyqësor rihapet pranë trupit të njëjtë gjykues dhe
procedura vazhdon në bazë të aktakuzës së re duke iu nënshtruar këtyre kushteve:

6.1. gjykata mund të ndërpresë shqyrtimin gjyqësor për përgatitjen e mbrojtjes; dhe

6.2. provat e paraqitura më herët nuk prezantohen përsëri, përveç se në rastet e parapara
në nenin 311 të këtij Kodi ose nëse trupi gjykues e çmon të nevojshme që ndonjë pjesë e
provës të prezentohet sërish.

Neni 515
Shqiptimi dhe llogaritja e masës së trajtimit të detyrueshëm psikiatrik

1. Kur gjykata merr aktgjykim ndaj personit i cili ka kryer vepër penale në gjendje të aftësisë së
zvogëluar mendore, në atë aktgjykim ajo gjithashtu shqipton masën e trajtimit të detyrueshëm
psikiatrik nëse ekzistojnë arsyet për shqiptimin e masës së tillë nga nenet 88 dhe 89 të Kodit Penal.

2. Masat nga paragrafi 1. i këtij neni mund të shqiptohen pavarësisht nëse i pandehuri ndodhet në
liri apo ndaj tij është shqiptuar dënimi me burgim.

3. Koha e kaluar në institucionin e kujdesit shëndetësor në pajtim me nenin 508, me urdhërin për
paraburgim në pajtim me nenin 509 të këtij Kodi ose me masën e trajtimit të detyrueshëm psikiatrik
me ndalim, llogaritet në dënimin e shqiptuar.

Neni 516
Njoftimi mbi vendimin me të cilin shqiptohet masë e trajtimit të detyrueshëm psikiatrik

Pasi të merr formë të prerë, vendimi me të cilin shqiptohet masa e trajtimit të detyrueshëm psikiatrik
me ndalim apo masa e trajtimit të detyrueshëm psikiatrik në liri i dorëzohet gjykatës e cila është
kompetente që të marrë vendim mbi privimin nga zotësia për veprim. Qendra kompetente për
mirëqenie sociale gjithashtu njoftohet për vendimin.

Neni 517
E drejta për mbrojtës

Kryerësi ka mbrojtës gjatë procedurës për të ndryshuar apo pushuar masën e trajtimit të
detyrueshëm psikiatrik

Neni 518
Ekzekutimi i masës së trajtimit të detyrueshëm psikiatrik

Ekzekutimi i masës së trajtimit të detyrueshëm psikiatrik nga ky kapitull rregullohet me nenet 181
deri 187 të Ligjit për Ekzekutimin e Sanksioneve Penale.




199

KAPITULLI XXXIV
PROCEDURA PËR REVOKIMIN E DËNIMEVE ALTERNATIVE


Neni 519
Kushtet për revokimin e dënimeve alternative

1. Kur dënimi me kusht kushtëzohet me njërin nga detyrimet nga neni 51 i Kodit Penal dhe i
akuzuari nuk e përmbush detyrimin brenda afatit të caktuar nga gjykata, gjykata themelore fillon
procedurën për revokimin e dënimit me kusht sipas propozimit të prokurorit të shtetit ose të
dëmtuarit ose sipas detyrës zyrtare.

2. Gjyqtari të cilit i caktohet çështja gjyqësore, merr në pyetje të dënuarin kur është i arritshëm dhe
shtron pyetjet e nevojshme për vërtetimin e fakteve dhe mbledhjen e provave që kanë të bëjnë me
gjykimin e çështjes, e pastaj shkresat ia dërgon kolegjit.

3. Kryetari i kolegjit cakton seancën e kolegjit për të cilën e lajmëron prokurorin e shtetit, të dënuarin
dhe të dëmtuarin. Mosprania e palëve dhe e të dëmtuarit nëse janë thirrur me rregull nuk pengon
mbajtjen e seancës së kolegjit.

4. Kur gjykata vërteton se i dënuari nuk e ka përmbushur detyrimin e caktuar me aktgjykim, atëherë
merr aktgjykimin në pajtim me nenin 55 të Kodit Penal.


KAPITULLI XXXV
PROCEDURA PËR MARRJEN E VENDIMIT PËR SHLYERJEN E DËNIMIT NGA EVIDENCA


Neni 520
Shlyerja e dënimit

1. Kur ligji parasheh shlyerjen e dënimit pas kalimit të një afati të caktuar, me kusht që kryerësi të
mos kryejë vepër të re penale brenda këtij afati nga neni 103 i Kodit Penal, organi publik kompetent
për çështje gjyqësore sipas detyrës zyrtare merr aktvendimin për shlyerjen e dënimit.

2. Para marrjes së aktvendimit mbi shlyerjen e dënimit bëhen gjurmime të nevojshme, veçanërisht
në mbledhjen e të dhënave të cilat tregojnë nëse kundër të dënuarit zbatohet procedurë penale për
ndonjë vepër të re penale të kryer para kalimit të afatit të paraparë për shlyerjen e dënimit.

Neni 521
Procedura për shlyerjen e dënimit në rastet kur organi administrativ nuk vepron

1. Kur organi publik kompetent në lëmin e çështjeve gjyqësore nuk merr aktvendim mbi shlyerjen e
dënimit, personi i dënuar mund të kërkojë të konstatohet se shlyerja e dënimit është bërë në bazë
të ligjit.

2. Kur organi publik kompetent në lëmin e çështjeve gjyqësore nuk merr aktvendim sipas kërkesës
së të dënuarit brenda tridhjetë (30) ditëve nga dita e marrjes së kërkesës, i dënuari mund të kërkojë
që gjykata e cila në shkallë të parë ka marrë aktgjykimin të merr aktvendim për shlyerje të dënimit.

3. Për këtë kërkesë vendos gjykata pasi të dëgjojë mendimin e prokurorit të shtetit kur procedura
është filluar me kërkesë të tij.

Neni 522
Shlyerja e dënimeve alternative

Kur dënimi alternativ nuk revokohet pas një (1) viti nga dita e pushimit të kohës së verifikimit,
gjykata e cila ka gjykuar në shkallë të parë merr aktvendim me të cilin e shlyen dënimin. Ky
aktvendim i dërgohet të dënuarit dhe prokurorit të shtetit kur procedura është filluar me kërkesë të
tij, si dhe organit publik kompetent në lëmin e çështjeve gjyqësore.
200

Neni 523
Procedura për shlyerjen e dënimit në bazë të vendimit gjyqësor

1. Procedura për shlyerjen e dënimit në bazë të vendimit gjyqësor nga neni 104 i Kodit Penal fillohet
me kërkesë të të dënuarit.

2. Kërkesa i paraqitet gjykatës e cila ka vendosur në shkallë të parë.

3. Gjyqtarit të cilit i caktohet çështja, së pari konstaton nëse ka kaluar afati i paraparë i nevojshëm
ligjor, pastaj bën gjurmime të nevojshme, vërteton faktet të cilat i pohon kërkuesi dhe mbledh prova
për të gjitha rrethanat e rëndësishme për vendim.

4. Gjykata për sjelljet e kërkuesit mund të kërkojë raport nga policia në territorin e të cilit ai ka
banuar pas mbajtjes së dënimit, ndërsa raport të tillë mund ta kërkojë edhe nga administrata e
institucionit ku i dënuari ka mbajtur dënimin.

5. Pas kryerjes së gjurmimeve dhe pas dëgjimit të prokurorit të shtetit, kur procedura zbatohet sipas
kërkesës së tij, gjyqtari ia dërgon lëndën me propozim të arsyetuar kolegjit të gjykatës e cila e ka
gjykuar çështjen në shkallë të parë.

6. Kërkuesi ose prokurori i shtetit mund të ushtrojë ankesë ndaj vendimit të gjykatës për shlyerjen e
dënimit.

7. Kur gjykata refuzon kërkesën për shkak se i dënuari me sjelljen e tij nuk e ka arsyetuar shlyerjen
e dënimit, i dënuari përsëri mund të paraqesë kërkesë pasi të kalojnë dy (2) vite nga dita kur
aktvendimi mbi refuzimin e kërkesës ka marrë formën e prerë.

Neni 524
Efekti i shlyerjes nga evidenca e dënimeve

Dënimi i shlyer nuk shënohet në certifikatën e lëshuar të bazuar në evidencën e dënimeve për
realizimin e të drejtave të individëve.


KAPITULLI XXXVI
PROCEDURA PËR KOMPENSIM DËMI, REHABILITIM DHE
PËR USHTRIMIN E TË DREJTAVE TË TJERA TË PERSONAVE TË DËNUAR OSE TË
ARRESTUAR PA ARSYE


1. Procedura për kompensimin e dëmit të personave të dënuar ose arrestuar pa arsye

Neni 525
Personat të cilët kanë të drejtë kompensimi për gjykim të paarsyeshëm

1. Të drejtë në kompensim dëmi për dënim të paarsyeshëm ka personi kundër të cilit është
shqiptuar sanksioni penal në formë të prerë ose që është shpallur fajtor dhe është liruar nga dënimi
por që më vonë, sipas mjetit të jashtëzakonshëm juridik, procedura e rishikuar është pushuar në
formë të prerë ose me aktgjykim të formës së prerë është liruar nga akuza ose akuza është
refuzuar, përveç në këto raste:

1.1. kur pushimi i procedurës ose aktgjykimi me të cilin akuza është refuzuar ka ndodhur
për arsye se në procedurën e re i dëmtuari është tërhequr nga propozimi si rezultat i
marrëveshjes me të pandehurin; ose

1.2. kur në procedurën e rishikimit me aktvendim është refuzuar akuza për shkak të
moskomptencës së gjykatës, e paditësi i autorizuar e ka ndërmarrë ndjekjen në gjykatën
kompetente.

201

2. I dënuari nuk ka të drejtë në kompensim dëmi në qoftë se me pohimin e tij të rremë ose në
mënyrë tjetër ka shkaktuar me qëllim dënimin e tij, përveç kur për këtë ka qenë i detyruar.

3. Në rast të dënimit për vepra penale në bashkim, e drejta në kompensim dëmi ekziston për
veprën penale për të cilën plotësohen kushtet për njohjen e kompensimit.

Neni 526
Kërkesa për kompensim nga organi administrativ dhe parashkrimi i saj

1. E drejta për kompensim dëmi parashkruhet tri (3) vjet pas formës së prerë të aktgjykimit të
shkallës së parë me të cilin i akuzuar është liruar nga akuza ose me të cilin është refuzuar akuza,
apo nga forma e prerë e aktvendimit me të cilin hudhet aktakuza ose pushohet procedura. Kur për
ankesë vendos gjykata më e lartë, e drejta për kompensim parashkruhet pas tri (3) vitesh nga dita e
marrjes së vendimit nga gjykata e tillë.

2. Para se të paraqesë padinë në gjykatë për kompensim dëmi, i dëmtuari kërkesën e tij ia drejton
organit publik kompetent në lëmin e çështjeve gjyqësore për arritjen e marrëveshjes për ekzistimin
e dëmit, llojin dhe lartësinë e kompensimit.

3. Në rastin nga paragrafi 1. nën-paragrafi 1.2. neni 525 i këtij Kodi, kërkesa mund të vendoset
vetëm kur paditësi i autorizuar nuk e ka ndërmarrë ndjekjen në gjykatën kompetente brenda tre (3)
muajve nga dita e marrjes së aktvendimit të formës së prerë. Nëse pas kalimit të këtij afati paditësi i
autorizuar ndërmerr ndjekjen në gjykatën kompetente, procedura për kompensim dëmi pezullohet
derisa të përfundojë procedura penale.

Neni 527
Padia për kompensim

1. Kur kërkesa për kompensim dëmi nuk miratohet ose organi publik kompetent në lëmin e
çështjeve gjyqësore dhe i dëmtuari nuk arrijnë marrëveshje brenda tre (3) muajsh nga dita e
paraqitjes së kërkesës, i dëmtuari mund të paraqesë padinë për kompensim dëmi në gjykatën
kompetente. Nëse arrihet marrëveshje vetëm për një pjese të kërkesës, i dëmtuari mund të
paraqesë padi për pjesën tjetër të kërkesës.

2. Derisa zgjat procedura nga paragrafi 1. këtij neni nuk ec afati i parashkrimit nga neni 526,
paragrafi 1. i këtij Kodi.

3. Padia për kompensim dëmi paraqitet kundër organit publik kompetent në lëmin e çështjeve
gjyqësore.

Neni 528
Kompensimi pas vdekjes së të dëmtuarit

1. Trashëgimtarët trashëgojnë të drejtën e personit të dëmtuar vetëm për kompensim dëmi material.
Nëse i dëmtuari ka paraqitur kërkesë, trashëgimtarët mund të vazhdojnë procedurën vetëm në
kufijtë e kërkesës së paraqitur për kompensimin e dëmit material.

2. Pas vdekjes së të dëmtuarit, trashëgimtarët e tij mund ta vazhdojnë procedurën për kompensim
dëmi apo ta fillojnë procedurën nëse personi i dëmtuar ka vdekur para kalimit të afatit të
parashkrimit dhe nëse nuk ka hequr dorë nga kërkesa për kompensim.

Neni 529
Personat që kanë të drejtë në kompensim për heqje lirie pa bazë

1. E drejta në kompensim dëmi i takon gjithashtu:

1.1. personit i cili është mbajtur në paraburgim e kundër tij nuk është filluar procedurë
penale ose procedura është pushuar me aktvendim të formës së prerë ose ai me aktgjykim
të formës së prerë është liruar nga akuza apo akuza është refuzuar;

202

1.2. personit i cili ka mbajtur dënimin me heqje të lirisë dhe me rastin e rishikimit të
procedurës penale ose kërkesës për mbrojtjen e ligjshmërisë i është shqiptuar dënim me
burgim më të shkurtër nga dënimi të cilin e ka mbajtur, apo i është shqiptuar saksion penal
pa heqje të lirisë ose është deklaruar fajtor dhe është liruar nga dënimi;

1.3. personit i cili për shkak të gabimit ose veprimit të paligjshëm të një organi është
arrestuar pa arsye ose është mbajtur një kohë në paraburgim apo në një institucion
korrektues për mbajtjen e dënimit ose masës së shqiptuar; dhe

1.4. personit i cili në paraburgim ka kaluar kohë më të gjatë se sa dënimi me burgim për të
cilin është gjykuar.

2. Personi i cili sipas nenit 163 të këtij Kodi është arrestuar pa bazë ligjore, i takon e drejta në
kompensim dëmi në qoftë se kundër tij nuk është caktuar paraburgimi ose nëse koha e arrestit nuk i
është llogaritur në dënimin e shqiptuar për vepër penale ose kundërvajtje.

3. Kompensim dëmi nuk i takon personit i cili me veprimet e tij të palejueshme ka shkaktuar
arrestimin. Në rastet nga paragrafi 1. nën-paragrafët 1.1 dhe 1.2. të këtij neni përjashtohet e drejta
në kompensim dëmi kur ekzistojnë rrethanat nga neni 525, paragrafi 1, nën-paragrafët 1.1. dhe 1.2.
të këtij Kodi.

4. Në procedurën për kompensimin e dëmit në rastet e parapara në paragrafët 1. dhe 2. të këtij
neni, dispozitat e këtij kapitulli zbatohen përshtatshmërisht.


2. Rehabilitimi

Neni 530
Shpallja në media e komunikatës nga e cila shihet se gjykimi i mëparshëm ka qenë i pabazë

1. Kur rasti i dënimit të paarsyeshëm ose i arrestimit të pabazë të ndonjë personi është paraqitur në
mjetet publike të informimit dhe me këtë është cenuar reputacioni i personit, gjykata, me kërkesën e
tij, shpall njoftimin në gazetë ose në mjetin tjetër të informimit publik për vendimin nga i cili shihet
qartë se dënimi ishte i paarsyeshëm ose arrestimi i pabazë. Kur rasti nuk është paraqitur në mjetet
e informimit publik, me kërkesën e personit, njoftimi i tillë i dërgohet punëdhënësit të tij. Pas vdekjes
së personit të dënuar, e drejta për paraqitjen e kësaj kërkese i takon bashkëshortit të tij apo
bashkëshortit jashtëmartesor, fëmijëve, prindërve, vëllezërve dhe motrave të tij.

2. Kërkesa nga paragrafi 1. i këtij neni mund të paraqitet edhe kur nuk është bërë kërkesë për
kompensim dëmi.

3. Pavarësisht nga kushtet e parapara në nenin 525 të këtij Kodi, kërkesa nga paragrafi 1. i këtij
neni mund të paraqitet edhe kur me mjetin e jashtëzakonshëm juridik ndryshohet cilësimi juridik i
veprës, kur për shkak të cilësimit juridik në aktgjykimin e mëparshëm është cenuar rëndë
reputacioni i personit të dënuar.

4. Kërkesa nga paragrafët 1., 2. ose 3. të këtij neni i paraqitet brenda gjashtë (6) muajsh sipas nenit
526 paragrafi 1. i këtij Kodi, në gjykatën e cila në procedurën penale ka gjykuar në shkallë të parë.
Për kërkesë vendos kolegji shqyrtues i Gjykatës së Apelit. Me rastin e vendosjes për kërkesë
zbatohen përshtatshmërisht dispozitat e nenit 525, paragrafët 2. dhe 3. dhe neni 529, paragrafi 3. i
këtij Kodi.

Neni 531
Aktvendimi për anulimin e dënimit të paarsyeshëm

Gjykata e cila ka gjykuar në procedurë penale në shkallë të parë, sipas detyrës zyrtare merr
aktvendim me të cilin e anulon regjistrimin e dënimit të paarsyeshëm në evidencën e dënimeve.
Aktvendimi i dërgohet organit publik kompetent në lëmin e çështjeve gjyqësore. Të dhënat nga
vendimi i anuluar nuk i komunikohen askujt.

203

Neni 532
Kufizimet me rastin e shikimit dhe të kopjimit të shkresave

Personi i autorizuar për shikim dhe kopjim të shkresave lidhur me dënimin e paarsyeshëm ose
arrestimin e pabazë të personit nuk mund t’i përdorë këto shënime në mënyrë të dëmshme për
rehabilitimin e personit kundër të cilit është zbatuar procedura penale. Kryetari i gjykatës detyrohet
që për këtë të paralajmërojë personin të cilit i lejohet shikimi dhe kjo shënohet në shkresë me
nënshkrimin e atij personi.


3. Procedura për realizimin e të drejtave tjera

Neni 533
Realizimi i të drejtave tjera

1. Personit të cilit për shkak të dënimit të paarsyeshëm ose arrestimit të pabazë i ka pushuar
marrëdhënia e punës ose sigurimi social sipas sistemit të mirëqenies sociale, ka të drejtë të
përfitojë kohën e humbur të papunësisë dhe të sigurimit duke ia llogaritur kohën e humbur të
papunësisë sikur të ishte i punësuar gjatë dënimit ose arrestimit të pabazë. Në stazh llogaritet edhe
koha që ka qenë pa punë për shkak të dënimit të paarsyeshëm ose arrestimit të pabazë, nëse
humbja e vendit të punës nuk është shkaktuar me fajin e atij personi.

2. Me rastin e çdo vendosjeje për të drejtën në të cilën ndikon gjatësia e stazhit të punës apo stazhit
të sigurimit social, organi kompetent merr parasysh stazhin e njohur nga paragrafi 1. i këtij neni.

3. Kur organi kompetent nga paragrafi 2. i këtij neni nuk e merr parasysh stazhin e njohur nga
paragrafi 1 i këtij neni, i dëmtuari mund të kërkojë që gjykata nga neni 527, paragrafi 1. i këtij Kodi
të konfirmojë njohjen e asaj kohe sipas ligjit. Padia paraqitet kundër organit kompetent i cili refuzon
të pranojë stazhin e pranuar dhe kundër organit publik kompetent në lëmin e çështjeve gjyqësore.

4. Me kërkesë të organit në të cilin realizohet e drejta nga paragrafi 2. i këtij neni, kontributi i caktuar
për kohën e pranuar nga paragrafi 1. i këtij neni paguhet nga mjetet buxhetore.

5. Stazhi i sigurimit social i pranuar me paragrafin 1. të këtij neni në tërësi llogaritet në stazhin
pensional.


KAPITULLI XXXVII
PROCEDURA PËR DHËNIEN E LETËRRESHTIMIT DHE SHPALLJEVE PUBLIKE


Neni 534
Kërkimi i adresës së të pandehurit

Kur nuk dihet vendbanimi i përhershëm apo i përkohshëm i të pandehurit, kurse me dispozitat e
këtij Kodi kjo është e nevojshme, gjykata kërkon nga policia që i pandehuri të kërkohet dhe që
gjykata të njoftohet për adresën e tij.

Neni 535
Kushtet për dhënien e letërrreshtimit

1. Letërreshtimi mund të urdhërohet kur i pandehuri gjendet në arrati, e kundër të cilit është filluar
procedura penale për vepër penale e cila ndiqet sipas detyrës zyrtare dhe për të cilën vepër mund
të shqiptohet sipas ligjit dënim me të paktën dy (2) vjet burgim dhe kur është lëshuar urdhërarrest
ose aktvendim për caktimin e paraburgimit.

2. Letërreshtimi urdhërohet nga gjykata e cila e zbaton procedurën penale. Në procedurë paraprake
lëshimi i letërreshtimit urdhërohet nga gjyqtari i procedurës paraprake me propozim të prokurorit të
shtetit.

204

3. Letërreshtimi urdhërohet edhe në rastet kur i pandehuri është arratisur nga institucioni ku mban
dënimin, pavarësisht nga lartësia e dënimit, ose kur është arratisur nga institucioni ku mban masën
e trajtimit të detyrueshëm që konsiston me heqje lirie. Në këtë rast, urdhrin e lëshon drejtori i
institucionit.

4. Letërrreshtimi ndërkombëtar mund të kërkohet në cilëndo nga situatat e parapara sipas këtij
neni, nga ana e autoritetit përkatës kur personi i kërkuar nuk gjendet në Kosovë ose ka prova se
personi banon jashtë Kosovës.

5. Kërkesa e gjykatës ose e drejtorit të institucionit për lëshimin e letërrreshtimit ndërkombëtar
duhet të dërgohet tek autoritetet kompetente për lëshimin dhe shpërndarjen e tyre.

6. Urdhri i gjykatës ose i drejtorit të institucionit për lëshimin e letërreshtimin i dërgohet policisë për
ekzekutim.

7. Policia mban evidencë mbi letërreshtimet e lëshuara. Të dhënat për personat ndaj të cilëve është
lëshuar letërreshtim fshihen nga evidenca posa organi kompetent e revokon letërreshtimin.

Neni 536
Shpalljet Publike

1. Nëse janë të nevojshme informatat për sendet e caktuara lidhur me veprën penale ose këto
sende duhet të gjenden, sidomos nëse janë të nevojshme për identifikimin e kufomës së
paidentifikuar, organi kompetent i cili e zbaton procedurën, urdhëron shpalljen me të cilën kërkon që
informatat dhe njoftimet t’i dërgohen organit kompetent që e zbaton procedurën.
2. Policia mund të publikojë fotografitë e kufomave dhe të personave të zhdukur kur ekzistojnë
arsye për dyshim se vdekja apo zhdukja e këtyre personave është shkaktuar me vepër penale

Neni 537
Tërheqja e letërrreshtimit ose e shpalljes publike

1. Organi i cili ka urdhëruar letërreshtimin, letërrreshtimin ndërkombëtar ose shpalljen e tërheq atë
posa të gjendet personi ose sendi i kërkuar, kur kalon afati i parashkrimit për ndjekje penale ose i
ekzekutimit të dënimit, ose kur paraqiten shkaqe të tjera për të cilat letërreshtimi ose shpallja më
nuk janë të nevojshme.

2. Urdhri për tërheqjen e letërrreshtimit, letërrreshtimit ndërkombëtar ose shpalljes duhet të i
dërgohet autoritetit kompetent i cili duhet të siguroj anulimin e menjëhershëm të tyre.

Neni 538
Shpallja e letërrreshtimit ose kërkesës për informata nga publiku

1. Letërreshtimin dhe shpalljen publike e shpallë organi publik kompetent për punë të brendshme.

2. Për njoftimin e publikut me letërreshtim ose shpallje mund të shfrytëzohen edhe mjetet e
informimit publik.

3. Organi kompetent mund të shpallë edhe letërreshtim ndërkombëtar përmes kanaleve
ndërkombëtare.

4. Me lutjen e organit të jashtëm, organi kompetent për punë të brendshme mund të lëshojë
letërreshtim për personin për të cilin dyshohet se gjendet në Kosovë, me kusht që në lutje të
shënohet se në rast se gjendet ky person do të kërkohet ekstradimi i tij.

5. Dispozitat e këtij neni zbatohen përshtatshmërisht edhe në rastet kur policia shpall kërkimin e
personave ose sendeve.




205

PJESA E GJASHTË
DISPOZITAT KALIMTARE DHE PËRFUNDIMTARE


KAPITULLI XXXVIII
DISPOZITAT KALIMTARE DHE PËRFUNDIMTARE


Neni 539
Kodi në fuqi për procedurat penale të filluara pas hyrjes në fuqi të këtij Kodi

Çdo procedurë penale e filluar pas hyrjes në fuqi të këtij Kodi duhet të jetë në pajtim me kushtet e
përcaktuara në këtë Kod.

Neni 540
Zbatimi i këtij kodi për procedura penale të filluara para hyrjes së tij në fuqi

Dispozitat e këtij Kodi zbatohen përshtatshmërisht për çdo procedurë penale të filluar para hyrjes
në fuqi të këtij Kodi në të cilën nuk është ngritur aktakuzë.

Neni 541
Aktakuzat apo propozimakuzat e paraqitura para hyrjes në fuqi të këtij Kodi

1. Procedurat penale në të cilat është ngritur aktakuza por nuk është konfirmuar para hyrjes në fuqi
të këtij kodi, nuk do të konfirmohen sipas dispozitave të Kodit që ka qenë në fuqi në kohën e
ngritjes së aktakuzës, por do të procedohen sipas dispozitave të këtij kodi.

2. Procedurat penale në të cilat aktakuza është konfirmuar me aktvendim të formës së prerë, para
hyrjes në fuqi të këtij kodi, dhe procedurat në të cilat është ngritur propozim akuza, do të
përfundohen në bazë të dispozitave të këtij kodi.

Neni 542
Zbatimi i afateve

Nëse me hyrjen në fuqi të këtij Kodi është duke ecur ndonjë afat, afati i tillë llogaritet në pajtim me
dispozitat e këtij Kodi, përveç nëse afati i mëparshëm ka qenë më i gjatë ose dispozitat e këtij
kapitulli parashohin ndryshe.

Neni 543
Vazhdimi i padisë private

1. Për veprat penale për të cilat kryerësi ndiqet me padi private ose padi subsidiare, procedura e
tillë vazhdon në kuadër të departamentit të përgjithshëm të gjykatës themelore përkatëse.

2. Në procedurën penale nga paragrafi 1. të këtij neni ndjekja zbatohet përshtatshmërisht sipas
dispozitave të Kodit të Procedurës Penale të Kosovës

Neni 544
Ligji i zbatueshëm në rishqyrtim

Nëse pas hyrjes në fuqi të këtij Kodi paraqitet ankesë ose me mjet të jashtëzakonshëm juridik
anulohet aktgjykimi, shqyrtimi gjyqësor zbatohet përshtatshmërisht sipas dispozitave të kodit të
mëparshëm.

Neni 545
Zbatueshmëria e dispozitave kalimtare

1. Vendimi nëse duhet zbatuar këtë Kod të procedurës penale bazohet në datën e ngritjes së
aktakuzës. Veprat të cilat janë kryer para hyrjes në fuqi të këtij Kodi i nënshtrohen këtij Kodi nëse
procedura penale për hetimin apo ndjekjen e asaj vepre është filluar pas hyrjes në fuqi të këtij Kodi.
206

2. Me hyrjen në fuqi të këtij Kodi pushojnë të zbatohen dispozitat e Kodit të Procedurës Penale të
Kosovës, përpos rasteve të parapara në këtë Kapitull.

Neni 546
Zbatimi i këtij Kodi

Këshilli Gjyqësor i Kosovës, Këshilli Prokurorial i Kosovës dhe Ministria e Drejtësisë mund të
nxjerrin rregullore administrative në fushat në kuadër të kompetencave të tyre për zbatimin e këtij
Kodi

Neni 547
Hyrja në fuqi

Ky Kod hyn në fuqi me 1 Janar 2013.


Kodi Nr. 04/ L-123
13 dhjetor 2012

Shpallur me dekretin Nr.DL-057-2012, datë 21.12.2012 nga Presidentja e Republikës së
Kosovës Atifete Jahjaga.